#Roberto de Groot | Explore Tumblr Posts and Blogs

keynewssuriname · 2 months

Text

Robinhood maakt borst nat voor Herediano

Het maakte voor Robinhood-coach Roberto Gödeken niet uit wie de tegenstander in de achtste finale zou worden. De verwachting was weliswaar dat het Mexicaanse Toluca volgende maand tegenover de Surinaamse voetbalkampioen zou staan. Donderdagavond leek die verwachting ook uit te komen toen Toluca voor eigen volk een 2-0 voorsprong nam in de eerste helft tegen Herediano uit Costa Rica tijdens de eerste ronde kwalificatie. Acht dagen eerder won Toluca de uitwedstrijd met 2-1. Tot grote verbazing boog Herediano de 0-2 achterstand bij rust om in een 3-2 zege. Deze uitslag bracht de totale score over 2 wedstrijden op 4-4, maar aangezien Herediano meer doelpunten wist te scoren plaatste het zich voor de zestiende finale. Gödeken erkent dat je op een gegeven moment wel wil weten tegen wie je uitkomt. Naar zijn zeggen is er nu meer rust in de hersenen, aangezien zijn team zich nu specifieker kan voorbereiden op de aanstaande wedstrijden (5 en 13 maart). De eerste ontmoeting wordt in Costa Rica afgewerkt en de return in het Franklin Essedstadion. De oefenmeester waarschuwt voor hetgeen komende is. "Robinhood kan een heel grote weerstand verwachten, zij het uit of thuis." Hij weet dat Herediano op een vrij hoog niveau actief is vergeleken met Robinhood. De Binhood-manager benadert de komende strijd daarom nuchter. "Zo realistisch moeten wij ook zijn. De competitie van Suriname is nog lang niet zo sterk als die van Costa Rica." Gödeken analyseert dat Herediano sterk aanvallend en heel explosief speelt. "Hun handelingssnelheid is vrij hoog en het ritme is ook aanwezig bij hen." Verder valt het op dat de Midden-Amerikanen veel mannen voor de bal zetten en graag trappen vanuit de tweede lijn. "Ze zijn sterk hierin (trappen vanuit de 2e lijn). Wij gaan op zulke dingen moeten letten." Ook het gevaar van meekomende spelers vanuit de 2e lijn die de diepte opzoeken is een ander groot gevaar. Volgens de Robinhood-coach is het van eminent belang dat zijn team heel gedisciplineerd zal moeten verdedigen. "Wij weten dat hun vleugelverdedigers hoog spelen, waardoor ruimte ontstaat op de flanken. In de omschakeling kunnen wij bij balverovering met snelle tegenaanvallen via de flanken toeslaan." Voorbereidingen Het voorwerk van de rood-groenen zijn momenteel in volle gang. Naar zeggen van de oefenmeester is de fitheid en fysieke gesteldheid van de spelers optimaal. "Iedereen traint met plezier en je ziet dat er stappen vooruit worden gezet. Uiteraard zouden wij nog die wedstrijd conditie moeten krijgen, maar dat hangt af van de wedstrijden, die wij de komende periode moeten spelen." Op programma staat voor zondag 18 februari de Presidentscup tegen rivaal Inter Moengotapoe. Vervolgens op de 23 februari start officieel de professionele voetbalcompetitie (Suriname Major League). Landskampioen Robinhood neemt het dan op tegen oeroude rivaal Transvaal. Naar zeggen van Gödeken wordt er nog een SML-ontmoeting op 28 februari gespeeld vóór vertrek naar Costa Rica. "Deze wedstrijden komen goed van pas en eerder hebben wij ook al meegedaan aan bekerwedstrijden." Spelers zetten zich voor de volle honderd procent in tijdens de trainingen. Er wordt heel hard gewerkt aan de intensiteit, ritme van het spel, handelingsnelheid. Verder het goed afgestemd zijn van de voetbalhandelingen op elkaar "zij het met of zonder bal." Ook de explosiviteit van de spelers wordt onder de loep genomen, "want bij zulke wedstrijden is snel kracht heel belangrijk, omdat je alles sneller gaat moeten doen." Behalve trainen worden er ook leuke dingen met de spelersgroep ondernomen. Het gaat om teambuildingsessies. Naar verluidt zijn er al 2 activiteiten ondernomen, waarbij er een gezellig uitje met de jongens werd gemaakt. "Deze momenten zijn ook heel belangrijk als je zulke wedstrijden tegemoet gaat." De oefenmeester gelooft dat de spelers op deze manier naar elkaar toegroeien en bereidt zullen zijn voor elkaar te vechten. Inmiddels heeft Robinhood na het vertrek van Shaquille Cairo zich met 4 spelers versterkt. Geruchten doen echter de ronde dat een mogelijke terugkeer van Cairo niet is uitgesloten na een mislukte transfer van de aanvaller naar het Jamaicaanse Mount Pleasant FC. Gödeken hiermee geconfronteerd zegt dat de situatie Cairo "vrij onoverzichtelijk en onduidelijk is. Hierover kan ik dus geen uitspraak doen". Read the full article

