Fluwelen vingers – M.E. Kerr

in het boek fluwelen vingers wordt het leven van een verliefde puberjongen beschreven. De naam komt van een gedicht geschreven door een jood in een concentratie kamp. Het gedicht vertelt het verhaal van een SS’er die een jood in een concentratie kamp sart door muziek te spelen en haar uit te lachen. De SS’er heeft als bijnaam fluwelen vingers, wat een ironische benaming is voor een moordenaar . De jongen, Buddy genaamd, groeit op in een middenklasse gezin in Amerika. Hij wordt al snel verliefd op een meisje, Skye, uit een van de rijkste families van de buurt waar een racistische opmerking nooit bespaard blijft . Die familie is van alle luxe voorzien, in tegenstelling tot het gezin van Buddy, waar een huisvrouw op de kinderen past terwijl de vader altijd werkt. Het verhaal beschrijft hoe de jongen steeds meer in de problemen komt, omdat hij zijn beloftes nooit waarmaakt. Zo spreekt hij vaak af met zijn broer te gaan spelen, maar in plaats van met zijn broer te spelen gaat hij naar Skye om samen met haar te zijn.

 Verder in het boek verplaatsen de omgeving van de hoofdstukken zich naar het huis van de opa van Buddy. Buddy en Skye gebruiken het huis van zijn opa als uitvalsbasis, weg van alle ellende die hun ouders met zich mee brengen. De opa van Buddy is een wijze man die de twee tieners goed begrijpt. Steeds verder komt in het verhaal het aspect van de tweede wereldoorlog meer omhoog. Er worden grappen over joden gemaakt, maar ook over de Duitsers voor wie de haat nog extra wordt benadrukt. Uit het niets treffen Skye en Buddy de auto van de opa beschilderd met hakenkruizen aan. Steeds meer wordt duidelijk dat de opa vroeger niet zo lief is geweest als dat hij dat nu lijkt. Misschien was hij wel die fluwelen vingers.

 De schrijfwijze van het boek sleept je helemaal mee in de beslissingen van Buddy, al voel je wel aan dat zijn beslissingen niet altijd even goed zijn. Dit komt omdat het boek in het ik-perspectief is geschreven. De schrijfwijze zorgt er ook voor dat het verhaal makkelijk leesbaar is. Dit komt omdat de gesprekken geen, zoals in andere boeken, woorden bevatten die een tiener niet zomaar zegt. De gesprekken gaan vaak ook over helemaal niets en ook dit zorgt ervoor dat je in het verhaal gezogen wordt.

 Ik zelf vind het boek erg leuk, omdat je door het plot de spanning er inblijft. zo voel je soms aan dat er iets gaat gebeuren wat niet veel goeds van betekenen. En ik vind het boek leuk, omdat je door de schrijfwijze steeds verder in het verhaal gezogen wordt. Mede daarom wordt het plot ook zo spannend.

���L�K

Synesthesie gedicht

Vertrouwen

  In een vriend

Die je redt

Uit een zee van problemen

Als je er zo diep in zit

Dat je het ijs al voelt

Want soms kan de lucht, zo licht en zo vredig als een bloem zijn

Een bloem van een vriend

Mijn leesautobiografie (bijgewerkt)

Toen ik klein was, werd ik vooral voorgelezen uit sprookjesboeken.  Ik hield vooral veel van verhalen met mythische figuren. Ik houd ook van boeken die over dieren gaan, omdat die ook nooit echt kunnen gebeuren. Dus je kan eigenlijk zeggen dat ik eigenlijk mijn hele leven al van sciencefiction houd! Mijn absolute favoriet was Rupsje nooitgenoeg! Ik vond het leuk omdat je het keer op keer kon lezen.

Op de basisschool werd ik bijna niet meer voorgelezen. Behalve in groep 3, want toen kon ik nog (bijna) niet lezen. Toen werden dezelfde boeken voorgelezen maar ook nieuwe sprookjesverhalen. Ze lazen nieuwe sprookjes voor die eerst te eng waren, zoals Blauwbaard. Ook al vond ik die toen nog steeds eng, omdat het boek met opsluitingen, martelingen en moord was, vond ik ze minder eng dan eerst; eerst lag ik van zo’n boek drie dagen wakker, maar toen vond ik ze veel leuker: lekker griezelen!

