#life is traveling | Explore Tumblr Posts and Blogs

xaniro · 1 year

Text

ДАЙРАН МАНАСТЫР

Некропаль

Сакавік

Ад аўтара

Прывітанне, мой дарагі чытач

Вітаю цябе ў часопісе "Запіскі вандроўніка".

Я запрашаю цябе ў новае падарожжа па сцежцы, якая блукае між манастыру і антычнага Некропаля.

Вясна

Вясна - мая любімая пара ў Турэччыне. Надвор'е вельмі ласкавае і ветлівае зараз.

Паветра днём цёплае, блакітнае неба, сонейка. Па крышачку пачынаюць квітнець вішні ды міндаль, пачынае зелянець наваколле і піяць птушкі.

Возера

Што мне падабаецца, дык тое, што кожнае падарожжа адрозніваецца адно ад другога. Шляхам, раслінамі, нават жучкамі ды чарвякамі.

Першае, што мы пабачылі калі прыехалі - гэта канешне возера. Яно так і называецца - Дайран. Толькі ўявіце сабе - блакітнае неба і мора ў далечы, тут жа побач бэзавыя горы з самымі рознымі адценнямі зялёных раслін. І ў самым цэнтры, быццам ізумруд, разлілося маленькае возера Дайран.

Дзіва

Ведаеце, зараз чытаю кнігу Яна Баршчэўскага "Шляхціц Завальня"/дужа рэкамендую, калі хто не знаём з гэтым творам/.

Дык вось, да таго ў творы магічныя гісторыі распавядаюцца, што ня верыш, што гэта хоць якімсьці бокам было фактам жыцця. Амаль што на такіх фальклорных казачных гісторыях расла і я. Дык вось, чытаеш кнігу і здаецца казка казкай. Але калі стаіш сярод леса, які гудзе голасам мінулага. Дзе парода то жоўтага, то меднага колера, а потым знянацку яскрава карычневая, а на дрэвах, толькі ўявіце сабе, нейкія вуллі. Ды не звычайныя пчаліныя, а вялізныя вуллі з павуціння. Адчуваеш сябе сам героем нейкай магічнай гісторыі.

Каб даведацца, хто гэта, мы запыталіся ў сябра энтамолага. Дык вось, хутчэй за ўсё, гэта такі вялікі мятлік, Dendrolimus pini, які ў фазе чарвяка будуе вялікую кукалку ў якой яны жывуць калоніяй і ў працэсе росту, напрач з'ядаюць галінку, пакуль не ператвараюцца ў мятлікаў. Вось так.

Некропаль

Мы ішлі па дарожцы, што ўздымалася наверх вельмі крута. Я знайшла сабе кій, каб лягчэй было ісці. Пад нагамі зямля пераўтваралася ў каменне. Велізарнае каменне, быццам раскідваў яго тут нейкі велікан. І гэта было яшчэ адным дзівам, бо калі мы ўзняліся на вяршыню, там, у глыбіні лесу, сярод дрэў стаяў валун. І так, ён зусім не паходзіў на валун, ён паходзіў на застыўшага пад сонейкам троля, які не паспеў схавацца і акамянеў.

Дзіва!

Такімі магічнымі сцежкамі мы дайшлі да Некропаля. Там прыйшлося аставіць свой кій, бо па скалах мне лягчэй трымацца толькі рукамі.

Я не адразу зразумела, што мы на могілках. Бо яны і звычайныя і незвычайныя. Крышачку таямнічныя. Іх не хацелася турбаваць.

Навокал жа цішыня. Могілкі раскіданы і на зямлі, і на вышыні. Хавала некалькі цыментэрыяў і скала з слізкімі краямі. І лес, што увесь час гудзіць і пяе калыханку памерлым.

