Tumgik
#mailera
fotorok · 3 years
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
(stav věcí na stole prý odráží stav mysli. nevím, dál.) Hilde Hubbuch (17. 1. 1905–1971) Zátiší (1931/1932) / Autoportrét (1931/1932) Hilde, jak ji vyfotil Karl Hubbuch (1928) / Hilde s Karlem na jedné ze série společných ironických fotek (1927)  Tahle fotografka patří podle všeho k těm, které časem někam zmizely a svět si je dnes pamatuje spíš jako objekty, přestože se umění samy, někdy i úspěšně věnovaly. Hilde Isay studovala na umělecké škole v Karlsruhe, kde byl jejím učitelem kreslení malíř Karl Hubbuch spojovaný s uměleckým hnutím tzv. Nové věcnosti. S oblibou maloval hlavně svoje studentky, takže hádejte, co se nestalo? Přesně tak. V roce 1928 se vzali, ovšem múza se zanedlouho osamostatnila: do roka začala fotit, naučila to i Karla (jehož fotky dnes online najdete samozřejmě snáz než ty její) a v roce 1931 nastoupila jako praktikantka na (Staatliches) Bauhaus, kde se přátelila třeba se slovenskou fotografkou Irenou Blühovou. Po zavření školy Hilde opustila Německo – a nevěrného muže. Nějakou dobu žila ve Vídni a roku 1939 emigrovala do New Yorku, kde se živila jako fotografka dětí a celebrit (prý i Normana Mailera) a věnovala sociální fotografii.
17 notes · View notes
amygb · 2 years
Link
0 notes
kvetyzlouky · 6 years
Text
xcc
někdy bych vstala a začala řvát, mrštila bych sklenicí a prázdnou lahví od ginu o stěnu, s hněvem, který pochází z pekla
byla jsem u babičky, jsem ráda, že jsem ve věku, kdy spolu pijeme víno, že mě podporuje v tom, abych si v létě odcestovala sama na Balkán a spala na pláži ve spacáku. udělala toho pro mě tolik, myslím, že ona mě nejvíc formovala v tom, jaká jsem osobnost teď, proto mě překvapilo, že nepočítala s tím, že půjde na můj ples, přitom ona je ta osoba, kterou tam chci nejvíc, těším se na to, až mě uvidí v šatech v krásném účesu s kvítím ve vlasech (málem jsem se rozplakala, když jsem ho měla na zkoušku) a ona si mě bude fotit a bude hrdá. chci ji činit hrdou. doufám, že se dožije toho, až na svět přivedu dítě, až si zamiluje mého budoucího muže. chci ji tam víc než mamku.
čtu básně Sylvie Plath a chci sehnat Pod skleněným zvonem v angličtině, v knihobudce jsem objevila 3 knížky, jedna je o náboženství, líbilo by se mi ho studovat, zbylé dvě jsou Normana Mailera, bohužel ve slovenštině, snad se tím bez problému prokoušu
už nemám ani korunu, dnes jsem dala posledních 8,- za kaiserky na svačinu, nemám cigarety, tak chodím za staršími pány s tím nebesky nevinným výrazem potlačujíc hrdost, když žádám o cigaretu
v pokoji mi voní jediný dárek, který jsem koupila, koupelová sůl se sušenými růžemi, připomíná mi to období minulého jara a hyacintů, miluji hyacinty a jejich vůni, byla jsem věčně rozradostněná a přála si někoho přivést do bílých peřin, aby si mě navždy spojil s tímto jemným závanem
pošlete mi dopis, cigaretu a já vám pošlu ginovou pusu a obrázek hyacintu
9 notes · View notes
ponapisach · 4 years
Link
Połowa lat 50. Robert Aldrich nosił się już od dłuższego czasu z pomysłem na nakręcenie filmu wojennego, ale niestety nie udało mu się zdobyć praw do adaptacji dwóch powieści, które sobie upatrzył. Były to Młode lwy Irwina Shawa (w 1958 roku zekranizował ją Edward Dmytryk) i Nadzy i martwi Normana Mailera (na język filmu przełożył ją Raoul Walsh). Aldrich ostatecznie pochylił się nad sztuką teatralną Normana Brooksa Fragile Fox. Już pod tytułem Atak! film zadebiutował na festiwalu w Wenecji 7 września 1958 roku.
Europa, 1944 rok. Porucznik Costa (Jack Palance) z garstką żołnierzy musi zdobyć bunkier wroga. Powodzenie akcji zależy od wsparcia drużyny dowodzonej przez kapitana Cooneya (Eddie Albert). Tchórzliwy Cooney w krytycznym momencie nie przystępuje do ataku, a incydent staje się początkiem dla pełnych napięcia sytuacji pomiędzy dwoma oficerami. Zatarg mężczyzn próbują rozwiązać porucznik Woodruff (William Smithers) i podpułkownik Bartlett (Lee Marvin), ale i oni stają się ostatecznie stronami konfliktu. Jakby nie było dość rozgorzałym emocjom, zbliża się moment kolejnego starcia z hitlerowcami. Skład misji jest ten sam, porucznik Costa w natarciu, kapitan Cooney jako wsparcie.