Ik begon pas echt veel te lezen een jaar geleden. Toen las ik onder meer Boy 7. Ik las Boy 7 in de vakantie zomervakantie toen ik naar groep 8 uit . Daarna begon ik met het lezen van Ik ben nummer Vier. Of meer bekend als:     I am number Four. Na de vakantie las ik daar een vervolgverhaal van: De kracht van Zes. Ik ben nu bezig daar een vervolg verhaal van te lezen: De val van Vijf. Die boeken gaan over een groep Loriërs (mensen die op de planeet Loriën wonen) die gestrand zijn op de aarde om aan de Mogadoren te ontsnappen (andere aliens). En nu gaat het erom of ze de Mogadoren gaan verslaan en of ze elkaar weer vinden.

Op de basisschool hield ik dus ook van sciencefiction, maar ook, in het begin, veel van populaire boeken. Iedereen zei dat ze leuk waren en dus wou ik ze ook lezen. Maar na een tijd werd dat dus anders. Ook sprookjesboeken vond ik vroeger heel erg leuk, maar later niet. Ik vond ze in groep6 al te kinderachtig worden. Ik vond het wel altijd jammer en zonde om ze weg te doen, dus staan ze nu nog steeds in mijn kast.

Je kan dus zeggen dat ik altijd al hield van sciencefiction. Op de basisschool las ik soms ook sciencefiction boeken van te hoge AVI niveaus en omdat dat niet mocht leende ik ze van een vriend, die had namelijk al AVI uit in groep6. Zo kon ik toch leuke boeken lezen. Dan las ik vooral Harry Potter en De grijze jager. Nu hou ik nog steeds van sciencefiction, alleen dan met wat meer toekomst. Dan bedoel ik niet sciencefiction uit het verleden, maar juist in de toekomst. Ik vind dat ook veel leuker omdat ik denk dat in de toekomst alles mooier is.

Ik vond boeken die iedereen al gelezen had, alleen in het begin van de basisschool leuk. Nu niet meer. Want als je een boek leest dat niemand anders leest, dan kan je ze overtuigen dat het een goed of slecht boek is en dus aanraden (of juist niet aanraden) het te gaan lezen. Bij boeken die iedereen al heeft gelezen, of waar iedereen al iets over heeft gehoord, denken ze: vertel me iets wat ik nog niet weet. Bij boeken die je voor het eerst leest, is het ook nog heel spannend: Niemand heeft je namelijk al verteld hoe het boek gaat. Zo blijft de spanning erin, want het is natuurlijk niet leuk als je al weet hoe een heel spannend boek afloopt of bijvoorbeeld wie er dood gaat.

 in de afgelopen maand heb ik Het bittere kruid van Marga Minco gelezen. Ik heb dat gelezen omdat het een interessant boek is over de Jodenvervolging in de tweede wereldoorlog. Het boek beschrijft alles super gedetailleerd en wekt een goed beeld over het leven van sommige Joodse families in de tweede wereldoorlog. Het boek is nou niet echt sciencefiction, maar ik denk dat ik nu liever zo’n boek uit de kast pak dan een sciencefictionboek. Ik vind boeken zoals Het bittere kruid erg leuk omdat het geschreven is op zo’n manier, dat je er heel goed in verplaatst. Soms dacht ik echt dat ze iets wel of niet moest doen, terwijl ik er natuurlijk niks aan kan veranderen.

Boekverslag, Het bittere kruid

Boekverslag, Het bittere kruid

Marga Minco,

Het bittere kruid, een kleine kroniek

Amsterdam, 1957

Ik heb dit boek gekozen om te lezen, omdat vrienden en familie mij vertelde over het boek, toen ze zagen dat het op de lijst stond. Meteen vond ik het verhaal erg interessant, omdat het over de Jodenvervolging in de tweed wereldoorlog ging.  