0 notes

rausule · 9 months

Text

MA João Belo MAPUTO

ZAMBIE

TANZANIE

Amelia

Mosambiek

Nampula

Porto

1507 het die Portugese reeds 'n verversingstasie en fort op Mosambiekciland, die boot aandoenpunt op die handelsroete na die Ooste, gehad. Spoedig is die Portugese ins lood na din binneland van sowel Mosambiek as Angola uitgebrei. Teen die einde van die 16de eeu is die Portugese doelwit van uitbreiding gekanaliseer in die meer lenende poging om slawe in die hande te kry, en in die vroeë 17de eeu is tussen 5000 en 10000 slawe jaarliks van Luanda uitgevoer. In 1617, op soek na meer slawe, het die Portugese by Benguela 'n kolonie gestig war later deur Angola geannekseer is. Gedurende die volgende twee eeue het slawehandel die grondslag van Angola se ekonomiese oorlewing gebly. Teen die einde van die 18de eeu het die Portugese in Angola, soos in Mosambiek, dit onmoontlik gevind om die bandelte beheer Di administrasies van albei kolonies elk met 'n nedersetterbevolking van slegs sowat 1000-was swak en korrup

PKilemane

Beira

6 van Sofala

Moma INDIESE OSEAAN

ZIMBABWE

SUID-AFRIKA

Vile de

João Belo MAPUTO

stad en vernaamste hawe. Dit was tot 1976 bekend as Lourenço Marques ter ere van die Portugese handelaar wat die ashied in 1544 verken het. Die stad is aangelé rondom Portugese vesting wat uit 1787 dateer, en het in 1888 hoofstadstatus verkry. Maputo se hawe is per spoor met Suid-Afrika, Zimbabwe en Swaziland verbind. It w die land se belangrikste nywerheidsentrum, waar endewerk meubels, chemikalie en sement vervaardig word.

Moderne ontwikkelings: Gedurende 'n groot deel van die 19de eeu is die Portugese in Angola en Mosambiek beperk tot 'n aantal kusdorpe en onbeduidende handeldrywery Teen die einde van die eeu is Portugese koloniale ambisies egter deur mededingende Europese aansprake in Afrika aangespoor. In Angola het pogings om Portugese beheer na die hinneland uit te brei, gelei verskeie oorloë wat eers in 20ste eeu bevredigend beeindig is Soos in Mosambiek het die plaaslike bevolking die Portugese regering om verskeie redes tegegaan. waaronder die onregverdige administratiewe en handelsgebruike, dwangarbeid en werwing vir krygsdiens. Teen die eerste kwart van die 20ste eeu het dit gelyk of Portugal die teenstand underdruk het. 'n Beleid van assimilasie is gevolg, maar in werklikheid is gelyke regte in die kolonies aan betreklik min assimilados toegeken,

Die groei van nasionalisme: Ekonomiese ontwikkeling in Angola en Mosambiek was ters beperk tot 1961, 10e oorsese beleggings toegelaat is. Die oplewing in die koffiehandel in Angola en die ontdekking van minerale het immigrasie na die twee kolonies laat toeneem In 1951 is die kolonies tot oorsese provinsies van Portugal verklaar en is aan hulle 'n mate van plaaslike outonomie toegestaan. Die beperking van mag tot die wit inwoners en sommige

van die assimilados het egter die groei van nasionalismic gestimuleer

In Angola het verskeie weerstandsbewegings te voorskyn gekom. Die Volksbeweging vir die Hevryding van Angola (MPIA) is in 1956 deur Mario de Andrade gestig, die Nasionale Front vir die Bevryding van Angola (FNLA) onder leiding van Holden Roberto het in 1962 na vore grkom, en die Nasionale Unie vir die Algehele Onafhanklikheid van Angola (Unita) onder leiding van dr. Jonas Savimbi in 1966 In Mosambiek het drie nasionalistiese organisasies verenig as die Front vir die Bevryding

