Bazen de her şey geçer gider, bir bahara takılır kalır bizim bakışlarımız...

Keşke yarınlara ertelediğimiz şeylerin biz onlara eriştiğimizde birer pişmanlığa dönüşeceğini vaktiyle görebilseydik.

Konacak bir dal arıyoruz hep,

uçacak bir gökyüzü.

Herhangi bir insan bizden uzaklaştıkça gözümüzde boyut olarak giderek küçülür; oysa çok sevdiğimiz biri bizden uzaklaştıkça büyür, büyür, büyür ve neredeyse her yeri kaplar. Bu tezat, optik her türlü açıklamanın çuvalladığı yerdir.

“Kim bir gönüle gönlüyle dokunursa” dedi meczup,

“vallahi izi kalır!”

.

Yanlıştan dönmeyi hafife almamak gerek, o aynı zamanda gerçeğe dönmektir.

İçindeki pişmanlık ateşinden tevbe niyetiyle yangınlar tutuşturan insanlar da var.

“Kula yakışan acziyetti, gösterdim Ya Rabbi” dedi meczup, “Sana yakışanı da elbet en iyi Sen biliyorsun!”

🤲🤍🕊️

açıklık kısmında az bi şey zorlanıyorum sayın kindî.

Sanki kalbimiz uçmaktan başka bir şey düşünmeyen bir kuş...

Ve bedenlerimiz, kapısı bütün uçma ihtimallerine kapalı bir demir kafes...

“Birikmiş bütün bu hayal kırıklıklarıyla ne yapacağım” diye sordu mahzun olan. “Bozdurup birkaç hakiki tecrübe alacaksın!” dedi hüznünün başını okşayan.

...

Gökhan Özcan

Yürüyüp gidiniz. Gülüp geçiniz,

Geçemiyorsanız zamana havale ediniz. Zaman harikadır, boşuna ondan daha iyi bir öğütücü aramayınız. Her türlü duyguyu hakkıyla öğütür zaman. Yan etkisi de yoktur.

Herkesin takılıp kaldığı bir şeyler var hayatta. Ötesine geçemediği, gerisinde bırakamadığı...

" Umutla olanın artık olmamasını, olmayanın olmasını bekleyenler var. Aş bekleyenler, iş bekleyenler, kısmet bekleyenler var. Şifasını, devasını bekleyenler var. Bin bir endişe ile akıbetini bekleyenler var. Mezuniyet bekleyenler, karne bekleyenler, emeklilik bekleyenler var. Borcunun bitişini, huzurun gelişini bekleyenler var. Baharı, yazı bekleyenler, mevsimi mevsime ekleyenler var. Eşini, evladını, ahbabını bekleyenler var. Sanki yirmi dört saat bir durakta otobüsün gelmesini bekleyenler var. Kapıların açılmasını, bahtının açılmasını, ufkunun açılmasını bekleyenler var. Sabahı bekleyenler, akşamı bekleyenler var. Bitmek bilmeyen uzun bir bekleyiş hali içindeyiz hepimiz. Biz böyle bekleyedururken şimdiki zaman ayaklarının ucuna basarak gelip geçiyor içimizden.  “Bir şey kaçırdım mı?” diye sordu nefes nefese gelen. “Evet kaçırdın” dedi orada olan, “geride bıraktıklarını ve ulaşmaya çalıştıklarını”.  Bil ki her ân sadece bulunduğun yerdesin, ne bir adım öncesinde, ne bir adım sonrasında.."

Ve söylesin bilen biri, neden beklendiği söğüt gölgesine gelmiyor hiçbir kimse?

Allah'ım, gönüllerimizi işgâl eden buz dağlarını erit, hayatın renklerinden bir gökkuşağı iklimi ile donat günlerimizi Ya Rabbi!

Kırılan bir heveste takılıp kaldı ömrüm...

Gökhan Özcan