Tumgik
#ik wil verdwijnen
vriendenboekjes · 5 months
Text
In het jaar waarin we samen gelukkig zijn ga ik niet weg en weet jij altijd wat te zeggen op mijn melancholische overpeinzingen, hoe sneu ze ook zijn. Ik mis je niet, want je bent voor eeuwig naast me. We gaan naar die film waar je het over had in in het donker houd ik je hand vast. Ik slaap op je bank, of misschien je voeteneinde en snauw naar iedereen die te dicht in de buurt komt. Je handen strelen door mijn haar, langs die plek onderaan mijn oor, waar je weet dat ik gevoelig ben. Om me tot rust te brengen, of gewoon omdat je me lieflijk wilt zien. Ik ben leuker dan al je vrienden en het enige avondmaal dat je nog wilt verorberen. Morgen gaan we samen naar die mooie plek waar we zoveel over hebben gehoord, de groene velden en de blauwe lucht en de rijpe pruimen aan de bomen. Het zonlicht in je haar is de mooiste kleur rood die ik ooit heb gezien. Voldaan en met sap druipend van je lippen stappen we op de bus naar huis, waar ik rondjes om je draai en jij me cakebeslag voert. Daarna wil ik niet meer weg en je zegt blijf hier voor eeuwig en we gaan binnenkort een nieuwe kleur verf voor de muur uitzoeken en ik wil je en ik wil je en het eten smaakt niet hetzelfde zonder jou en waarom heb je anders je haar uit laten groeien?
Vanavond was ik je rug en kruipen we samen onder de wol. En de dag erna houd ik je vast en verdwijnen we van de aardbodem waar niemand anders on vinden kan.
19 notes · View notes
felixpuntnl · 2 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
wakker worden jongens nieuwe copy pasta just dropped!
sorry ik moest echt ff deze de highlights van deze spam email die ik net kreeg delen
tekst om te kopieren en plakken hier onder ↴
Ik ben een soort God die alles ziet. Maar geen paniek. Zoals we weten is God genadig en vergevingsgezind, en ik ook. Maar mijn genade is niet gratis.
Maak 1450 EUR over naar mijn bitcoin portemonnee:
hier is trouwens de hele email maar dat ene stukje vond ik het grappigst:
Hallo viezerik,
Ik wil je informeren over een zeer slechte situatie waar je in terecht bent gekomen. Je kunt er echter van profiteren als je verstandig handelt.
Heb je gehoord van ████? Dit is een spywareprogramma dat op computers en smartphones wordt geïnstalleerd en waarmee hackers de activiteiten van apparaat eigenaren kunnen controleren. Het geeft toegang tot je webcam, messengers, e-mails, gespreksverslagen, enz. Het werkt op Android, iOS en Windows. Ik denk dat je al weet waar ik heen wil.
Het is al een paar maanden geleden dat ik het op al je apparaten installeerde, omdat je niet kieskeurig was over welke links je aanklikte op het internet. In deze periode ben ik alles te weten gekomen over je priveleven, maar een aspect is van speciaal belang voor mij.
Ik heb veel video's opgenomen van jou, terwijl je je aftrekt aan zeer controversiële pornovideo's.
Gezien het feit dat het "twijfelachtige" genre bijna altijd hetzelfde is, kan ik concluderen dat je een zieke viespeuk bent.
Ik betwijfel of je wilt dat je vrienden, familie en collega's dit ook weten. Binnen slechts een paar klikken kan ik hiervoor zorgen!
Elk nummer in je contactenlijst zal plotseling deze video's ontvange - op WhatsApp, op Telegram, op Skype, op e-mail - overal.
Het wordt een tsunami die alles op zijn pad wegvaagt, en in de eerste plaats je volledige leven.
Zie jezelf niet als een onschuldig slachtoffer.
Niemand weet waar je vieze gedachten vandaan komen en waar ze naar kunnen leiden, dus beschouw dit als een verdiende straf om je tegen te houden. Beter laat dan nooit.
Ik ben een soort God die alles ziet. Maar geen paniek.
Zoals we weten is God genadig en vergevingsgezind, en ik ook. Maar mijn genade is niet gratis.
Maak 1450 EUR over naar mijn bitcoin portemonnee: ██████
Zodra ik de bevestiging van de transactie heb ontvangen, zal ik alle video's die je in gevaar brengen permanent verwijderen, ████ van al je apparaten verwijderen en uit je leven verdwijnen. Je kunt er zeker van zijn - ik wil alleen wel geld.
