#kom erbij show | Explore Tumblr Posts and Blogs

offtoljubljana · 4 years

Text

93. Geen pizza

13/05/2020

Alweer hallo vanuit het centrum. Het is 19:58 en ik had geen zin om te koken. Nu we het toch over koken hebben, dit had Kath gisteren gemaakt voor haar en Sophia:

Het is salade, met eigengemaakte yoghurt dressing, tomaten en rozijnen. Daarna brood gebakken in olie en iets genaamd "chick peas" (ik verstond automatisch Check, Please!), oftewel kikkererwten. Blijkbaar is het makkelijk om te maken, maar ik zei al dat ik mega snel onder de indruk ben, aangezien ik problemen heb met eieren bakken.

Maar dadelijk meer. Gisteren kwam ook het nieuws dat de gefilmde versie van Hamilton een jaar eerder wordt uitgegeven dan gepland. Guys, het is bijna de hele OBC (een paar ensemble mensen missen), dus dit is mega groot nieuws. Lin-Manuel Miranda, de maker van Hamilton, pleit altijd voor een grotere toegankelijkheid van theater en nu gaat hij zijn musical op Disney+ zetten.

Yup. Disney+. Ik heb geen Disney+, maar Leon wel.

Lin wilde de musical altijd als film uitbrengen, maar blijkbaar was er sinds 2018 een heftige bidding war voor de rechten. Het ziet ernaar uit dat Disney won, ook al ik liever gewild dat een theater service zoals BroadwayHD het kon doen.

Maar ja, meer mensen hebben Disney+, dus dan is het weer logisch dat Lin voor een bekendere streaming platform heeft gekozen.

Snel kwam ik er achter waarom Lin het “zo belangrijk vond on musical theatre toegankelijk te maken in deze tijden”. Gisteren werd aangekondigd dat Broadway dicht blijft t/m 6 september.

Wow. 12 maart t/m 6 september, dat is bijna een half jaar. Oh, dit is shit.

Ik heb wat Six posts in de reblog tag gegooid, want Six was één van de vele shows die niet open is gegaan wegens Corona. Het had open moeten gaan op de dag dat de Broadway shutdown begon. Gelukkig hebben ze wel previews gehad.

Dus dat is het theater nieuws. In beter theater nieuws: Ruthie Ann Miles heeft een gezonde dochter en Nick Cordero is wakker uit zijn coma ontstaan door Corona.

Verder heb ik gisteren voor de eerste keer in anderhalve maand de Sims gespeeld, nadat ik wat Dan and Phil Sims heb gekeken (.... rip) en mijn Sims zijn allemaal zeer gelukkig, bedankt voor het vragen. Dat was dus gisteren.

Vandaag was gevuld met *drumroll please* academische stress! Alle deadlines komen eraan en het is niet dat ik laat begonnen ben, maar alles is tegelijkertijd en ik sprong vandaag mentaal van onderwerp naar onderwerp naar onderwerp. Dan is het queer theory, dan is het male gaze, dan is het de dood, dan is het semiotics, dan is het art criticism... pfoe.

Het enige chille vandaag was mijn quest om mijn turnips te kunnen verkopen op het eiland van acteur Dylan Sprouse. Ik en meer dan 1000 anderen maakten kans, dus ik ben niet verbaasd dat het me niet is gelukt.

Eh, ik kon het proberen. Mijn eigen stonks gaan namelijk omlaag.

Toen ook nog een mindfulness module voor Professionalisering (lang verhaal) en ik was meer relaxt dan verwacht. I mean, mijn gedachten kunnen niet ophouden (brain has zero chill), maar lichamelijk was het beter dan verwacht.

En toen moest ik maar eens gaan eten. Ik wilde al sinds vorige week een pizza halen bij de pizzeria bij het universiteitsplein, dus ik ging naar Sophia om de fietssleutel te vragen. Blijkbaar hadden de anderen al andere plannen en er waren nog maar 3 fietsen, aangezien Aga de vierde had genomen en niemand wist wanneer ze terug zou komen.

Ik vond het niet erg. Dan maar de bus. De bussen rijden nu eenmaal weer. Ik moest wel weer geld zetten op mijn Urbana card (herinner je dat ding?) en ik besloot om niet mijn €20 maand abonnement te nemen, want [typ dit thuis] ik weet niet of ik veel met de bus ga reizen. Voor de lockdown nam ik elke dag de bus, soms wel meerdere keren, en dan haal je de €20 er wel uit, maar nu weet ik het niet. Een retour is €2,60, dus ik moet 10x gaan reizen om dat in de laatste twee weken van mei eruit te halen en ik weet niet of dat gaat gebeuren. Zeker nu dat ik (soms) een fiets heb.

Dus ik liep naar de bus en toen ik bijna bij het busstation kwam, kwam Aga fijn aanfietsen. Als ik dus ietsjes langer had gewacht, waren er genoeg fietsen geweest. Maar ja, ik wilde ook wel met de bus, gewoon om te kijken hoe het ging.

Plus, toen ik weg ging, riepen Anouk en Kath vanaf het balkon dat ze heel dankbaar waren dat ik de bus nam, dus dat was lief.

Maar hey, een bus! Wow, een bus!

Ik wist niet wat ik moest verwachten, maar ja de bus was leeg. Het ziet er naar uit dat alleen lange bussen worden gebruikt om meer afstand te creëren. Er waren misschien 4 of 5 anderen in de bus.

Natuurlijk kan je niet op alle zitplaatsen zitten.

Je kan dus niet voorin instappen en er hangt een flesje desinfectiemiddel vastgeplakt met duct tape. Het was een raar nostalgisch gevoel om alle busstations te horen.

Er was ook zo'n raar déjà vu moment naar de laatste keer dat ik in het centrum was. Toen ging ik met Caroline en Kath uit eten bij de Mexicaan en toen vonden we het zo raar dat de mega drukke lijn 6 gewoon leeg was. Nu ook weer. De buschauffeur reed langs zowat alle stops, want niemand hoefde in te stappen.

Er waren wel veel fietsers, dus dat speelde waarschijnlijk ook een rol. Het weer was goed, ook al had ik dat eerst niet door. Gelukkig ging ik voor vertrek uit Barbara’s raam hangen om te voelen, want ik had bijna een trui, een dik vest, een winterjas en handschoenen aangedaan.

Het was 20 graden.

Ik stapte uit en ik liep naar de afhaal pizzeria EN HET WAS DICHT.

WHAT THE-

Dan maar tijd voor een back up plan: de Hit Wok. Die zou vast wel open zijn. En dat klopt. Ik liep dus richting het populaire plein en wow guys, de toeristische accordeonist is er weer! Elke dag zat er een accordeonist op het plein typische Sloveense accordeon muziek te spelen, maar wegens de lockdown was hij er niet. Nu dus wel weer. Ik weet niet echt waarom, want voorlopig komen hier geen toeristen.

Toen naar de wok. Zie hier mijn eerste buitenshuize (???) Boni sinds midden 13 maart (oh, precies 2 maanden geleden):

Het is lekker, maar ik kom voorlopig niet meer terug. Het was best duur en dan kan je ergens anders veel meer krijgen dan dit. Ik was wel een idioot en ik zei dat ik geen appel of salade erbij wilde.

Het is best rustig in de stad, maar ik maakte deze foto een paar minuten geleden om te laten zien hoe leeg het is:

Maar nu, om 20:19, beginnen de straten drukker te worden. Misschien gaan mensen nu pas wat drinken.

***

21:59 en ik ben gedoucht en ik zit weer aan de thee. Ik heb mijn wokbox niet opgegeten, dus de restjes zijn in de koelkast.

Ik liep even rond door het centrum en dit gebouw was mooi belicht.

Het is een winkel met dure modemerken. Toen ging ik weer eens bij het standbeeld zitten en de lichten gingen ineens aan.

En oh OH GOD, ik zat daar dus en een meter verderop zat een Aziatische man met zijn dochtertje. Ineens kwam er zo’n vent die “nĭ hăo” riep, want je weet wel, mensen overal op de wereld zijn kut, dus ik zei “nĭ hăo” terug.

Toen keek die Aziatische man en hij begon Chinees met me te praten, maar toen moest ik weer uitleggen dat ik geen Chinees kan. Het was best wel grappig.

Een tactiek dat is soms gebruik is om op een mega serieuze manier Chinees te praten. Dan doe ik alsof ik oprecht een conversatie aan wil gaan en dat ik geen enkele andere taal kan spreken. Mensen die me lastig vallen worden dan mega oncomfortabel.

Helaas had dat nu geen zin, want anders had die Aziatische man een Chinese zin zoals “Mǎ bái bàba fàn huáng shuǐ shān lǎo shī yī' èr sān sì wǔ liù qī bā jiǔ shí shǒu ěr tù?” oftewel “Paard wit vader rijst geel water berg leraar één twee drie vier vijf zes zeven acht negen tien hand oor konijn?” moeten horen. Of het kleine, witte konijnenliedje. Of whatever.

Ik nam het geluid van de accordeon op om naar Sanne te sturen en toen was het tijd om naar de bus te gaan. Ik liep langs de Balkan grill van januari, maar aangezien dat restaurant in een kelder zit, is het dicht. Ik was bijna bij de bus en toen kwam bus 14 aan, dus ik begon te rennen terwijl ik mijn mondkapje op probeerde te doen en ik wees ook naar de bus, zodat de buschauffeur zou weten dat ik die bus nodig had.

Helaas zat er een gat in mijn plastic tas en mijn eetstokjes vielen op de grond en ik voel me zeer schuldig dat ik ze niet op heb kunnen rapen om ze in de prullenbak te doen, maar anders zou ik de bus missen en wegens de nieuwe dienstregeling is er een langere wachttijd.

Wow, dat was een lange zin.

Dus toen ging ik naar huis met bus 14 en alle bussen waren zo leeg. Dan moet je bedenken dat ze dus met 30% capaciteit rijden. Sommige bussen waren helemaal leeg.