van Moumbisk (Frelimo) onder dr. Eduardo Mondlane wat in 1969 opgevolg is deur Samora Machel Frelimo-guerrillas het teen 1974 groot gedeeltes van die land beheer, en hoewel Portugal tot 100 000 troepe na elke kolonie gestuur het, het die uitgerekte oorlog uitgeloop op die verkryging van onafhanklikheid deur albes gebiede nás militere staatsgreep in Portugal Angola na onafhanklikheid: Gedurende die oorgangstydperk tussen direkte Portugese beheer en onafhanklikheid het die drie vernaamste bevrydingsbewegings, die FNLA, die MPLA en Unita, grwedywer om beheer van die toekomstige regering Die Portugese owerheid, haastig om die land te ontruim, het op 11 November 1975 die regeringsgesag oor gedra na die MPLA, die sterkste beweging in Luanda Dr. Agostinho Neto bet president ge word en geprobeer om Angola volgens die Kommunistiese model te hervorm. Burgeroorlog was onvermydelik, en duisende inwoners het uit die land gev

Beira (113700) is in 1891 gestig. Dit is ook 'n belangrike hawe en per spoor mes Zimbabwe, en Zambie verbind. Nampula (126 126) in die noorde van Mosambiek is per spour mit Mosambiek Nacala, Lichings (naby die Malawi-meer) en die binneland verbind

Ekonomie: Na onafhanklikheid in 1975 het die ekonomie agteruitgegaan, maar dit het sedertdien tekens van herstel getoon Landbou is die hoofheon van inkomste, en die belangrikste gewasse sluit in mieles, kasjoeneute, katoen, suiker, tre, piesangs, kopra en sisal Opdie binnelandse gras vlaktes word beeste geteel

Mosambiek se hidroelektriese potensiaal is die laaste jare in toenemende mate untwikkel, un vorm 'n belangrike bron van inkomste. Die Bassa skema in die Zambezi, wat telp bou het, is in 1974 voltooi, en in 1977 het Suid-Afrika elektrisiteit van die skema begin koop Suid-Afrika bet betreklike uitgebreide handelsbetrek

kinge met Mosambiek behou, en die ondertekening van die Nkumati-verdrag in 1954 het gehelp om die weg te haan vir Bouer ekonomiese samewerking

Geskiedenis

Teen die 10de eeu het Arabiese Moslem handelaars so ver kid sous Sofala, tussen die Zambers- en die Sare-vier in die huidige Mosambiek, gevorder die 11de en die 15de reu is sowat 40 dorpe langs die kus aangele en handelsroetes na die binneland ingestel

In die om Islam te uitourlé deur 'n sectos na die Coste rondom Afrika te vind, het die Portugese in 1482 be trekking met die Kango koninkryk net suid van die benede lope van die Kongorivier aangeknoop. Teen die einde van die eeu het Vasco da Gama daarin geslaag om om die said kus van Afrika te seil en die seeroete na Indie te open. Teen

Suid-Afrikaanse troepe, wat sedert Augustus 1975 op veriock van die regerings van Osambo en Kavango die Ruacana- hidroelek triese prick op die grens van Namibië en die belangrike keerdam en Pampitasic by Calueque in Suid Angola beskerm het, is in Maart 1976 uit die gebied onttrek, maar het die grens later weer oorgesteek om rebelle van die South West Africa People's Organisation (Swapo), wat Namibie hinnegekom het van hasise in Angola, beveg. In 1954 het die Suid-Afrikaanse en MPLA-gering ooreengekom om gesamentlik toesig te hou oor die onttrekking van Suid-Afrikaanse an Swapo-magte uit Suid-Angola.

Na die dood van Neto in 1979 het José Eduardo dos Santos president geword Teen die einde van 1986 het die Angolese regering steeds 'n stryd om beheer van die land teen Unna gevoer. Daar was nog sowat 30000 Kubaanse troepe en tegnici in die land, en geen teken dat die burgeroorlog aan die afneem was te

Mosambiek na onafhanklikheid: In September 1974 het Portugal die gesag voorlopig aan Frelimo oorhandig en Machel het staatshoof geword. Op 25 Junie 1975 het Mosambik amptelik onafhanklik geword, en tot sy dood in 'n vliegamp in 1986, het Machel die land volgens die Kommanistiese model georganisent Hy is deur Joaquim Chassano opgevolg

Die Mosambiekse Nasionale Weerstandsbeweging (MNR of Renamo) het in 1976 na vore gekom en was teen 1984 aktief in al tien provinsies. Die ondermynende bedrywighede van Renamo en die Mrican National Congress (ANC), wat Suid-Afrika san basisse in Mosambiek infiltreer, asook die algemene ekonomicse aperuitgang in die subkontinent, het die weg erbaan vir nouer samewerking tussen die Frelimo en die Suid Afrikaanse regering

B President Jove

Hoewel betrekking tussen die malhanklike Mosambiek en Sus Afrika gespanne was, is bande soos heeltemal verbreek nie, en die ondertekening van die Nkomat-veiligheidsverdrag tussen die twor state op 16 Maart 1954 was poging om insurgensie in alhei lande aan bande te i en klimaar te skep vir vrede en stahilitoit. h voorvette vir huitriande bystand en heleggings.

