jaguar artis 3L0A0622 by safi kok

Rotterdam Zuid Amerika Liin

Emma Kok: 'Tijdens het zingen vergeet ik mijn ziekte!'

Nog drie dagen geeft André Rieu dit jaar zijn inmiddels traditionele Vrijthof-concerten. Een van de magische momenten is zonder twijfel het optreden van de vijftienjarige zangeres Emma Kok die het lied Voilà van de Franse zangeres Barbara Pravi op engelachtige wijze vertolkt. Daarbij weet ze alle harten te stelen.

Haar optreden slaat zo aan, dat een volgend avontuur nu al lonkt. De orkestmeester heeft haar inmiddels gevraagd om vanaf januari mee te gaan op wereldtournee: Europa in, naar Bahrein en naar Zuid-Amerika.

The Voice Kids

Emma heeft zich de afgelopen jaren goed in de kijker weten te spelen. In 2021, dertien jaar was ze, heeft Emma de laatste editie van The Voice Kids op RTL gewonnen. Nog geen jaar later verscheen de Limburgse nachtegaal in Mini Stars, alweer een talentenjacht, maar dan bij SBS. Won ze ook.

Het is niet de eerste keer dat Emma het lied Voilà vertolkt. „Doordat ik Voilà zong bij Mini Stars, belde Pierre Rieu, de zoon van André, mij op en vroeg me of ik een lied wilde zingen tijdens zijn Vrijthof-concerten. Natuurlijk wilde ik dat. André is een icoon.” Die Franse taal ging haar niet meteen makkelijk af. „Je moet heel lang oefenen voordat je een liedje in het Frans uit je hoofd kan zingen. Mijn Frans is slecht. Ik ken wel wat woorden, maar niet veel. Ik heb fonetisch alles opgeschreven en goed opgelet hoe Barbara Pravi alles uitsprak. Toen lukte het.”

Elke avond zitten er 12.500 mensen op het Vrijthof. „De eerste keer dat we repeteerden voelde het heel erg magisch. Het orkest heeft een sprookjesachtige versie van het Franse lied gemaakt, met heel veel strijkers erin. Echt next level.”

Zwarte jurk

Emma staat er in een fabelachtige zwarte lange jurk. „Vier jurken werden voor me gemaakt en ik zag meteen dat deze hem was. André vond dat de jurk zwart en dramatisch moest zijn, van Franse zwarte kant. Als ik hem draag voelt het alsof ik naar een bal ga. Ik voel me heel krachtig in die jurk.”

Nu staat ze vol vertrouwen op het podium, maar dat is niet altijd zo geweest. Emma heeft een jarenlange strijd achter de rug als je weet dat ze op de lagere school flink gepest is vanwege haar groei-achterstand. De zangeres meet 151,2 centimeter. „Op de lagere school werd ik uitgemaakt voor ’kleintje’ of ’kabouter’.” zegt ze. Emma werd veel buitengesloten en voelde zich eenzaam.

Zeldzame ziekte

Verder leeft de 15-jarige nachtegaal met een zeldzame maagziekte, een maagverlamming, waardoor ze 22 uur per dag vastgeknoopt zit aan een sonde voor al haar voeding. Er lijden in Nederland ongeveer 1200 mensen aan gastroparese. Emma is er openhartig over en heeft een enorme mentale kracht. „Ik ben altijd geketend, dag en nacht”, zegt ze. „Normaal opstaan in de ochtend of naar de voordeur rennen als de bel gaat, kan gewoon niet, want dan moet ik meteen mijn tas meenemen waarin de sondevoeding zit. Op de lagere school liep ik rond met een kinderrollator en werd ’oma’ genoemd. Het heeft ervoor gezorgd dat ik het vertrouwen in mezelf en in andere mensen verloor.”

Met haar zangcarrière is het snel gegaan. Toen ze begon aan het avontuur bij The Voice Kids, was Emma nog onzeker over haar stem. Ik wist niet of ik wel kon zingen en had pas net vijf zanglessen gehad. Maar vanaf de blind auditions, haar eerste optreden, draaiden alle vier de stoelen van de coaches om. Sindsdien zit haar loopbaan in een stroomversnelling, met de Vrijthof-concerten als absoluut hoogtepunt. „Het was eigenlijk een halve grap om mezelf op te geven voor The Voice Kids. We dachten er niks meer van te horen. Er geven zich waarschijnlijk duizenden kinderen op. Maar ineens mocht ik komen opdraven en gingen we naar Hilversum. Ik had nog nooit een beroemd iemand ontmoet. Mijn ouders gingen mee. Die keken vol zenuwen toe vanachter een scherm.”