Vergeet niet dat ik binnen een seconden je leven kan verwoesten.
Ik krijg een melding wanneer je mijn e-mail opent, en vanaf dat moment heb je precies 48 uur om het geld te sturen.
Als cryptocurrencies onbekend voor je zijn, maak je dan geen zorgen, het is heel eenvoudig. Je hoeft alleen maar te googelen op "crypto exchange" en dan is het niet moeilijker dan wat nutteloze spullen kopen op Amazon.
Ik waarschuw je met klem voor het volgende:
) Beantwoord deze e-mail niet. Ik heb het verzonden vanaf een tijdelijk e-mailadres, dus ik ben niet op te sporen.
) Neem geen contact op met de politie. Ik heb toegang tot al je apparaten en zodra ik erachter kom dat je naar de politie bent gerend, worden er video's gepubliceerd.
) Probeer je apparaten niet te resetten of te vernietigen. Zoals ik hierboven al zei: Ik hou al je activiteiten in de gaten, dus je gaat akkoord met mijn voorwaarden of de video's worden gepubliceerd.
Vergeet ook niet dat cryptocurrencies anoniem zijn, dus het is onmogelijk om mij te identificeren aan de hand van het opgegeven adres.
Veel geluk, mijn perverse vriend. Ik hoop dat dit de laatste keer is dat we van elkaar horen.
En een vriendelijk advies: wees vanaf nu niet meer zo onvoorzichtig met je online beveiliging.
17 notes · View notes
medewerkers · 1 year
Text
Wijzigingen
🌟 Nieuw
We blijven de pollfunctie naar meer mensen uitrollen! We doen het uit voorzorg langzaamaan om onszelf de kans te geven bugs op te lossen voordat we meer mensen toegang geven. Als je nog geen toegang hebt tot polls, dan komt dat binnenkort!
De indicatie "Nieuw" naast het TumblrMart-icoon op het web is vervangen met sterretjes die verdwijnen wanneer je de TumblrMart voor het eerst bezoekt.
Sommige gebruikers zullen op de pagina Verkennen een nieuw tabblad "Vandaag" zien, waar we zaken die op Tumblr gebeuren in realtime in de schijnwerpers zullen zetten.
Op het web hebben de knoppen die op een afbeelding verschijnen die je aan een bericht hebt toegevoegd nu labels om de berichteditor vriendelijker te maken voor schermlezers.
Op het web zie je nu een nuttig bericht als je het einde van je feed bereikt (op een tagpagina met zeer weinig resultaten, bijvoorbeeld) of wanneer je een volledig lege feed bezoekt (op het dashboardtabblad Je tags als je nog geen tags volgt, bijvoorbeeld).
Je kunt geen tekstopmaak meer gebruiken in pollvragen. Tot nu toe verscheen er zichtbare HTML-code in het geplaatste bericht als je dit probeerde.
Het eerste bericht van Kokobot bevat nu instructies voor als je geen berichten meer wilt ontvangen (je hoeft alleen maar te antwoorden met "Stop").
🛠️ Fixes
Een probleem op mobiel web opgelost waar de knop Krab oproepen over andere knoppen werd weergegeven. De knop verdwijnt nu na 5 seconden.
Versie 28.0 van zowel de iOS- als de Android-app bevat een fix die de gebruikte kleuren in polls voor bepaalde kleurpaletten verbeteren.
Een probleem op mobiel web opgelost dat het aanmaken van secundaire blogs voorkwam.
Nog een probleem op mobiel web opgelost dat voorkwam dat gebruikers toegang hadden tot chatberichten.
Een probleem opgelost dat ervoor zorgde dat de berichteditor crashte als je bepaalde polls probeerde te rebloggen.
Een probleem opgelost waardoor het mogelijk was dat het aantal pollresultaten hoger was dan 100%.
Een probleem opgelost dat er soms voor zorgde dat pollresultaten niet in de reblognotities werden geladen.
We hebben een probleem op het web opgelost dat ervoor zorgde dat de reblog-toewijzing in het tabblad Vind-ik-Leuk van de blogweergave aan berichten ontbrak.
Een bug opgelost die ervoor zorgde dat bepaalde ingebedde berichten met een scrolbalk werden weergegeven.
🚧  Nog mee bezig
Dit is je wekelijkse herinnering om spam te blijven melden! Sommige mensen vragen zich af wat wij in de back-end doen om dit probleem aan te pakken en hoewel we nog niet te veel in detail willen treden, kunnen we wel zeggen dat we een tool gebruiken dat lijkt op Akismet (ook een Automattic-product, Engelstalig) om deze bots de kop in te drukken.