І калі ўяўляеш, што гэта месца засталося такім аж з антычнасці, дзіву даешся, бо стаяць яны раўнюсенькія, быццам новыя. Дзесьці пабітыя каменнем, канешне, але тыя, да якіх не дабраўся Троль, тыя як новюсенькія. Вельмі цікавыя пачуцці, скажу я вам. Туды варта схадзіць.

Лабірынт

Мы пайшлі ўніз па сцежцы, дзе павінна, бегчы буйная рэчка. Але сёлета яе там не было, нават і намёку. Бо зіма была зусім сухая, дажджу не было амаль што. Таму замест рэчкі толькі голае каменне тырчыць. Па крыху, па крыху мы выйшлі на лясную сцежку. Ісці па ёй было прыемна, хутка.

Маладзенькая траўка яскравая, салатавая раскінулася пад нагамі мяккім дываном. І навокал палянкі. Такія добрыя і ўтульныя месцы для начлегу. Так мы прыпыніліся каля аднаго. Каб крыху палётаць ды адпачнуць.

Манастыр

Мы вярталіся зусім па іншай сцежцы. І вось які цуд здарыўся, не паверыце, але там я знайшла свой кій. На той палянцы, каля шалашу. Стаяў мой кіёк і смяяўся.

Па знаках мы ведалі, што на гэтым маршруце дзесьці схованы манастыр. І як прыемна, калі знаходзіш лакацыю і яна цябе зачароўвае.

Руіны манастыру раскінуліся на самым краю гары. Тэрракотава-охравыя руіны падсвечвала захаднае сонейка. Неба пераапранулася ў вечаровую сукенку. Ластаўкі дадавалі летні каларыт. Лёталі сюды туды. Прыгажосць.

Там унізе, зусім нічога. Толькі неверагодны від на возера і горы.

А лёс усё гудзеў ветрам.

Было зразумела, чаму калісьці ў даўніну, менавіта тут пабудавалі месца для душы, месца дзе можна пачуць бога.

Фінал

Мне падаецца вельмі важным - магчымасць і жаданне яднацца з прыродай. Слухаць яе, адчуваць яе як унутры, так і на скуры.

Мне вельмі пашанцавала, што побач са мной чалавек, які любіць і шануе прыроду і прыгоды таксама, а можа й больш.

Займайцеся хайкінгам. Хадзіце пешшу. Гэта вельмі добра для здароўя і для душы. Гэта яднуе. Гэта насамрэч цудоўна.

Усім мір 🤙🏻

З любоўю ў сэрцы, (с) Аксана Машара.

Фота матэрыял Станіслаў Панюта, Аксана Машара

#trip #travel #art #xaniro #experience #blog #turkey #nature #life is traveling #doyran

3 notes · View notes

jonnywaistcoat · 3 months

Text

I low-key love the fact that sci-fi has so conditioned us to expect to be hanging out with a bunch of cool space aliens, that legitimate, actual scientists keep proposing the most bizarre, three-blunts-into-the-rotation "theories" to explain the fact we're not.

Some of my favourites include:

Zoo Theory: What if there are loads of aliens out there, but they're not talking to us because of the Prime Directive from Star Trek? (Or because they're doing experiments on us???)

Dark Forest Theory: What if there are loads of aliens out there, but they all hate us and each other so they're all just waiting with a shotgun pointed at the door, ready to open fire on anything that moves?

Planetarium Theory: What if there's at least one alien with mastery over light and matter that's just making it seem to us that the universe is empty to us as, like, a joke?

Berserker Theory: What if there were loads of aliens, but one of them made infinite killer robots that murdered everyone and are coming for us next?!!

Like, the universe is at least 13,700,000,000 years old and 46,000,000,000 light years big. We have had the ability to transmit and receive signals for, what, 100 years, and our signals have so far travelled 200 light years?

The fact is biological life almost certainly has, does, or will develop elsewhere in the universe, and it's not impossible that a tiny amount of it has, does, or will develop in a way that we would understand as "intelligent". But, like, we're realistically never going to know because of the scale of the things involved.