#ZAMBIE #TANZANIE #Mosambiek #Porto #João Belo MAPUTO #afrikaans #south africa

0 notes

rebrandtdebibls · 1 year

Text

Die onnavolgbare Roberto Durán is gebore om te veg

F EW het dit beter as Roberto Durán gedoen. Daar was nooit 'n meer haterige en uitgeslape tegnikus as 'n piek "Manos de Piedra", een wat die verwikkeldheid van die adellike bemeester het nie. kuns, het toe deur die liggewig-afdeling geskeur soos Jason Voorhees op 'n kampplek vol nubillike tieners.

Daardie wreedheid het ook nie afgestomp met ouderdom nie. Maar soos hy ryker, bekender en dikker om die maag geword het, het hy dit moeiliker gevind om die toewyding wat hy gehad het op pad boontoe te behou, so was die groot versoeking by sy vingerpunte. Dit is egter nie 'n kritiek nie. Durán se onheil buite die ring was deel van sy sjarme, so ook sy vermoë om terug te bons van oënskynlik: rampspoedige nederlaag. Alhoewel ons tereg daardie 1970's liggewig bewind van skrik as sy beste jare kan identifiseer, moet ons ook die terugkeer - veral teen Davey Moore en Iran Barkley in die volgende dekade - uitlig as deurslaggewende lae tot sy algehele legende. Heruitvindings is selde so indrukwekkend soos wat voorheen gekom het, maar Durán, terwyl hy stadiger gery het, het alle kans oorkom om verdere wêreldgordels by 'n versameling te voeg wat lankal klaar gelyk het.

Sommige het sy karakter langs die pad gekritiseer. Selfs ná sy grootste oorwinning – om Sugar Ray Leonard sy eerste nederlaag te besorg terwyl hy die wêreldweltergewigtitel in 1980 gewen het, kon Durán nie die monster binnehou nie. Hy het skynsoene na sy mededinger geblaas eerder as om enige woorde van mededeelsaamheid oor te dra. Maar Durán is gebore om wild te wees. As deernis en vriendelikheid ingemeng het, sou Durán nie Durán gewees het nie, 'n van wat nou sinoniem is met

bokskoninklikes. Die Leonard rematch, toe die Panamese ophou in die middel van die

agtste ronde omdat hy nie wou voortgaan nie, maar nie kon voortgaan nie, het gedreig om sy naam te beswadder. Maar vandag, terwyl ons terugkyk op die loopbaan van Roberto Durán, is daardie oomblik toe hy gesnap het, so moeg dat hy gemaak is om 'n dwaas te lyk, nog 'n knik na sy trotse dog onstuimige persoonlikheid.

Durán, gebore in armoede, het grootgeword in El Chorillo, 'n vuil krotbuurt aan die oostekant van die Panamakanaal, en het op 'n vroeë ouderdom begin boks. Hy was die wese van die straat, en sy wettelose gewoontes het sy begeerte om te veg aangevuur. Teen die ouderdom van 13 is hy uit die skool geskors omdat hy iemand by die trappe afgestamp het. Op 16, daarna. 'n kort amateurloopbaan het die aantreklike jongeling professioneel geword.

Kort voor lank was die ruwe kante tot dodelike wapens geslyp; die dierlike Roberto was 10 dae verby sy 21ste verjaardag toe hy die wêreldliggewigkampioen Ken Buchanan in 1972 onttroon het. Durán se venynige streep, uitgestal deur stampe wat in die Skot se kop, maag en lies ingeploeg het, was reeds. legendaries word. Sportskrywer Leigh Montville het die kyk wat baie van sy teenstanders verskrik het beskryf as een "wat enige verstandige volwasse man huis toe sal stuur om die slotte te verander en die sekuriteitstelsel op te gradeer."

Maar Durán was soveel meer as net 'n intimideerder. Sy sewe jaar lange bewind bo-op die liggewigleer was sekerlik die beste in die afdeling se geskiedenis. Tussen sy 12 verdediging het Durán verskeie nie-titelgeveg-oorwinnings ingeprop, sy liefde vir veg was nooit meer duidelik in hierdie vroeë jare nie. Hy het egter 'n nederlaag in 'n 10-ronde gesmaak. Puerto Rico se Esteban De Jesus het Durán in die openingsronde van hul ontmoeting in November 1972 laat val en het besluit in Roberto se enigste liggewig-agteruitslag gewen. Durán is weer laat val in die vroeë begin van hul 1974-rewedstryd voordat hy herstel het om 'n pak slae uit te reik,

MANOS DE PIEDRA

#afrikaans #dutch language

0 notes

isolationstreet · 4 years

Photo

#cats the musical #cats dutch tour #munkustrap #roberto de groot #mr mistoffelees #mark john richardson #my gifs

101 notes · View notes

munku-collar · 3 years

Note

Who are your top 5 favorite Munkustraps?