De bus 14 ging ineens een totaal andere kant op, dus ik schrok. What the hell? Uiteindelijk kwamen we aan op een punt dat ik herkende en toen ging de bus verder via de normale route, maar waarom???? Ik was even bang dat ik helemaal de andere kant op zou gaan.

Dus hoera, Slovenië gaat goed. Brussel en andere vliegtuigen willen vanaf juni weer naar Ljubljana vliegen. Kasteel Bled wilt morgen weer open, maar het eiland waar het kasteel op ligt gaat pas op de 18e open. Geen idee hoe dat gaat.

Op de 11e was er 1 nieuwe besmetting en 0 nieuwe doden. Gisteren zijn er 2 nieuwe besmettingen en 1 dode bijgekomen.

Ik heb geen idee hoe het in Nederland gaat. Brb.

Slowakije heeft het goed zeg.

Ah.

Oké.

Yeah, I’m good.

#93 #blog post #may

3 notes · View notes

whatodoo-belgium · 2 years

Text

K3 show: Kom erbij! - Bruges, Belgium | 22 May, 2022.

Get your Tickets here.

#Bruges #Belgium #2022 #Tickets #Whatodoo

0 notes

ilovetheater-nl · 2 years

Text

Eerste live CD voor K3 met Julia!

Vandaag verschijnt het eerste live album van K3 met Hanne, Julia en Marthe. Het album werd opgenomen tijdens hun nieuwste show: “Kom Erbij”. Met meer dan honderdduizend bezoekers en uitverkochte zalen is die allereerste show van Julia, Hanne & Marthe als K3 nu al een groot succes te noemen. Op het album vind je medleys van echte K3 klassiekers, zoals Oya Lélé, Hart Verloren en Frans Liedje. En…

View On WordPress

#Hanne #julia #K3 #Marthe De Pillecyn

1 note · View note

heerlijkehappen · 4 years

Text

Labneh de hartige yoghurt dip met noten

Dipjes bij stokbrood, of met een toastje op zaterdagavond ik ben er dol op. En dan vooral een schaal lekker vol met nog wat nootjes, olijven en kruiden erbij. Het ziet er prachtig uit en veelal zijn ze helemaal niet ingewikkeld om te maken. En dan ook nog eens lekkerder dan dipjes en sausjes uit een potje. Sowieso probeer ik dat zoveel mogelijk te vermijden, het kost meestal niet zo veel tijd zelf iets op tafel te zetten. Dit recept is super makkelijk alleen het kost je wel iets meer tijd. De Griekse yoghurt die ik gebruikt heb voor deze Labneh de hartige yoghurt dip met noten moet namelijk even uitlekken. Zet hem gewoon in de ochtend in de koelkast, doe je dagelijkse dingen en in de avond schep je hem op een schaal. En dan is het maar een kwestie minuutjes voordat je kunt dippen!

Serveer met wat olijven en granaatappelpitjes.

Labneh de hartige yoghurt dip met noten

Een super zachte smaakvolle dip. 500 gram Griekse yoghurt3 gram zoutOm de labneh aan te kleden op de schaal:stokbroodolijfoliegranaatappelpitjesolijvengemengde nootjes gehaktmuntblaadjesza'atar kruiden Neem een kom en een zeef erbij, leg de doek over de zeef en schep de yoghurt in de doek. Strooi 3 gram zout erop en roer die door de yoghurt. Draai de doek dicht en zet de schaal met de zeef in de koelkast. Laat minimaal 4 uur staan. Schep de labneh uit de de doek op een bord en schenk er wat olijfolie op. Decoreer de schaal met de dingen die jij lekker vindt zoals bijvoorbeeld uit het lijstje hierboven. Heerlijk Happen!

Je kunt hem helemaal aankleden met nootjes, fruit en olijven. Labneh de hartige yoghurt dip met noten Lab-watte? Als je nog nooit hebt gehoord van labneh of gewoonweg eigenlijk niet weet wat het precies is dan zal ik je dat hier in het kort even vertellen. Het is eigenlijk een soort hangop. Uitgelekte Griekse yoghurt, Turkse yoghurt mag ook, vermengd met wat zout en daarna aangekleed met olijfolie en andere lekkere kruiden, specerijen en bijvoorbeeld fruit. Het kent zijn oorsprong in de Levant. De regio Libanon-Syrië- Turkije, hier wordt het opgediend als een bijgerecht bij de mezze. Dat zijn verschillende kleine hapjes, een soort tapas. Et voilà super simpel, super smaakvol en past eigenlijk heel goed bij een tapas-tafel / mezze-tafel maar ook een bbq.

Stap 1, yoghurt in de doek met zout, stap 2 uitlekken in de koelkast, stap 3: Labneh! Andere lekkere dipjes voor een fijne snack-tafel maken? Dat kan hoor check deze maar eens: Hét recept voor een heerlijke zachte guacamole. Of deze fijne hummus waarmee je de show steelt. En ook om mee te dippen: huisgemaakte mayonaise.Na jaren losgepeuterd van Buurman Marco: de beroemde dip! En zelf pesto maken was nog nooit zo makkelijk.

Heerlijk zacht, smeerbaar en lichtzout, ideaal op een toastje. Read the full article

#Amandelen #dip #labneh #labnehrecept #Pistachenoten #receptdipmaken #receptlabnehmaken

0 notes

verasluijs-blog · 4 years

Video

Feedback animatie: Bij de kaart moest ik meer interactie weergeven dat je ergens op moet klikken daarom heb de tekst waar wil je naartoe erbij gezet zodat het duidelijker is.

Bij het stukje dat je een aanwijs bord ziet van alle dieren. Kreeg ik als feedback dat het lijkt of je daar ook een keuze kan maken. Daarom heb ik een denk wolkje waar je een zebra in ziet rennen. Simon verteld dan dat zebra’s wel 65 km/u kunnen rennen.

Daarna kom je bij de olifanten. Om daar meer interactie in te krijgen. Laat ik een klok zien die de tijden aangeeft van de olifanten shows.

Dan zie je een scene waar Simon zich verstopt. Hij verteld dan dat hij zebra’s moeilijk kan zien omdat leeuwen alles in zwart/wit zien. Het beeld wordt dan zwart wit zodat je het zelf ook kan zien.

0 notes

freekeverhagen · 5 years

Text

Modeweek in Parijs - september 2018

Als nuchter Nederlands - naar eigen zeggen - modemeisje wilde ik eens zien hoe het er op een modeweek in een buitenlandse stad aan toe gaat. Nu ik voor werk een paar dagen naar Parijs moest, greep ik dan ook de kans om er een paar dagen aan vast te plakken. Ik struin nu rond in Le Marais, Parijs, eind september. Fashion week is in volle gang en ik ben er voor het eerst getuige van. Echte plannen voor deze dagen had ik nog niet gemaakt, en ook was het me niet gelukt om via modeconnecties een ticket voor een show te bemachtigen. Dus loop zonder plan rond door de straten van mijn lievelingsstad.

Ik scan mezelf voor de zoveelste keer in het raam van een boetiek. Dacht ik vanmorgen nog dat ik door een ringetje te halen was, ik baal nu van mijn aubergine kleurige jas samen met deze vaal roze top. Google Maps wijst me de weg naar lunchtent Fragments waar ik aan de overkant van de straat een fotograaf zie, druk bezig de stad en panden vast te leggen.

Tot mijn verbazing zie ik dat hij geen foto’s maakt van de gehypete lunchtent, maar van mij. Even twijfel ik. Zal ik poseren? Ik voel me ongemakkelijk. In gedachten zie ik mezelf online en in de modebladen met mijn eigen streetstyle foto’s. Ik zie mezelf overspoeld worden met de mooiste designerkleren. Maar het is duidelijk: ik ben hier niet voor gemaakt. De ongemakkelijkheid straalt van me af. Dit moet hij door hebben. En dus besluit ik hem aan te spreken. ‘Sorry, ik kom uit New York, daar is het meer dan normaal om je camera erbij te pakken. You look gorgeous, kijk even naar links, ziet er prachtig uit’, roept hij. Subtiel probeer ik te poseren. Verbijsterd over wat me net overkwam zo midden in het Parijse, wil ik nu echt weten wie de fotograaf in kwestie is. We raken aan de praat en hij wil van alles van me weten: of ik in de mode werk, waarom ik in Parijs ben en welke steden in de wereld ik over droom. Maar ook ik vraag hem het hemd van het lijf. De man voor me blijkt beginnend fotograaf maar ook schrijver. Hij vertelt me over de wereld: de plekken waar hij mensen tegenkomt, fotografeert en hoe hij uren dan wel dagen bezig is met het editen van de content die hij schiet. We hebben een klik. Uren, 3 cappuccino's en veel wijn later zijn we nog niet uitgepraat. Vind ik hem leuk? Ik raak verdwaald in zijn vurige verhalen en romantiseer over hoe we samen de wereld rondreizen. Het interesseert me dat hij net zo onder de indruk van mensen kan zijn als ik. Ik kan hier nog wel een tijdje vertoeven.

Maar dan besef ik me dat mijn trein terug naar Amsterdam bijna vertrekt. Ik snel weg, de stad uit. Weg van de modemeisjes, de modeweek en deze oh zo interessante man. Ik haal net mijn trein. Mijn dagen in Parijs zitten erop. Weer een ervaring rijker. En nu, een paar maanden later, wacht ik nog steeds op het bewijs van dat bewuste weekend in september. De foto’s in kwestie heb ik nog niet terug gezien...

#fashionweek fashion modeweek Parijs

0 notes

hardhuilen · 5 months

Text

WATERVAL Een ster die voor 't eerst is gaan stralen Kom erbij! (2022) || Vleugels (2023)

#k3 #k3edit #waterval #marthe de pillecyn #hanne verbruggen #julia boschman #vleugels show #kom erbij #k3 show #vleugels #kom erbij!#parallel #k3 parallel #my gifs

2 notes · View notes

ellalauwa · 7 years

Text

I am not a huge sweet tooth, instead always have been a savoury girl. And I love a good sandwich, especially if the bread is fluffy but still firm and crusty like a wonderful artisan style loaf.