So I'm proposing my own hypothesis. I call it the "Fool in a Field" hypothesis. It goes like this:

Humanity is a guy standing in the middle of a field at midnight. It's pitch black, he can't move, and he's been standing there for ages. He's just had the thought to swing his arms. He swings one of his arms, once, and does not hit another person. "Oh no!" He says. "Robots have killed them all!"

#shut up fermi you nerd #im not even sure interstellar travel is even possible #at least for any sort ot life we can comprehend #and maybe thats fine

45K notes · View notes

incognitopolls · 3 months

Text

We ask your questions so you don’t have to! Submit your questions to have them posted anonymously as polls.

#polls #incognito polls #anonymous #tumblr polls #tumblr users #questions #polls about people #second chances #time travel #life #redo

9K notes · View notes

yanushkaa · 11 days

Text

3K notes · View notes

foreverrryourssss · 4 months

Text

2024

6K notes · View notes

theereina · 3 months

Text

5K notes · View notes

blackwomenrule · 8 months

Text

7K notes · View notes

lotusinjadewell · 10 months

Text

Saigon, Vietnam. Credit to laphanblog (Instagram).

#vietnam #vietnamese #culture #travel destinations #travel #saigon #ho chi minh #ho chi minh city #cafe #after the rain #green #greenery #urbanscape #urban landscape #urban photography #urban nature #urban life

11K notes · View notes

beauty-funny-trippy · 6 months

Text

For years now, this wild grey whale has come to this boat captain to have its lice removed at the calving lagoon of Ojo de Liebre, Baja California, Mexico.

7K notes · View notes

honeycocoanut · 1 year

Text

@honeycocoanut

15K notes · View notes

lifehacksthatwork · 2 years

Text

Just a bunch of useful websites

12ft – Hate paywalls? Try this site out.

My Fridge Food – No idea what to make? Tell this site what ingredients you have on hand and it will give you recipes to cook.

Project Gutenberg – Always ends up on these type of lists and for very good reason. All works that are copyright free in one place.

Ninite – New PC? Install all of your programs in one go with no bloat or unnecessary crap.

Unchecky – Tired of software trying to install additional unwanted programs? This will stop it completely by unchecking the necessary boxes when you install.

Sci-Hub – Research papers galore! Check here before shelling out money. And if it’s not here, try the next link in our list.

LibGen – Lots of free PDFs relate primarily to the sciences.

Zotero – A free and easy to use program to collect, organize, cite and share research.

Car Complaints – Buying a used car? Check out what other owners of the same model have to say about it first.

CamelCamelCamel – Check the historical prices of items on Amazon and set alerts for when prices drop.

Have I Been Pawned – Still the king when it comes to checking if your online accounts have been released in a data breach. Also able to sign up for email alerts if you’ve ever a victim of a breach.

Radio Garden – Think Google Earth but wherever you zoom, you get the radio station of that place.

Just The Recipe – Paste in the url and get just the recipe as a result. No life story or adverts.

Tineye – An Amazing reverse image search tool.

My 90s TV – Simulates 90’s TV using YouTube videos. Also has My80sTV, My70sTV, My60sTV and for the younger ones out there, My00sTV. Lose yourself in nostalgia.

Foto Forensics – Free image analysis tools.

Old Games Download – A repository of games from the 90’s and early 2000’s. Get your fix of nostalgia here.

Online OCR – Convert pictures of text into actual text and output it in the format you need.

Remove Background – An amazingly quick and accurate way to remove backgrounds from your pictures.

Twoseven – Allows you to sync videos from providers such as Netflix, Youtube, Disney+ etc and watch them with your friends. Ad free and also has the ability to do real time video and text chat.

Coolors – Struggling to get a good combination of colors? This site will generate color palettes for you.

This To That – Need to glue two things together? This’ll help.

Photopea – A free online alternative to Adobe Photoshop. Does everything in your browser.