Sindsdien zit de Limburgse vol plannen en wil ze niks liever meer dan zingen. „Als ik optreed, dan koppel ik de sonde af. En dat werkt bevrijdend. Tijdens het zingen vergeet ik mijn ziekte.”

(Door Dick van As)

Transport van melk naar de stad te paard 

Fotograaf: Onbekend/Unknown 

Herkomst: Midden- en Zuid-Amerika / Caraïbisch gebied / Cuba 1914

Inventarisnummer: TM-60061911

Overige titels: 1085. Cuba.- A Cuban milkman on his way to town. The milk is carried in the cans hung on the sides of the saddle.

Credit line/Met dank aan: VriendenLoterij (voorheen BankGiro Loterij)

Tropenmuseum

NOORD PATAGONIË (18.02-22.02)

We breken het lange traject naar Esquel met een historisch-cultureel tussenstopje langs de Cuevas de Las Manos. Een dor vulkanisch landschap met her en der een groene oase langs de rivier; verrijkt met grottekeningen van nomaden die hier 9000 jaar geleden passeerden. Graffiti avant la lettre, met handdrukken en educatieve illustraties voor de jonkies onder het rondtrekkende volk.

Vervolgens doen we een korte split-up. Freya wil koste wat het kost de formidabele raftreputatie van Futaleufú beproeven. 22 km witwater met klasse III tot V+. Ze start eraan met zin in avontuur en adrenaline, maar met lichte angst na de eerder traumatische ervaring in Colombia. De twijfel wordt meteen weggespoeld door de Chileense rivier, en dankzij het zekeringsteam van catamarans en kayaks. Enkele hoge golven, vele kicks, leute en een kapzeismoment later komt ze voldaan toe op het Macalstrand. Dit was absoluut de omweg waard!

David besluit aan Argentijnse kant te blijven en bezoekt vanuit Esquel het Parque Nacional de Alerces. Alerces zijn de grootste bomen van Zuid-Amerika en worden tot wel 70 meter hoog. Deze eeuwenoude bomen zijn gelukkig beschermd en vandaag Unesco werelderfgoed. Te bezoeken met een boottocht over een groen, helder meer via opnieuw een gletsjer. Terug verenigd in Esquel maken we ons klaar voor de nachtbus richting de kust voor een weekje rust.

De Grand Tour van de lezer

Elke boekenlezer, ook de zwakste van lichaam en ook de armste, is zijn of haar hele leven onderweg op een Grand Tour. Met amper geld en zonder te lijden onder ijzige wind of brandende zon, harde banken in karossen of vuile bedden in herbergen bezoekt de lezer archeologische plekken, verre steden en de rijkste paleizen. Maar anders dan de rijke jongelingen uit de 17e en 18e eeuw is de lezer ook geïnteresseerd in de nederigste boerendorpen, in de levens van onzichtbare ambtenaren, zonderlingen of van vrouwen. Feit is dat er zelden of nooit een kaart tevoorschijn wordt gehaald. Zo deed ik van kinds af aan gedurende mijn lezersleven bijvoorbeeld het Poolgebied aan ('Kek, de jonge kopereskimo'!), Groenland, Vuurland, Ambon, Zuid Afrika, Midden Oosten en Colombia. In Japan, Noord Amerika en de West-Europese landen kom ik steeds weer terug. In China kom ik al zo'n 26 eeuwen.

Mijn allereerste herinnering aan het Boeken-China is verbonden aan moeder. Zij leerde pas op haar 18e lezen en schrijven en het was met Bijbelse eerbied dat zij over 'De goede aarde' sprak, het verhaal van een boer in het China aan het begin van de 20e eeuw. Het werd geschreven door Pearl S Buck, dochter van een missionaris in China. Misschien was dat boek haar enige Grand Tour als lezer. Later zag ik haar uitsluitend de krant lezen, met de devotie van een moeizame lezer.

