Kargaşa anında insan vurulduğunu hissetmiyor. Kazandım sandığım savaşı kaybettiğimi çok geç anladım.

…

herkes ara sıra kaybolur, ben belki biraz daha fazla. herkes bir zaman yolunu şaşırır, belki ben daha çok. herkes bir gün nereye döneceğini unutur, benim hafızam belki biraz daha zayıf.

Sanki zihnimin içinde çok ağır konular hakkında saatlerce düşünen birisi var. Ve ben o düşünceleri göremesem bile ağırlığından dolayı eziliyorum.

Ben seninle her yokuşu çıkardım da, sen benimle tümsekli yola bile çıkamadın. Hikayenin sonunda herkes kalbinden özür dileyecek, sen ise benden.

Hayatın artık hiç zevk vermediği bir noktadayım, kime güvendiysem yüz üstü bıraktı kimi sevdiysem içimde kaldı o sevgi hep. Tek istediğim herkes gibi mutlu olabilmekti birazda olsa gerçek sevgiyi görebilmekti. Nereye kadar gidecek böyle? Ne olacak bu mutsuzluğum ve beklentilerim. Ne kadar hayata odaklanıp yola devam etmeye çalışsam da en sonunda yine kendime takılıyorum. Yalnızlaştım artık, ne konuştuğum biri ne de yüzümde o eski gülümsemem var. Belki de asosyal olmuşumdur, kim bilir. Tek bildiğim artık hiçbir zaman eskisi gibi olamayacağım, birine sarılsam geçer mi?

Acı hissedilmek ister...

Bir daha sevilmeyeceğimi hissettiren bir acıydı.

Gönlün dara yolun bana düşmesin...

Yapamadım...

Hani bazen insan yanlışıkla diri diri gömülür de yerin iki üç metre altında, toprağın karanlığın içinde kendine gelir, bağırır, çırpınır ama herkes onun iç paralayıcı iniltilerini duymaksızın üstünden geçip gider. İşte benim zihnim o halde.

Bir çiçeğe istediğin kadar sevgi göster, konuş, sula yeterince gün yüzü görmediğinde solar. Özgür bırakmadığın her şeyin senden gitmesi tesadüf değil.

Umarım dilinizi konuşan birini bulursunuz ve bu yüzden ruhunuzu tercüme etmek için bir ömür harcamak zorunda kalmazsınız.

KIZLARRRR BEN BAŞARDIMMM DOĞRU KİŞİ DOĞRU ZAMANN🥳🥳