🌱 Binnenkort
Momenteel niets te melden. 🌈
Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op!
Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community!
20 notes · View notes
poppunksbian · 6 months
Text
Lol ik wil echt verdwijnen
3 notes · View notes
gewoonkarin · 1 year
Text
Ik ben op de tuin. Plantuien geplant en witte kool gezet. Wat opgeruimd en stro om m'n aardbeien gedaan. Beetje aanrommelen.
Dat is nodig. Totale onrust de hele tijd en waarom? Weet ik wel. Ik blijf werk zien waar ik niet aan toe kom. Nu niet dan. Druk op het werk door personeelstekort en thuis is het dagelijkse ook niet echt rustig te noemen. Hoogste tijd voor langer licht, dat levert ook tijd op. Dat merk ik nu al op de tuin.
Een dag naar het ziekenhuis met m'n tante, tumor stabiel en dat is fijn. Een hele dag in een ziekenhuis vind ik vermoeiend. Vreet energie, die omgeving. Ik ben geen zorgmijder maar blijf toch liever weg van dokters en ziekenhuizen. Het moet erg zijn wil ik gaan. Dan ga ik ook. Zo had ik een rare moedervlek en dan ga ik. Blijkt het een ouderdomswrat te zijn. Wauw. Beter natuurlijk dan een melanoom, het kan helaas ook slecht nieuws zijn dus je hoort mij niet mopperen.
Vandaag is de trouwdag van ons thuis. Dat kan ook de onrust veroorzaken. Ik heb een plantje gehaald, dat zet ik morgen in hun tuintje. Gemis is. Ik hoorde van de week dat de zus van een bekende haar leven had verloren aan kanker. 36 jaar jong. Zo keihard. Dat zijn de momenten dat ik zo blij ben dat ze bij ons thuis ons goed af hebben kunnen leveren, onze kinderen hebben leren kennen en van elkaar hebben kunnen genieten. Dat voelt als grote rijkdom. Dat ons pa mee heeft moeten maken dat grote zus haar Paul verloor was al schrijnend genoeg. Hij wist niet hoe hij zijn dochter op kon vangen, wilde zo graag maar hoe dan. Vaak kun je niets doen. Je kunt gemis niet laten verdwijnen.
Zij die haar zus nu moet missen zit nog in de onwerkelijke fase. Dat je het weet, afscheid hebt genomen maar het bezinken komt nog. Tegen die tijd gaat het leven alweer door en sta jij nog vaak stil. Rouwen is een eenzame bezigheid. Het houdt je bezig. Sommige opmerkingen komen keihard binnen zonder dat degene die de opmerking maakt dat beseft. Rouwen kent geen tijd, net als de dood. Het is een eeuwig iets. Sluimerend aanwezig met soms een schreeuw. Zo ervaar ik het. Ook dat is voor iedereen anders.
Koesteren. Wat mooi was.
9 notes · View notes
hoopje-ellende · 1 year
Text
ik wil in de muziek verdwijnen en nooit meer terug keren
6 notes · View notes
vastingedachten · 1 year
Text
Vermoeiend…
Leeg en verdrietig is hoe ik me nu voel. Hoe kan ik me zo leeg voelen, al deze trieste emoties. Het is niet altijd alleen maar mijn hart, soms breekt mijn geest ook. Vandaag is er zoveel pijn en verdriet in mij en ik heb geen idee hoe het onder controle te houden. Ik vind het vervelend dat ik zo vreselijk gevoelig ben. Ook is het ontmoedigend om te bedenken hoe mijn geest tegelijkertijd krachtig en eng kan zijn. Ik wil gewoon verdwijnen om mijn gedachten te zuiveren, al is het maar voor een seconde.
Niemand begrijpt het en niemand geeft erom.
Van. Mij.
