bunca senedir bunalımda yaşıyor ve bunun farkında olmuyor olabilirmiyim?

ya bu psikologa gitmek işe yarıyormu gercekten. sonucta senin ne yasadıgını senden baska kimse bilemezki. anlamıyorum gitsem faydası oılurmu acaba ama bnm anlattıgım kadarıyla bana nasıl yardımcı olacak

çok karamsar bir gün

evlilik aşkı öldürür sözünü ilk söyleyen bunu cesurca dile getiren insanı alnından öpmek istiyorum. malesef insan o kadar garip bi varlıkki en tanıyorum dediğin insanın farklı bir yönünü her gün yeni bir yönünü öğrenebilirsin. dün evlendiğim kadın için onun hayatında bir taraf oldugumu öğrendm. o kadar garip bir duygu ki. aile yaşantısıyla evlilikte kurdugu kendi ailesini ayıramayan her çekirdek aile bir yerde infilak edip dağılmaya mahkumdur. ben evlenirken bütün arkadaslıklarımı ve ailemi süzgeçten geçirip kendi huzurumu eşimin huzurnu yani evimin huzurunu kurmak üzere bir dünya inşaa etmek istedim. doğru olanında bu olduğuna inanıyorum. öyle değilse neden evleniyoruz hayatlarımıza devam edelim ailemizin yanında kalalım akşamları pazarları buluşup vakit geçirelim. neden yeni bir çatı altında yeni bir aile kuruyoruz o zaman. biz bu saattten sonra annem soyle dusunur ablam boyle diyo senin içinlerle yaşayacaksak neden evlendik. malesef artık oyle bi noktadayımki çocugum olacagına bile sevinemiyorum. bu beni içten o kadar üzüyor kalbimi kırıyorki. beni tanıyan herkes bilir hayatım boyunca çocugum olmasını ne kadar istediğimi ve en buyuk hayalim oldugunu. ama malesef gercek dunya boyle bir yer değilmiş. insanoğlu o kadar nankör o kadar bencilki. mutluluk aslında cok basit bişeyken hep olmayanı istemek empati yapmamak en büyük günahlardan biri bence. daralıyorum daralıyorum. kimseye anlatamıyorum. aslında benm daraldıgımda sıkıldıgımda oturup içimi dokecegim bir kişi olur sanıyordum evlendiğimde. ama o da benm ne düşündüğüm ne hissettiğimden çok ablasının ne dediğiini annesinin ne dusundugunu onemsiyor malesef.

bugun yine artık klasikleşmiş babamla olan fikir ayrılıklarımız adlı açık oturumda ikimizde stres attık. yine o beni eleştirdi ben onu eleştirdim. sonunda ikimizde hem haklı hem haksız çıktık. kazanan olmadı. zaten kazananı olamaz bence 2 farklı jenerasyonun tartışmasında. 2 tarafta kendi yaşadığı üzerinden görüşünü söylüyor. elma ile armutu ayırt etmek lazım. o yüzdende dediğim gibi asla kazananı olamayacak bir munakaşa. ola sinyor como estas

bu arada bizim bebek de 5 haftalık olmuş kalbi falan çıkmış inanılmaz bişey ya. aşkım benim. insanın oluşması doğması büyümesi baştan sona bir mucize bence ya.

İLK DÖVME

arkadaşlar dün ilk dövmemi yaptırdım. hayatımda bir dönüm noktası daha. hatta 1 değil 2 adet yaptırdım. bir bacagıma birde koluma. daha önce birlikte çalıştıgımız mimar bir arkadasım tutkusu olan dövmeciliğe başlaması sonucunda bana ilk dövmeni ücretsiz yapacağım dediği için nihayet kendimide psikolojik hazırladım ve dün iki dövmeyide yaptırdım. sağolsun kullandığı malzemenin fiyatını bile almadı. ama fiyatını ögrediğimdede şok oldum tabi. şuanda küçücük bir dövme yaptırmak 1.500 tl falanmış inanılır gibi değil. sayanora babay