OHHHHHHHHHHHHHHHHH let’s see..... I haven’t seen too many productions because 1998 is the easiest accessible for me and I’m not a fan of non-replicas so I’m kinda boring but,,,, in no particular order besides my #1

Michael Gruber is my #1 for sure. Just utter perfection I love him so much, from his mannerisms to his voice and his appearance. The best wig shape hands down too. Love of my life

Alexander Auler makes such a cute Munkustrap I adore looking at him. I haven’t heard much of his singing but I’ve watched interviews with him and I follow him on insta and he’s just super adorable and you can tell he loves the role. Also always providing Demestrap fodder

Roberto De Groot Munkustrap is 👌👌👌 His version of Pekes & Pollicles makes me HOYAHHHH and his Munk is like, a firmer-handed version of Gruber’s Munk which is really hot

Michael Ericson Munkustrap is one I have seen literally the barest content of ever but this photo of him tells me everything I need to know. roworworworoworwow

Once again I haven’t seen any actual footage but Jak Allen-Anderson Munkustrap can GET it. The height difference here hhhhhhh my 5′2″ ass is shaking

Thank you for asking <3<3<3<3<3<3

#my shit #munkustrap #asks #cats 1998 #cats the musical #demestrap #demeter #demeter cats #cats demeter

17 notes · View notes

junkyard-gifs · 2 years

Text

today misto is plato's backpack 😌

Mark John Richardson as Mistoffelees, Pierre Alexandre as Plato, Roberto de Groot as Munkustrap, Gino Emnes as Tugger, and Marcel Visscher as Skimbleshanks in the 2006 Dutch tour, 28 July 2007.

#2006 dutch tour #070728 #s: growltiger #c: raffish crew #c: rum tum tugger #gino emnes #c: skimbleshanks #marcel visscher #platoxmistoffelees #c: mistoffelees #c: plato #mark john richardson #pierre alexandre #c: munkustrap #roberto de groot

61 notes · View notes

ilovetheater-nl · 2 years

Text

Disney's Aladdin grote winnaar Musical Awards 2022

Disney’s Aladdin grote winnaar Musical Awards 2022

Vanavond zijn, vanuit RTM Stage, de nieuwe grootste theaterzaal van Nederland, in Rotterdam Ahoy, de Musical Awards 2022 uitgereikt. De vakjury, bestaande uit Jon van Eerd, Hilde Scholten, Arno Gelder, Dianne Zuidema, Joy Kreiken, Maurice Luttikhuis, Michiel de Regt, Henriëtte Tol en Rennie Rijpma, heeft in 19 verschillende categorieën de winnaars verkozen. Grote winnaar is Disney’s Aladdin met 7…

View On WordPress

#14 de musical #Belle en het beest #De Graaf & Corneliisen entertainment #Disney&039;s Aladdin #Erik van Muiswinkel #Pia Douwes #Roberto de Groot #ROCKY HORROR SHOW #Stanley Burleson #Sven Ratzke #Van Hoorne Entertainment #Willemijn Verkaik

5 notes · View notes

keynewssuriname · 2 months

Text

Ondervoorzitter SVB: kans groot dat Menzo de volgende bondscoach wordt

"De kans is heel groot dat Stanley Menzo de volgende bondscoach van de Surinaamse herenvoetbalselectie wordt", zegt ondervoorzitter Dayasankar Mathoera van de Surinaamse Voetbal Bond (SVB). Mathoera zegt dat er samen met Brian Tevreden heel hard wordt gewerkt om zo snel mogelijk een bondscoach en een assistent-bondscoach aan te stellen. Het bestuur wil een bondscoach voor de volgende FIFA-periode aanstellen, zodat het team in maart enkele oefenduels kan spelen onder de nieuwe bondscoach. De ondervoorzitter zegt verder dat op de kandidatenlijst er 5 tot 6 namen staan en van deze lijst zal een gekozen worden. De namen van Winston Bogarde, Edgar Davids, Menzo, Remko Bicentini (ex-bondscoach van Curaçao) staan op de lijst. "Verder is ook een Italiaanse en Duitse coach geïnteresseerd." Mathoera zegt verder dat het bestuur nog geen besluit heeft genomen. Er zal deze week wel worden vergaderd, waarbij de presentaties gehouden worden over alle kandidaten. "Er zullen hierna dan belangrijke besluiten genomen worden". De ondervoorzitter bevestigt dat Roberto Gödeken en Ryan Koolwijk zullen aanblijven als assistent-bondscoach. Deze twee zullen samen met onder andere de nieuwe bondscoach Suriname moeten leiden naar het WK 2026. "We zetten ons erg hard in om het WK te bereiken." Menzo werd in januari 2022 door de SVB aangesteld als bondscoach, maar koos na negen maanden te vertrekken voor een lucratief contract naar Beijing Guoan. Menzo kon geen indruk maken in China en werd medio 2023 ontslagen door zijn Chinese werkgever. Read the full article