5 notes · View notes
inktvlekken · 10 months
Text
iets over schrijven en eenzaamheid
je hoeft niet te schrijven voor een ander, zegt mijn partner. als je niet wil publiceren, of delen, doe het niet dan. je bent het niemand verplicht, ook jezelf niet.
het is geen antwoord op wat ik vroeg, waarom het weg is, waarom ik het niet meer doe: iets delen, iets afmaken dat bedoeld is om gelezen te worden. waarom ik zolang niet gedacht heb: ik wil een dichter zijn, en dat dat betekende: ik wil een publiek.
hoe scherp ik me herinner die keer dat iemand onder een gedicht over mijn moeder, dat ik schreef toen ik zestien was, zei: ik weet niet of ik dit mooi vind, het is zo echt. 
je praat meer, zegt mijn partner, over waar je eerder over schreef. wat, de zee? vraag ik. hen lacht. ja, de zee, maar vooral over rouw. ik heb het gevoel dat je meer open bent. is een publiek willen niet gewoon gehoord willen worden?
ik denk erover na, en ik denk dat ik de eenzaamheid nooit zo begrepen heb: als een behoefte om gehoord te worden. dat de eenzaamheid zat in dit besef dat ik altijd iets moet uitleggen, over vroeger, dat de zwarte gaten er telkens zijn, maar je ze niet kan opbrengen in gesprekken. dat de eenzaamheid zat in het aantal vrienden op een hand kunnen tellen waarbij ik niet altijd het gevoel had dat ik iemand had bedacht om te kunnen zijn, dat ze luisterden naar het personage dat ik speelde. dat de eenzaamheid alle verzonnen verhalen waren, hoeveel ik loog tegen iedereen. dat de eenzaamheid was: zo hard willen verdwijnen, en niet begrijpen hoe anderen zo hun best doen om er te zijn, iemand te zijn.
de rouwgroep die ik bezocht, was het kantelpunt. of misschien is het beter worden, de depressie die lichter werd, misschien is het beide en ging het samen. misschien is het ouder zijn, geen zestien of twintig, en weten dat veel mensen van mijn leeftijd inmiddels iemand verloren hebben en de zwarte gaten in hun leven herkennen en ingewikkelde relaties met hun familie hebben, en begrijpen dat niet alle ouders goed zijn, of fout, dat ze ook mensen zijn die maar wat proberen. 
in de rouwgroep zei ik hardop: ik mis haar. mijn herinneringen aan haar zijn verstrengeld met de zee. dit was niet mooi, of poëtisch, of een metafoor, het was daar, de rouw, mijn herinneringen, slordig, lelijk, direct. en niemand veegde het weg of probeerde het over te schilderden.
ik lees het gedicht over mijn moeder terug en ik denk dat het geen goed gedicht is. alleen ik herken wel de blik, want dat was ik, toen ik zestien was. dit was mijn onbegrip, de woede die ik niet kon uitdrukken, maar waar ik wel over wilde schreeuwen. ik denk dat: dit is zo echt, ik weet niet of ik het mooi vind,  precies de reacties was die ik wilde.
de keuken in het gedicht was niet mooi, mijn moeder was niet mooi, mijn woede niet, en niets ervan begreep ik. ik was zestien en ik probeerde iemand te worden en ik probeerde te rouwen, en ik probeerde mijn moeder bij elkaar te houden, en ik wilde verdwijnen, en ik wist dat ik niets hiervan hardop kon zeggen. ik ben dit allemaal kwijt, nu. ik zal de keuken nooit meer zien, mijn woede is kleiner, en zachter, en nauwelijks meer woede, ik rouw, en ik ben geen zestien meer, ik kan er voor mijn moeder zijn zonder dat dit betekent dat er niemand voor mij is, dat ik er niet voor mezelf ben.
je hoeft niet te schrijven voor een ander, zegt mijn partner, je mag sommige dingen voor jezelf bewaren. alleen is het niet van mij, denk ik. de rouw, en de zee, en de liefde, en huizen waar je niet naar terug kan keren, het is al van iedereen, en misschien is het daarom cliché, saai, en misschien is het verdrietig, en misschien is het mooi, of juist niet, het is in elk geval niet eenzaam. ik denk dat het me niet zoveel meer uitmaakt, of iemand me dit vertelt.
wat ik wil bewaren is het moment dat ik ernaar keek, de houding die het aanneemt als het op mijn vensterbank plaatsneemt en zich gedraagt alsof het thuis is.
of misschien wil ik niets bewaren, wil ik er alleen naar kijken, het bestuderen, als een filosoof, totdat ik het begrijp, totdat ik hardop kan vertellen of het blonk.
