Kanadı kırık bir melek değilim ben, umudu kırık bir genç kadınım ben, yılmış beklemekten “güzel şeyler olucak” diye diye içinden.

Şiirler duyuyorum sana yazılmış , şiirler duyuyorum sana okunan ...

Bir uçurumun dibinde bekliyorum. Bir adım sonrası dibi boylamak , bir adım gerisi cehennem azabı . Atlamaktan korkuyorum , geriye dönmeyi düşünmek bile istemiyorum. Sonum hep karanlık , varlığım hep bir kusur. Olmamam gereken bir yerdeyim . Nefes almam bile büyük bir hata . Yaşamayacağım , bilemeyeceğim yaşamanın ne olduğunu . Öğrenmeyeceğim kendimi , tanımayacağım mutluluğu. Ben hiç bilmeyeceğim sevgiyi . Hiç hissetmeyeceğim kalbimin iyileştiğini.

Gittiğim her yere baharı taşıyacağım...

Hayat bildiği gibi gelsin..

Ben yine hep çiçek açacağım... 🌹🥀🌸🌼🌻🏵⚘🌷🍀

Kalbim binlerce kez senin adını haykırırken dudaklarımdan tek bir kelime bile çıkmıyordu.

Çocuklar güzel günler göreceğiz güneşli günler. ☀️❤️

#23Nisan

“Ve ben günlerce küçücük umutlarla kandırmıştım kendimi”

Neden hep kırılan hep üzülen, umursanmayan, değersiz olan kişi oluyorum neden yani niye?

Bir varmış bir yokmuş, içim acılarla dolmuş ve her şey son bulmuş.

+Yüreği güzel insanlar da var

- Yüreği güzelleştiren insanlarda.

İlk başlarda kendimi masallarda arardım , kırmızı başlıklı kız mıyım , uyuyan güzel mi , Rapunzel mi diye . Şimdi de kendi hayatımda arıyorum kendimi , ben kimim diye .

Unutma,

Sevdigin kadar sevilirsin.

Unutma,

değerin kadar değer görürsün..