IN DIERVERHALEN MAAKT TOON TELLEGEN FILOSOFIE OVERDENKBAAR

Heb ik het nieuwe boek van Toon Tellegen gelezen, zak ik lekker onderuit in mijn fauteuil. Behaaglijk in de stof dat me welhaast omsluit zo kruip ik er in weg. Sluit mijn ogen. De tekeningen van Thé Tjong-Khing doemen voor mijn toegedekte pupillen op. Deze illustraties laten de zojuist gelezen verhalen achter mijn oogleden tot leven komen. Dan droom ik weg op de woorden en de pennenstreken. Waan ik mij dat onschuldige dier dat vol met vragen zit waarop menselijkerwijs geen antwoorden mogelijk zijn. Wat zal ik graag die eekhoorn of deze mier zijn, de olifant of het nijlpaard. Leven zonder je zorgen te maken om de grote vragen des levens. Je verwonderen om details, je afvragen wat er is daar verderop. De mammoet zal ik willen zijn die op zijn beurt de olifant wil zijn. Om gelukkig te leven in het nu en niet dat toen.

De dieren stellen elkaar vragen waar wij mensen niet opkomen, misschien nog niet aan toe zijn deze te bedenken. Die voor ons gesneden koek zijn, menen we. Omdat het onwerkelijke gedachten schijnen te zijn, niet realistisch. Niet ter zake doend, maar voor de dieren juist heel hier en nu. Oh, wat zal ik graag zo blank in het leven staan, als een onbeschreven blad. Zo zoals de dieren die in de verhalen van Tellegen kinderlijke vragen stellen. Het mensenkind heeft die onbevangenheid van deze dieren nog. Grote vragen stellen, die boven hun macht lijken te gaan. Kleine antwoorden verwachten, die de wereld en het leven tastbaar maken, begrijpelijk.

Toon Tellegen maakt met zijn verhalen filosofische vraagstukken bereikbaar, begaanbaar en voelbaar. Het diepste mijmeren landt door zijn woorden eenvoudig in mijn denken. Ik doorzie aan de hand van zijn vertellingen, die welhaast voor kinderen geschreven lijken te zijn, het bestaan beter. Levensvragen die voor de kleine krekel antwoorden verdienen om het leven aan te kunnen en de wereld verstaanbaar. Wat is er achter de muur waarop eekhoorn en mier stuiten na een lange reis. Daar is niets. Ik vraag me weleens af of het heelal een einde kent. Het heel is al, het is de ganse ruimte. Maar naar menselijke maatstaven bestaat oneindig niet. Net zoals eeuwig geen optie is in het leven. En wat is daar dan na, wanneer die onmetelijke ruimte afgemeten is. Eekhoorn breekt er zijn hoofd over, terwijl de mier genoegen neemt met niets. Zoals de mol en de aardworm onder de grond op het einde van de aarde stuiten, niet meer verder kunnen graven en onverrichte zake terugkeren. Dat was zeker de fundering van een huis zal de lezer raden, want de mens wenst wel overal een passend antwoord op. Mol en worm zingen elkaar in slaap en praten nergens meer over. De muis deed een niet te geloven ontdekking: wij bestaan niet. Dus is de olifant verzonnen, die op zijn beurt ontdekt dat de toekomst een vergissing is.

In zijn boek laat Tellegen de dieren vragen stellen die ertoe doen. Vraagstukken waarmee de schrijver misschien al langer rondloopt, maar aan niemand heeft durven voorleggen nog. De kans dat hij voor gek wordt verklaart namelijk is niet gering. De mensen van nu zijn zo rationeel dat de fantasie uit haar voegen barst en vervliegt in de tijd. De werkelijkheid staat hoog in het vaandel en degene die daarvan afwijkt wordt met liefde afgeschoten. Daarom zijn het de dieren die hoger kunnen vliegen en dieper kunnen graven. Zij nemen geen blad voor de mond, maar vragen waar het opstaat. Daarom maakt Tellegen van de dieren net mensen.

Foto Michael van Uden

De verhalen zijn fabels waarin de moraal tussen de regels door gelezen kan worden. In de beeldspraak wordt een abstracte waarheid duidelijk gemaakt. Want is dat niet de kern van de filosofie, je bezig houden met fundamentele vragen over het bestaan, de werkelijkheid, de rede, waarden en het verstand. De dieren spreken met elkaar na diep nagedacht te hebben. Ze bevragen elkaar om het zijn te onderzoeken, mogelijkheden te argumenteren, op hun manier logisch te denken. De dieren van Tellegen zijn vrije denkers. Naar menselijk idee is er geen logica in te ontdekken, maar de vragen zijn steekhoudend en doen er zeker toe. De schrijver geeft overigens geen duidelijk afgepaste antwoorden. De dieren denken het te weten, maar de lezer blijft veelal in het ongewisse en moet dieper in de gelaagde verhalen duiken om een waarheid te bevestigen.

In de filosofie van Toon Tellegen zweeft de waarheid niet boven de werkelijkheid. Maar kun je wel in gedachten hoog boven de realiteit vliegen om de feiten te overzien. De dieren kijken in hun onnozelheid van onder op het zijn, maar spreken er over alsof ze het van boven bekijken. Ze maken de levensvragen beschouwelijk, handzaam en laagdrempelig. Ze spreken hun ongecompliceerde gedachten aan elkaar uit om meer te weten te komen van het bestaan en het doel, de zin van het leven: waar gaan we eigenlijk heen.

De verhalen in het boek zijn niet alle nieuw. Voor mij wel. De oude verschenen in eerdere uitgaven. Tellegen vulde het aantal voor deze uitgave aan met enkele onlangs geschreven  vertellingen. De filosofische vraagstukken ontroeren in handen van dieren. Door hun onlogische logica zetten de dieren de mensen aan het denken. En soms kan ik een omfloerste lach niet onderdrukken. Die dieren zijn net mensen. Met al hun belachelijke gedachten, ideeën en standpunten. Toon Tellegen houdt ons een spiegel voor. Een lachspiegel waarin we ons zijn vervormd weerzien.

Foto Martin Waalbeer

De verbeeldingen uit ons dagelijks leven projecteert Tellegen op de dieren in zijn verhalen. De eekhoorn en de mier gaan in het eerste verhaal naar de verte, de toekomst. Ze lopen urenlang door naar die verte en stuiten op een muur, kunnen niet verder. De mier klimt op de muur en ziet niets. Kijkt hij in het hiernamaals? Er zijn mensen die menen dat daar inderdaad niets is. En dan de vraag van de krekel aan de schildpad. Is hij er wel zeker van dat hij de schildpad is. Je bent wat je doet, of is dat niet het wezen van het zijn. En de mier kan alles denken. Zich alles indenken en uitdenken. Denken heeft geen geheimen. Verder doordenken dan tot oneindig. Overdenken, toedenken. Maar iemand wegdenken kan ze niet. De neushoorn en het nijlpaard, beide willen het eerst aan de beurt zijn in de winkel van de sprinkhaan. Ze voeren allerlei redenen aan om maar aan te geven dat deze voor de ander eerst aan de beurt is. “Mijn wil bestond eerder dan ik. Die hing al in de lucht toen er nog niks bestond, de hele wereld niet, de zon niet, het was nog helemaal donker en koud en stil, maar mijn wil om vandaag hier in de winkel van de sprinkhaan iets te kopen, die zweefde al rond.” Zijn wij alle niet zo kleinzielig om haantje de voorste te zijn, op de eerste rij te staan, te denken dat het nu onze beurt is.