BABA OLUYORUMMM

Bu kadar yoğun karışık duygular yaşadığım geçtiğimiz birkaç ay sonunda hayatıma çok farklı bir heyecan girdi. İnsan her zaman herşeyi planlayamıyor. 3 günlük ayvalık tatilinde hayatımın galiba en garip en güzel haberini aldım. Baba oluyorum. AYvalık özelliklede cunda adası benim için çok önemli yerler. Aşığım havasına suyuna. hatta hayatımın bir döneminde ayvalıkta veya cunda da eski bir taş rum evinde yaşamak istiyorum. umarım zaman ve imkanlar buna izin verir. Bu muhteşem haberide böyle bir tatilde almak gerçekten beni ekstra heyecanlandırdı ve mutlu etti. eşimin kafası biraz karışık gibi çünkü beklemediğimiz bir anda hemde önümüzdeki ay büyük amerika turu öncesi sanki bir tık mutlu değil gibi hissetttm ama tabikide onunda mutlu oldugunu biliyorum. bakalım önümüzdeki süreç bize ne getirecek. inşallah herşeyi bok etmem saçma sapan tavırlarımla hareketlerimle. daha dün yolda gereksiz yükseldim yine kıza. evet o da kesinlikle yardımcı olmuyo bazı şeylere. beni çığrımdan çıkarıyo sınıyor bazen ama. gamsız umursamaz bi adam olmak çok isterdim. ama malesef haksızlığa uğradığımı düşündüğüm anda içime bir canavar giriyor. ve üzüyorum hem çevremdekileri hem kendimi. umarım bunu çocukla biraz daha aşarım. sevgiler saygılar

selamlar. yarın tatile gidiyorum. şimdilik yazacak bişeyim yok. keyfim yerinde. babam bana iyi davranıyor. karımla aram çok iyi allah nazarlardan korusu. ufak tefek sıkıntılar tersleşmeler oluyo tabikide ama olsun büyümediği sürece bunlar tadı tuzu diyelim. bazen çok yazmak istiyorum kafamdan binlerce şey geçiyo ancak her zaman açıp yazamıyosun. neyse bakalım ehlen ve sehlen

biraz empati biraz vicdan aslında tüm dünyayı güzelleştirmeye yetecek. empati ve vicdan. tek ihtiyacımız olan şey bu

size birazda evlilik denen müessesden bahsedeyim. ben büyük bir ihtimalle çocukluk ve gençlik dönemimde yaşadığım aile içi meselelerden dolayı hayatım boyunca hayatımın aşkını bulup evlenip cocuklarımla cok mutlu örnek bir alile kurma hayaliyle yanıp tutuştum. bundan 3 sene öncede hayatımın aşkını buldum. ve 1 sene önce evlendim. tanışma hikayemiz falan destansı yani bu kadar çok saçma olayın ikimizin başına gelip bizi çok saçma yerde ve zamanda buluşturması zaten peri masallarında olur. daha önce başka biyerde tanışmısız bile aslında aylar önce. falanlar filanlar. flörtleştiğimiz dönemde diyordumki allah bana bi tablo verse sen kendin yap evleneceğin kadını. heralde onu yapardım öyle bi uyum ve aşktı. şimdi bundan sonrası karışık. ilişkinin belli bir süresinden sonra iki tarafta artık kendini %100 teslim ettiğinde kişilerin hal ve tavırları değişiyor bunu karşı tarafı suçlamak için söylemiyorum bu iki taraf içinde geçerli. problem olmayan şeyler problem olmaya başlıyor. 6 ay önce katılarak güldüğün allahım hayatımın en güzel günüydü dediğin olaylar artık günlerce trip atılan birbirinin suratına bile bakmıcak yatakta arkanı dönecek problemlere dönüşüyor. onunla ilgili yaptığın ona çok komik gelen bir şaka, artık sen benimle bu şekilde konuşamazsınlara kadar geliyor. olayın özeti bence şu biz birbirimize bu kadar uyumlu olduğumuzu düşünüp evet birlikte bir hayat kuralım dediğimizdeki bütün özelliklerimiz artık iki kişinin birbirinden nefret etmesi iiçin ufak sebepler haline geliyor. eşimi sevmiyorum demiyorum. hala çok seviyorum ama bazen öyle yorumlar öyle fikirler kafasında öyle şeylerle öyle hareketlerle geliyorki 3 sene önceki kadını bildiğim için beni çok şaşırtıyor ve üzüyor. biraz hayal kırıklığıda diyebiliriz. bunu tek tarafları düşünmeyin. ben eminim o da benim için böyle şeyler düşünüyodur. ancak ben çözüm bulmak ve sevdiğim bir insanı kaybebetmemek için onun için tabu olan bu problemleri anlam veremediğim değişimleri dile getirdiğimde nasıl böyle düşünürsün beni sevmiyomusun ben sana hergün biraz daha aşık oluyorum gibi şeyler duyuyorum. ve işte o zaman içinden çıkılamayacak o duygusal girdap başlıyor. ortada kesinlikle bir problem var ve taraflardan biri bunu kabul etmiyor. kim mutlu olmak istemez allah aşkına. kim hayatı boyunca sevdiği insanla yabancı gibi yaşamak ister. hayatını bunun üzerine kurmak ister. ben kendi payıma empati yapıp sıkıntı bende de olabilirmi nasıl çözeriz nasıl daha mutlu oluruz diye düşünürken bilemiyorum ya. bence hayat bu kadar karmaşık olmamalı. bizim çok şükür mutlu olabilecek kadar herşeyimiz var. hep olmayanı istemek ne kadar doğru. başkalarının elde ettikleri üzerinden kendi yaşam standartlarını belirlemek ne kadar doğru bilemiyorum. ciao