BitWarden – Free open source password manager.

Atlas Obscura – Travelling to a new place? Find out the hidden treasures you should go to with Atlas Obscura.

ID Ransomware – Ever get ransomware on your computer? Use this to see if the virus infecting your pc has been cracked yet or not. Potentially saving you money. You can also sign up for email notifications if your particular problem hasn’t been cracked yet.

Way Back Machine – The Internet Archive is a non-profit library of millions of free books, movies, software, music, websites and loads more.

Rome2Rio – Directions from anywhere to anywhere by bus, train, plane, car and ferry.

Splitter – Seperate different audio tracks audio. Allowing you to split out music from the words for example.

myNoise – Gives you beautiful noises to match your mood. Increase your productivity, calm down and need help sleeping? All here for you.

DeepL – Best language translation tool on the web.

Forvo – Alternatively, if you need to hear a local speaking a word, this is the site for you.

#lifehacks #life hacks #useful websites #websites #links #useful links 2022 #2022 #language learning #travel #useful programs #recipes #cooking #editing #free shit

84K notes · View notes

xaniro · 1 year

Text

Горад пад гарой

Аланія

Снежань 2022

Частка першая

Ад аўтара

Прывітанне, мой дарагі чытач.

Сёння я падзялюся з табой гісторыяй, якая адбылася са мной у Аланіі ў снежні ўжо прошлага года.

100 гадоў

Усё пачалося з таго, што ў Турэччыну прыехала мая знаёмая кастынг - дырэктар з Беларусі - Воля Траўкіна.

Вырашылі мы сустрэцца, бо ў апошні раз бачылі адна адну гады 3 таму ў Менску на спяктаклі.

Воля з хлопцам спыніліся ў Аланійскім баку, таму кропкай збору і стала Аланія.

Шлях

Мы выехалі з ранку.

Надвор'е ў гэтым годзе цудоўнае - дажджу амаль што няма. Сонейка грэе, днём нават й ветрыка не было.

Паабапал дарогі нас сустракалі мандарынавыя сады, горы блішчэлі ружовымі вагеньчыкамі.

Да гэтуль я не была ў самой Аланіі. Ў тый бок мы наведваліся толькі раз, калі былі ў Сідэ / чытай вышэй/, таму я была вельмі зацікаўленая прыехаць і ў сам горад.

Аланія знаходзіцца на адлегласці ў 110 кіламетраў ад нас на поўдзень. На дарогу пайшло каля гадзіны з паловай.

Дзесьці па-за г.Манаўгатам / палова шляху/, пачалі раскідвацца аліўкавыя фермы ды заводы.

2 сюрпрызы

Наш шлях быў хуткім і вясёлым. І, канешне, нас чакалі сюрпрызы.

Першы - дзіўны і вялізны бананавы сад, якія выскачыў на ўвесь левы бок.

Невялічкія пальмы з бананамі тырчалі і нібы запрашалі нас у госці, а ў паветры над імі на парапланах, нібы птушкі, лёталі людзі.

А другі сюрпрыз- неверагоднай прыгажосці берагавая лінія, што цягнулася, як мне падалося, кіламетраў на 15, ці болей. Што неверагоднага, спытаецеся?

Ды тое, што ў нашым Анталійскім баку, такой вось лініі няма. Яна ўся застаўленая гатэлямі. Мабыць толькі ў адным месцы ёсць, але зараз там вельмі шмат турыстаў.

Наша мора ўтыкаецца ў горы, як у кола. Таксама вельмі прыгожа. Але вось такога прастору не хапае.

Аланіййскі бераг іншы, тут інакш. Толькі вялікая вада, якой ні бачна ні канцу ні краю. Ды сонейка, якое казытае сваімі праменчыкамі ейную паверхню.

Мора... У такім выглядзе яно надзвычай прыгожае, спакойнае і чароўнае.