0 notes

whitmerule · 4 years

Photo

Oh no! Bustopher Jones was going to fall over! A CRISIS!

... he did not fall over. So that’s alright then. Now, how long can Pouncival get away with trying to chase Bustopher’s tail before one of his many dads notices and stops him?

(Amsterdam 2007; more of Pouncival in this number here and here)

João Paulo de Almeida as Pouncival, Paul Donkers as Bustopher, Roberto de Groot as Munkustrap, Mark John Richardson as Mistoffelees, Marcel Visscher as Skimbleshanks, Merlijn Wolsink as Alonzo; probably Marleen van der Loo as Jennyanydots.

#THIS POUNCE IS BABIEST POUNCE #pouncival #bustopher jones #cats the musical #cats amsterdam

57 notes · View notes

santiagoadicto · 4 years

Photo

Uno de los grandes arquitectos de la historia de Chile, retratado por uno de los grandes fotógrafos de nuestro país. #EmilioDuhart (1917-2006) fue el autor del edificio de la Cepal (junto a Christian de Groote, Roberto Goycoolea y Oscar Santelices), así como el colegio y la capilla del colegio Verbo Divino (junto a Sergio Larraín García-Moreno, Mario Pérez de Arce y Alberto Piwonka), el colegio Alianza Francesa (con Sergio Larraín García-Moreno) y la planta de Carozzi (junto a Luis Mitrovic, Emilio Duhart y Christian De Groote), entre muchas otras grandes obras. Repost @luispoirot Emilio Duhart, 1966. #emilioduhart #premionacional #arquitecto #cepal #retrato #analogo #35mm (en Santiago, Chile) https://www.instagram.com/p/CFGVbHhh85w/?igshid=1hfet557s9d3n

#emilioduhart #premionacional #arquitecto #cepal #retrato #analogo #35mm

1 note · View note

ofhouses · 6 years

Photo

Dear friends, for the next three weeks OfHouses will be guest curated by the Chilean architect Diego Grass.

Diego (Santiago de Chile, 1983) was trained in Pontificia Universidad Católica de Chile, where he now teaches a course on Japanese Residential Architecture. Since his last years as a student (2006-), he has portrayed buildings and interviewed architects from all over the world for the editorial project he shares with Felipe de Ferrari and Claudio Mesa: OnArchitecture.

After two years as an associate in Izquierdo Lehmann (2010-2011), he co-founded Plan Común (2012). He quit Plan Común in late 2016 to form a nameless/webless office together with the French architect Thomas Batzenschlager, currently developing various projects —mainly houses— in Chile and abroad.

Diego Grass had prepared for OfHouses a very consistent selection of residential projects, for which he wrote this insightful introduction:

“Genealogy of the Chilean Box” by Diego Grass

I am used to it, but Chile seems to be —due to its remoteness— in the weird side of the spectre of what we call "Western Culture". It is not because it has any original traits. Not at all. It is because it tends to radicalize imports from the main cultural and economic centers in the West. One example is neoliberalism.

Box houses is another case, as some kind of caricature of the canon of modern architecture. Let's take Le Corbusier's Maison Errázuriz (designed in 1930): it revolted the architecture scene here because of its rocky basement and butterfly roof, contradicting his own 5 points which were just being slowly digested in Chile. This way, some local architects became more purists than Corb himself.

Up next is a short story of how I see this situation, explained through 7 box houses designed by architects from my alma mater, Pontificia Universidad Católica de Chile (PUC) —the people I know better—.

First is Guillermo Santos House in Papudo by Collective BVCH —Bresciani, Valdés, Castillo & Huidobro—. Built in 1958, it emulates Lina Bo Bardi's Glass House (1950-51) and adds the car as the purpose of the flat roof over what could be called the first Chilean box.