3 notes · View notes
brilmans · 11 months
Text
Fossielen uit de Boulonnais
Tumblr media
Mijmeren in het coulissenlandschap
Vandaag aan de dag gilt half Nederland moord en brand wanneer een boerenbedrijf moet verdwijnen. Zelfs al dient dit een groter en wat mij betreft nobel doel. En dat is prima. We leven tenslotte in een vrij land, iedereen mag roeptoeteren wat hij wil, maar naar mijn mening is het wel mosterd na de maaltijd. Dat had men veel eerder moeten doen! Tussen 1950 en de opkomst van de Boeren Burger Beweging zijn namelijk al zes op de zeven landbouwbedrijven verdwenen: opgeslokt door de schaalvergroting en de rationalisering! Als men zich daar destijds al had over opgewonden…
Met het verdwijnen van de vele landbouwbedrijven, zo realiseerde ik me toen ik onlangs in de Boulonnais op vakantie was (ooit moet ons platteland er zoals daar hebben uitgezien), verdween ook het bijbehorende coulissenlandschap. Van de kleine onregelmatige door heggen en houtwallen afgeschermde percelen is zo goed als niets meer over. Doodzonde! Temeer omdat het dit coulissenlandschap met zijn kleinschalige ambachtelijke boerenbedrijven en waarde voor de natuur nu deel van de oplossing zou zijn geweest.
Maar goed, as as meel was aten we iedere dag pannenkoeken!
Sporen uit het verleden
Behalve een prachtig coulissenlandschap heeft de Boulonnais ofwel het achterland van Boulogne-sur-Mer een prachtige kuststrook. Imposante kliffen strekken zich uit van Wissant in het noorden tot aan, pak hem beet, Équihen-Plage in het zuiden. Om de zoveel kilometer tref je op of onder de kliffen, zelfs Duitse degelijkheid blijkt niet opgewassen tegen de wet van toenemende entropie, onderdelen van de Atlantikwall. Behalve de Duitsers lieten ook Napoleon, de Germanen en de Romeinen hun sporen na in de regio. De streek ademt het verleden.
Tumblr media
Een van het klif gedonderd 'blockhaus'.
Fossielen uit de Jura
Ook van bewoners uit de Jura zijn in de Boulonnais sporen terug te vinden. Vooral onder de kliffen en langs de kust. Het betreft miljoenen jaren oude fossielen van koralen, weekdieren, stekelhuidigen en gewervelde dieren. Met een beetje mazzel zijn er zelfs botten en tanden te vinden van de tot ieders verbeelding sprekende Plesiosauria.
Omdat het in mocht, in de Boulonnais is het toegestaan is fossielen uit de brokken klei- en zandsteen die onder de kliffen liggen te hakken, en omdat het kon, ik hield de afgelopen meivakantie verblijf in Boulogne-sur-Mer, ben ik op zoek gegaan naar deze Fossielen. En met succes. Al bij mijn eerste bezoek aan het strand was het raak. Direct. Het eerste stuk waar mijn oog op viel bleek een wervel. Naar alle waarschijnlijkheid van een bepaalde Plesiosaurus. Ja, dat leest u goed. Een ple-si-o-sau-rus! U begrijpt, ik kon mijn geluk niet op.
Tumblr media
Een wevel van (waarschijnlijk) een plesiosaurus in situ.
Met een topvondst op zak zocht ik nog enkele avonden verder. En ik vond van alles. Prachtige schepen, enkele aanzienlijke ammonieten, een wervel van een onbepaalde vis en nog een flinke wervel. Hoewel laatstgenoemde wervel behoorlijk verrold is, zou ik hem op basis van de vorm volgens een collega-verzamelaar voorzichtig kunnen toeschrijven aan een pliosaurus. Welke zullen we echter nooit weten.
Tumblr media
Wervel van een pliosaurus (diameter 8 cm).
Tumblr media
Wervel van een vis (diameter 1,5 cm).
Wat betreft de determinatie van de schelpen en ammonieten durf ik geen enkele uitspraak te doen. Daarvoor ontbreekt het mij aan kennis. En dan kan ik op basis van beperkte bronnen wel wat gaan lopen roeptoeteren, het is tenslotte een vrij land, maar in de wetenschap is dat ongewenst. Daar heeft men liever gefundeerde uitspraken en anders niets.
Tumblr media
Een ammoniet (diameter 18 cm).
Tumblr media
Een pina-achtige schelp (lengte 16 cm).
Tumblr media
Een fragment van een enorme schelp (lengt 13 cm)
Zo en nu ga ik pannenkoeken bakken!