Сустрэча веку

Так мы прыехалі ў Аланію. Вулачкі ў той частцы горада, дзе былі мы - маленькія, усыпаныя крамамі ды кафэшкамі.

У нашым плане было сустрэцца з Волей ды паспець паглядзець на якія выдатныя мясціны.

І вось яна - сустрэча. Воля побач са сваім хлопцам усміхалася і махала рукой, пазнаўшы мяне нават ў шлёме.

Мы пазнаёміліся між сабой і пайшлі на шпацыр.

Размаўляць непераразмаўляць, калі ты не бачыўся 3 гады.

Нашым гідам быў Волін хлопец, ён таксама вандроўнік, таму шляхі ведаў.

Падняліся мы па лесвіцы наверх так высока, што здавалася, быццам гэта лесвіца адразу на неба. Аланія - яна вельмі халмістая. Некаторыя спускі ды пад’ёмы аж пад 40 градусаў. У гэтым яна таксама вельмі адрозніваецца ад Анталіі.

Мы ішлі ўсё вышэй і вышэй пакуль не дайшлі да пляцоўкі, з якой адкрываўся вельмі шыкоўны выгляд на горад, пляж і сасновы лясок, што прытуліўся побач.

Крыху адпачыўшы, пачалі рухаццца ўніз, каб дзе выпіць кубачак гарбаты. Пайшлі праз лясок. Такая прыгожосць, вырай для вачэй, а ялінкавы пах. Цуд!

Ішлі, ішлі і дайшлі да абрыву. Шляху наперад няма, толькі бухта і мора, якое мякка абдымала скалы.

Прыселі, адпачнулі крыху, паразмаўлялі за жыццё і ўзялі другі курс - у бок пляжа.

Горны казёл

Дарэчы, людзей было зашмат.

Хто купаўся, хто гуляўся з сабачкай, а хто проста ляжаў на сонейку.

Я, апранутая ў тэрма бялізну, другія штаны і куртку з шапкай, парылася, канешне. Было вельмі смешна з гэтага факта, але ўжо як было. Ў Аланіі цяплейш, чым у нас у Кадрые. Хто знаў?

Дык вось, ішлі мы па сцежцы, што то падымалася, то апускалася, пакуль не дайшлі да ейнага канца.

Ўсё... ні ўправа ні ўлева. Наперадзе толькі камяністы выступ, а ўнізе пляж. Высата - каля метраў 5.

Ня прыгнуць - высока. Зразумелі, што трэба спусціцца ніжэй. Мы сталі крычаць людзям, якія загаралі ўнізе, каб былі асцярожныя, бо з-пад нас падала каменне. Але, яны толькі паглядзелі наверх і адвярнуліся. Вось так.

А каменне ляцела ўніз і аднаму дзядзечку трапіла ў нагу.

2 мужчын падняліся, каб нас падстрахаваць. Дзякуй ім вялікі.

Думаю, на нашых тварах быў намалёван жах. Бо спускацца на гэтым выступе ў слізкім абутку было няёмка. І смех і грэх, як кажуць.

Некаторыя людзі адсылалі нас на сцежку. Каб мы ведалі дзе яна... Іншыя проста глядзелі як на ёлупаў. Колькі назіранняў...

Але мы гэта зрабілі.

Спусціліся!

Цэлыя!

Гэта зараз здаецца, што нічога такога. Але тады, гэта было пытанне цэлых ног і шыі.

Ах, дзяцінства, дзяцінства. Як успомню, як насіліся па пуні, па адрыне, па ластаўчыных абрывах, гойцалі, спрыгвалі - і хоць бы што. Галоўнае было - ўцячы. Вось пішу і ўспамінаю адзін выпадак, калі я не паспела і звалілася між сенам і коламі, што трымалі адрыну.

А там калгаснік прыехаў, на праверку. Я ведала, што за гэта штраф і што зусім страшна - гэта тое, што мяне чакала б ад матулі ўжо дома.