Dan ga ik met een sprong naar het eerste jaar van de kunstacademie in Groningen, waar we met een docent 'Chinese schimmen' van de Fransman Simon Leys lazen, een kritische studie over Communistisch China. In de vijfenveertig jaar erna zwierf ik kriskras in de tijd vanaf de zesde eeuw voor Christus tot aan het hedendaagse China: van Lao Zi, de mythische Tao-meester, Zuang Zi, de tweede grote Tao-meester, via Jung Chang met haar 'Wilde zwanen' en de biografie van Mao Ze Dong, naar de uitputtende en wonderbaarlijke bundels met klassieke Chinese poëzie en die met het werk van de 8e-eeuwse dichter Bai Yuji, samengesteld en vertaald door W.L. Idema.

Zaterdag kocht ik twee boeken van een Chinese vader en zoon: de autobiografie van kunstenaar Ai Wei Wei (1957)* en een keuze uit de gedichten van zijn vader Ai Qing (1910-1966)**. De vader was eens een van de belangrijkste en meest gelezen dichters van China, maar als gevaarlijk element met zijn gezin, waaronder de twee jaar oude Ai Wei Wei, verbannen naar de uiterste rand van China om in gevangenkampen latrines schoon te maken. Vervolgens werd hij weer geaccepteerd, opnieuw verguisd en opnieuw gerehabiliteerd. Ik was verrast te ontdekken dat hij tussen 1929 en 1932 in Parijs verbleef en er kennis maakte met de Europese kunst en literatuur. Hij maakte zelfs een pelgrimstocht naar Arles om de schilderijen van Van Gogh te zien – zijn Grand Tour.

*1000 jaar vreugde en verdriet | Ai Wei Wei | vertaald door Koos Mebius en Gertie Mulder | Lebowski Publishers 2021

** Sneeuw valt op het land van China | Ai Qing | vertaald door Daan Bronkhorst | Lebowski Publishers 2021

Alles over Argentinië

HET VERHAAL ACHTER DE ARGENTIJNSE VLAG Argentinië is een republiek waar Spaans wordt gesproken. Het ligt in het zuidelijke deel van het continent Zuid-Amerika. Argentinië ligt tussen Andes en de Atlantische Oceaan. Argentinië grenst ook aan de landen Chili, Uruguay, Bolivia, Brazilië en Paraguay. Het bevolkingsaantal van Argentinië is ongeveer 44 miljoen en de oppervlakte van Argentinië is…

View On WordPress

Mario Vargas Llosa huldigt Jorge Amado

Jorge Amado; bron beeld: blogspot.com Wie zoekt zal vinden en ik vond wat ik zocht. Mijn Latijns Amerika is het woordenboek dat schrijver Mario Vargas Llosa schreef over zijn Latijns Amerika. Een verzameling teksten die gaan over de vele personen en perspectieven die Zuid-Amerika biedt. Daarin vond ik een ode aan de Braziliaanse schrijver Jorge Amado (1912-2001). Vargas Llosa zocht de Braziliaan…

View On WordPress

Surinaamse dammers presteren matig in Pan-Amerikaans kampioenschap

In de 22e editie van het Pan-Amerikaans damkampioenschap in San Jose (CostaRica) laten de Surinaamse deelnemers tot dusver een matige prestatie zien. De Surinaamse kampioen, Johannes Alfaisie, bevindt zich op een gedeelde 24e tot 27e plaats. De semi-kampioen, Guno Burloson, deelt de 8ste tot en met 13e plaats. Arief Salarbaks bezet positie 17-18 en Edson Amoekoni staat op plaats 34-36. Het toernooi telt 48 deelnemers. De Braziliaanse grootmeester Allan Igor Moreno Silva leidt met een perfecte score van 6 punten uit drie partijen. Het toernooi heeft een sterk deelnemersveld met twee internationale grootmeesters (GMI), waaronder Burleson, drie internationale meesters (MI) en elf  federatiemeesters (MF), waaronder Alfaisie enSalarbaks. O nder de deelnemers uit 14 landen uit het Caraïbisch gebied, Zuid-, Noord- en Midden-Amerika, bevinden zich ook drie kandidaat federatiemeesters. Op de derde dag speelde Burleson remise tegen de Braziliaan Carvalho Brito.Salarbaks verloor van Amaury Peralta uit Santo Domingo, terwijl Alfaisie gelijkspeelde tegen de Costa Ricaan Walther Quesada. Amoekoni behaalde een overwinning op Louis Forster uit Frans-Guyana. Burleson heeft na 3 wedstrijden 4 punten, Salarbaks 3 punten, Alfaisie 3 punten en Amoekoni 2 punten. Burleson moet het in de vierde ronde opnemen tegen de Argentijn Michael van Dieken, Salarbaks zal het opnemen tegen Walter Quesada uit Costa Rica. Alfaisie zal het opnemen tegen de Braziliaan Marcos da Silva en Amoekoni krijgt de Costaricaan Antonio Morales als tegenstander. Het toernooi duurt tot en met 13 april.   Read the full article