3 notes · View notes
devosopmaandag · 11 months
Text
Schoonheid op aarde II
In zijn nawoord schrijft vertaler Rokus Hofstede dat Charles Ferdinand Ramuz met zijn roman 'Schoonheid op aarde' weerstand wil bieden aan de onttovering van de wereld. Het is de Duitse socioloog Max Weber die zo'n honderd jaar geleden het begrip 'onttovering' introduceerde. Hoe één enkel woord in staat is een allesomvattende ontwikkeling te benoemen! 'Evolutieleer' is een soortgelijk woord. Als 'onttovering' bestaat, bestaat ook 'tover', en tover ver voorbij de kinderwereld, maar juist hoe we als volwassenen ons tot de wereld verhielden. Dat 'ont-' betekent dat er een kracht op ingewerkt heeft – de intellectualisering van de wereld, volgens Weber. Het is een woord gebleken dat het beest bij de staart heeft.
Deze inleiding is zelf een een beetje onttoverend, maar ik schreef het niet om iets te illustreren. Het zegt iets over hoe ik graag denk, hoe graag ik denk, en daarmee over wie ik ben. Dat zorgde afgelopen week voor een belangrijk meningsverschil met kunstenaar V. Hij vroeg me een tekst te schrijven over zijn werk en liet me de vrije hand. Maar natuurlijk had hij verwachtingen, gebaseerd op een beeld van wie ik ben en waar ik toe in staat zou zijn. Na enig aandringen liet hij me weten dat hij mijn voorgestelde tekst graag meer beschouwend zag, meer aards. Ik glimlachte om dat laatste, omdat daarin een tegenstelling schuilt die ik zie als eigen aan hem en zijn werk. Hij schreef me dat ik DONDERSSSS :)goed weet dat dat niet zo is. En hij kwam met een sterk en eenvoudig voorbeeld (waar zijn werk vol mee zit): dat een boer die naar zijn land kijkt, dat dat ook beschouwen is. Daar kan ik hem alleen maar gelijk in geven, maar als schrijver over zijn werk kan ik nu eenmaal niet die boer zijn, die zijn ogen laat dwalen over het landschap van V's oeuvre. Een passant moet die boer ook niet vragen: 'wat denkt u nu?'. Zijn stil en innerlijk beschouwen is van hem, daar hoeft hij geen verantwoording voor af te leggen. Dat beschouwen kan diep gevoeld én volkomen begrepen van aard zijn.
Toen ik Ramuz' roman sloot, zei ik tegen G dat het een van de mooiste boeken is die ik ooit las. Wat een ontoereikende woorden! Maar ik wilde uitdrukking geven aan het kostbare en diepe dat ik had ervaren. Ik voelde mijn ademhaling versnellen toen de Savooiaard Juliette belaagde, ik stond op een point de vue en was sprakeloos van hoe het licht de bergen, het meer, het leven bespeelde, mijn hart ging uit naar de verloren Roux en het slot, waarin Emilie haar Maurice voorgoed ziet verdwijnen, ontroerde me – en ja, ik was ook op momenten perplex hoe Ramuz met een handvol woorden een scène tot leven roept, hoe hij voortdurend wisselt van tijd en perspectief, hoe hij het innerlijke en het waarneembare laat samenvloeien, hoe hij laat zien dat wij arme mensen speelballen zijn. Ik was de boer en de vrouw die de boer ziet kijken.
2 notes · View notes
childtraumaloss · 2 years
Text
Ik vul gaten
Lege dagen
Oorverdovend in mijn hoofd
Gaten met vragen
Gaten die vragen
Naar herkenning
Naar erkenning
Naar gewoon een beetje mens kunnen zijn
Gewoon een klein straaltje zonneschijn
Een beetje minder zielenpijn en meer tevreden tijd in mijn hoofd
Ik vul gaten
Dag op dag
Geluidloos sluimer ik door het leven
Mijn leven weggegrepen
Vrijheid maar niemand die mij ziet
Misschien ook nog wel erger dan vastzitten in mijn eigen wereld
Vast blijven houden aan wat niet is of zal zijn
Niet vast kunnen houden aan mijn eigen handgrepen
Los zijn van de maatschappij, niet onvoorwaardelijk zijn
Altijd alleen met mijn pijn
Verleden tijd
Tijd van onzichtbaarheid
En ze zeggen verleden is voorbij
Niets meer om nu nog bang voor te zijn
Maar angst overheerst mijn lijf
Niet omdat herinneringen blijven
Niet omdat de toekomst zich afvraagt waar ik blijf, waarom ik verstijf
Angst en verdriet omdat niemand mij nog ziet
Een rode draad tijdloos samengespannen
Mijn tijd onzichtbaar gespannen