The problem is… If you’re trying not to eat any meat, cheese, or eggs and you’re making yourself a sandwich, you’re not left with many savoury choices besides avocado, hummus, or peanut butter. No matter how delicious these options might be, they can get boring if that’s all you get to eat every day. Plus, all of them are pretty fatty.

Jump to Recipe

Jump to Infographic

Naar het recept (Dutch Recipe)

So, today I want to share a plant-based Pathé recipe with you guys that is great on fresh bread or toast or even as a dip at parties.

I have been making this Veggie Pathé for about 2 years. Whenever I have a party I just throw this together because it is so easy to make and there is simply not a lot that could go wrong. The varieties are endless and because of the mild flavor, almost anyone will enjoy this. A real crowd-pleaser!

The Pathé is made from beans, nuts and seeds, and roasted vegetables. The walnuts, for instance, add a healthy dose of omega 3 to your Pathé while giving it a lovely nutty flavor. Mostly I use mushrooms, carrots, and red (sweet) peppers at a ratio of about 1.5/1/1 along with some onion and garlic. A bit of oil helps it smoothen up (although feel free to leave it out, the spread will be just as tasty) while lemon juice, salt, and pepper bring out the flavor.

The real deal-maker in this veggie spread is the addition of capers. The capers somehow give it this amazing umami flavor. Trust me, I am not a huge caper fan but in this recipe, they work wonderfully. I even add the caper “juice”.

To perfect your spread, the beans, nuts, and seeds can be added in different ratios to adjust the flavor from mild to nutty, they could even be left out for a pure veggie spread. The vegetables can be changed up for a spread tasting milder, sweeter, or to a combo where one of the vegetables really stands out. Red pepper Pathé, for instance, would taste superb. Next time, even try adding sundried tomatoes, replace the carrots with other root vegetables (parsnip works great) or eggplant, or try recreating the more traditional Pathé varieties.

“Creamed” Pathé would be amazing, or with cranberries, oh and with chunks of walnuts. ARGH, I just love this stuff in any form. It’s just so smooth and creamy…

Anyway, serve it with some toast or crunchy vegetables and you’re good to go.

I am getting hungry, let’s get this thing cooking!

—

Ga naar de Nederlandse versie van het recept (Dutch)

RECIPE FOR VEGGIE PATHÉ

This recipe makes about 15 portions.

Preparation time: 20 minutes

Oven time: 60 minutes

Your kitchen tools for today:

A food processor to make the Pathé

An oven dish to grill your vegetables

A knife to cut your vegetables

A sieve to drain and rinse your beans

The ingredients you will need are:

250g of mushrooms

150g of white beans

50g of walnuts

Don’t over do it on the walnuts, as they can be overpowering

50g of sunflower seeds

Replace the nuts with white beans for a nut-free version

1 large carrot

1 large sweet red pepper

Add more red pepper for a specific pepper-flavored Pathé

1 large onion

2-3 cloves of garlic

3-5 teaspoons of capers

Add plenty of capers for a lovely umami flavor

2-3 tablespoons of olive oil

leave the oil out for a whole foods plant based version of the recipe

2 tablespoons of lemon juice

2 tablespoons of caper “juice”

Add that salty juice of yours 😉

Salt and pepper to taste

Optional: Add fresh herbs, such as parsley and chives, for a herby Pathé

Optional: Add roughly chopped walnuts for for a very nutty Pathé – so naughty

Optional: A few sprigs of fresh herbs, extra capers, and paprika powder for presentation

Instructions:

Start by draining and rinsing the beans and cleaning the vegetables. (Save the bean water to use as aquafabe in egg-free desserts). Roughly chop the carrot and onion to help them cook faster. Put all the vegetables, that is the carrots, peppers, mushrooms, onion, and garlic in an oven dish. Bake in a pre-heated oven at 200 degrees Celsius (392 degrees Fahrenheit) for about 1 hour. Poke the vegetables with a fork to see if they have become tender enough to blitz up, the fork should go through very easily, otherwise bake them slightly longer (unless you prefer a chunky Pathé of course).

Put the beans, vegetables, and nuts in your food processor and start blending them up. Halfway through, add the oil, lemon juice, salt, and pepper. Blend it all until smooth or chunky, however you prefer. Then, add in the capers and caper juice.

Go ahead and taste the spread first, then adding half the amount of capers and caper juice, tasting again, and adding the rest. This way you are sure to get the flavors you prefer without overpowering the rest of the ingredients.

Once everything is combined, you are done!

Serve the Pathé on some fresh bread, on some toast, or in a bowl along with some crunchy toasts or vegetables. Top it with a dash of paprika powder, some leftover capers or seeds, and a bit of fresh parsley for presentation.

Find a handy shareable and savable infographic for the recipe below.

—

There you have it. A lovely low-fat Dutch treat.

Please try it at home and let me know what you think.

Share this recipe with your friends if you like it!

Hugs and Kisses,

Laura

Where did I get my inspiration from:

http://www.24kitchen.nl/shows/rudolphsbakery/recepten/eierkoeken

If you like my recipes, please follow me on facebook, instagram, and twitter, where I will share my newest posts bi-weekly.

For my Dutch friends:

RECEPT VOOR GROENTE PATHÉ

Dit recept maakt 15 porties.

Bereidingstijd: 20 minuten

Baktijd: 60 minuten

Je keukengerei voor vandaag:

Een keukenmachine om de Pathé te maken

Een ovenschaal om je groentes te grillen

Een mes om je groentes te snijden

Een zeef om je bonen uit te lekken en af te spoelen

De ingredienten die je nodig zult hebben:

250g champignons

150g witte bonen

50g walnoten

Walnoten zitten boordevol met omega 3 vetzuren en zijn dus super gezond, ze kunnen wel een sterke smaak hebben, dus voeg niet te veel toe

50g zonnebloempitten

Je kunt de noten en pitten ook vervangen door dezelfde hoeveelheid bonen voor een nootvrije versie

1 grote wortel

1 grote rode puntpaprika

Voeg dubbel zo veel paprika toe voor en heerlijke paprika Pathé

1 grote (zoete) ui

2-3 teentjes knoflook

3-5 theelepels kappertjes

Gebruik genoeg kappertjes voor een heerlijke hartige umami smaak

2-3 eetlepels olijfolie

De olie kun je helemaal weglaten als je deze liever niet gebruikt

2 eetlepels citroensap

2 eetlepels kappertjes”sap”

Zout en peper naar smaak

Optioneel: Gebruik verse kruiden, zoals peterselie en bieslook, voor een kruidige Pathé

Optioneel: Voeg meer en wat grof gehakte walnoten toe aan het eindproduct voor een walnoten Pathé

Optioneel: Een paar takjes verse kruiden, extra kappertjes, en paprika poeder maken de presentatie van de Pathé helemaal af

Instructies:

Begin met het uitlekken en afspoelen van de bonen in de zeef en het schoonmaken van de groentes. (Bewaar het boon-water om als aquafabe te gebruiken in ei-vrije desserts). Hak de wortel en ui in grove stukken zodat ze gelijkmatig gaar worden. Stop al je groentes, dus de wortel, paprika, champignons, ui, en knoflook, in een ovenschaal. Bak in een voorverhitte oven op 200 graden Celsius voor ongeveer 1 uur. Prik de groentes met een vork om te controleren of ze zacht genoeg zijn om te vermalen, de vork zou er gemakkelijk doorheen moeten gaan, anders moeten ze nog even terug de oven in (tenzij je van Pathé met stukjes houd, dat kan ook natuurlijk!).

Stop dan de bonen, gare groentes, en noten en pitten in de keukenmachine en mix deze goed. Voeg halverwege de olie, citroensap, zout, en peper toe. Blend alles tot het helemaal fijn is, of grof als je dat liever hebt. Op het laatste voeg je de kappertjes en kappertjessap toe.

Proef de spread even voor je de kappertjes erbij doet. Voeg dan eerst de helft van de kappertjes en het sap toe, proef nu weer. Als je denkt dat het veilig is om de rest toe te voegen, doe dit dan nu. Zo weet je zeker dat je precies de smaak krijgt die je zelf het lekkerst vind.

Als alles goed gecombineerd is, ben je klaar!

Serveer de Pathé op vers brood, geroosterd brood, of in een kom met knapperige toastjes en groentes. Besprenkel met een beetje paprikapoeder, overgebleven kappertjes en zaden, een een beetje peterselie voor de presentatie.

Hieronder vind je een infographic van het recept (in het Engels) die je makkelijk kunt opslaan en delen.

Veggie Pathé I am not a huge sweet tooth, instead always have been a savoury girl. And I love a good sandwich, especially if the bread is fluffy but still firm and crusty like a wonderful artisan style loaf.

#Low-Fat #Plant-based #Vegan #Vegetarian

0 notes

imkesloosje-blog · 7 years

Text

Beter uit de Verf

1. Beoordeel jezelf dit LAB trimester.

So wat een binnenkomer. Ik zou mezelf laten doorgaan op process, maar niet op outcome. Ik heb gewerkt voor een zesje en daar ben ik niet heel blij mee ook al heb ik dit wel bewust gedaan. Toen ik begon aan lab had ik geen specifiek doel / focus waar aan te werken en ik denk dat dat nog steeds effect heeft op waar ik nu sta. Door dit trimester met lab en Public Private heb ik heel erg gemerkt dat ik niet goed ga op onzekerheid / onduidelijkheid. Als ik niet weet waar ik uit wil komen in mijn project blijf ik maar zweven en dingen er omheen ook uitzoeken, want aan enthousiasme ligt het niet. Ik weet nog heel goed vorig trimester met het varken project. Ik wilde een koelkast van een varken, punt. Ik kon elke week indelen en wist precies bij elke stap wat dat voor stapje naar mijn eindpunt was, lokaal was het een experiment die totaal niet zichtbaar zou zijn / waardevol op het einde maar toch waardevol genoeg om het te proberen. Aan de andere kant is het wel beperkend (lab wijze woorden) als je vrij wilt zijn en je laat verrassen door je eigen experimenten. Vorige week gesprek met Allard kwam een ander onderwerp waarmee ik had kunnen beginnen naar boven :’Andere manieren van storytelling’ . Ja geweldig, ik ga er vanaf nu mee aan de slag heb ik tegen mezelf gezegd, maar waarom wist ik dat nog niet toen ik wel wist dat ik het leuk vond??? Precies zo ging mijn interesse in de Design Academy, ik kom uit Eindhoven en ik was al naar 3 Dutch Design Weken graduation shows geweest en ik vond het gaaf maar het kwam niet in me op om me zelf aan te melden.. ik had namelijk een vwo diploma en daarmee ‘hoor’ je naar de universiteit te gaan. Pas uit een studie + persoonlijkheidstest van 2 dagen kwam er uit dat de Academy toch wel heel heel erg bij mijn en mijn capaciteiten paste… Heb ik dingen niet door? Heb ik kwaliteit niet door? Zit ik aan het eindbeeld in mijn hoofd vastgeplakt waarnaar ik mijn werk verricht en langzaam daar naartoe werk en dus de zijpaadjes links laat liggen?