jaguar rica artis ED8A0150 by safi kok

Wereldmuseum aan de willemskade hoek Veerhaven. (Scheepvaartkwartier)

Het Wereldmuseum in de Zuid-Hollandse stad Rotterdam is een museum over culturen in het heden en het verleden. Het is de voortzetting van het Museum voor Land- en Volkenkunde en bevindt zich op de hoek van de Veerhaven en Willemskade. Het toont etnografische objecten van verschillende culturen in Azië, (waaronder ook islamitisch erfgoed), Oceanië, Afrika, Amerika.

Het museum is gehuisvest in het vroegere clubgebouw van de Koninklijke Yachtvereniging. Het gebouw stamt uit 1851 en werd in 1852 geopend door koning Willem III. De Yachtclub ontving voorwerpen ten geschenke van Rotterdamse reders, wetenschappers en verzamelaars, en stelde die tentoon in haar gebouw. Na het overlijden in 1879 van prins Hendrik, de voorzitter van de Yachtvereniging, werd het gebouw verkocht aan de gemeente Rotterdam en in 1885 resulteerde dit in de totstandkoming van een gemeentelijk museum: het Museum voor Land- en Volkenkunde, later Museum voor Volkenkunde.

De collectie van kunst- en gebruiksvoorwerpen van culturen over de hele wereld groeide min of meer 'willekeurig' met voorwerpen die Nederlandse missionarissen, zeelieden, militairen en kooplieden van over de hele wereld meenamen. In verband met de groei van de collectie werd het gebouw in 1910 met een verdieping uitgebreid. Onder directeur J.W. van Nouhuys (1915-1934), die zelf als onderzoeker en expeditielid op Nieuw-Guinea actief was geweest, werd de verzameling op een wetenschappelijke wijze aangepakt. Die groeide tot circa 110.000 voorwerpen en 100.000 foto's en dia's.

Foto en Informatie komt van wikipedia.

IGUAZÚ (12.03-17.03)

De wereldberoemde watervallen van Iguazú zijn één van de hoofdattracties van Zuid Amerika. Ze vormen een natuurlijke grens tussen Argentinië en Brazilië. Diverse paden zorgen ervoor dat we de watervallen vanuit verschillende perspectieven kunnen ervaren. Hoe dichter we komen, hoe meer de zintuigen op scherp staan. Waternevel stoomt op, waait langs en doorweekt onze kledij. Duizenden liters storten naar beneden en zorgen voor overdonderend geraas. Dankzij de zon zie je regenbogen over heel het park, soms zelfs meer dan 180 graden rond. Een geluid- en lichtspektakel van Moeder natuur!

We blijven bij het waterthema met een bezoek aan de Itaipudam die volledig Paraguay en dik 10% van de Brazilië van stroom voorziet. Dit gigantisch bouwwerk bevindt zich op de grens met Paraguay en wordt gerund door beide landen. Vanwege onze tour over en doorheen de dam kunnen we dus ook buurtje Paraguay afvinken als (kort) bezocht.

Tijdens onze uitstapjes in deze omgeving spotten we regelmatig neusbeertjes, apen en tropische vogels. Om deze laatste van dichterbij te kunnen aanschouwen bezoeken we het Parque das Aves. Een knap ingericht dierenpark waar je in de grote kooien tussen de kleurrijke parkieten, ara’s en toekans kan lopen. Je kan er zelfs een zadenstokje kopen om de vogels te voeren. Wij laten deze vorm van toeristenplezier aan ons voorbij gaan en zetten onze dag verder bij Movie Cars aan de overzijde van de straat. De naam zegt alles, écht een museum voor David.

We besluiten nog wat in Brazilië te blijven en de reis te eindigen aan de mooie stranden van Florianopolis. Nu alleen dat Portugees nog onder de knie krijgen…