Toon Tellegen bedenkt wonderlijke dingen, filosofeert zich een punthoofd. Geeft oplossingen voor onbestaande vraagstukken. Deze zijn echter wel heel werkelijk, wanneer je er goed bij nadenkt, het overdenkt. Er peinzend induikt. Wat te denken van de verjaardag van de eendagsvlieg. Hij heeft maar één enkele dag in zijn leven, dus kan hij slechts een veruurdag vieren. Logisch toch? De krekel is zo nieuwsgierig naar hoe zijn gevoel eruitziet dat hij zich binnenste buiten keert. En wat is de waarde van de tor. Hij is iets waard. Niet helemaal niets. En schrijft het op de muur. “Dat ben ik, dacht hij. Dat moet ik nooit vergeten.” Kun je de grootte van iets afmeten. Wat is groot en wat is klein. Verjaardagen zijn klein, want duren nooit langer dan een dag. Verdriet is groot, onherbergzaam en koud en stil. Maar het kan ook klein zijn, zo weg te blazen. De struisvogel steekt zijn kop in de grond en droomt ergens anders te zijn. Wat zal ik dat graag wensen, me ergens voor afsluiten en menen op een andere plek te zijn dan daar waar ik ben en niet wil zijn.

En soms praat ik net als de eekhoorn met de dingen in mijn kamer. Vooral nadat ik dit boek van Toon Tellegen en Thé Tjong-Khing heb gelezen en bekeken. Ik leg het voor me op tafel en richt mijn woord tot het boek. Stel de vragen die de dieren elkaar stellen, het boek geeft me de antwoorden. Zoals op iedere pot een deksel past, zo sluit elk antwoord de vraag af. Misschien niet altijd even bevredigend, is het een dooddoener. Nadenkend, in de diepte overdenkend, kan ik de vraagstelling wegdenken en me het antwoord indenken. Tellegen schrijft waarheden als koeien. Thé tekent er een levendige verbeelding bij. En ik zak nog dieper weg in mijn fauteuil. Is het een foute uil?

Waar gaan we eigenlijk heen. Tekst Toon Tellegen. Illustraties Thé Tjong-Khing. Uitgave Em. Querido’s Uitgeverij, 2023.

10 geboden voor hulpzoekende collega´s. 1.    Domme vragen bestaan niet, alleen domme antwoorden en die kun je van mij verwachten

2.    Negatieve gedachten worden bezworen met een overdaad aan positieve gedachten

3.     Wees niet bang of schrik niet als ik luidkeels "neen" zeg, de "ja" volgt meestal heel snel

4.     Iedereen is altijd welkom, gisteren vandaag en morgen (en omdat jullie het zijn overmorgen ook)

5.     We lachen met en om mekaar maar altijd met het nodige respect

6.     Niet iedereen is even slim (ondergetekende is het bewijs), maar domme mensen bestaan niet

7.     Je hart luchten of je gal spuwen is toegestaan, daarvoor dient de breakout met de  koffiemachines en slechte koffie maar ook met zijn goede zetels

8.    Een onmiddellijk antwoord verwachten is toegestaan, maar niet altijd realistisch

9.    Fouten maken kan en mag (maar liefst niet teveel), zolang je die fouten ook maar durft toe te geven

10.   Wees niet ontgoocheld wanneer ik het antwoord op je vragen niet ken, ik ben naar het schijnt ook maar een mens

Wanneer politici logisch en realistisch beginnen na te denken en die mening ook nog eens naar buiten brengen, dan weet je: De verkiezingen komen er aan!

Binnen een jaar zal weer iedere burger toch beter zijn best moeten doen en een tandje bijsteken. En zijn gedachten zoals deze dat het niet haalbaar zou zijn, van den duvel.

The burn-out diaries #3

Balans.

Ik heb het gevoel dat ik over een evenwichtsbalk loop.

Eén verkeerde stap naar links of rechts en ik kan opnieuw beginnen.

Leef ik vier dagen op rij volgens een gezond ritme, maar raak ik dit op dag vijf kwijt? Dan is alles verloren. Wanneer ik uit balans raak, word ik overstroomd met paniek. En dus ben ik voorzichtig.

Alles moet in één keer goed gaan. Of helemaal niet.

Mijn rationele brein weet dat bovenstaande gedachten niet realistisch zijn. Toch spoken ze constant door mijn hoofd en kan ik er niet altijd even goed afstand van doen.

Als ik me goed voel, (of, beter dan anders) dan heb ik zin in van alles. Nieuwe hobby's, nieuwe mensen, een frisse start, musea, muziek, feestjes en spontane acties. Ik kreeg vorige week zelfs zin om weer een dag te werken.

Daar heb ik dan vervolgens weer spijt van, want mijn energielevel matcht nog niet met wat ik wil. Na een gezellig, maar vol, weekend kan ik dagenlang in bed liggen. Niet omdat ik lui ben, maar omdat ik echt zoveel slaap nodig heb.

Er zijn zo gigantisch veel dingen waar ik mee bezig moet zijn. De onderstaande dingen heb ik de afgelopen maanden oneindig veel gehoord. Ik wist niet dat goed voor jezelf zorgen zo overweldigend kan zijn.

Beweeg genoeg. Je hoeft niet elke dag uitgebreid te sporten (het liefst wel), een wandeling kan ook, zolang je maar even 'lekker naar buiten gaat'.

Eet gezond. Je mag best eens 'ongezond' eten, maar let vooral op je eiwitten, vezels, vitamines en limiteer alle calorieën en suikers.

Let op je ademhaling, via je buik, rustig, gecontroleerd. Doe elke dag maar even wat oefeningen.

Schrijf elke dag op wat je voelt. Houd een dagboek bij. Wat maakt je blij? Wat niet? Wat voel je? Wat niet?

Zorg voor ritme. Iedere dag op hetzelfde moment uit bed, en er ook weer in. Maaltijden op gezette tijden.

Een schoon huis om je heen. Dat zorgt voor rust in je hoofd. Altijd direct na elke maaltijd even afwassen, op vaste dagen de was doen. Afval direct wegbrengen, spullen terug op hun plek leggen (en dus ook zorgen dat alles een vaste plek heeft).

Lief zijn voor jezelf. Niet streng zijn. Mild zijn. 'Fouten maken is niet erg'. 'Maar je moet wel goed voor jezelf zorgen en de waslijst van hierboven voltooien'.

Aandacht besteden aan je valkuilen, je angsten, je gedachtepatronen. Schrijf ze op, analyseer ze. Train je hersenen in positief denken.

En natuurlijk: ontspan. Luister even alleen naar jezelf. Iemand enig idee hoe je dit doet en tegelijkertijd voldoet aan bovenstaande?

Er is nauwelijks tijd om gewoon te 'zijn'. Niets gaat vanzelf. Als je even niet oplet, kun je opnieuw beginnen.

Belangrijke overwegingen bij het kiezen van eiken balken voor uw project

Als het gaat om het verbeteren van de esthetiek en structurele integriteit van uw huis of bouwproject, vallen eiken balken op als een tijdloze keuze. De rijke kleur, duurzaamheid en veelzijdigheid van eikenhout maken het een populaire optie voor diverse toepassingen, van ondersteunende structuren tot decoratieve elementen. Het selecteren van de juiste eiken balken vereist echter een zorgvuldige afweging om er zeker van te zijn dat ze aan uw specifieke behoeften voldoen. Hier zijn enkele essentiële factoren waarmee u rekening moet houden bij het kiezen van eiken balken voor uw project.

1). Kwaliteit van eikenhout:

Niet al het eikenhout is gelijk geschapen. Het is van cruciaal belang om rekening te houden met de kwaliteit van het eikenhout dat in de balken wordt gebruikt. Zoek naar gerenommeerde leveranciers zoals Hoogenhoff, die eikenhout van hoge kwaliteit kopen dat duurzaam en bestand tegen verval is. Hoogwaardige eiken balken zien er niet alleen prachtig uit, maar zijn ook bestand tegen de tand des tijds.