Dat ik gewerkt heb voor een zesje heeft denk ik ook een beetje te maken met een stukje ontevredenheid. Ontevreden over mijn projecten in Public Private, ontevreden over een stukje moeten onderwerpen aan het systeem ( school / hoe je ‘hoort’ te leven ) en een pessimistische view op de wereld en vooral hoe laks ik en de mensen om me heen er over zijn. Ik heb het idee dat wij designer studenten niet serieus genoeg bezig zijn en lekker onze puntjes binnen sprokkelen. Daarbij worden wij aangewezen op problemen (ik voel me aangesproken en verantwoordelijk voor klimaatprobleem / afval / voedselketen / armoede) waar ik niet tegenop kan. Ik zal dit verder toelichten. Ik heb veel gelezen / docus gezien en tijdens mijn reizen naar Thailand Cambodia Sri Lanka en Peru dit ook erg opgezocht. Er is een verschrikkelijk groot probleem als het gaat om deze topics en iedereen om me heen erkent ze maar handelt er niet naar omdat het waarschijnlijk te ver van je bed staat / je ziet het niet direct en jij wordt niet geraakt. Aan de andere kant zie ik dat er ontzettend veel dingen mogelijk geworden zijn door de laatste jaren heen, wie had het internet zich kunnen indenken?? We kunnen gaatjes boren op Mars en chirurgische ingrepen uitvoeren via bloedkanaaltjes. Hoezo kunnen we dan niet ten minste ophouden met vervuilen van water / lucht , laat staan oplossen wat we tot nu toe hebben aangericht?! Ik denk dat het gaat om de systemen en de politiek die macht hebben en weggeven aan bedrijven die gefocust zijn op winst en rendement. En dan loop ik over de vierde verdieping en zie de containers zich vullen na een endterm.. En zie ik mezelf een tapijt ontwerpen als souvenir puur om de opdracht te volgen.

Het is geen excuus voor mijn zesjeshouding, maar misschien een stukje verklaring en reflectie voor mezelf. Ik weet dat zo’n houding ook zeker niet de oplossing is. Deze dingen spelen al een tijdje in mijn hoofd en hier wilde ik afgelopen weken schijnbaar tijd en energie in steken

2. Wat heeft dit LAB trimester je opgeleverd? [professioneel en persoonlijk]

Om door te gaan op wat ik hiervoor heb genoemd, heb ik door de gesprekken met Peter en Allard nog meer durven na te denken over wat ik belangrijk vind en proberen uit te vogelen hoe ik er in sta. Ze vroegen naar verbetering en stonden open voor kritische punten waarbij we ons meestal erg stil hielden. Eerlijkheid is ook een persoonlijk punt waar ik goed op ga. Een eerlijke houding naar mijn leraren toe waardoor ze mij nog beter kunnen helpen. Dit heb ik tot nu toe nog bijna niet meegemaakt in de Design Academy dat ik me zo vrij voelde, Vrij om eerlijk te zijn en vrij om te falen (wordt zelfs aangemoedigd) en van dat vrij werd ik ook nog eens erg vrolijk. Vrij Vrolijk :)

Ik heb veel meer op persoonlijk vlak geleerd merk ik. Ik ben niet goed in afwerking. Ik ben goed in enthousiasme / ideeën / connecten van mensen / energie / een overview houden op wat er gebeurt maar ik ben totaal niet gefocust op wat er uit mijn eigen handen komt. Misschien is het ook eerlijk om te zeggen dat deze school heel leuk is, maar niet volledig mijn einddoel. Al ben ik er zeker van dat ik het af wil maken want ik leer ontzettend veel en snel en het is leuk en goed. Wist je dat veel en snel dingen leren verslavend is? Het maakt een soort adrenaline aan waardoor je alleen nog maar meer meer wilt. Positieve spiraal.

Ik heb gemerkt dat ik me spiegel aan de mensen om me heen. Niet alleen mijn kameleonnen gen dat gebaren kopieert om mensen op hun gemak te stellen, ook hun energie en inspiratie. Hier zijn eenkik 100 filosofen allang op los gegaan maar dit trimester heb ik het heel erg gemerkt, ( ook in collaboration — overLAB met de volgende vraag). Als ik dag in dag uit met de mensen omga die superveel ideeën hebben, veel lachen, positieve blik maar misschien totale chaos leven ga ik dat vanzelf een beetje overnemen. Al is mijn kamer zo opgeruimd, met explosieve mensen is mijn hoofd chaos, en ook mijn ideeën (heel leuk) . maar zo precies andersom geldt het natuurlijk ook. Negatieve en positieve spiralen waar elk individu een grote rol in speelt.

Professioneel kom ik ook terug op het hiervoor genoemde. Ik moet bij mezelf nagaan wat mijn stijl is. Mijn werkstijl en mijn denkwijze. Is het een goede methode om van te voren te weten waarop je gaat eindigen? Of gaat dit mij limiteren. Zo niet wil ik vanaf nu werken met meer beslissingen maken en ernaar handelen. Ik heb hiervan een begin geschreven bij het kopje wat ik verwachtte van lab. -Iets afmaken. Heeft ook te maken met focus en werkwijze. Dus een inzicht erbij. Ook zou ik mijn eindproject / product graag bij mijn portfolio voegen. Dat laat zien dat ik ook gevoelig kan / wil designen. (puur door de dollaboration daarover meer)

3. Wat heb je specifiek geleerd van de samenwerking?

-Het is oké om te doen wat je leuk vindt en dat volledig vanuit jezelf te halen en zo naar de wereld te vertalen.

-Het is fijn om een positief beeld te hebben van het onderwerp waar je aan werkt.

-Samen ga je 3x zo hard

- Vlieg eens uit de baan uit je project, daar komen leuke dingen van. Probeer ook eens iets wat je zou denken dat niet zou lukken / goed zijn –> hypothese omgooien met een onverwachtse swung.

- MEEST BELANGRIJK is dat de samenwerking met Tessa supergoed was voor mijn inzicht in wat projecten kunnen zijn. Creatieve projecten. Het is meer dan functie en esthetiek. Projecten kunnen mensen helpen bij hun well- being / geluksgevoel of gemak en zodra iemand een procentje meer blij is op een dag kan er al een heleboel veranderen.

4. Vraag je COLLAB partner naar jouw sterke punten en wat je nog moet leren? Ben je het ermee eens?

Imke kan een onderwerp breed zien, allerlei ideeën bedenken die niet meteen direct conceptueel relateert zijn noemen waardoor je onverwachte ideeën tegen komt - Ik vind het leuk een onderwerp breed aan te pakken, omdat er bij een woord meteen al 100 ideeën en relaties daarmee door mijn hoofd schieten dus daar ben ik het zeer mee eens, fijn dat het ook als positief wordt gezien.

Imke kan direct aan de slag gaan en het gewoon proberen, of het nu als een gek idee klinkt of niet. - Half mee eens, dit trimester komt het niet uit mijn vingers, zoals ik in een post heb uitgelegd met het vacuum suit moet er dus een ondergrondse waarde voor mij in zitten.

Imke durft eerlijk te zijn en haar ideeën te noemen en er enthousiast over te zijn of iemand anders er enthousiast over te maken imke mag soms iets meer waarde hechten aan haar goede ideeën en daar op door gaan, gaan brainstormen met anderen om niet in een negatieve spiraal vast te komen zitten. ( ik snap hoe je hier in komt en je hebt idd soms mensen nodig om weer positief tegen je eigen project aan te kijken) opgeven terwijl dat nog lang niet nodig is.)- He-le-maal mee eens, lekker bezig Tes! die heb je goed te pakken denkik, ik voel me ook een beetje beschaamd hoe obvious het ook is. Dat je met een steen wel de stroming van de rivier kunt veranderen en dat soort cheesy uitspraken, het is wel waar!! Ik heb echt mensen nodig waarmee ik kan praten over de projecten en dan vooral de waarom en hoezo, niet het esthetische deel. Dat komt veel later voor mij.

Soms kan imke misschien iets meer in het concept duiken en zoeken naar wat je echt wil weten en waarom je dus deze ‘try-out’ doet, reflectie tijdens het process - actief in samenwerken, altijd in om samen te werken, veel inbreng - sociaal en open voor ideeën- I experience the same. Why why why doen we dit haha, man wat irritant ook en zo niet speels.