Het verhaal is voor het grootste deel autobiografisch en is geschreven in het ik-perspectief, het boek gaat dus over Marga Minco zelf, maar nergens in het boek wordt haar naam genoemd. Marga woont aan het begin van het boek, tevens het begin van de tweede wereld oorlog, in Breda. Maar in het eerste jaar van de oorlog moet ze naar een speciaal Tuberculoseziekenhuis is Utrecht. Daarna verhuizen de ouders en Marga naar Amersfoort, waar Dave (de broer van Marga) woont met zijn vrouw. Maar dan worden Dave en de vader van Marga opgeroepen voor een werkkamp. ze worden beiden afgekeurd; de vader omdat hij een huidaandoening heeft en Dave omdat hij een drankje had genomen waarvan hij een week lang ziek zou worden. Opeens krijgen ze een telegram dat de oudere zus van Marga is opgepakt en weggevoerd, niemand weet waarheen. Dan komt ook nog het besluit dat alle Joden boven de 50 naar Amsterdam moeten verhuizen, waar een soort getto, nu de plantagebuurt, gebouwd zal worden. De ouders wonen op de Sarphatistraat en Marga besluit hen te bezoeken met de trein. Daarvoor moet ze een groot risico nemen en haar Jodenster van haar jas halen. Gelukkig komt ze heelhuids aan. Het huis in Amsterdam heeft een grote tuin waar, tussen twee schuttingen, plaats is om je te verstoppen. Vader zegt dat ze daar in moeten zitten als de Duitsers hen komen zoeken. De dag dat ze dat ontdekken, rijd er al meteen een overvalwagen van de Duitsers door hun straat. ze wilden naar achter gaan, maar voordat ze het wisten stond er al een Duitser in hun kamer. De vader en De moeder worden meegenomen, maar Marga weet te ontsnappen, alleen vergeet ze haar jas met haar identiteitsbewijs mee te nemen. Ze vlucht van Dave en Lotte die op de Weteringsschans wonen. Ze besluiten een andere identiteit aan te nemen. ze bleken hun haren en hebben valse paspoorten van het verzet gekregen. ze besluiten dan om naar Utrecht te gaan en allemaal, vanwege de dreiging van de Duitsers zelf op de trein te stappen. Marga vond dat geen goed idee. ze dacht namelijk dat het fout zal gaan, en dat ze dan niet meer bij elkaar bleven. Precies zo gebeurde het ook. Alleen Dave gaf nog snel een koffer met spullen aan Marga. Als ze in Utrecht is, wil ze meteen weer terug. Dus gaat ze weer naar Amsterdam en gaat daar naar een vriend. Die vriend help haar om het laatste jaar van de oorlog veiling door te komen. ze wisselt nog een paar keer van onderduikadres, maar overleeft de oorlog wel. Na de oorlog bezoekt Marga haar oom, die was niet opgepakt omdat zijn vrouw geen Jood is. De oom staat altijd bij een halte te wachten op Marga’s vader terugkomst. Maar die zal niet terug komen, evenals haar zus, haar broer, haar moeder en Dave en Lotte.

Het verhaal geeft een heel goede indruk op het leven van een Jood in de tweede wereldoorlog. Je leert ook op school dingen over de tweede wereldoorlog en de Jodenhaat, maar dan is het nog moeilijk inbeelden hoe de Joden echt in de tweede wereldoorlog leefden als ze niet ondergedoken waren.

Het schilderij speelt zich af in een ijswinkel. S ’avonds komt er een man en een vrouw binnen. Ze vragen naar de eigenaar. De man achter de balie zegt dat hij dat was. De man en de vrouw beginnen over de schulden die de man had bij hun. De eigenaar van de ijswinkel is hun geld schuldig ter waarde van drie leveringen. De man neemt nooit op als ze bellen en doen ook nooit de deur open als ze aanbellen .Daarom hebben de twee leveranciers de deurwaarder (links) meegenomen om binnen te komen.

De man en de vrouw beweren nog recht te hebben op $10.000 van de eigenaar. De man lijkt geschrokken maar hij had wel op deze dag gerekend. Hij vroeg aan de man en de vrouw of ze geen medelijden hadden met hem. De eigenaar is immers erg oud en  heeft niet héél lang nog te leven. De eigenaar zegt ook nog dat hij nog meer schulden heeft bij andere bedrijven waaronder een broodjesleverancier. Op die manier probeert de man medelijden te wekken bij de man en de vrouw en vraagt of ze niet een klein deel van de schuld willen kwijt schelden.

De vrouw zegt tegen de medeleverancier: “We kunnen zeggen dat hij de rente niet hoeft te betalen.” Waarop de man zei: “Maar dan blijft er maar een klein deel over.” In zijn stem was te horen dat hij de rest van get geld ook wou. De vrouw ad duidelijk medelijden met de arme eigenaar en probeerde nogmaals: “Kunnen we dan een ander compromis met hem maken, kijk hem nou, hij heeft geen rooie cent! Zo maken we het de arme man ietsjes makkelijker.” De man zei: “Goed dan, maar ik wil wel een gedeelte van mijn geld.” De man bood ondertussen iedereen wat koffie aan en maakte de balie schoon.