2). Grootte en afmetingen:

Houd rekening met de grootte en afmetingen van de eiken balken op basis van uw projectvereisten. Meet de ruimte op waar de balken komen te staan en kies balken die naadloos in het ontwerp passen. Hoogenhoff biedt verschillende maten om aan verschillende projectbehoeften te voldoen, zodat u zeker weet dat u de perfecte pasvorm vindt.

3). Duurzaamheid:

Duurzaamheid is een cruciale factor in de milieubewuste wereld van vandaag. Zorg ervoor dat de eiken balken afkomstig zijn uit verantwoord beheerde bossen en dat ze zich houden aan ethische en milieunormen. Duurzaam eiken is niet alleen goed voor het milieu, maar zorgt ook voor een lange levensduur van uw investering.

4). Afwerking en behandeling:

Bepaal of u de eiken balken een natuurlijke afwerking wilt geven of dat u ze liever wilt behandelen met beitsen of vernissen. Afwerking verbetert niet alleen het uiterlijk, maar biedt ook bescherming tegen vocht, insecten en slijtage, waardoor de levensduur van de balken wordt verlengd.

5). Begroting:

Stel een realistisch budget voor uw project vast. Eiken balken zijn een investering, dus het balanceren van kwaliteit en betaalbaarheid is essentieel. Hoogenhoff biedt concurrerende prijzen zonder concessies te doen aan de kwaliteit van hun eiken balken, waardoor u gemakkelijker binnen uw budget kunt blijven.

Kortom, bij het kiezen van eiken balken hoort een zorgvuldige afweging van kwaliteit, maatvoering, duurzaamheid, afwerking en budget. Door deze factoren in gedachten te houden en een gerenommeerde leverancier als Hoogenhoff te selecteren, kunt u ervoor zorgen dat uw project profiteert van de schoonheid en duurzaamheid van hoogwaardige eiken balken.

Bekijk meer: eiken balken

Levend verlies

Levend verlies na een diagnose: hoe om te gaan met het verlies van jezelf door een chronische ziekte

Een diagnose van een chronische ziekte kan een grote impact hebben op je leven. Niet alleen verandert het je fysieke gezondheid, maar het kan ook je gevoel van identiteit en eigenwaarde aantasten. Het gevoel dat je jezelf kwijtraakt door de ziekte wordt ook wel levend verlies genoemd. In deze blog ga ik dieper in op wat levend verlies is, hoe het je beïnvloedt en hoe je de nieuwe versie van jezelf kan omarmen.

Wat is levend verlies?

Levend verlies is het gevoel van verlies dat optreedt wanneer je wordt geconfronteerd met een chronische ziekte. In tegenstelling tot het verlies van een dierbare, waarbij je afscheid neemt van een persoon die er niet meer is, verlies je bij levend verlies jezelf en de persoon die je was voordat je ziek werd. Het is een voortdurende verlieservaring, omdat de ziekte blijvend is en er geen sprake is van afsluiting. Het is een proces van rouw waarbij je afscheid neemt van de persoon die je was en jezelf opnieuw moet uitvinden.

Hoe beïnvloedt levend verlies je?

Levend verlies kan verschillende emoties en gevoelens oproepen, zoals verdriet, boosheid, frustratie, angst, schuldgevoelens en eenzaamheid. Je kan het gevoel hebben dat je geen controle meer hebt over je eigen leven en dat je afhankelijk bent van anderen. Het kan ook je relaties en sociale leven beïnvloeden, omdat je niet meer in staat bent om de dingen te doen die je voorheen deed. Levend verlies kan een grote impact hebben op je mentale gezondheid en het kan leiden tot depressie en angststoornissen.

Hoe kan je de nieuwe versie van jezelf omarmen?

Het accepteren van de nieuwe versie van jezelf is een belangrijke stap om te kunnen omgaan met levend verlies. Het kan helpen om een aantal dingen te doen om jezelf te accepteren en te omarmen:

Accepteer dat het oké is om te rouwen: Het is belangrijk om te erkennen dat je rouwt om het verlies van jezelf en dat dit een normale reactie is. Het is oké om verdrietig te zijn, boos te zijn of gefrustreerd te zijn. Dit hoort bij het proces van rouwen.

Zoek steun: Zoek steun bij lotgenoten. Zij begrijpen wat je doormaakt en kunnen je helpen om je gevoelens te uiten en ermee om te gaan.

Praat met een therapeut: Een therapeut kan je helpen om te gaan met je emoties en om manieren te vinden om met de ziekte om te gaan.

Blijf actief: Zoek activiteiten die je nog wel kan doen en die je leuk vindt. Dit kan helpen om je gevoel van eigenwaarde te vergroten en om sociale contacten te onderhouden.

Houd een dagboek bij: Een dagboek kan een geweldige manier zijn om je gevoelens en gedachten te verwerken. Het kan je helpen om te reflecteren op wie je bent en wie je wilt zijn, en om doelen te stellen voor jezelf. Schrijf op wat je voelt, wat je wilt bereiken en welke stappen je kunt zetten om daar te komen.

Verken nieuwe interesses: Een diagnose kan betekenen dat je je leven op een andere manier moet inrichten dan je gewend bent. Dit kan ook betekenen dat je nieuwe interesses moet verkennen. Misschien heb je altijd al iets willen doen maar had je er nooit tijd voor. Dit kan een geweldige kans zijn om iets nieuws te leren en te ontdekken wat je echt leuk vindt.

Wees lief voor jezelf: Het is gemakkelijk om jezelf de schuld te geven of te denken dat je niet genoeg doet. Maar het is belangrijk om lief te zijn voor jezelf. Neem de tijd die je nodig hebt om jezelf opnieuw te leren kennen en stel realistische doelen voor jezelf. Wees trots op jezelf voor elke kleine stap die je neemt.

Jezelf opnieuw leren kennen na een diagnose kan een uitdagend proces zijn, maar het kan ook een kans zijn om nieuwe dingen te ontdekken en te groeien. Onthoud dat je niet alleen bent en dat er altijd mensen zijn die je willen helpen. Wees lief voor jezelf en wees niet bang om hulp te zoeken wanneer dat nodig is.

