Sustuğum şeyler var, hiç konuşamadıklarım.

Hiçbir zaman konuşamayacaklarım.

İçinde kaybolduğum şehirler var,

Bir de içimde kaybolan insanlar…

bazen insan susmak zorunda kalıyor...içinden çok şey söylüyorda , yüzüne söyleyemiyor canını yakanın. susmak zorunda kalıyor "o beni sözleriyle acıttı , ben onu sessizliğimle acıtayım." diyor. susmak zorunda kalıyor ne dinleyeni ne de anlayanı olmadığından...

- o an size çok şey söylemek istedim bayım. fakat beni sözlerimden vazgeçtiren yine sizin kırıcı sözlerinizdi...-

Nemli kaldırımlardan geçti, ıslak çimlerden koştu, boş yollarda yürüdü. Bir sessizlik vardı diye düşündü bu şehirde. Ya da ruhundaki sessizlik şehrin sesini kısmıstı. Koklamak istedi tüm şehri ilk kez. Hep geçtiği yolların, çiçeklerin kokusunu içine çekmek istedi son kez belkide. Uzun bir yolun sonunda vardı kendine. Demek böyle oluyormuş diye düşündü içinden. Bunca zaman hep kendiyle konuşmuştu şimdi gerçekten kendiyle konuşmaya hazırlanıyordu. Bir insan kendiyle ilk tanışmasında ne derdi ki? Merhaba ben, selam kendim, eski dostum… evet Arthur böyle derdi sevdiği herkese eski dostum diye hitap ederdi hep.

“Merhaba eski dostum” dedi kendi mezar taşına bakarken.

“Merhaba eski dostum, biraz erken geldim. Seni son kez yalnız yakalamış olmak ne büyük mutluluk” dedi kendine garip bir tebessümle. Elinde tuttuğu bir buket mor menekşeyi koydu baş ucuna.

“Umarım menekşe seviyorsundur” dedi kendi kendine. “ uzun bir yoldan geldim, sevmiyorsanda gidip yenisini alamayacağım kusura bakma” dedi ardından. “Biliyor musun bugün benim hayattaki ilk günüm” dedi ve sonra ekledi. “Şeninde son günün olması çok acı değil mi?” Eski bir dostuna veda eder gibi baktı kendine ve içinde ki büyük coşkuyu bastırmak istemediğini mırıldandı ruhu bedenine…

~ Dünyada son iki saat ~

Ege A.C

"Konuşabilmek ile konuşmayı bilmek arasında büyük bir fark vardır.Mesela çoğu insan ikincisini bilmez."

Insan dediğin konuşmasınıda bilecek, susmasını da, gülmesinide bilecek, ağlamasını da, sevmesinide bilecek, sevdirmesini de, anlatmasınıda bilecek, anlamasını da....

"sizinle uzun süre konuşmadan durabilen biri sizi sevemez..."

Ağlamak istiyorum. Gerçekten artık ağlamak istiyorum. Sesimi bastırmak durumunda olmadan özgürce ağlamak istiyorum. Gece yastığıma sarılarak değil, senin göğsüne sığınarak ağlamak istiyorum. O kadar yoruldum ki ve ağlamayalı o kadar uzun zaman oldu ki. Belki de alıştım bilmiyorum. Böyle ifadesiz durmak çoğu zaman kendini açıklamak için paralamaktan daha rahat. Çünkü sen ne kadar kendini hırpalarsan hırpala insanlar kendi işine geleni anlıyor onu yapıyor. Ve bu da ister istemez beni biraz küstürdü. -bilmiyorum içimdekileri tam olarak ifade edebildim mi ama az çok anladığınızı düşünüyorum çevremdekilerin aksine- Artık uğraşmıyorum hiç bir şeyle. Umrunda olmuyor çoğu zaman. Kendi kabuğuma çekildim, insanlarla olabildiğince yüzeysel konulardan konuşuyorum, kimsenin içeri girmesine izin vermiyorum. Artık kendi işimi kendim hallediyorum, kendi problemimi kendim çözüyorum, kendi sırtımı kendim sıvazlıyorum. Kimsenin desteğine ihtiyacım yok bu saatten sonra. Ama önce bir göğsünde ağlamam lazım sonra kimsenin desteğini almam moduna girerim olur mu

- Neden üzgün görünüyorsun?

-Çünkü bana sözcüklerle konuşuyorsun, bense sana duygularla bakıyorum.

Bazen boş boş konuşmaktansa susmak iyidir

Konuşmak istiyorsa senin yazmanı beklemez yazar, sesini duymak istiyorsa arar, görüşmek istiyorsa bir fırsatını bulur, sevmek yüklüyorsa sana saçma sapan bir anlam yükler kendine bahane yaratır yine sever. İnsan bu istese yapamayacağı şey yok ama istememiş demek ki...

İbn Şevzeb şöyle anlatıyor: "Müslim b. Yesâr evinde namaza duracağı zaman ailesine, rahatça konuşabilirsiniz ben sizi duymam derdi."

Hatta nakledildiğine göre bir gün o namazda iken evlerinde ateş çıkar. Yangın söndürüldükten sonra ona olayı anlatırlar. O ise, hiç hissetmedim ki diye cevap verir.

Zehebî, Târîhü'l-İslâm

Güven problemlerini nasıl aşıyoruz ya @gokyuzukadarozgurolmak

"cam kırıkları gibidir bazen kelimeler; ağzına dolar insanın. sussan acıtır , konuşsan kanatır."

- Oğuz Atay

Gözlerimiz buluşursa konuşur mu?

Başkaları hakkında ( yüzüne söyleyemeyeceğimiz ) konuşmak, anlatmak çok kötü bir HUY .... ama şu bir gerçek sen konuşursan , başkaları da senin hakkında konuşur ... Kendi hatalarımız ile meşgul olabilsek ... ve ne kadar AZ konuşursak o kadar bizler için iyi ... SEVGİYLE Kalın.

...SUSSSSSSSS..