Atak!, czyli ósmy film Roberta Aldricha był przełomem pod względem realizacji w karierze reżysera. Wprawdzie za 750 tysięcy dolarów reżyser nie mógł ubrać swojego filmu w epickie szaty, ale to co osiągnął na ekranie powinno dać do myślenia kolegom z branży. Po raz pierwszy również Aldrich tak mocno eksperymentował (wespół z operatorem Josephem F. Birociem, zdobywcą Oskara za zdjęcia do Płonącego wieżowca) z ujęciami. Łapanie akcji z różnych kątów, wykorzystywanie otoczenia, by przedstawić sceny z najmniej oczekiwanych miejsc (maszerujący żołnierz obserwowany przez rozbity witraż, porucznik Costa w dramatycznym finale kadrowany z perspektywy kierującego czołgiem i wiele innych), to tylko kilka przykładów kreatywnych pomysłów Roberta Aldricha.
Tumblr media
Reżyser rzeczywiście dwoił się i troił by Atak! wyglądał jak kino wojenne z prawdziwego zdarzenia. Bardzo dobre wrażenie robi zrujnowane miasteczko, cała scenografia, wybuchy i strzały wyglądają bardzo wiarygodnie, czuć i widać rozmach pomimo tego, że twórcy musieli ciąć koszty i wspomagać się własną pomysłowością. Nie miał bowiem Robert Aldrich ułatwionego zadania podczas kręcenia, ponieważ już na początku produkcji wsparcia odmówił departament obrony. Osoby decyzyjne tłumaczyły się tym, że film pokazałby oficerów w złym świetle. Skwapliwie wykorzystali to specjaliści od dystrybucji, umieszczając na plakatach filmowych pytanie "Czyżby był to jeden z najbardziej kontrowersyjnych filmów roku?". Reżyser z własnej kieszeni musiał wynająć dwa czołgi, które "robiły" za co najmniej dwa razy większą ich ilość. To wszystko było wszak potrzebne by uwiarygodnić czas, miejsce i tło dla rozgrywającej się na pierwszym planie potyczki personalnej pomiędzy mężczyznami. Jeden zaprawiony w bojach twardziel ("Costa ma dziewięć żyć", wspomina podpułkownik), drugi wyniesiony na kapitański stopień dzięki protekcji, tylko po to, by zadowolić ojcowskie ambicje (Eddie Albert, który wcielił się w rolę kapitana Erskina Cooneya był de facto prawdziwym bohaterem wojennym, który podczas walk o Wyspy Gilberta z narażeniem życia uratował kilkudziesięciu kompanów). Cooney nieskory do wojaczki, zapija strach otwierając kolejne trunki. Nieszczęściem jest, że gdy miał w końcu podjąć istotną decyzje, zbiegło się to z ważnym strategicznym posunięciem i postawieniem na szali życia plutonu.
Tumblr media
Robert Aldrich nakręcił film o ludziach odważnych i tchórzach, przedstawił wojnę i wojskowych jako postaci z krwi i kości. Założył słusznie, że są wśród nich ci, którzy porywają się na bohaterskie czyny, ale też tacy, którzy widząc przeciwnika, uciekają. Nie każdego stać na to, by rzucić się w ogień walki. Niestety ryzyko wyjazdu na front wiąże się ze służbą wojskową, a wspieranie ludzi, którzy do wojska się nie nadają, może w końcu przynieść więcej strat niż korzyści. Atak! obfituje w znakomite sceny, zarówno te które świetnie pogłębiają wgląd w naturę żołnierzy od strony psychologicznej, jak i takie, które pozwalały aktorom zaprezentować ich warsztat. Jack Palance pierwszorzędnie zagrał nieco narwanego porucznika, Eddie Albert przesiąkniętego paranoicznym strachem kapitana, debiutujący w filmie kinowym William Smithers sfrustrowanego żołnierza, który podejmie najważniejszą w filmie decyzję, a Lee Marvin pewnego siebie podpułkownika (manipulanta), któremu wydaje się, że kontroluje sytuacje.
Tumblr media
Znakomity film Roberta Aldricha to dzisiaj nieco zapomniany klasyk o przypadłościach żołnierzy na wojennych frontach. W przejmujący sposób opowiada o odpowiedzialności za życie współtowarzyszy i piekielnie trudnych decyzjach.
0 notes
superbmakerzombie · 6 years
Text
TKO SU BILI PROTAGONISTI NAJVEĆE AUTORSKE POLEMIKE U POVIJESTI AMERIČKE KNJIŽEVNOSTI: Tom Wolfe protiv Johna Irvinga, Normana Mailera i Johna Updikea
TKO SU BILI PROTAGONISTI NAJVEĆE AUTORSKE POLEMIKE U POVIJESTI AMERIČKE KNJIŽEVNOSTI: Tom Wolfe protiv Johna Irvinga, Normana Mailera i Johna Updikea
Jednom davno, dok sam uređivao rubriku Svijet u Jutarnjem, novinari su mi poklonili knjigu Toma Wolfea “Hooking Up“ (2001). Možda: “Uhvatiti se na lijepak” ili “Pecanje”?
Knjiga je sklopljena od reportaža, publicističkih eseja, ali i od jednog pripovjedačkog teksta, novele “Zasjeda kod Fort Bragga”. Mnogo različitoga na 300 stranica. U svemu, mnogo “novog žurnalizma”, koji Encyclopedia Britannica…
View On WordPress
0 notes
amygb · 3 years
Text
MailERA : Email Automation Software | AmyGB.ai
MailERA is an Email Response Automation tool by AmyGB.ai. The Mailbot uses Deep Learning, NLP & Pattern Recognition to automate customer support and query management.
0 notes