Liefs Jojo

13/10/2019

- Ik heb besloten weer meer te gaan schrijven vanaf vandaag. 
 Vandaag is Flor naar zijn appartement in Brussel getrokken om aan onze LAT-relatie te beginnen. Om 14u is hij vertrokken, het is nu 19u30.
 Toen ‘ie vertrok werd het plots heel reëel en besefte ik dat ik de verwachting dat hij ’s avonds zou terugkomen moest laten varen. Dat idee maakte me erg verdrietig. Hij verzekerde mij wel dat hij woensdag zou terugkomen. Het gaat mij niet zozeer om tijd met hem te missen, maar zijn aanwezigheid of de verwachting ervan gaf mij een veilig en stabiel gevoel. 
Zijn fysieke aanraking stelde mij gerust, dat hij thuis kwam en we iets konden zeggen face-to-face. - 
Ik ben me gaan realiseren dat ik echt liefdesverslaafd ben: als ik niet met iets anders bezig ben, gaan mijn gedachten naar hem. Ik zat meteen te wachten op een bericht dat hij zou aangekomen zijn, net zoals bij Jelle vroeger die nood aan aandacht weer. - 
Ik voel me vooral weer geïsoleerd, alsof iedereen zijn rug naar mij heeft toegekeerd en mij afwijst en vergeet, dat al mijn connecties met de buitenwereld verdwenen zijn.
 Dit heeft waarschijnlijk te maken met mijn eerste levensjaren waar ik me ook ontzettend alleen voelde als ik alleen was, omdat er zo geen veiligheid was van een emotionele connectie: als mijn ouders niet in de buurt waren, waren ze WEG omdat er geen diepe emotionele band was. 
Ik voel me nu ook maar emotioneel veilig door de lichaamstaal of blik van iemand. 
Ik dacht dat ik alleen kon zijn, maar overduidelijk niet.. 
En ik besef dat dat niet oké is: ik zou zonder problemen op mezelf moeten kunnen zijn, zonder dat ik iemand nodig heb om mijn leven betekenis te geven.. 
Ik geloof dat het vooral moeilijk wordt als ik geen zin heb in mijn passies en in zelfmedelijden sukkel. - 
Ik lees dat ik liefdesverslaving best kan overwinnen door minstens 6 maanden single te zijn zonder romantische interesse na te jaren, maar dat lukt niet als onze relatie gewoon op een laag pitje staat. Dat is alsof ik moet afkicken van drugs maar af en toe nog drugs krijg.. Is het een goed idee om dan nog voor de middenweg te kiezen? Is het niet beter om dan alsnog onze wegen te scheiden?
 Misschien vind ik Flor niet eens zo leuk als persoon maar was hij een goed persoon om die leegte in te vullen van mij emotioneel verbonden te voelen met iemand? 
Ik wil nu ook geen impulsieve beslissingen nemen door het af te kappen, misschien lukt het wel om er mee te dealen. Maar misschien wordt alleen gaan wonen toch alsmaar realistischer.. 
Het is nooit een gezonde relatie geweest, het had wel zijn goeie momenten en de klik is er.. maar ga ik ooit veilig gehecht zijn en niet meer liefdesverslaafd? Ik zie nu wel in dat ik erg geprofiteerd heb van die liefdesverslaving door op Flor’s kosten te leven.. Maar een andere situatie was altijd enorm eng en ik wou het houden bij wat ik kende, tot Flor persé verandering wou.
 - Ergens ben ik erg gemotiveerd om meer creatief bezig te zijn, comics te maken ’s avonds.. maar ik mis toch ook erg het gezelschap, mede wellicht omdat ik het moeilijk heb om alleen te zijn. Ik weet dat ik er wel door geraak maar nu voelt het wel moeilijk om er door te navigeren. Ik heb al meteen de neiging om contact te zoeken met anderen om mij niet verloren en geïsoleerd te voelen
 - Ik voel me vooral afgesloten, een diep gevoel van disconnectie van andere mensen.
 - Flor die ’s avonds thuis kwam gaf me telkens een veilig gevoel: als ik onzeker was door communicatie via WhatsApp, gaf het mij ’s avonds zekerheid door een knuffel of blik: nu ben ik dagenlang onzeker doordat ik zijn lichaamstaal niet zie door WhatsApp.

4 dingen die je vaak doet die schadelijk zijn voor sekspoppen

Als je iets leuk vindt, wil je het altijd hebben en voor altijd samen zijn. Is dat niet zo? Dus nogmaals, waarom zou je details over het hoofd zien of fouten maken als het gaat om realistische sekspop ? Ik weet zeker dat je van de pop houdt en niet van plan bent hem pijn te doen. Maar er zijn een aantal dingen die met poppen worden gedaan zonder het te beseffen, en realiseer je nooit dat veel van de acties ernstige fouten zijn.

In dit artikel zullen we deze misstanden bespreken. Een echte liefdespop is duur maar ook mooi, en het houdt ons op veel manieren gezelschap. Daarom is het onze verantwoordelijkheid om hier op een gepaste manier voor te zorgen. Onthoud de volgende punten en maak deze fouten niet meer met je geliefde volwassen poppen!

I. Gebruik glijmiddel op oliebasis

Glijmiddel is een goede manier om het gelmateriaal niet droog te maken. Glijmiddelen op oliebasis zijn echter niet ideaal voor gebruik als oplosmiddel voor siliconen/TPE-poppen. Zelfs de beste sekspoppen kunnen beschadigd raken door het gebruik van deze glijmiddelen. Deze smeermiddelen kunnen vlekken achterlaten op het lichaam van de pop en de materiële textuur beschadigen. Vermijd daarom het gebruik van glijmiddelen op oliebasis en het is beter om glijmiddelen op waterbasis te gebruiken die een goede affiniteit hebben en onschadelijk zijn voor poppen gemaakt van polymeren.

2. Maak de liefdespop niet schoon.

Net zoals we allemaal elke dag moeten douchen om schoon en gezond te blijven, moeten ook sexy volwassen poppen worden schoongemaakt of op zijn minst netjes worden gehouden. Iets om in gedachten te houden is om de pop elke keer schoon te maken als je hem uit de opbergdoos haalt, of het nu onder de douche of in de slaapkamer is, schoonmaken is een must. Als de pop niet wordt schoongemaakt, zullen er allerlei bacteriën en micro-organismen op de opperhuid van de pop komen, die het huidmateriaal van de pop kunnen beschadigen en de eigenaar ook kunnen infecteren met schimmel- of bacteriële ziekten.

3. Opslag bij extreme temperaturen

Een andere veelgemaakte fout die de meeste poppenliefhebbers maken, is dat ze hun echte poppen bij extreme temperaturen bewaren. De temperatuur van de omgeving waar de fysieke poppen worden opgeslagen mag niet te hoog of te laag zijn, ze moeten op normale kamertemperatuur worden geplaatst. Als je het niet kunt vermijden om de sekspoppen in kamers met extreme temperaturen te plaatsen, moet je ervoor zorgen dat de kamer is uitgerust met apparatuur zoals draagbare luchtontvochtigers, airconditioners of verwarmingen, afhankelijk van de omstandigheden van temperatuurveranderingen.

4. Negeer de lichaamsdetails van de pop

Als je een sekspop op het platform koopt, moet je om te beginnen het leven van de pop ter harte nemen. Sommige kleine problemen die gemakkelijk te negeren zijn, zoals scheuren in het lichaam van de pop, vlekken op de huid, verloren pruiken, enzovoort, zijn ernstige problemen die de pop volledig kunnen aantasten, waardoor de levensduur van de pop wordt verkort. Dit betekent dat als je deze kleine problemen negeert, hij niet lang bij je kan blijven, dus als je deze problemen bij je pop vindt, moet je ervoor zorgen dat je het op tijd oplost

DE CAMINO VAN ANTÓN HURTADO HEEFT GEEN STIPOP DE HORIZON

Hij vindt zijn inspiratie al wandelend langs ’s Heeren wegen. Dolend en dwalend door de landschappen van Navarra en Baskenland. Zijn thuishaven is Bilbao, zijn geboortegrond Pamplona. Door die stad loopt een pad naar Santiago de Compostella in Galicië. Het einde van de voettocht naar de relieken van de beschermheilige van Spanje, apostel Jacobus de Meerdere. De oude Keltische weg naar het verre westen, het einde van de wereld – finis terrae. Deze wordt nu schoorvoetend, stapvoets maar met opgeheven hoofd aangevangen. Als is het een pelgrimage, als doet men boete. Of als is de reiziger op kalme zoektocht naar God en komt zichzelf tegen langs berg en dal.

Antón Hurtado echter loopt om zijn kunst te laven. Caminar para disfrutar del arte. Zijn wandeling is de voedingsbodem voor zijn scheppen, en camino a crear. Hij is over dat Jacobspad gegaan, hij heeft heuvels bewandeld en bergen beklommen. Op zoek naar de essentie van het landschap. Onderweg details registrerend. Schetst deze in een realistische stijl om het gevoel en de idee bij die plek vast te houden. Maakt aquarellen van het landschap en werkt deze thuis in het atelier uit in abstracte composities. Daar in de werkruimte vindt hij uiteindelijk het wezenlijke van de omgeving, de kern van de realiteit.

