Vardır herkesin asla affetmeyeceği bir tarih .."🎬

Kaybettiklerim arasında en çok

Kendimi özledim..

Zamanı biriktiremezsin..

"Sonra yaşarım!" diye bir şey yok..

Biliyormusun? Bekledim... beni gerçekten sevebilecek birini bekledim... ne büyük aptallık...

Dünya beni sevmedi, ben de onu sevmedim. Kafamın içi dünyadan daha güzeldi. Ben de onu seçtim.

Ruhuma attığım kaçıncı derin çizik bu?

Sonsuz olasılıklar dünyasında kayıp bir ruh olmak varmış.

M.

O son bakışın o son gülüşün hiç aklımdan çıkmıyor

Lost on you...

Ne bileyim Füsun.

Şimdi aramıza duvar örsen,

Yine kalkıp senin sevdiğin renge boyarım.

Didem Madak

"Bir vuruş"

"İki vuruş"

"Yok oluş"

Kayıp şehirden farksızdı ruhum.

Ben bir kayıp ruhum. Geceleri gökyüzüne çıkar, yıldızlarla kayar, dilek dileyen insanlara küfür ederim. Bazen de sokaklarda dolaşır, her köşe başında bir dilenci çocuğa rastlar, alır montumun içinde ısıtırım. Annem beni doğururken ölmüş o sebepten bir ismim de yok. Herkes istediği gibi seslenir bana. Ben ise günlüğümün sonuna Kayıp Ruh diye yazarım. "Kayıp ruh, yine evini bulmak için sokak sokak dolaşmış, gökyüzünde süzülmüş, cami avlusunda beklemiş ama yine de evini bulamamıştı." Ruhum sancılarla doluydu. Ölesiye acıyordu. Dünyaya ait hisedememek yürek burkuyor, ötekileştirmek intihar ettiriyordu. "Kayıp ruh insanların alaycı bakışları arasında yalpalayıp düşüyordu. Korkuyor, korktukça küçülüyordu. Küçüldükçe yok oluyor, yok oldukça huzura eriyordu. Kendisinin cezalandırıldığını düşünüyor, tüm insanlara öfke besliyor, gecenin sonunda hepsine küfür ederek sigarasını söndürüyordu. Bazı geceler intihar ediyor, sabaha doğru üşümüş bir şekilde yeniden doğuyordu. O bir kayıp ruhtu ölemezdi..."

Şu an başka bir boyuta ışınlansaydım

Anca bu kadar yabancılık çekerdim

Heralde hiçbir farkı olmazdı

Her şey bir o kadar yabancı

Bir o kadar hiçbir yere ait değilim

M.