bir süredir kendimi dinlemeye ve neden mutsuz oldugumu anlamaya calısıyorum. bunu yaparkende malesef karakterimden dolayı çevreme yansıtmak bir yana sanki dünyanın en mutlu insanı gibi şakalar komiklikler falan filan. haliylede kimse bana iyimisin diye sormuyo. ama insanlar şunu yapıyo malesef sen ne kadar gülersen ve güldürürsen seni daha mutsuz etmeye çalışıyor. sanki senin mutlu olmandan rahatsızlar gibi. garip bir şekilde senin onları mutlu etmendende rahatsızlar gibi. bir insan bunu neden ister bilmiyorum. en yakınındakiler sana bu kadar karşıyken ama sendende vazgeçmek istemiyolarmış gibi davranırken hayat baya bi yorucu malesef. Şahsım adına konuşayım hiç kolay bir insan değilim-bence hiçbir insanında olmadığı gibi- bazen çok itici olduğum bile oluyordur. ancak hayatımda düşmanlarım dahil hiç kimsenin kötülüğünü istemedim aklımdan dahi geçirmedim. sadece benden uzak olması benim sevdigim insanlardan uzak olması yeterli. durum boyleyken bazen en yakınlarının, senin sanki onların kötülüğünü istiyormuşsuncasına sana muamelede bulunmaları kalbimi kırıyor. Allah var ben kendi fikirlerine zevklerine cok güvenen bir adam olarak her ortamda her konuda kendi fikrim olsun isterim. bunu eşim dahil çok insan bencillik olarak algılıyor. kimseyi kendi fikrim için zorlamadım bence bencillik budur. ama kendi fikirlerimin ve kararlarımın neden iyi fikir olduğuyla alakalı kendi ifade eder ve ne gerekiyosa yaparım. işte o zamanda manipülatif bir insan ilan edildim. örnekler verdiğimde kinci hiç unutmayan intikamcı adam ilan edildi. bu kişiler 3. kişiler değil. eşimden kardeşimden bahsediyorum arkadaşlar. başıma gelen mağdur olduğum konularda bile kendimi ifade etmem beni kinci bencil intikamcı pislik bir insan yaptı onları gözünde. en kötüsüde onların gözümde kendimi bu şekilde görmek ve hala kendimi ifade edememek beni çok üzdü. neyse konuyu çok dağıtmadan bir süredir acaba ben gerçekten kötü bir insanmıyım yoksa aslında herkes sen onların istediği bir insan olmadığım içinmi bana böyle bir insanmışım gibi hissettiriyolar bunu anlamaya çalışıyorum. adios

açıkçası herkes okusun görsünden ziyade. böyle birşeyi herhangi kendi kişisel bir ortamımda yapmam ve saklamam gerekse, onun stresini acaba birileri gorurmu eşim kardeşim annem babam falan bu beni yorar. o yüzdende bu şekilde hem internette depolamak hemde anonim olacagı için daha özgür ve güvenli hissedecek olmamdan dolayı bu mecrayı seçtim. kib

evet arkadaşlar. bugün ilk blogumu yazmakla baslıyorum. artık burda yazacak olmanın sebebi duygularımı kimseyle paylasamamam ve kendi hiç bir ortama ait hissedemem ama hissettiğim şeyleride bir şekilde paylaşmassam ölecekmişim gibi hissetmem. o yüzden artık günde en az bir kerede olsa o gün yaşadıklarımı söylemek isteyip söyleyemediklerimi burada yazacagım. en azından içimde büyümesine ve beni hasta etmesine izin vermeyeceğim. bir nevi dijital bir günlük de diyebiliriz. kendine iyi bak. görüşürüz