De Spaanse kunstenaar laat op dit moment zijn werk zien bij Kunstlokaal No.8 in Jubbega. Naast de zichtbaarheid van het landschap is het surreële daarvan geplaatst. Om het verhaal duidelijk te maken verduidelijkt galeriehouder Marcel Prins. Surrealisme als in bovennatuurlijk, het onzichtbare zijn. De lijnen en vlakken die in de natuur te herkennen zijn wanneer ik er oog voor heb. Meestal zijn deze landmerken overwoekerd door mijn gedachten. Door aannames op welke manier ik zal kijken. Vooroordelen hoe de wereld erbij hoort te liggen. De vertaling van Hurtado overzie ik niet, in eerste instantie. Deze ligt evenwel voor het oprapen, aan mijn voeten zo gezegd. In de lappendeken kan ik de voetstappen van de kunstenaar volgen. Met hem oplopen. Want in zijn werk gaat het om het op weg zijn, om het kijken, de beweging en het maken.

Hij is letterlijk op weg door de landschappen van zijn geboortestreek. En figuurlijk op reis door zijn leven, door het oeuvre. Hij gaat almaar door, loopt volhardend voort. Maar niet recht op zijn doel af. Dat zou zijn eindpunt betekenen. Daar is de kunstenaar niet aan toe, nog. Hij wil onderzoeken, experimenteren. Het landschap onderwijst hem, hij is de leerling en leert doorlopend. De vormen en kleuren, de ruimte en het licht, neemt hij tijdens de voettochten mee in zijn schetsboek. Op de wandelingen legt hij zijn waarnemingen vast. Deze geschetste herinneringen werkt hij uit tot de idee zichtbaar wordt, het ondervonden gevoel op die plek.

Het is zijn emotie die in hoekige vlakken op doek en papier staan. Deze vertaling van de veelvormige realiteit tot enkelvoudige abstractie laat mij het tweeluik “zuurkoolpakhuis” van Willem van Althuis in gedachten komen. Willem deed toen in al zijn ongekunstelde oprechtheid wat Antón overdacht en weloverwogen nu doet. Onbekend als Hurtado is met dat werk blijkt de geest dezelfde. Wandelen er twee zielen langs de historie met éénzelfde gedachte. Lijkt Willems’ idee gereïncarneerd in Antóns’ denken. De laatste heeft deze aanzet sterk en tot in finesse uitgewerkt. Maar de geest van de kunst waart door alle landen. De kunst kent geen grenzen. Friesland is een provincie van Spanje. Kunst is niet taaleigen. Iedereen kan het spreken en elke verstaander kan het beluisteren. Soms alleen moet je de toespraak vaker horen om de uitspraak te doorzien.

Antón Hurtado verstaat het landschap dat hij bewandelt. Hij doorziet de omgeving op zijn voettocht. Registreert de zichtbaarheid. Legt zijn ervaring vast in transparant geschilderde horizontalen en verticalen. Net als de flora en de fauna in dat landschap ontmoeten deze wiskundige eenheden op doek elkaar. Daardoor en daarmee worden nieuwe vormen gemaakt. De creatie neemt niet altijd duidelijk de oorsprong in herinnering. De horizon die het landschap tekent is veelal ver te zoeken of helemaal niet aanwezig. Want de kunstenaar graaft dieper dan de zichtbare werkelijkheid. Het is zijn realiteit die is ervaren en ondergaan bij het kijken. Het is een herschepping van de veelheid aan indrukken. Die verscheidenheid wordt gereduceerd tot een enkelvoudige uitdrukking. De essentie van zijn reflectie op het landschap.

Is voor de pelgrim Santiago de Compostella het einddoel, of Mekka, of Trondheim, of de Sint Pietersberg, of waar dan ook om zich te bezinnen. Voor Hurtado is het wandelen naar en aankomen op een bepaalde plek niet het eindpunt. Eigenlijk begint dan pas zijn tocht, zijn reis naar de verdere grens om deze vervolgens over te steken. De doelstelling wordt voortdurend gewijzigd. Hij tekent zijn eigen plattegrond uit, maakt zijn persoonlijke navigatie. De stip op de horizon wil hij niet bereiken, nog niet. Het oeuvre breidt daarom almaar uit. Wordt breder en verdiept zich gaandeweg. Want iedere keer en na elk volgend schilderij kan de vormgeving met nog minder beeld toe. Om de bodem te bereiken, het hart sneller te laten kloppen. De kern te halen, te komen tot het wezen. Iedere volgende creatie is het doel, de bestemming die bij leven nooit zal worden bereikt.

CAMINAR. Tekeningen en schilderijen van Antón Hurtado bij Kunstlokaal No.8, Schoterlandseweg 55 in Jubbega-Schurega. 7 tot en met 29 oktober 2023.

Wat? Cleopatra (1639/40), Cleopatra (1920/21) en Cleopatra (1630/50) door Artemisia Gentileschi

Waar? Tentoonstelling Artemisia - Vrouw & macht in Rijksmuseum Twenthe, Enschedé

Wanneer? 24 oktober 2021

Drie schilderijen met Cleopatra op daze tentoonstelling en allemaal volkomen verschillend.

Het eerste doek toont een waarlijk koninklijk portret van de heerseres uit de Egyptische oudheid. Artemisia verbeeldt haar op het moment net voordat ze de hand aan zichzelf zal slaan. In de rechterhand houdt ze de slang die haar straks het dodelijke gif zal toedienen. Cleopatra’s borst is al ontbloot. We zien een portret ten voeten uit. Deze wijze van afbeelden was tot de zeventiende eeuw voorbehouden aan heersers. Rembrandts dubbelportret van burgers Marten en Oopjen vormde een zeldzame uitzondering op deze regel. De blauwe jurk met gouden opdruk is een gewaad dat een koningin waardig is. Onder de jurk zijn de vormen van Cleopatra’s lichaam duidelijk zichtbaar. Het licht op de jurk is prachtig geschilderd. Buik en linker bovenbeen lichten op.

Nog een Cleopatra, nu niet geschilderd als statieportret maar als realistische scène, net voordat de slang zal gaan bijten. Cleopatra zit naakt. Haar hoofd houdt ze schuin, zodat de oorbel in haar rechteroor op haar schouder rust. Met haar rechterhand houdt ze de slang in bedwang. Zijn kop is al vlak bij Cleopatra’s linkerborst. Ieder moment kan hij toeslaan en het gif in haar lichaam spuiten.

Een derde Cleopatra overpeinst haar lot. Het licht valt op typisch caravaggistische wijze op haar hoofd, hals, buik en bovenarm. De blik verraadt dat ze met haar gedachten ver weg is.

en soms komen gevoelens, gedachten en pijnlijk realistische associaties pas de hoek omkijken eens ze de veiligheid & ruimte ervaren om ongekleed op het levens-decor te verschijnen.

Mijn "soms" is nu.

Soms als in "niet-voor-altijd", wacht maar tot ik de meest transparante outfit ervoor vind.

Ik wil dat je voelt dat er mensen zijn die lezen wat je schrijft en erdoor geraakt worden. Ik herken mezelf heel erg in jou, of ik ken vooral de gedachten die je benoemd.

Ik stuur dit bericht anoniem naar je. Misschien schrik je van hoe open het is, maar je hoeft niet te weten wie ik ben om te leren van wat ik heb gezien. Ik ben een vrouw net als jij, Nederlandse en drie jaar ouder.

Ik lees dat je 19 bent. Toen ik 19 was, verkeerde ik in een diepe depressie. Ik was net op vakantie geweest met een vriend, die niet goed voor mij was. Ik had een psychologe die me behandelde voor een trauma. Tijdens die sessies ontdekte ik ook dat ik over een gevoeligheid bezit die niet iedereen heeft.

Ik voel me naakt op de wereld. Misschien jij ook? Iedereen ziet mij, ziet door mij heen. Mensen komen dichtbij en kunnen me kwetsen. Ik heb ze nodig, maar ik wil alleen zijn.

Alleen is veilig, maar niet gezond.

Op Tumblr lees je soms over mensen die "neurotypical" zijn. Wij zijn dat allebei niet. Dat maakt het niet makkelijker op deze wereld.