De man en de vrouw dachten allebei diep na over een gepaste manier van afrekenen. De deurwaarder stak nog een sigaar op en deed zijn hoed weer op. De man vroeg opeens: “werk jij hier alleen, of werken hier nog meer mensen?” de man antwoorde: “Ik werk hier alleen. Ik fiets  ook altijd rond met mijn ijskar tussen de middag.” De man zei: “Dus als wij de zaak overnemen is er niemand die daar de dupe van is?” de man antwoorde met een verdrietige stem: “Inderdaad, behalve ik.” De man zei daarop, op vriendelijke toon: “ Nee hoor, want jou neem ik dan in dienst!”

De man en de vrouw kochten het van hem en de man bedankte hen zeer.

Alinea Pizza maffia

Alinea Pizza maffia

  Ik vind pizza maffia een makkelijk te lezen boek. Daarmee bedoel ik dat je er makkelijk doorheen gaat. Ik vind het boek makkelijk te lezen omdat je op ieder moment kan stoppen met lezen. Het is makkelijk te lezen omdat je het verhaal steeds kan voorspellen. Dat komt omdat het boek begint met het einde en dan kom je er langzamerhand achter hoe het zo heeft kunnen gebeuren. Daardoor kun je, als je stopt met lezen, de volgende tien bladzijdes een beetje voorspellen. Bijvoorbeeld ongeveer twintig bladzijdes achter elkaar gaan over de hoofdpersoon die in zijn pizzazaak werkt. Daar beschrijft de schrijver alles wat er gebeurd. Als Brahim (de hoofdpersoon) bijvoorbeeld een broodje maakt, beschrijft de schrijver helemaal hoe dat gebeurd. Het is zelfs zo dat je aan het begin van het boek het spannende stukje aan het eind kan voorspellen. De schrijver van het boek kon het wel iets spannender maken door het boek niet ta laten beginnen met het eind. Maar ik vond het wel beter dat ik op ieder moment kon stoppen. Ik neem mij bijvoorbeeld voor om een uur te gaan lezen, om daarna een uur huiswerk te gaan maken. Maar als je boek te spannend is, wil je gelijk doorlezen en daardoor werkt mijn planning niet meer. Pizza maffia  is dus een boek waarmee je op ieder moment kan stoppen met lezen. Dat vind ik fijn. Dus neem ik mij voor, door pizza maffia, meer makkelijk te lezen boeken gaan lezen.

een gedicht in zijn natuurlijke habitat!

De val van vijf maakt deel uit van de serie De kronieken van de Loriërs waarvan ik drie boeken heb gelezen. De serie bestaat uit acht delen en ik ben van plan ze allemaal te lezen!

Een positief ding aan deze serie is dat alles ontzettend snel gaat in het verhaal. Er zit veel tempo in waardoor het niet saai wordt om te lezen. Vooral in De val vijf zit veel actie en spanning. Dat vind ik leuker dan het privéleven van de personen zoals in het eerste boek I am number four. Ik ben niet zo geïnteresseerd in het privéleven van de personen, maar meer in de strijd die de Loriërs hebben met de Mogadoren in deze serie!

Ik heb het heel snel uitgelezen, want het is een heel leuk boek. Het leukste aan het boek vind ik dat het perspectief in het boek de hele tijd verandert, en dat houdt het leuk. Je wordt namelijk nieuwsgierig en leest snel door tot het perspectief weer verandert naar de persoon over wie je graag leest. De ene persoon komt later in het verhaal ook terug in het verhaal van de andere persoon.

Ik kan moeilijk negatieve punten bedenken over het boek. Behalve dat het einde heel jammer is (zoals in bijna alle boeken van deze serie). Ik ga niet spoileren, want dan haal ik de lol er af! Op het einde verwacht je iets heel cools of dat iemand zijn angst overwint (dat het goed afloopt). Alleen bij deze serie boeken schrijft Pittacus Lore steeds iets wat je niet verwacht. Dat is ook een positieve eigenschap van het boek. Daardoor kan je het simpelweg niet voorspellen.

Het is nog steeds is één van mijn favoriete series en ik raad hem daarom ook zeker aan bij elke science-fictionlezer!