Усе пабеглі, ніхто не дапамог мне вылезці, нават мая адзіная родная сястрычка, а я маленькая вельмі была. Глыбіна гэтай дзіркі, у якую я ўвалілася - метра 4. Я выпаўзла. Сукеначка, шлёпанцы з банцікамі, косы з сенам у перамешку. Вельмі злая. Калгаснік нават не запытаўся на імя. Вось так... Пішу і смяюся.

А зараз, вось ён як працуе - інстынкт самазахаваньня.

Да сустрэчы ў Порту

Так вось мы і пабачыліся.

Дамовіліся абавязкова сустрэцца ў наступным годзе дзесьці ў Партугаліі, напрыклад. Бо, хто яго ведае.

Жыццё ў апошні час вельмі непрадказальнае.

Горад

Часу засталося вельмі мала, каб паглядзець якія віды, але мы паспяшаліся да крэпасці Аланіі. Яна раскінулася амаль што на цэлы бераг.

Сонейка ўжо зусім схвалася за гарызонтам, калі мы прыехалі.

Зрабілі некалькі фатакартачак. Паглядзелі на захад і пачалі збірацца дамоў.

Паехалі па серпанціну ўніз. А там ўнізе, нас сустрэў начны горад пад гарой. Так, з гэтай кропкі Аланія была як на далоні: прыгожая дзяўчына пад горным мужчынскім плячом. Яна / Аланія/ уключыла ўсе свае вакенцы ды ліхтарыкі, што пазбавіла мяне на некалькі імгненняў здольнасці размаўляць.

Такога, я яшчэ не бачыла. Гэты пейзаж, нібы кадр з кіна, ведаеце. Калі пратаганіст стаіць на панараме начнога горада і млява глядзіць удалеч.

Цуд!

Вось так.

Пост скрыптум

Мне падабалася Аланія, ейныя вулачкі, крэпасць і захад. Мне падабалася наша сустрэча і рысковы спуск на пляжы.

Я спадзяюся, што мы яшчэ завітаем у гэты горад пад гарой, каб паглядзець і іншыя краявіды.

Усім мір 🤙🏻

З любоўю у сэрцы

(С) Аксана Машара.

#travel #xaniro #art #experience #blog #turkey #nature #friends #life is traveling #trip

2 notes · View notes

dcxdpdabbles · 3 months

Text

DCxDP Fanfic idea: Wrong Number

Bruce prides himself in keeping all of his networks secured. If he didn't make it himself, he had the funds and connections to get him the best working on his systems.

He had backup plans in case the systems were ever hacked, of course, but he had yet to encounter a cyber attack that wasn't beaten away by his firewalls or his team.

Babs and Tim were far more feral when booting out unwanted guests. The level of protection was also transferred to his other systems that weren't Batman-related, just to make sure the connection between Bruce and Batman was never made.

That's why he never really checks his personal phone's caller ID, not the one he gave out as Brucie Wayne, but the one Bruce used for his real life without any masks- civilian or vigilante. The only ones who had the number- and the access- were his children and Alfred.

Not even the Justice League- those who were aware of his identity- knew of this number.

Bruce is in the middle of typing up a report for the next Wayne Board meeting when his personal phone rings. He figures it's Dick giving him a call to update him on his drive home or maybe Jason, as his son was planning on going to college.

"Go for Papa Bruce," He says, knowing his kids hate his phone greeting and doing it deliberately to spite them.

There is a long pause where he can't help but smirk thinking his child is either rolling their eyes or cringing too hard to properly speak. Eventually, a voice cracks over the speaker.

"Hello. I'm selling cookies to raise money for my own star. Would like to buy a box from me?" says a boy, not one he has taken in. The voice is young maybe not even double digits yet. Bruce is alarmed.

"Who are you?! How did you get this number?" He demands, yanking his phone to his face and seeing, with a chill, a phone number out of state.