Ik had het gevoel dat niemand me begreep. Ik lees dat jij ADHD hebt. Daar ben ik niet bekend mee. Ik heb een leerling, een meisje van 13 dat het ook heeft. Ik geef Engels op een middelbare school. Als ik in je posts lees dat je moeite hebt met de dagen, dan herinnert me dat er ook aan dat ik wat extra op de leerlinge let. Er zijn echt wel mensen die je willen begrijpen.

Een anoniem bericht van over de grens gaat je niet van je verdriet verhelpen.

Toen ik 19 was zat ik ik het tweede jaar van mijn lerarenopleiding. Mijn eerste jaar overleefde ik nauwelijks. Met een psychologenbrief voor de examencommissie lieten ze me doorgaan. Hier in Nederland moet je de school verlaten als je in je eerste jaar een negatief studieadvies krijgt door te weinig studiepunten.

Ik wist niet waarom ik het nog deed. Voor mezelf leefde ik al lang niet meer. In de ergste nachten lag ik in het duister in bed, suïcidaal. Hand op m'n borstkas, huilend.

Toch ging ik maar door. Wat is het alternatief? Het is grof maar een echt einde maken aan mijn leven was niet realistisch. Ik zou te veel mensen achterlaten.

En het werd beter. De pijn van wat ik had meegemaakt draag ik iedere dag mee. Maar het zorgde er ook voor dat ik verder kan kijken dan mezelf.

Je gaat door. Iedere seconde tikt verder weg en velen ervan zul je vergeten. Ieder stapje verder van de pijn die je gevoeld hebt.

Ik leerde dat sommige mensen niet goed voor mij zijn. Wees eens eerlijk en kijk naar de mensen om je heen. Nemen ze je serieus? Luisteren ze naar je? Wie neemt alleen je energie weg, maar geeft niets aan je terug?

Volwassen worden is leren omgaan met wie je bent en waar je mee geboren bent. We hebben onszelf niet gemaakt, maar we kunnen wel leren werken met wat we gekregen hebben. Wanneer voel jij je goed? Bij wie voel jij je op je gemak?

Ik zie dat je bijvoorbeeld prachtig Engels kan. Ja ik ben echt een juffrouw, dat beloof ik. Je kan mooi schrijven, bent gevoelig. Vier dat ook aan jezelf.

Vandaag was voor mij een moeilijke dag. Mijn emoties zijn ook over mij nog vaak de baas. Morgen ga ik naar de huisarts om hulp te zoeken. Beloof me dat jij ook denkt aan hoe je jezelf kunt helpen?

Omdat je me niet kent kan ik zonder ironie zeggen: leer voor je zelf te leven. Het leven is wel mooi. Dat zeg ik nu, na dezelfde dingen te hebben gedacht die jij schrijft. Op een dag wordt je wakker en denk je niet meer meteen aan verdriet. Zo wordt het steeds ietsje beter.

Je gaat nog zoveel mooie dingen zien, zoveel meemaken. Nog zoveel presteren, nog liefhebben, nog huilen, nog lachen.

Ik weet niet zo goed waarom ik dit schrijf. Misschien omdat ik mezelf herken en graag gehoord had dat ik destijds niet de enige was? Misschien moest ik ook even iets kwijt. Het helpt altijd om over dingen te praten :)

Ik ben maar een anoniem iemand uit een ander land, ik kan je nergens toe dwingen en dat wil ik ook niet. Ik hoop alleen dat je je niet zo alleen voelt als je dit leest. Er zijn mensen die willen luisteren.

Al het goede uit Nederland :)

lieve lieve lieve anoniem het spijt me zo voor mijn late antwoord. ik heb dit opnieuw en opnieuw en opnieuw gelezen de afgelopen dagen. ik moet nog steeds trillen als ik het lees

je hebt me zo bewogen & aangedaan & ik vind het moeilijk om onder woorden te brengen hoe veel dit voor me betekent. maar ik wil het toch proberen :p

“ik voel me naakt op de wereld”. ja ja ja 100x ja dat is altijd waar het op neerkomt, hè? en dat was ook het punt waarop ik bij mn eerste keer lezen in huilen uitbarstte

“Iedere seconde tikt verder weg en velen ervan zul je vergeten. Ieder stapje verder van de pijn die je gevoeld hebt”. ik ben zo ongelooflijk blij dat je op dit punt beland bent. dat je er zo wijs bent uitgekomen. dit klinkt als een mantra voor mij, en ik moet toegeven dat het al sinds ik het las in mijn hoofd zit - als het eerste beetje toekomstzekerheid dat ik in lange tijd heb. of toekomsthoop. dankjewel daarvoor

ik beloof dat ik beter ga kijken naar wat me echt helpt ipv wat me gewoon goed doet voelen maar uiteindelijk mijn eigen leven saboteert. ik beloof dat ik op tijd aan de alarmbel zal trekken. dat is het minste wat ik nu voor je kan doen; dat met m’n hele wezen beloven

je klinkt als een fantastisch, prachtig persoon. en het doet me goed om te horen dat je leerkracht bent, omdat je ongetwijfeld dagelijks kinderen/jongeren helpt op zowel kleine als grote manieren. en ik hoop dat je daar altijd warmte in kan vinden. ik hoop dat de mooie dagen zowel frequenter als lichter zijn, met al je dieptepunten achter je

het wringt dat ik niet meer kan doen om je te bedanken. je hebt me geholpen op een manier die ik nooit zal kunnen beschrijven. maar weet dat je op een manier mijn leven hebt gered hiermee, en dat je (zeker als leerkracht) kleine of grote stukjes leven van iedereen om je heen blijft redden. ik wou dat ik terug in de tijd kon gaan om jou iets soortgelijks te vertellen toen je even diep zat. mooie mensen als jij helpen de wereld verder

ik ga dit blijven herlezen opnieuw en opnieuw en ben je zo dankbaar maar volgens mij is dit nu lang genoeg om je beschaamd te maken (ik weet dat ik zo zou zijn 😉) dus ik wens je een prachtige dag toe. het wordt lenteweer!!!! geniet ervan, en van alle dagen daarna <3

JAAR 3 - PERSOONLIJK PROFIEL

Yara Laoutaris (0965019) Klas 31A

Door op de knop “read more” te klikken, kunt u het persoonlijk profiel van mij lezen. Dit wordt het persoonlijk profiel uit jaar 3, een bewogen jaar voor elke student en docent. Dit persoonlijk profiel bestaat vooral uit reflecteren op het afgelopen jaar, op bepaalde ontwikkelingen, ambities en keuzes. Veel leesplezier - Yara Laoutaris

Iets langer dan een jaar geleden, ontstond de Covid-19 paniek in Nederland. Ongeveer op de helft van periode 3 in leerjaar 2, waren alle studenten verplicht om thuis te werken. Gingen de lessen door? Gingen de tentamens wel door? Was het mogelijk om het jaar überhaupt wel af te maken? Was het nog wel mogelijk om een stageplek te vinden? Er heerste zoveel vragen die op dat moment niet beantwoord konden worden. Inmiddels zijn we een jaar verder en is het thuiswerken het nieuwe normaal voor iedereen.

Na de zomervakantie, in 2020, was het tijd om stage te lopen. Wat was het ontzettend lastig om een stageplek te vinden. Ik weet exact welke kant ik op zou willen gaan met FM. Ik houd heel erg van de entertainment branche. Ik zag dat er stagiaires gezocht werden voor Ahoy, het Afas circustheater, Zuidplein theater en het Luxor theater. Eenn stageplek in deze sector bleef vanwege Corona uit. Tientallen sollicitatiebrieven zijn de deur uit gestuurd, helaas zonder effect. Henrike Meijboom kon mij gelukkig helpen aan een stage bij Facilicom. Dit nam heel erg veel stress bij mij weg, omdat ik mij een mislukkeling voelde dat het vinden van de stage mij maar niet lukte.