5. Waar ben je het meest trots op dit trimester? Waarom? Ook dingen waar je niet zo trots op bent?

Ik ben trots, echt trots op mijn samenwerking en eerlijkheid met mezelf. Ik kan het zo goed vinden met mezelf en ben ook zo dichtbij mezelf gebleven dit trimester dat ik na het herlezen van deze feedback op mezelf en tumblr doorlees echt denk , aight, toegeven dat ik mijn outcomes niet zo waardevol vind maar mezelf wel. Ik ben omweg om een goed en fijn mens te worden in de wereld, en daar ben ik ook trots op. Ik sta voor iets en dat iets wordt steeds groter en gedefinieerder en ik doe de dingen op mijn manier, niet om geld te verdienen later maar om gelukkig en waardevol te worden (hoooopelijk lord zijt met mij)

Ik ben niet zo trots op de experimenten die ik heb gedaan. Niet zo trots op mijn non gefocuste houding en laks gedrag . Matige passie in mijn projecten en in het begin erg gefocust op ‘cool gedoe’ (uitleg meer in volgende vraag)

6. Wat moet er veranderen om LAB te verbeteren voor de volgende studenten? Wat is juist goed?

Om terug te komen op het ‘cool gedoe’. Ik ervaar een sfeer in de Design Academy die Lab als speelparadijs ziet en daarmee opeens een erg gehypte houding naar een ‘coole’ outcome en grote vette experimenten tegenover je klasgenoten. Vooral zo crazy mogelijk en zo raar mogelijke gedachtegang. Ik zet er een kanttekening bij: hoe meer inspirerende dingen om je heen hoe vetter, positief positief en je trekt je op aan je omgeving. Maar ik wil toch noemen dat ik af en toe moe word van mezelf als ik weer zit na te denken hoe ik over de ander heen zou KUNNEN gaan met een nog cooler iets. Cool is ook echt het goede woord hiervoor. Maybe its me, maar ik wil het toch noemen.

LAB is goed!! De leraren bij Lab zijn goed (slijmworm) maar dit meen ik echt. Ik ben ontzettend gaan openen en zo een paar studenten om me heen waar ik heel heel blij mee ben. Peter en Allard zijn een goed, duidelijk duo die ons uitdaagt, soms provoceert, kritisch kijken en laat kijken en vooral zo hard motiveren in de dingen DIE je kiest.

Ik vind dat er op basisscholen lessen zoals lab gegeven moeten worden, niet in deze vorm natuurlijk. Levenslessen-les / wie ben ik-les / waarom doe ik de dingen die ik doe-les / culturen en inspiratie-les / influencers-les zoals wat geloof en politiek met je doet / overview -les GA ZO DOOR, niet alleen de kindjes vanaf begin kleuter als leren rekenen. Dat kun je later opzoeken of je upload een of andere chip met data van Elon Musk in je hoofd. ( o nee dat is mijn held, ik bedoelde de data dat je ook op wikipedia kunt vinden, ALLE basis / kennis)

Leer ze connecten , Empathisch vermogen hebben, Flexibel zijn en een stukje ethiek om te reflecteren of ze wel willen waar de wereld heen gaat met bijvoorbeeld robots.

7. Wat mis je op de academie in het algemeen?

Ik mis een stukje wat Lab mij geeft, beetje meer persoonlijke vrijheid en niet zelfstandig designer worden zoals ze hopen dat we allemaal een succesvolle studio gaan openen.

Ik mis een stukje rust met doorstroming / volproppen in het systeem. Hoe meer studenten hoe meer geld lijkt het nu. Voor optimale afstudeerders : let us be.

Een stukje les in voorbereiding op de echte wereld. Een lesje patenten aanvragen bijvoorbeeld, of eigen bedrijf beginnen, hoe maak je reclame voor de dingen die je laat zien.

En hier kom ik weer : een recycling in materialen, een plek waar er gesorteerd wordt en vervolgens door verkocht aan de studenten zelf voor 1 EU per ding. Opbrengst weten vast een heleboel mensen raad mee =)

0 notes

tim4hc-blog · 7 years

Text

Deze heb ik met Manu gemaakt

De beste

´t Licht is aan, zorg dat je kijkt regel snel een interview want ik heb me doel bereikt

Alle camera’s zijn op mij gericht De TV shows ik kom erbij In het volgende interview kent iedereen mij en dan hoor ik er helemaal bij

Ik maak tv met passie en flair op dit gebied ben ik een expert En al mijn TV shows zijn spectaculair Iedereen kent mij ik ben populair

En yes weer 1 millie kijkers Al weken al aan de top Een televisiering aan mijn vinger ik ben geen beginner

Alle ogen zijn op de gericht BNN ik kom eraan De volgende week Zal ik er staan

Ik maak tv met passie en flair op dit gebied ben ik een expert En al mijn TV shows zijn spectaculair Iedereen kent mij ik ben populair

En dit liedje komt uit 2 havo (de ouwe)

De beste

´t Licht is aan, zorg dat je kijkt Geen tijd meer voor een interview Ik heb het allemaal bereikt

Alle ogen zijn op mij gericht Hollywood ik kom er aan In ´t volgende nieuwsbericht Zal ik in de spotlight staan

Ik zing met passie en ik dans met flair In deze business ben ik een expert En al mijn shows zijn spectaculair De mensen gillen, ik ben populair

En yes weer een nummer 1 hit Al weken al aan de top Een gouden plaat in mijn bezit Denk je nou echt dat ik stop?

Alle ogen zijn op mij gericht Hollywood ik kom er aan In ´t volgende nieuwsbericht Zal ik in de spotlight staan

Ik zing met passie en ik dans met flair In deze business ben ik een expert En al mijn shows zijn spectaculair De mensen gillen, ik ben populair

Een nieuwe single en video Een prijs bij een awardshow Oh ik krijg het voor elkaar Weer in de spotlight volgend jaar!

Ik zing met passie en ik dans met flair In deze business ben ik een expert En al mijn shows zijn spectaculair De mensen gillen, ik ben populair!

0 notes

gekruidengeroerd · 7 years

Photo

Palermo Tuti no Blasi.........

Onderweg zijn is als een gevulde boodschappentas van waaruit oneindig veel maaltijden bereid kunnen worden.. Last minute Palermo kijkt ons vrijdagmiddag aan en al de volgende dag landen we op Sicilië. Zonder enig plan, zonder enig idee wat dit eiland te bieden heeft. De week dient zich aan als een open boek. Mobiel gaat onder in de rugzak en we volgen wat langs komt. Ondanks alles realiseer me goed dat deze manier van reizen pure luxe... is, wetend dat er altijd een veilige haven is om naar terug te keren. Moeilijk om dit gevoel uit te leggen. Hoe fijn ik het vind om niet te weten waar ik in de avond zal zijn en hier alle vertrouwen in te hebben. Zonder stress of rusteloosheid. Overal tijd voor nemen . Tijd om te knipogen naar een marktkoopman achter de mandarijnen , naar een “Mama” die op het balkon haar was ophangt, naar een accordeonist op straat. Ramen van winkels worden vroeg in de ochtend schoongemaakt met oude kranten om een ”trekker”. Zie mezelf weerspiegelt in streeploos schoon glas. Vijftig plus met een rugzak. Lijkt op een film waarin ik steeds jonger word. Gemakkelijk kom het gevoel naar boven op mijn twintigste liftend door Zuid Frankrijk , Polen of Ierland. Dezelfde lichte kriebel onder in mijn buik. Fijne spanning. Gewoon op reis.

“Leg jij even mijn rugzak onder in de bus?' Met een knipoog stoot ik de Italiaanse man voor me voorzichtig aan. Hoffelijkheidstest. Met een big smile legt hij mijn rugzak onder in de bus en pakt daarna de volgende tas aan. Schoonmoeder neemt nog een trekje van haar sigaret. Waarschuwt ons, goed op onze tassen “bocca's” te letten en laat nog even de parelketting onder een sjaal door haar vingers glijden. Nep waarschijnlijk.

De bus wurmt zich tussen enorme hoeveelheden krioelende, toeterende auto's en scooters door. Palermo at night.

Voor de zwart geblakerde gebouwen versiert met Romeinse ,Griekse en Byzantijnse ornamenten lijkt het einde nabij. Op het strakke kozijn van een winkel eronder hangt een groot rood papier en zingt uit volle borst “sale” !!!!. Aan een statafel op straat worden pizzapunten weggewerkt, en langzaam lopen de huisnummers op de “Queeda “, op. Op weg naar nummer 256 nog een klein stukje te gaan.

Tien uur 's avonds, op straat is het net zo druk als het overdag tijdens de spits zou kunnen zijn. Scooters scheuren voorbij. Hippe jongeren zoeken warmte bij elkaar. Buggy's worden voortgeduwd en spannende steegjes wisselen elkaar af. Toverachtige kathedralen staan in de schijnwerpers.Witte lakens hangen als spookverschijningen te drogen in de avondwind . Vanaf een hoger gelegen balkon staat een vrouw , gebloemd keukenschort, zwart sliertig haar , sigaret in haar linkerhand neerkijkend op de voorbijgangers. Live band speelt heerlijke blues in een kroeg. Plastic tentdoek is rondom het terras gespannen, en hoewel het zeker geen warme avond is, zit iedereen buiten. Italiaanse vrouw naast me die naar eigen zeggen geen woord Engels machtig is, zingt alle nummers van de Stones en de Beatles keihard mee. Goochelaar stopt een kaart achter zijn oren en laat muntjes van vijftig eurocent tussen zijn vingers heen en weer rollen. Besteld broodje wordt zonder vragen in tweeën gesneden voor beide een helft. Kaarsvet drupt over de rand van het bakje. Muurschilderingen vervagen , trappen vallen om, boeken hangen uit kastjes en de beat goes on.

“Mandarina Bellisimo, Mandarina Bellismo”. “Tuti Bella” brult de fruitverkoper. Sjanst ondertussen met iedere vrouw die zijn kraam passeert. Buggy gevuld met een bak waarin een enorme kreeft zwemt wordt voortgeduwd over de markt. Telkens een nieuw rondje in de hoop zijn “kind” te slijten. Reuzencitroenen, tonijnkoppen en paddenstoelen in de schaduw. Touwtjes houden staarten van vissen overeind waardoor het lijkt alsof ze nog in het water spartelen. Alles voor de show. Halve bloedsinaasappels op stapels fruit vormen een mooie piek. Enorme man met een Schotse ruitjessjaal om zijn hals, hakt met een even enorm hakmes het groen van de artisjokken. Radijsjes liggen tussen venkelknollen als haasjes in een groen knollenland. Geur van wilde bergvenkel steekt over naar een andere kraam. Olijven, kappertjes in alle kleuren en maten. Op witte plastic stoeltjes drinken we expresso uit mini rose plastic kopjes. Alsof je een borrel neemt. Ha...... Zo sterk. Ëén kopje is voldoende om stijl achter over te slaan en de komende uren geen oog dicht te doen.