His system had been compromised. By a child. By accident.

"My name is Danny!" The boy chirps. "I sell cookies. Like the Girl Scouts, but I'm a boy, and I don't scout."

"That's rather fantastic, lad. What kind of cookies are you selling?" Bruce asks to keep the boy on the line while sending an email blast to the others. It's a string of numbers that are code for compromise so they all know to close any communication channel until it's safe to get back on.

"Chocolate chip. Mint Slim. Oatmeal and peanut butter. I made them myself!"

Right. Bruce hooks up his phone, tracing the call. The signal bounces off the call, swinging up to a salute and falling back down to earth. In seconds he has the boy's location. It pings in a small town right outside of Star City.

He sends Barry a private message. His friend is already on the way to the location. He'll get the boy in a few seconds.

"How much for a box of chocolate chips? Those are my favorite." Bruce tells the boy, voice whimsical as his Brucie persona demands.

In an unsure tone, the boy pauses, then whispers, "I don't know. No one ever let me get this far."

"How about twenty for a box of dozen? I'll buy five boxes for each of my kids that live at him," Bruce tells him, and the boy gasps.

"That could buy me one whole night in a hotel!"

Bruce's insides freeze. What did he mean-

"Hey! No! Let go!" Danny suddenly screams. Bruce's heart launches- he hates it when kids get hurt, especially those that sound like Danny- until Barry's voice comes over the speaker.

"I got him, Mr. Wayne. Thank you for alerting the Justice League Hotline." That's code for This is not a threat to you Batman and Bruce allows himself to relax just a little.

"Narc!" The boy shouts, outraged, before the call drops. Barry is likely taking over the situation, which means Bruce can leave it in his capable hands.

After reassuring his kids that he is fine and that they are all safe, he suits up and meets the Flash in the Watch Tower. There, he learns that Danny is only seven years old and has been living on the streets for a while.

The boy had been surviving by baking some cookies to sell on the side of the street- where did he bake them? The boy would not say- until he got the bright idea to try to sell through phone calls like he had seen on TV.

He punched in random numbers at the community center phone and gave his pitch about a star, thinking people would be more willing to buy from him if he had an excellent reason.

Barry had left him with CPS, but he looked devastated about that. It turned out that Danny was a meta and had likely been kicked out of his home once it was found out based on what he said of his parents.

Bruce felt he should assure Barry that Danny was fine and look into his placement to help settle his more sensitive teammate's nerves.

He was unhappy that Danny was not in a good placement; there were far too many reports from a concerned neighbor to make him think it was a safe place. Given the fact that placement had a lot of meta kids that "fell through the cracks," Bruce worried he had just stumbled across a trafficking ring.

He would sick Barry and Jason on them. Just to ensure they wouldn't see the light of day again.

Still, that did not fix his mistake with Danny, the little cookie seller.

Bruce hacked into the system to move Danny. He thought about where he would move the young child but ultimately had him in Wayne Manor.

Just until he could confirm that he would be safe. He certainly didn't think about the adorable little boy who called him with his heart in his hand and got sent to a terrible place for three weeks because of Bruce.

Danny arrived at Wayne Manor with a happy little bounce and a chipper outlook on life than Bruce was expecting. "If it isn't Mr. Narc!"

God, he going to adopt the boy, isn't he?

(Danny has been thrown into a different universe, aged down to a child. He survived by overshadowing people into letting him spend the night baking cookies.

He was thrown into a somewhat typical home, but the nosy neighbor down the street took far too much notice of his overshadowing, and now he was being moved again.

Maybe he can terrorize Mr. Narc now instead? )

#dcxdpdabbles #dc x dp crossover #Danny de-age #Dimension travel #Crack #Basically He overshaowed people and everyone lost their minds about it #Barry will fight Bruce for Danny #Danny will make it his life goal to be Bruce's life hell

2K notes · View notes