Helaas werd deze stage last minute gecanceld. In de laatste twee weken van de zomervakantie moest ik halsoverkop een nieuwe stageplek zoeken. Na veel moeite was ik aangenomen bij Coolblue. Ik was ontzettend blij dat het was gelukt en dat ik alsnog kon beginnen aan een derdejaars stage.

Naarmate de weken vorderde, merkte ik dat ik steeds slechter in mijn vel begon te zitten. Dit begon al heftiger in april 2020, maar in september piekte dit enorm. Toen de besmettingen alsmaar oplopend waren, werd er ook nog eens besloten dat het niet meer was toegestaan om op kantoor te werken. Aan het begin van de stageperiode, de belangrijkste periode om in te werken in een organisatie, werd het ineens verplicht om thuis te werken.

Dit besluit nekte mij persoonlijk. Ik werd overwelmd door onzekerheid: hoe moest ik nu doorkrijgen wie- wie is, wie waar verantwoordelijk voor is, hoe de systemen werken, hoe ik contact met mensen kon krijgen? Nog veel meer factoren hebben er uiteindelijk voor gezorgd dat ik de belangrijkste keuze heb gemaakt van dit jaar, om mijn stage stop te zetten. Dit voelde enorm als falen en heeft ervoor gezorgd dat ik mij meerdere weken niet fijn heb gevoeld.

Bij deze twee belangrijke keuzes heb ik vooral de facility manager van Coolblue en mijn SLC- coach Henrike Meijboom betrokken. Dit waren de twee personen die het meeste verstand hadden van de huidige situatie en gevolgen/ consequenties. Zij konden mij beiden goed adviseren wat er in deze periode belangrijk was om te doen. Na vele gesprekken met de facility manager van Coolblue en een meeting met Henrike, heb ik de uiteindelijke knoop doorgehakt.

Hoewel het stoppen met de stage zou moeten voelen als een opluchting, ervaarde ik dit niet. De paniekaanvallen werden erger, het huilen werd erger, ik deed niks meer overdag, ik sliep niet meer 's nachts, ik had echt nergens meer zin in. Ik heb kort erna de keuze gemaakt om hulp te zoeken. Tot nu toe heeft dit nog niet heel erg geholpen: de wachtlijsten zijn lang, het is druk, afspraken worden continue verzet. Ik heb er nog wel hoop in dat ik mij snel beter ga voelen. Corona heeft al mijn emoties en gevoelens enorm versterkt. Ik denk dat dit jaar voornamelijk alles vergroot is, niet per se erger geworden.

Inmiddels zijn we 5 maanden verder. Hoewel ik alles in eerste instantie zo negatief inzag, kan ik uiteindelijk ook positief naar dit traject kijken. Ik ben blij dat ik heb geluisterd naar mijn gevoel en niet door ben gegaan met school om anderen te pleasen. Ik ben blij dat ik dit inmiddels niet meer zie als falen, maar een half jaar om tot rust te komen en goed te zorgen voor mijzelf. Hoewel ik er nog niet ben, zijn er grote stappen gezet.

Voor het volgende schooljaar, waar ik begin met een minor en vervolgens de derdejaars stage ga doen, wil ik op tijd zoeken naar een stagebedrijf waar ik wel op locatie mag werken. Het is lastig om hier een vooruitzicht over te schetsen, aangezien we niet weten hoe komend jaar er uit gaat zien. Hopelijk ben ik dan ingeënt en kan het ‘normale’ leven weer beginnen. Ik merkte dat ik het al vrij spannend vond om stage te lopen, maar dit werd gewoon enorm versterkt door Covid-19. Ik denk dat ik bij een volgend stagebedrijf dit minder zal hebben. De stageperiode is in het tweede jaar namelijk ook prima verlopen en heb ik afgesloten met een mooi cijfer. Ik wil dit nog wel bespreken bij PsyQ, zodat ik ondersteuning krijg voor mijn faalangst.

De derde belangrijke keuze die ik heb gemaakt dit jaar vind ik lastig te beschrijven. Dit jaar is voor mij zo stilgevallen. Naast het stoppen met mijn stage en hulp zoeken, denk ik dat het toch de keuze is geweest om wel weer te beginnen aan mijn derdejaars vakken. Ik vind het vrij pittig, maar tot nu toe gaat het mij redelijk af. Ik ben blij dat er veel projectopdrachten zijn, waarbij je veel kunt terugvallen op andere studenten. De andere vakken gaan tot op heden ook goed. Het is nu vooral afwachten op de resultaten.

Als ik naar mijn evaluatie van de drie of meer gemaakte keuzes kijk, valt mij op dat de rode draad is ‘voor mijzelf kiezen en goed luisteren naar mijn eigen gevoel’. Ik had zeker door kunnen gaan, ik stond ook daadwerkelijk voor die keuze, maar ik denk dat ik er dan uiteindelijk slechter vanaf was gekomen.

Belangrijk in een komende werkomgeving, is dat ik daar aanwezig mag zijn. Dit is echt wat afgelopen jaar duidelijk is geworden voor mij. Dit geldt zowel op school als op mijn stageplek. Ik ben niet gemaakt voor thuiswerken, hoe ik de omgeving ook inricht. Ik raak snel afgeleid, in mijn kamer en beneden in de woonkamer. Mijn jongste broertje is 10 jaar jonger dan ik en zit in een hele andere levensfase dan ik. Het is soms heel lastig om te werken als er vriendjes over de vloer komen van hem of wanneer mijn middelste broertje weer met keiharde muziek onder de douche staat terwijl ik zelf een tentamen heb. 

‘Vroeger’ kon ik vaak tot 22.00 op school werken, ongestoord, in een fijne en rustige omgeving. Ik kan het vaak thuis niet opbrengen om aan school te werken. Ik hoop dat ik snel ingeënt word en dat dit snel weer mogelijk wordt. Gelukkig begin ik zo eerst met een minor na de zomervakantie. Ik kijk enorm uit naar deze minor. Ik had mij in eerste instantie ingeschreven voor de minor Politiekunde, maar helaas was deze al vol. Ik ga komend jaar de minor Real Estate en FM doen, daar heb ik ook enorm veel zin in. Ik hoop dat de schoolreis naar Londen ook doorgaat. Londen is echt mijn favoriete stad, dat zou een enorme ‘oplader’ zijn voor mij.

De feedback die ik heb gekregen op mijn stageplek is dat ik niet zo onzeker hoef te zijn over mijn kennis en kunde. Ik wil zelf graag gelijk alles kunnen als ik ga stagelopen. Ik vergeet soms dat ik gewoon nog een studente ben, die maar 8 weken praktijkervaring heeft. Ik leg de lat soms een beetje te hoog voor mijzelf, waardoor ik continue het gevoel heb dat ik niet aan bepaalde verwachtingen voldoe. Hierdoor raak ik in paniek en denk ik gelijk dat de stage niet zal gaan lukken.

Om een bewuste keuze te maken voor de minor en een stagebedrijf en afstudeeropdracht is het verstandig een goed zelfbeeld te hebben en verschillende opties te bekijken en vergelijken.

Het kiezen van een minor was voor mij totaal niet ingewikkeld. Ik wist vanaf het moment dat ik begon met de opleiding dat ik de minor Politiekunde wilde doen. Ik vind veiligheidsdiensten ontzettend interessant en uitdagend. Ik zou hier in de toekomst ook zeker werkzaam in willen zijn. Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor de politie. Ik mocht een keer meelopen met de hondenbrigade in Rotterdam en dat heeft zo ontzettend veel indruk op mij gemaakt.