Groot emaillen vergiet is echt iets wat je tijdens een reis ineens nodig zou kunnen hebben. Gelukkig slaan we er één op de kop . Smeedwerk hekken hangen vol, met kitsch, bontkragen, en glaswerk. Zigeunerjongetje met de traan kijkt voorbijgangers verdrietig aan.

Midden tussen deze drukte staat in een oase van stilte een oude boom. Een niet te omvatten boom. . Haar luchtwortels wiegen zachtjes in de wind.

De parfum in grote glazen bokalen is original en traditional. Flessen worden geschud en ontkurkt. We ruiken en sjansen. Laten ons willens en wetens bedonderen waar we bij staan.

Werken een pasta con vongole weg en vervolgen onze weg lang streetart, waarin goudvissen aan de haak worden geslagen, mooie vrouwen op garagedeuren staan en Mandela nog net in het zonnetje staat.

De zon gaat bijna onder als de trein in Pilazzo stopt. Scoren een broodje patat en nemen een aubergine en pruimtomaten mee voor het avondeten.

Lopen in het donker richting een dorpje op deze landpunt. Blaffende honden, meters hoge hekken, met kettingen er omheen geslagen. Alsof de maffiozi hier hun grootste geheimen verbergen. Maansikkeltje schijnt ons bij. Af en toe snel de berm in als er toch nog een late auto passeert. Alle huizen zijn donker. Dalen af naar een strandje met een visserhutje. Geen goede plek voor de nacht. Lopen verder. Plastic zakje met brood, tomaat en augergine wisselt voortdurend van hand. Poort staat open en een school gaat uit. Vuurtoren geeft met zijn licht aan waar we moeten zijn.

De rugzak begint er in te wegen, trekken de heupriem aan en schuiven onze handen onder de schouderbanden.. Het hek voor de vuurtoren is dicht maar even naar links begint een nature trail. Met het licht van onze mobiel volgen we een slingerend pad tussen olijfbomen en cactussen door. Grote bossen wolfsmelk en alsem in de bermen.Af en toe beroer ik een alsem die haar geur als zilverdraadjes verspreid. De weg maakt een bocht langs een vervallen huisje, waarvan de deuren open staan. In de hoek ligt houtskool, overblijfsel van eerder gestookte vuurtjes tijdens koude winteravonden. Dit soort schuurtjes associeer ik met ratten we we lopen door. Klimmen via een pad van losse stenen omhoog naar de vuurtoren. Voel mijn hak, een beginnende blaar. Afke roept hoe gaaf het is om hier te zijn en dit te doen. Ineens staan we boven bij de vuurtoren. Om de vijf seconden geeft ze een sikkelvormig licht met stralen rondom. We scharrelen droge wortels, takjes van duizendblad, cactusbladen en houtjes bij elkaar voor een vuurtje. Het brandt binnen een paar seconden. Aubergines gaan gretig het vuur in. Verzamelen nog meer hout en warmen ons aan de likkende vlammen. Op een uitgespreid plastic zakje, snijd ik tomaat Doe er zout citroen en olijfolie bij. Na tien minuten haal ik de aubergine zwart geblakerd uit het vuur. Pel de schil er af en prak de inhoud door de tomaat. Broodje erbij. Mmmmmmmmmmmmm. Hier kan geen restaurant tegen op. Zoeken een slaapplek naast de muur op bosjes oregano. Nemen nog een borrel en vallen als een blok in slaap. Schrik wakker als Afke me aanstoot. In het licht van de vuurtoren valt de regen zachtjes naar beneden. Niets van gemerkt. Zwijgend pakken we onze rugzakken in. Lopen de trap af en zijn een kwartier later op nieuw bij het rattenhuisje. De regen is gestopt. We maken een nieuwe bivak onder de olijfbomen wetende dat er een schuilplaats om de hoek ligt. Af en toe kijk ik door een kiertje vanuit mijn slaapzak omhoog. Zie nog steeds één ster. Halverwege de nacht wordt het grijs. Gelukkig het blijft droog. Wakker worden met een zonsopgang achter silhouetten van cactussen. Maak sprongetjes voor zoveel schoonheid. Ontbijten op het dak van de vuurtoren naast graffiti hartjes op de muur. Volgen dan een pad naar een natuurlijk bad.tussen de rotsen. Zwemmen met visjes en heremietkreeftjes. Lopen verder langs vergane glorie, houten bootjes en hoog opgestapelde netten. Het water in onze flessen heeft de bodem bereikt en we kloppen aan bij een grote donkere poort om water te vragen.

Hierachter blijkt een verscholen school. Kinderen spelen tussen olijfbomen en gele voorjaarsbloemen. “You should go to Volcano”. Nobody there, just nature. We gaan waar de wind ons brengt. De god van de wind blaast ons nu richting de Eolische eilanden.

Paar uur later zitten we in de veerboot richting Volcano. In mijn hand een papiertje met daarop het Italiaanse nummer van Chicicia.

“Call hem and he will help you”

Na een uur stappen we uit op een eiland wat er veel drukker uitziet als we in onze voorstelling hadden bedacht. Pas twee cappuccino's later komen we er achter dat we te vroeg zijn uitgestapt en op het “verkeerde” eiland zijn terecht gekomen.

Ticket lady's bellen met de veerboot en geven ons nog een extra briefje mee. Dus naast een telefoonnummer heb ik nu een tweede briefje bij me waarop staat: “Your boat is called the Calypso”

Half uurtje later draait de Calypso de haven in. Vanaf het bovendek roept een besnorde kapitein ons aan.

“He you, to Volcane???” “Come with me”.

Lichtelijk het gevoel hebbend dat het hele eiland ondertussen weet dat wij op het verkeerde plek zijn uitgestapt hobbelen we aan boord.

Bijna donker als we vast grond onder onze voeten hebben op Volcano. Slaan rechtsaf en vragen bij een boutique naar Cicichia. Natuurlijk het is de buurman.... Een cooker spaniel van Chicichia blaft ons vrolijk toe en een tengere zilvergrijze man van in de 70 gekleed in een zwarte joggingbroek en groene slobbertrui komt op ons af. Om zijn hals een rood groen witte sjaal. Te lang. Een slip hangt bijna op de grond. Afwisselend doet de sjaal ook dienst als hondenriem. Chickhicia gaat met ons opzoek naar een kamer. Ze zijn te duur of zijn er gewoon niet. Uiteindelijk biedt hij zijn winkeltje/tiny house aan als slaapplek. Één van ons in zijn bed en één van ons op de grond. Hij stuurt ons weg om wat te gaan eten, zo at hij een beetje kan schoonmaken en een deel van zijn winkelvoorraad buiten kan zetten

Eten pasta met kappertjes en zongedroogde tomaat. Nigella zaadjes over lauwwarme ricotta met brood en dopen kruidige koekjes in amandel wijn. Als we een paar uur later weer bij ons “hotel aankloppen, loopt Chichicia zenuwachtig heen en weer. Heeft bedacht dat we in zijn bed moeten slapen. Enorm bed met bamboe spijlen op de achtergrond. Voor ieder van ons twee slaapzakken met goud zwart bloempatroon, die duidelijk al eens vaker zijn gebruik. Een oplaadbaar warm kruikje ligt al in het bed. Tegen de wand staat een rek met tweede hands kleding, en in de hoek van een piepklein keukentje staan tientallen dozen opgestapeld. Allemaal markt waar. Op het fornuis een kleine koekenpan en een zwart geblakerd espresso koffiepotje. Aan het plafond hangt een enorme ventilator. Twee handdoeken liggen op het bed. Gaat dan met muts en das en al zijn kleren nog aan op op de grond liggen slapen.

Één uur in de nacht. Afke kan niet slapen en Chichichia moet plassen. Het ultieme moment om een bedwissel te bespreken. Probeert uit te leggen dat ze buiten gaat slapen. Heen en weer geloop er wordt een sigaretje gerookt. En Chichichia wikkelt zijn das nog eens dubbel om zijn hals. Het volgende moment ligt Afke buiten en ik met Chichichia in het bamboe bed. Hij kruipt helemaal onder de slaapzak alleen zijn blauw gebreide muts steekt er nog een klein stukje boven uit. Draai me om en val weer inslaap. Om half zeven tikt een oude hand me zachtjes aan. “Good morning , you espresso?”. Even later zit ik met een mierzoete espresso in bed lach ik om me zelf en lacht het leven me toe.

Rondom het zilvergrijze water in het zwavelbad hangt een lichte geur van rotte eieren. Rondom twee houten bankjes op de kant komt stoom uit de aarde. De vulkaan op de achtergrond rookt en de zee bubbelt. We dompelen ons onder in een modderbad en laten ons zilverkleurig opdrogen in de zon. Via een houten trappetje dalen we af naar een strandje. De zee bubbelt en kolkt. Warm als in een echt bubbelbad kijken we uit over de zee. Af en toe een kreet slakend als een te hete stoombel onze billen bereikt.

Klimmen duizend meter en lopen langs de rand van de vulkaan. Powerplek . Stoompluimen langs de rand. Felgele rotsen van zwavel. Aan de overkant lopen twee stipjes balancerend op de rand.

Vragen de weg bij een makelaar, kopen nog net geen huis, maar krijgen wel koffie en tips. Liften de berg op met twee Zwitserse mannen en ontmoeten lonely travelers in een hostel in Taormina.