Less autonomous than Santos, Christian de Groote's first built project in 1961 (House in Lota Street) poses the following question: is a box in the city doomed to be a patio house?

After a decade —the 1970's— of political turbulence and economic stagnation (therefore, no single family houses), two iterations of the box during the early 1980's are particularly interesting. First is the green box in Enrique Browne's House in Paul Harris Street (1980, initiating his second stage of projects) and the box-embedded-in-a-hill by Izquierdo Lehmann's House in Lomas Suaves (1984, reminiscent of de Groote's unbuilt Roberto Edwards House —1980— in which Luis Izquierdo and Antonia Lehmann surely participated as associates). Both show times of fading faith in architecture and a growing search for answers in nature.

The 1990's show the box in full glory. Mathias Klotz's Tongoy House (1991) turns into the world canon of a box house —a title which could be disputed by Kazuhiko Namba— , whereas Smijan Radic's "La Habitación" (1992-1997) displays an urge to break free from the overwhelming easiness of the box - which it's clear in his later work.

40 years after Guillermo Santos House in Papudo, a young crew sick of the box's new status as a canon brought us Nautilus (AKA "the Glass House") right in the turn of the millenium. It tried to bring some sense of closure to 50 years of boxes with a social experiment: an inhabited glass house right in the oldest urban fabric we have here. Nautilus tried to kill the box yet it may helped —with huge loads of media coverage— to turn it into the standard. Prefab box houses ("mediterranean" homes —sic— ) are now mainstream: The box is dead. Long live the box!

(Cover: Christie, Jorge & Torres, Arturo /// Nautilus /// Downtown Santiago, Chile ///1999-2000. Cover image: © Cooperativa URO1.ORG, Jorge Christie, Carolina Stefanini.)

#Diego Grass #OfHouses #oldforgottenhouses #www.ofhouses.com #the collection of houses

44 notes · View notes

stefselfslagh · 6 years

Text

Tien Geboden voor de Rode Duivels-supporter.

Dit stuk verscheen op 18 juni, de dag van de eerste WK-match van België.

De zangkoren en applausvervangingen tijdens België-Costa Rica ten spijt: wij, Rode Duivels-supporters, zijn kleurloze kankeraars geworden, vindt Stef Selfslagh. Om het tij nog voor België-Panama te keren, predikt hij tien WK-geboden.

Wie nooit rijkdom heeft gekend en dan plots in weelde baadt, loopt een bovengemiddeld hoog risico om naast zijn schoenen te gaan lopen. Dat geldt voor de nouveaux riches ter hoogte van Schilde en Brasschaat, maar ook voor ons, Rode Duivels-supporters.

Onze arrogantie is de afgelopen jaren recht evenredig gestegen met het talent in de ploeg. Als we niet zagen over de afwezigheid van Nainggolan, dan wel over de 3-4-3 van Martinez, het design van de WK-shirts of het kapsel van Fellaini. We verwijten de spelers dat het verwende nesten zijn, maar het is precies omgekeerd: het zijn wij die blasé zijn. En dat gaan we ons nog beklagen, want die gouden generatie blijft niet blinken.

Het goeie nieuws: we kunnen ons nog herpakken. Promoveer de volgende tien geboden tot WK-gedragsregels en u wordt nog vóór België-Panama weer de modelsupporter die u in uw binnenste ookwílzijn.

1. Gij zult uw hooggespannen verwachtingen een valiumke geven.

Ziehier de boodschap waarmee we de Rode Duivels richting Rusland hebben gestuurd: de WK-finale halen, is okee; de halve finale spelen nog net aanvaardbaar en al de rest een regelrechte afgang. Als Hazard & co binnen een maand met de wereldbeker de aankomsthal van Zaventem binnenwandelen, zal er op onze spandoeken niet staan: 'GEGROET, HELDEN', maar wel: 'HET HAD ER NOG AAN GEMANKEERD, LOSERS'. En dat is best opmerkelijk, aangezien we supporteren voor een land dat vandaag pas aan zijn tweede WK in twaalf jaar begint.

'Jamaar', hoor ik u tegenpruttelen, 'moeten we dan terug naar de tijd waarin we God, Buddha en Allah smeekten om tegen Duitsland maar met 1-0 te verliezen? Waarin we een onverdiend gelijkspel tegen Nederland vierden als het voetbalistieke equivalent van de bevrijding? Waarin we al duizelden van glorie wanneer we eens een spits hadden die bij Sheffield f***ing Wednesday speelde?' Njet. Maar we moeten ook niet doen alsof we de tegenstand in Rusland tiki-taka-endop een hoopje gaan spelen.