Mijn leesautobiografie

Toen ik klein was, werd ik vooral voorgelezen uit sprookjesboeken.  Ik hield vooral veel van verhalen met mythische figuren. Ik houd ook van boeken die over dieren gaan, omdat die ook nooit echt kunnen gebeuren. Dus je kan eigenlijk zeggen dat ik eigenlijk mijn hele leven al van science fiction houd! Mijn absolute favoriet is Rupsje nooitgenoeg! Ik vond het leuk omdat je het keer op keer kon lezen.

Op de basisschool werd ik bijna niet meer voorgelezen. Behalve in groep 3, want toen kon ik nog (bijna) niet lezen. Toen werden dezelfde boeken voorgelezen maar ook nieuwe sprookjesverhalen. Ze lazen nieuwe sprookjes voor die eerst te eng waren, zoals Blauwbaard. Ook al vond ik die toen nog steeds eng, omdat het boek met opsluitingen, martelingen en moord was, vond ik ze minder eng dan eerst; eerst lag ik van zo’n boek drie dagen wakker, maar toen vond ik ze veel leuker: lekker griezelen!

Ik begon pas echt veel te lezen een jaar geleden ofzo. Toen las ik onder meer Boy 7. Ik las Boy 7 in de vakantie zomervakantie toen ik naar groep 8 uit . Daarna begon ik met het lezen van Ik ben nummer Vier. Of meer bekend als:     I am number Four. Na de vakantie las ik daar een vervolgverhaal van: De kracht van Zes. Ik ben nu bezig daar een vervolg verhaal van te lezen: De val van Vijf. Die boeken gaan over een groep Loriërs (mensen die op de planeet Loriën wonen) die gestrand zijn op de aarde om aan de Mogadoren te ontsnappen (andere aliens). En nu gaat het erom of ze de Mogadoren gaan verslaan en of ze elkaar weer vinden.

Op de basisschool hield ik dus ook van sciencefiction, maar ook, in het begin, veel van populaire boeken. Iedereen zei dat ze leuk waren en dus wou ik ze ook lezen. Maar na een tijd werd dat dus anders. Ook sprookjesboeken vond ik vroeger heel erg leuk, maar later niet. Ik vond ze in groep6 al te kinderachtig worden. Ik vond het wel altijd jammer en zonde om ze weg te doen, dus staan ze nu nog steeds in mijn kast.

Je kan dus zeggen dat ik altijd al hield van sciencefiction. Op de basisschool las ik soms ook sciencefiction boeken van te hoge AVI niveaus en omdat dat niet mocht leende ik ze van een vriend, die had namelijk al AVI uit in groep6. Zo kon ik toch leuke boeken lezen. Dan las ik vooral Harry Potter en De grijze jager. Nu hou ik nog steeds van sciencefiction, alleen dan met wat meer toekomst. Dan bedoel ik niet science fiction uit het verleden, maar juist in de toekomst. Ik vind dat ook veel leuker omdat ik denk dat in de toekomst alles mooier is.

Ik vond boeken die iedereen al gelezen had, alleen in het begin van de basisschool leuk. Nu niet meer. Want als je een boek leest dat niemand anders leest, dan kan je ze overtuigen dat het een goed of slecht boek is en dus aanraden (of juist niet aanraden) het te gaan lezen. Bij boeken die iedereen al heeft gelezen, of waar iedereen al iets over heeft gehoord, denken ze: vertel me iets wat ik nog niet weet. Bij boeken die je voor het eerst leest, is het ook nog heel spannend: Niemand heeft je namelijk al verteld hoe het boek gaat. Zo blijft de spanning erin, want het is natuurlijk niet leuk als je al weet hoe een heel spannend boek afloopt of bijvoorbeeld wie er dood gaat.

er is hier echt geen speld tussen te krijgen!

hallo allemaal, ik heb dit boek laatst gelezen en het viel goed in de smaak!

het is vooral geschikt voor wat oudere kinderen van 13/14, want er zit een hoop actie in en is zo goed geschreven dat een klein kind er nachtmerries van kan krijgen! Er is ook een film naar het boek gemaakt. Ik vind dat je eerst het boek moet lezen, want dan wil je echt graag zien hoe de personen eruit zien. het is ook een heel leuk boek voor oudere mensen, omdat het een echte thriller is!

PS. het is een thriller/sciencefiction!