“Toen ik ontdekte dat mijn vriendin had geslapen met mijn beste vriend, mijn moeder me toch al niet zag staan en de duisternis van Zweden in de winter me zwaar depressief maakte ben ik gegaan”. “Dat is nu elf jaar geleden. Negen jaar lang ben ik niet meer thuis geweest en heb niets meer van me laten horen. Mijn moeder heeft me ondanks alles het gevoel voor natuur meegegeven. Ze nam me altijd mee naar buiten. Ik houd van de geur van Lily of the Woods. Het is vrouwlijk, feminine

Soms zwem ik zo ver dat ik de kust Sicilië bijna niet meer kan zien. Fiets ik de berg op tot het zweet van mij lichaam gutst. Of loop ik de trap naar het strand met de 500 treden in één keer af en op”. Zijn ogen zijn rood doorlopen. Kort askleurig haar, zijn gezicht is met olie ingesmeerd en glimt. Ik denk aan het lelietje van Dalen voor mij verbonden met de dood. Ze is giftig. Denk aan een moeder in Zweden die haar zoon al elf jaar niet heeft gezien en niet weet waar hij is. Weet ook dat dit alles maar een stukje van een verhaal is. Zomaar een stukje van een verhaal van een reiziger.

“Ik verliet Engeland voor drie maanden. Muzikant met donker krullend haar. Bleek gezicht en een klein sikje kijkt ons onderzoekend aan. “Dat is nu twee en half jaar geleden. Speelt folk op straat. Blijft telkens maar voor een paar dagen in de stad om te voorkomen dat de Caribiniri hem ontdekken. Gaat wel regelmatig terug naar Engeland speelt dan voor zijn demente oma. Oma die hem niet meer herkend maar zo blij wordt van zijn muziek. Of hij spelt voor haar de eerste regels van gedichten. Zonder haperen maakt ze ze af. Opnieuw zomaar een stukje verhaal van een reiziger.

Dalen af in het Romeins Theater van Taormini. Achter de enorme zuilen liggen de besneeuwde toppen van de Etna. Zien leeuwen uit de kelders komen en mannen met elkaar worstelen. Alleen het uitzicht op de berg moet de Romeinse keizer hier al een vorstelijk gevoel gegeven hebben.

Achter oude poorten en gevels in de stad gaan nu luxe kleding en juweliers winkels schuil.

Dan lopen we de trap af naar beneden naar het 1000 meter lager gelegen strand. Na de tweehonderdste trede vergeet ik verder te tellen.

De start van het boemeltreintje rondom de Etna is een bijna verlaten station. De conducteur loopt er wat rond. Wat tamelijk onzinnig lijkt als wij de enige passagiers zijn. De kaartjes moeten aan boord worden gekocht. Vlak voor vertrek stroomt het station ineens vol met scholieren en zitten we in een afgeladen trein samen met zoenende stelletjes, hangjongeren en verveelde blikken. Sinaasappel en mandarijnenplantages komen voorbij. Soms zo dichtbij dat we bijna een sinaasappeltje vanuit het raam zouden kunnen plukken.

Het treinstationnetje van Zigara del Poste is niet meer dan een wisselspoor waar twee treinen elkaar kunnen passeren. De overgang is onbewaakt. Graffiti op de muur en restanten van huisraad. Misschien heeft de wisselwachter hier ooit gewoond.

Verstoppen onze rugzakken en lopen de berg op. Felrood petje verschijnt tussen de zilverkleurige pistachebomen van Brönte. Behalve het geluid van de snoeischaren bezig om de zware takken van hun overtollige ballast te ontdoen is het stil. Eten brood met zongedroogde tomaatjes en olijven en kijken uit over de bergen. De zon beschijnt de besneeuwde toppen van de Etna.

Twee uur later wachten we in Catania op een druk Metro station op weg naar Giuseppe de XXIII Waar de trein ons terug zal brengen naar Pallermo.

De zon komt net op als het vliegtuig opstijgt. Achter de rode gloed is nog net het silhouet van de vulkaan te zien.

Met onze rode Löwe en groene Big Horn 59 rugzakken vallen we op, op het het station van Schiphol.

Rugzakken waarvan de gebruikers sporen zijn af te lezen. Beetje smoezelig. Flesje olie heeft gelekt in het voor vakje. Veeg tandpasta op de zijkant. Vaag is de naam en het adres van de eigenaar nog te lezen op de bovenkant. Ooit hier met ballpoint opgeschreven.

De gesp van de heupbanden heeft haar beste tijd gehad. De borst bandjes zijn jaren geleden al afgebroken.

Maar ze doen het nog steeds. Ze doen het zo goed dat de stationswachter ons erover aan spreekt.

“Jullie kozen in die tijd, in de zeventiger jaren voor kwaliteit. Jullie kozen duidelijk geen Perry Sport rugzak. Jullie kozen voor kwaliteit in guldens” Als hij ons met u blijft aanspreken voelen we ons langzaam ouder worden. “En zie hier het resultaat zoveel jaar later, zijn ze nog steeds in uitstekende staat en hebben de tand des tijds goed doorstaan”

Naast ons rollen rolkoffers gestaag door , op weg om de trein van 13.10 te halen.

#fotoverhalen

0 notes

ilovetheater-nl · 2 years

Text

Kaj van der Voort krijgt rol in nieuwe K3 theatershow Kom Erbij!

Hanne, Marthe en Julia van K3 krijgen in hun nieuwe theatershow Kom Erbij gezelschap van de Nederlandse zanger en presentator Kaj van der Voort. In de show, die vanaf 24 september in Nederland te zien zal zijn, speelt hij de rol van Max, de beste vriend van Hanne en Marthe. De K3 theatershow Kom Erbij is de eerste show voor K3 in de nieuwe samenstelling met Julia. De kaartverkoop voor deze…

View On WordPress

#K3 #Kaj van der Voort #Studio 100

0 notes

soebo · 7 years

Text

15/X – Verplicht nummertje

Wedden dat ze gaat zeggen, dat ze dit normaal niet doet. “Normaal doe ik dit niet. Iemand meenemen naar huis, die ik net heb ontmoet.” We zoenen, terwijl ze ongeduldig mijn riem losmaakt. Ik trek mijn trui uit en neem daarna nog een slok wijn. Mooie wijn, niet van dat goedkope spul. Mooi glas ook.

Eva heeft mijn riem en de knoop van mijn skinny jeans losgemaakt. Bryson Tiller’s Don’t klinkt uit haar radio. “Stop” zeg ik haar handen vasthoudend. Ze kijkt me verbaasd aan. “Ik sta halfnaakt in jouw woonkamer, terwijl jij nog al je kleren aan hebt. Niet eerlijk hè...” Ze lacht met haar vingers in mijn broekrand. “Strip voor me.”

Eva staat op en danst langzaam op het muziek. Haar heupen bewegen mee op de beat van het liedje. Het knoopje van haar broek maakt ze los en trekt de rits langzaam naar beneden. Ze draait zich om, kijkt om en duwt haar broek voorovergebogen omlaag tot haar knieën. Ze draagt een simpele zwarte string. Ik klap op haar kont. Met buiten handbereik zit zij op de bank en kijkt mij aan. Zij leunt naar achteren en doet haar benen omhoog. Met haar wijsvinger roept zij mij naar zich toe, maar door haar benen voor mij te houden, dwingt zij mij om haar zwarte neplederen strakke broek uit te trekken. Met haar voet duwt zij mij terug op de bank. Ik neem een slok wijn, terwijl ik verder naar de show kijk. Ze draait zich ondeugend om en twerkt in slechts haar string en topje. Plagend trekt zij haar top over haar hoofd. Haar haren vallen mooi langs haar rug naar beneden. Met haar handen om mijn nek zit Eva op mijn schoot. Haar bh glijdt langs mijn gezicht. “Ik heb zin in je… maar ik wil eerst douchen, heb wel flink gezweet in Bird. Kom je zo naar de douche?” We gaan straks nog meer zweten, maar ik kan ook een douche gebruiken. Ze vraagt mij niet meteen mee. Gaat ze zo’n vaginale douche gebruiken; Lactacyd en mag ik niet zien hoe zij het tuitje inbrengt. Vreemd, want ik zie haar straks toch helemaal naakt. “Ja, ik kan ook wel eerst een douche gebruiken… Het is toch lekkerder om schoon…” Zoenend snoert zij mijn mond. “Kom maar wanneer ik je roep.”

Eva loopt de woonkamer uit en kijkt nog even om. Zichtbaar geniet zij van mijn gestaar.

Mijn telefoon toont nog steeds 18 berichten.

“Hoi” “Hoe is het etentje?” “Lucy is denk ik ziek aan het worden.” Foto van een slapend kindje onder een deken verwikkeld. “Mijn prinsesje” “Ik ga zo slapen” “kan niet wachten tot ik je zondag weer zie” Kussend emoticon

“Een van mijn vrienden had heftig nieuws. Ik leg het wel uit zondag of morgen. We zijn na het etentje nog gaan borrelen. X bel je morgen“ Send

Halfnaakt op de bank van eigenlijk een vreemde staar ik voor mij uit. Ik weet niks van Eva, alleen dat ze een collega van Anouk is. Haar stapeltje kleren ligt naast mijn voeten.

Het is een hoekige zwarte driezitsbank van soepele luxe leer. De muur achter de tv heeft een bloemenprint in zwarte lijnen op een bronzen kleur. Een lage glanzende wit gelakte tv meubel met slechts een lade in de volle breedte met twee modern ogende mat grijze hendels. Naast de meubel staat een donkergrijze vaas met een dunne rode verticale rechte lijn. In de vaas zijn een aantal geschuurde takken van verschillende kleur en dikte, maar ongeveer even lang.

De salontafel bestaat uit vier fruitkistjes, die tegen elkaar vast gemonteerd zijn in een ‘cirkel’. De kistjes zijn in dezelfde glanzende witte lak geverfd als de tv meubel. Het gat in het midden is gevuld met gladde grijze matte kiezelstenen. Onder het tafeltje ligt een donker rood kleedje. De vloer is van donkerbruin laminaat.

Aan de korte muur bij de deur staat een redelijk grote boekenkast gevuld met veel boeken en kleine houten accesoires. De boeken zijn op kleur gesorteerd. Tussen de tv meubel en de boekenkast staat een rode moderne gekromde fauteuil zonder armleuning.

Er hangt een grote lamp boven de salontafel. Het lijkt op zo een grote Ikea lamp.