Ik wil dat het verdwijnt
Ik niet meer ondoorschijnend
Ik wil onzichtbaarheid verdwijnen
Maar toch steeds weer, zichtbaar verkleinen
Altijd weer onzichtbaar wegkwijnen
Zichtbaar verloren
Maar altijd ongezien, onopgemerkt
Onzichtbaar geworden
Verloren strijd en hoop dat steeds verder sterft
Onvervulde behoeftes gestorven
Onvervulde verlangens bleven leven, maar ik,
Ik bleef altijd onopgemerkt, onopgemerkt neergestreken
8 notes · View notes
walhella · 1 year
Text
ik wou dat ik een gom had om heel mijn klote persoonlijkheid mee weg te schrobben, ik kan dit vel niet meer zien, die achterlijke blik in de spiegel, die lelijke huid, die mismaakte stembanden, ik wil mezelf niet meer, net zoals niemand of niks me nog wil en ik altijd in een uithoek op een hoop stort in mijn eigen vuiligheid beland. Ik wil gewoon verdwijnen
3 notes · View notes
vriendenboekjes · 2 years
Text
"te veel gericht op seks" "uitersten en losbandigheid" ja uhm je collega's etc moeten niet kut doen maar die vooroordelen verdwijnen niet als je dit niet zou doen. En denk je dat je rechten hebt door braaf te doen wat er van je verwacht wordt of door de vele protesten die er zijn (geweest)
Tumblr media
ok maar het is niet de schuld van andere homo's dat jij niet wordt geaccepteerd, toch? TOCH?!
Tumblr media
Like ik ben het eens dat er nog veel moet gebeuren in "De Provincie" maar seksualiteit in Amsterdam verbieden lijkt me niet de manier... voorlichtingen door COC, werkgroepen, praatjes, een film kijken of wat dan ook. ik weet niks van onderwijs dus er zullen zeker betere ideeën zijn maar je kan vgm geen acceptatie afdwingen door dat wat geaccepteerd moet worden te onderdrukken of te willen vervormen. ofzo.
Bron: Helft LHBTIQ+'ers wil Canal Parade aanpassen, 1 op de 10 voor afschaffen: 'Commerciële carnaval geworden' 06-08-2022
6 notes · View notes
hetbeginvanik · 1 year
Text
'Nou hier heb ik geen zin in hoor'
Ik ben vijftien jaar, oud genoeg voor alle gevoelens en jong genoeg om ze niet te begrijpen. Al een uur lang zit ik tegen mijn deur aan, hopende dat niemand bij mij binnenkomt en ik het volgende probleem van het gezin word. Mijn moeder roept me geïrriteerd naar beneden om aardrijkskunde te leren. Ik raap mezelf deels bij elkaar en kom vol zenuwen en spanning naast haar zitten op de bank. Ze stelt vraag na vraag en met elk antwoord dat ik geef en elke twijfel die ik voel wordt mijn hoofd al grauwer, paniekeriger en angstiger voor een verkeerde zet. Ik verwissel de betekenis van endogene met exogene krachten en knijp mijn nagels in mijn handpalmen. Ook platentektoniek kan ik me niet te boven halen en ik voel de tranen in mijn ogen stromen. Zodra mijn moeder me aankijkt wordt ademhalen een onderontwikkelde functie en zegt ze geïrriteerd 'nou hier heb ik geen zin in hoor'. Met een steek in mijn maag zeg ik dat ik dit ook niet wil en reageert mijn moeder met 'Dit is ook helemaal niet nodig dus houd er dan mee op'. En zo verdwijnen plots alle hormonen in mijn lichaam die mij van binnenuit opvreten en leefden we nog lang en gelukkig.
4 notes · View notes
jurjenkvanderhoek · 2 years
Text
HET VALLEN EN OPSTAAN VAN FEMKE GERESTEIN
Tumblr media
Is het springen, is het vallen, zweven. Het is los van de grond. Een bevroren moment van nergens te zijn. Tussen hemel en aarde. In de springbeweging ligt het genot van het gewichtloos zijn. Volledig vrij. Onafhankelijk. In die ene tel. Uit jezelf kun je geen vogel zijn en verdwijnen achter de horizon. Want na de sprong, het opwaarts bewegen, trekt de aarde weer, de zwaartekracht. Laat voor even het lichaam gaan en neemt het daarna weer over. Het lichaam geeft zich over. Over aan het moment van los zijn om daarna opnieuw gebonden te worden. De extase van de transitie. Van afhankelijk naar vrij en terug. Het lijf wordt dan opgenomen door de omgeving, is er onderdeel van. Omdat het zich wil verschuilen. Los van alles maar er toch onderdeel van zijn. Niet gezien worden maar er wel zijn.