Als tweede keuze had ik de minor van Hogeschool Rotterdam in gedachten, zoals eerder benoemd in mijn profiel. Ik vind huisvesting en de inrichting daarvan ook heel interessant. Dit is uiteindelijk ook de minor geworden, aangezien de minor Politiekunde vol zit. Ik vind makelaardij ook heel interessant. Een van mijn beste vrienden is op zoek naar een woning en ik ga vaak met hem mee een woning bezichtigen. Ik vind het heel leuk om mee te gaan en om te kijken wat een makelaar te zeggen heeft. Ik weet daarom zeker dat een minor Real Estate & FM geschikt gaat zijn voor mij en ik ben zeer tevreden met mijn tweede keuze.

Het einde van mijn HBO-studie komt steeds dichterbij. Hoewel ik een half jaar studievertraging heb, ben ik nog wel gemotiveerd. Ik wil snel beginnen met mijn minor, stage en afstuderen. Ik ben een ben de vakken en projecten een beetje beu. Ik onderschat zeker de moeilijkheidsgraad van de derdejaars stage en het afstuderen niet, maar ik vind het qua schoolwerk met andere studenten wel prima zo en ik wil graag kijken wat ik zelf inmiddels allemaal al onder de knie heb en niet. Aangezien de eerste keer stage (jaar 3) niet is gelukt, ben ik er extra op gebrand om mijn kwaliteiten als facility manager te ontwikkelen. Hoewel het geen leuk jaar is geweest, ik ben (met ups en downs) nog gemotiveerd om de opleiding te halen en het werkveld te betreden.

Mijn concrete en realistische ambitie voor de komende 3 jaar zouden zijn om allereest mijn derdejaars stage te halen. Ik ervaar nog steeds veel last door mijn faalangst. Ik merk wanneer ik een tegenslag heb, doordat ik bijvoorbeeld een tentamen of opdracht niet haal, dit als een enorme klap aankomt en ik daardoor vaak een week nodig heb om weer in het gareel te komen. Ik wil het idee van falen accepteren, dat hoort bij het leven.

Daarnaast hoop ik dat ik dat ik in ieder geval mijn depressie een plek kan gaan geven. Ik wil niet dat deze factoren een te grote rol gaan spelen in mijn presteren. Dat zou ik zo zonde vinden. Ik hoop gewoon dat ik mijn hoofd rustig kan houden en blijf genieten van wat ik aan het doen ben. Ik ben heel erg trots dat ik uberhaupt HBO ben gaan doen. Ik heb voor het eerst, na de middelbare, dat ik echt op mijn plek zit.

Ik probeer ook niet te veel na te denken over wat er allemaal komen gaat. Momenteel vind ik het hier en nu het belangrijkst.

Om SLC af te sluiten, heb ik samen met andere meiden een presentatie gegeven. Aangezien ik deze niet kan toevoegen aan deze pagina, staan hier de screenshots van de presentatie:

Wat ik meeneem uit deze sessie is dat iedereen zich heel erg heeft ontwikkeld op persoonlijk en ‘zakelijk’ vlak. Ik heb iedereen ruim een jaar niet gezien of gesproken. Ik vond het leuk om te horen hoe de stageperiode bij iedereen is verlopen en hoe iedereen is gegroeid en ‘volwassener’ is geworden. Door dit van anderen te horen kon ik ook goed reflecteren op mijn eigen voortgang. In eerste instantie was ik vrij nerveus, naar mijn idee had iedereen zijn of haar stage wel vlekkeloos gehaald. Nu dat we twee/ drie maanden verder zijn, blijkt dat dus niet het geval. Er zijn meerdere studenten die het niet gehaald hebben of ook last hadden van de gevolgen van Covid-19. 

Ik ben tot de realisatie gekomen, niet alleen door deze sessie, maar ook door vrienden en familie, dat het niet erg is om vertraging op te lopen. Iedereen bewandelt zijn of haar eigen pad. Ik werd er voorheen heel verdrietig of onzeker van als anderen iets beter konden doen, sneller waren dan ik of het proces met minder problemen doorgingen. Door Covid-19 heb ik heel erg geleerd om mij op mijzelf tijd te gunnen. Ik heb dit ook aan mijn naasten gevraagd, hoe zij over mij denken. Hieruit zijn de 360 feedback modellen gekomen. 

360 feedback modellen: 

Ik kan mij goed vinden in de feedback van mijn familie en vrienden. ik ben nog heel erg zoekende naar wat ik later wil ‘worden’. Ik heb mijn diploma voor winkelmanager behaald voor het HBO, dus mocht ik de keuze willen maken om in een winkel te willen gaan werken na het HBO is dat zeker mogelijk. De dingen die zij ook aanraden kloppen ook wel. 

Ik ga nu in ieder geval de laatste periode tegemoet. Mijn doel is gewoon om zo veel mogelijk vakken te behalen zodat de achterstand niet zo groot is voor komend jaar. Hopelijk is het in de zomer weer mogelijk om lekker te reizen, want ik kan wel een vakantie gebruiken. 

Bedankt voor het lezen.

Yara Laoutaris

Persoonlijke interpretatie

Ik vond het boek echt enorm spannend en realistisch. In het begin keek ik er tegen op omdat de eerst hoofdstukken minder waren maar daarna werd het echt interessant. Ik vind het een opmerkelijk boek omdat:

- Je verkent naast de directieve ook het privéleven van Van In met al zijn emoties en gedachten.

- Het boek gaat ook over de gedachten en emoties van de antagonist (Joris) en de figuranten (Versavel, Catrysse en Hannelore)

- Het vertelt dingen die ik nog niet wist over de rechten van de politie en die van de burgers (tegenover de politie)

- Het is geen happy-end. Normaal gezien vind ik het leuker als er een happy-end is maar dan blijft het verhaal dat het boek je probeert te vertellen je niet bij.

Mijn conclusie is: Ik vind het een geslaagd boek en ik geef als cijfer een 7

Vuur: ram, leeuw, boogschutter

- altijd opzoek naar mogelijkheden

- niets mag de mogelijkheden in de weg staan

- geen fan van routine en beperking van bewegingsvrijheid, graag in beweging

Ze kunnen idealistisch zijn, moedig, creatief gepaard met toewijding. Ze hebben hun vrijheid nodig en moeten zich kunnen ontplooien. Vuurtekens leven sterk vanuit zichzelf en zijn trouw aan eigen opvatting. Dit kan soms wat egoïstisch overkomen, zonder dat het teken daar bewust van is. Het kan zijn dat ze soms te veel fantasie hebben en zich dan verliezen in realistische doelen en wat verantwoord is, zowel in de dagelijkse werkelijkheid als in omgang met anderen. Spontaniteit en activiteit is hen ook niet onbekend. Ze staan open en intuïtief (en vaak ook naïef) in het leven. Door hen intuïtie zijn ze vaak in staat om verborgen samenhangen te ontdekken.

Kenmerken die bij Vuur centraal staan: hartstocht, liefde, begeren, vervoering, impulsen, bedoeling, geest, hoop, wil, enthousiasme, levenslust, moed en durf.   

Lucht: Waterman, weegschaal, tweeling

Klopt dit? Is een vraag die bij het luchttype in de lucht hangt. Ze proberen alles logisch te begrijpen en krijgen zekerheid door iet zeker te weten. Zoeken in het ‘waarom’ van de dingen om hen heen en logica geeft ze een geruststelling. 

Kenmerken die bij lucht centraal staan: gedachten, theorieën, wetenschap, kennis, intellect, plannen, ideeën, gesprek, discussie, handelsmens, vluchtig en oppervlakkig.  

Water: vissen, schorpioen, kreeft

Kenmerken die bij water centraal staan: gevoel, verlangen, voelen, emotie, ziel, onbewust, verborgen, geloof, verdriet, geluk.

Aarde: steenbok, stier, maagd

Kenmerken die bij Aarde centraal staan: daden, daadkracht, gebeurtenissen, ervaringen, genieten, betrouwbaarheid, traag, koppig, doorzettingsvermogen, praktisch, materieel en aards.