In de hal hangt een moderne schilderij. Felle kleuren met lijnen in twee kleuren. Geen idee van wie, maar de schilderij intrigeert mij. Een laag wit kastje met een glazen blad staat onder het schilderij met een metalen schaaltje erop. De donkerbruine vloer loopt door heel het huis. Zou zij de inrichting hebben gedaan of hij? Het past wel allemaal mooi bij elkaar.

“Kom je erbij?”

Het is een kleine douche. Achter de wasbak hangt een open douchegordijn, waarachter Eva naakt en glimmend van zeep op mij wacht. De douchekop hangt laag, zodat haar knotje niet nat wordt. Ze is niet zo slank als Isa, maar heeft een mooi vrouwelijk lichaam, met rondingen op de juiste plaatsen.

We zoenen elkaar naakt en ik streel haar langs haar rug. Ze pakt een mannendouchegel uit een mandje, dat in de hoek gemonteerd is. Mijn hand beweegt van haar schaambeen naar haar borsten. “Is van Jort, maar mag je vast wel gebruiken.” Rituals Samurai. In het mandje ligt een flacon met tuitje van Lactacyd.

Ik begin mij overal in te zepen. Tijdens het afspoelen, staat ze tegen me aan en zoenen we weer. Ze zuigt plagerig aan mijn tong en stapt bijna abrupt uit de douche om zich af te drogen. Het muziek staat wat harder. In de badkamerkast op de bovenste plank is een kleine Sonos speaker. Haar handdoek ligt op de grond en een schone handdoek hangt naast de wasbak. Ze kijkt mij even aan en loopt de badkamer uit. “Je vindt me zo meteen vast wel.”

Ik spoel mij snel af en droog mij voor zover mogelijk nog sneller af. Het muziek in de badkamer en woonkamer zijn uit, maar uit een kamer galmen zwoele muzikale klanken. Ook de enige kamer waar nu gedimd licht vandaan komt.

Eva leunt op een arm en light op haar deken. “Ik heb niks bij me… we hadden niks gepland na het etentje bij Loos.” Met een lichte en langzame beweging van haar vinger roept zij mij naar haar toe. Mijn hand beweegt langs haar heup. Ik zoen haar wild en duw haar plat op haar bed. Mijn hoofd beweegt naar haar borsten. “Ik heb volgens mij wel iets… en anders pik ik toch iets uit Jort’s kamer…”

Zij duwt mij opzij, gaat op mij zitten en begint mij nat en slordig te zoenen. Haar mond gaat naar mijn nek en naar mijn borst en steeds lager.

Met gesloten ogen zie ik voor mij hoe die jongen vol op de bar knalde. Zijn ogen draaiden weg bij impact. Het naar mij toe en naar beneden trekken, zorgde voor zo een versnelling in zijn voorwaartse beweging. Hij kon zijn hoofd niet eens bewegen om de impact te ontwijken. Het kon natuurlijk ook komen, doordat hij zelf dronken was. Er hing namelijk een sterke whisky lucht om hem heen, hoewel dat ook de mijne had kunnen zijn. Ik had volgens mij vier glazen op in een korte tijd. Jammer dat hij eigenlijk meteen knock out ging. Eigenlijk wel lief, dat hij voor zijn lelijk zusje opkwam. Maar ja, ik laat me niet intimideren. Hij had gewoon met zijn klauwen van mij af moeten blijven. Gelukkig raakte hij de rand met zijn hoofd en niet met zijn mond. Anders zou ik onder het bloed en misschien wel onder zijn tanden hebben gelegen. Als er iets is waar ik een hekel heb is het bloed van een ander in mijn mond.

Eva kreunt, terwijl ze op en neer beweegt. Ze is bezweet en kijkt mij aan met haar handen op mijn borst. Heb ik wel een condoom om? Ik voel en merk snel het randje van de condoom langs mijn vingers. Jhene Aiko speelt nu op haar Sonos.

Ik dacht dat die ene bewaker mij in een greep wilde nemen. Hij kwam op een dreigende manier aangelopen. Denk niet dat ik hem aan zou kunnen. Hij zag er uit als een getrainde vechter. Gelukkig bleef hij kalm en gaf hij mij ook nog eens props toen ik met Eva op de bank zoende. Knappe mensen hebben nou eenmaal meer privileges.

Eva duw ik van mij af en draai haar om. Ze gaat op haar knieën en maakt een holle rug met haar gezicht op het matras.

Wie heeft mij eigenlijk nog meer geappt? Ik heb alleen de berichten van Isa gelezen. Mijn telefoon is nog op haar bank. Eva kreunt met haar gezicht in haar kussen en zij grijpt in de deken. Haar linkerhand houdt zij tegen mijn heup aan. Ik trek haar naar de rand van haar bed, zodat ik kan staand verder kan.

Ze schokt en is even stil. Volgens mij faket ze. Ik ga denk ik maar geluid maken. Dat hoort wel nu. Mijn handen knijpen in haar billen en ik stoot harder en sneller. Ben moe aan het worden en begin verzuring in mijn buik te voelen.

Eva kijkt mij aan met een half open mond in de deken. Ik draai haar om, zodat ik haar gezicht kan bekijken. Haar handen gaan over mijn rug en ik voel dat ze haar nagels in mijn rug wilt zetten. Ik trek haar armen weg en houd ze boven haar hoofd, terwijl ze op haar rug ligt. Ze bijt op haar onderlip en begint weer te schokken. Ze plaatst haar handen tegen mijn liezen, terwijl ik door ga. Ik voel druppels zweet langs mijn rug glijden.

Een schaduw bij de deur verdwijnt snel, wanneer ik mij omdraai. Zou die bolle denken dat Jort en ik een stelletje waren? Nee, zie ik er dan gay uit? Bij Jort is dat wel meteen duidelijk zichtvaar. Ach hij mag wel kijken.

Moet mijn focus er even bij houden. Ik kijk naar Eva’s lichaam. Zij houdt haar kussen voor haar gezicht en kreunt er in. Zal ik met twee handen haar kussen op haar gezicht duwen? Hoe snel verstikt iemand eigenlijk op die manier? Ze laten het best vaak zien in films, wanneer ze iemand in hun slaap willen vermoorden. De kussen gooi ik opzij. Eva’s armen zijn om mijn nek en zij hijgt haar warme adem in mijn gezicht. Het ruikt naar een zure witte wijn lucht.

Het licht schijnt in de kamer. Dit is niet mijn kamer. “Heb eitjes voor je gebakken, toen je sliep. Wist niet hoe je ze wilt hebben, dus heb spiegelei, roerei en een omeletje gebakken. Ik heb ook wat bacon apart gebakken, weet niet of je varken eet.” Een knallende koppijn verspreidt zich achter mijn ogen, wanneer ik ga zitten en mijn ogen open. “Hoi…” Ik kijk Eva aan. “Heb je misschien iets te drinken?” “Er is een kopje thee en een glas sinaasappelsap op het nachtkastje.” Na een flinke slok thee, neem ik een hap van het sneetje met omelet. “Eet jij ook? Of is dit allemaal voor mij?” vraag ik haar kussend. Ze pakt een boterham en neemt een hap. Ik stap uit bed en ga richting het toilet.

Na het plassen was ik mijn handen en schud ik mijn handen elf keer, voordat ik de handdoek gebruik om mijn handen af te drogen. In de woonkamer hoor ik overdreven: “O mijn god. Een naakte naar seks stinkende man in mijn huis!” “Hey Jort.” Ik kijk naar hem, omdat hij op de bank zit en ik mijn kleren niet zie. “Waar zijn mijn kleren?” “O die zijn al in mijn kamer. Heb vanmorgen jouw spullen hierheen gebracht.” Roept Eva. “Genoten van het schouwspel?” vraag ik net hoorbaar aan Jort. Met een rood gezicht vraagt hij fluisterend: “Ben je echt niet een beetje bi-curious?” Mijn hoofd schuddend en met een glimlach loop terug naar Eva’s kamer en trek de deur achter mij dicht.

“Heb je misschien een paracetamolletje? Hoe laat is het eigenlijk?” “Bijna half negen?” “Waar zijn mijn spullen?” Zij wijst naar een stoel in de hoek van haar kamer. Mijn kleren liggen keurig opgevouwen en mijn telefoon ligt daar bovenop.

“8:24” “9 WhatsApp”

Na het invoeren van mijn code klik ik op het WhatsApp icoontje.

Groepsgeprek “Ben je alweer verdwaald? Hahaha” “En… hoe is haar plafond?” “Woef woef woef hahahahha”

Kendo “Wie gaan er morgen in Den Haag trainen?” “ik” “yesssssss ik” “misschien” “ik pas” “jammer”

“ik kom er ook zo aan. rijd iemand mee?” Send

Eva grinnikt, terwijl ze naar de deur kijkt. “Maar liep je nou gewoon helemaal naakt naar Jort toe?” “Ja.” Antwoord ik met een vanzelfsprekendheid en een frons. “Gewoon zo, met niks aan?” Vannacht stond Jort te gluren, toen hij terugkwam van Bird. Volgens mij wist hij dat ik hem heb zien kijken en ik wilde hem gewoon kutten. “Ja gewoon zo. Alsof hij nooit een naakte man heeft gezien.” Een plotselinge lach klinkt uit Eva’s mond en zij kruipt op het bed naar mij toe.

“Kut… mijn auto staat nog bij Bird. Ik ga ‘m maar zo ophalen, voordat ik een boete krijg wegens onbetaald parkeren.” “Kan je niet een paar minuten later naar buiten?” Ze zoent op mijn schouder en beweegt haar hoofd naar mijn borst. Ik duw haar hoofd naar beneden en zij begrijpt de hint.

“Kom je straks dan weer terug?” zegt ze omhoog kijkend. Dan hoef ik waarschijnlijk niet zelf voor lunch te zorgen. “Uh ok ja, maar ik moet wel rond kwart over twaalf weg. Ik ga straks trainen in Den Haag.”

Wat zou Isa nu doen?

0 notes