Die beleving ondervind ik in de tentoonstelling van Femke Gerestein bij Galerie Getekend. De rondgang is een innerlijke ervaring, spirituele beleving van de realiteit. Maar weet ik wat ik zie. Beschouw ik de juiste sfeer. Het is eerder het gevoel dat bij de waarneming aansluit, één wordt met de werkelijkheid. Mijn gevoel. Het willen zijn boven machten en krachten, lichtzinnig, luchtig. Volledig los van alles. In denken en zijn. Dat kan in dit moment. Dat verstijfde moment. De geconserveerde tel. Het in gedachten zweven tussen de zwarte wanden van de galerie, van compositie naar compositie.
Up, down and below. Omhoog in het springen, los van de grond. Down is het zweven, maar de aarde roept. En bij below verschuilt het lichaam zich onder struiken, tussen stenen of bedekt zich met algen. Gerestein noemt haar tentoonstelling zo: op, neer en verscholen.
Tumblr media
Om te tekenen gebruikt ze wel haar eigen lichaam als materiaal. Ze is haar eigen model. Dat eigen lichaam is het object. Maar ze maakt geen zelfportretten, want onherkenbaar blijft ze, een ding. De foto's van haar onbedekte lichaam vormen wel de mallen voor inspiratie en sjablonen om te bewerken. Op de computer trekt ze een raster, welk raamwerk op papier wordt overgezet, zodat ze precies weet hoeveel grijswaarde een bepaald vakje moet hebben. Ze focust op de finesse van het detail. Het resultaat is na belijning een wirwar van karakters, krommingen en strepen die met elkaar de tekening vormen. Op korte afstand lijkt het een abstracte werkelijkheid, maar doe ik een paar stappen terug dan komt de waarheid tevoorschijn.
Voor het zweven, de down, bedekt ze haar lijf met grafietpoeder als kwast die het papier bevlekt. Ze laat zich vallen, rolt over het oppervlak en staat op. Die bewegingen worden vastgelegd op het papier en waar nodig nog verder uitgewerkt. Het geeft een extra dimensie, want de dynamiek van de actie heeft uitdrukking. Ze rolt in de atmosfeer, komt los van zichzelf. Het is een meditatieve zelfbeschouwing. Een contemplatieve emotie.
Tumblr media
Voor deze galerie, de zwarte geverfde wanden daarvan, maakte ze speciaal menshoog werk. Ik zie haar daar springen, opgaan in de sfeer en in een drieluik vrij dansen. De beweging in de atmosfeer zet de dynamiek van dit werk kracht bij. Met de hand heeft ze als ondergrond grafiet op het papier aangebracht, daarover schaduwbeelden ofwel lijfafdrukken gezet.
Bij Galerie Getekend gaat het werk van Femke Gerestein ook om het begrip below. Wanneer ik voor dat werk sta lijkt het een landschap dat op detail is uitgewerkt. Iedere steen, elk blad is breedvoerig afgebeeld. Elke kiezel en iedere nerf kan ik met de blik aanraken. Dit vergt uiterste concentratie om weer te geven en diepe aandacht om waar te nemen. Kom ik nader, verlies het grote geheel uit het oog raak ik gefascineerd door het detail. Dan komt er opeens een voet uit de chaos tevoorschijn. En een hand. Ik ontwaar de vorm van een lichaam. Daar ligt een mens in de branding, onder de vegetatie. Gerestein verdwijnt in haar werk, gaat op in de omgeving. Maar lost niet helemaal op, er blijft een handreiking, een voetspoor. Ze verstopt zich en ik tel tot tien. Beleef eerst de omgeving om daarna het lichaam daarin te ontdekken. Haar werk is een spel van vallen en opstaan. Voor zichzelf om de afdruk vast te leggen, de voetafdruk in de kunst te zetten. Voor mij om een mystieke ervaring te beleven bij haar analytische observatie. Zo snijdt het mes aan twee kanten.
Up, down and below. Tekenwerk, grafiet op papier, van Femke Gerestein bij Galerie Getekend, Stationsstraat 6 in Heerenveen. Tot en met 1 mei 2022.
Foto’s tentoonstelling: Petra van der Tuin.
7 notes · View notes
luminita-a · 2 years
Text
ik wil gewoon eventjes van de aardbol verdwijnen voor enkele weken
4 notes · View notes