“ Alt tarafı bir çiçek koklayıp, bir hayvan sahiplenip, birkaç insan tanıyıp, sevip gidecektik bu dünyadan. Nasıl kötü bir zamana denk geldi ömrümüz..”

Nazım Hikmet

Yine yeniden yıkılmış, bataklığın en dibine batmış, sanki omuzlarımda tonlarca yük varmış ve ben o şekilde ayakta durmaya çalışıyorum gibi. Çok fazla kez yıkıldım , çok fazla kez düştüm ama hep ayağa kalktım yine dik durdum.Bu sefer gerçekten hiç olmadığı kadar yıkıldığımı hissediyorum.Daha önce hiç yorulmadığım kadar yorulduğumu hissediyorum .Sanki ruhum içimde "Yeter artık pes et!" diye çırpınıyor . Beynim hiç durmadan , yorulmadan birşeyler düşünüyor. Ben artık düşünmek istemedikçe düşüncelerim katlanarak büyüyor. Hiçbirşey yapmadan, birşey düşünmeden, hiç hareket etmeden, kimseyle konuşmadan (kendimle bile) sadece durmak istiyorum. Dünya dursa bir an , herşey donsa, nefes bile almasak ve ben dinlensem istiyorum. Çok yorgunum sanki 20 yılım birikmiş ve üzerime yıkılmış gibi ve benim yaptıgım tek şey sigaramı yakıp müzik açıp kitabımı okumak yani kendimi bu dünyadan bu hengameden uzaklaştırabildiğim kadar uzaklaştırmak.

Ölüm son günlerde o kadar güzel geliyor ki kulağıma. Ama seni hayatta tutanlar olduğu sürece bunu yapmak imkansızlaşıyor.

Kendimi anlayamıyorum. İnsan kendini anlamazsa nasıl iyileşebilirki. İçimde sanki en derinde, benim bile ulaşamadığım bir yerde bir sıkıntı var ve beni içten içe yiyip bitiriyor...

Öyle büyümüş ki içimizdeki yalnızlık. Sevilmeyi beklerken, beklemeyi sevmişiz

İki gramlık mental sağlığımı ne istediğini bilmeyen insanlara harcayamam, geçti o günler.

Lisân-ı hâl, lisân-ı kâlden entaktır demiş eskiler. Bazen hâl ve tavırlar konuşmaktan daha çok tesir eder…**

Neredesin ay yüzlüm

Ve bazı insanlar iyi ki varlar.

"Bir insanda 3 şey arayın. Zeka, enerji ve dürüstlük. Eğer sonuncusu yoksa, ilk ikisiyle de uğraşmayın."

-Warren Buffett

Tanrıyı bu kadar anlamaya çalışmak yerine kadınları biraz anlasaydık, ürkek insanoğlunun karakteri bu denli azalmazdı.

Tanıyabileceğiniz kadar kadın tanıyın; çünkü onlardan öğreneceğimiz çok şey var...

Bazen ölümümün bir uyku sakinliğinde olmasını istiyorum. Daha hiç bir şey görmemiş ve yaşamamış şu yaşlarımda olursa ölümüm en büyük hüznüm bundan olur. Öyle çok büyük hayallerim yok aslında. Türkiye turu yapmak, bir çok insanın kalbine dokunabilmek, bir çok hayatta güzel izler bırakmak istiyorum. Tebessüm ile hatırlanan bir yüz, bir isim olmak istiyorum. Beynen çok yorgun olduğum son günlerde hiçbir şeyden umudum kalmadığını en derinden hissediyorum. Çok mutlu bir çocukluk geçiremediğimden mi bilmiyorum ama bütün çocuklar mutlu olsun istiyorum. Yalnızlığım günden güne artarken beynimdeki düşünceler de yalnızlığımla birlikte artıyor sanki. Umutlarımı yitirdiğimdenmidir bilmem ama insanlara olan güzel hislerimi de kaybediyorum. Dünyanın bu denli kötü bir yere dönüşmüş olması ve kötülüklerin adeta yarış içindeki hali beni korkutuyor.

O hikaye yarım kalmadı, o hikaye o kadardı...

Gençlik Rüyası.

Dalgalanır durur aklı, sanırsın kendi rüyası, olanlar bir gençlik rüyası, kaybolur gider dünyası. Ne sanar kendini bu gençlik belası? Kimin sebebi bu rüyanın aslı? Acı barındırır içi sadece ne şanslı bu gençlik rüyası taşıyan gençlik belası.

İyi geceler Deniz’im.

"Zor olan yaşamak değil..."

"Zor olan kaybettiklerinle yaşamak."