Neem uw Panini-boek, blader naar de pagina's van Spanje, Frankrijk, Brazilië en Duitsland en constateer: deze vier landen verdelen onder elkaar zowat de voltallige spelerskernen van Barcelona, Real Madrid en Bayern München. Minstens vier landen zijn dus beter geplaatst dan wij om de ereplaatsen te claimen.

Lang verhaal kort: steile ambities hebben, is goed, zolang we ze als ambities blijven formuleren. Niet als driekwart zekerheden.

2. Gij zult de Hollander in uzelf bedwingen.

We hebben er tegenwoordig weinig moeite mee om tijdens wedstrijden van de Rode Duivels zuchtend achterover te leunen en iets te mompelen als: 'Gezien hoe Lukaku de 7-0 liet liggen? Schande.'

We geven daarmee een stem aan onze innerlijke Hollander: de voetbalfan die door extreem veeleisend te zijn de superioriteit van zijn ploeg in de verf wil zetten. Want: alleen van godenkinderen mag je verwachten dat ze hun afstandsschoten precies in de winkelhaak mikken in plaats van twee centimer lager.

Dat we de grenzen van onze zelfgenoegzaamheid aftasten, is begrijpelijk. We hebben decennialang de superioriteit van Oranje moeten verdragen. Tegenover de volleys van Van Basten en de stiftertjes van Bergkamp konden wij niks anders stellen dan de werkmansrushes van Ceulemans en de kamikazekopstoten van Wilmots. Nogal logisch dat we de kans om ook eens verwaand uit de hoek te komen niet konden laten liggen.

Maar toch: is het werkelijk onze taak om - terwijl we een kommetje nacho's op onze bierpens parkeren - van de Rode Duivels de perfectie te eisen? Of laten we dat toch maar beter over aan Roberto Martinez, zodat wij ons kunnen concentreren op het supporteren?

Mijn advies: ook al passeert Eden Hazard in de aanloop naar zijn winning goal tegen Engeland maar vier in plaats van vijf spelers: laten we juichen. Ongegeneerd. De Nederlanders gaan dat bij gebrek aan Nederland óók doen.

3. Gij zult Roberto Martinez zijn job niet afpakken.

Het nieuws dat Radja Nainggolan zijn woordenboek Antwerps-Russisch deze zomer niet nodig zou hebben, was nauwelijks uitgelekt of elf miljoen bondscoaches stonden al klaar om Roberto Martinez te vervangen. Dat was, met permissie, een tikje grotesk. Want wat weten wij over de échte redenen waarom Martinez onze opperninja heeft thuisgelaten? Misschien had Radja Dries Mertens op training wel een Napolitaanse lilliputter met een beledigend gebrek aan tattoos genoemd. En was de vrees ontstaan dat hij Mertens in Rusland wel erg weinig ballen zou toespelen. We weten het niet en we hoeven het ook niet te weten. Martinez is de trainer en niemand anders.

Bovendien moeten we de invloed van bondscoaches ook niet overschatten. Tijdens onze EK-kwartfinale tegen Wales schreeuwde Marc Wilmots de spelers naar voren tot hij op geen enkele manier nog te onderscheiden was van een tomaat. En toch hadden diezelfde spelers besloten dat ze alleen nog de middellijn zouden oversteken als minstens zes van de elf Welshmen op de grond zouden liggen met krampen. Kortom: sterkte, mijnheer Martinez. Wij staan als één niet-naar-uw-job-hengelend blok achter u.

4. Gij zult onze helden geen jeanetten noemen.

Onder de analisten aan de toog van café Het Kwetterhofin Baal is het ondertussen een gewoonte geworden: één slechte pass van Axel Witsel en er wordt een zin uitgesproken waarin de woorden 'jeannet', 'Louis Vuitton' en 'Monchhichi' voorkomen. Er zijn weinig pinten nodig om een voetbalsupporter te transformeren in een middelbareschoolbully.

Maar om de speelplaatslogica even aan te houden: wie is er in dit verhaal eigenlijk de wussy? Witsel met zijn kathedraal van een lichaam en zijn kosmopolitisch bestaan in Tianjin? Of wij met ons blubberlijf en onze nooit gerealiseerde dromen over een groots en meeslepend leven? Ha!

Natúúrlijk zijn de Rode Duivels overbetaalde boefjes. Maar het blijven wel topsporters. Die zich curryworsten, berenpoten en mitrailletten ontzeggen om sneller te kunnen dribbelen. En die niet rusten voor alle spiervezels in hun lijf even gedisciplineerd zijn als de haren op het hoofd van Cristiano Ronaldo. Eén slechte pass is dus nog geen reden om hen af te vallen. De sport is: voetbal. En niet: onze eigen frustraties in het leven afreageren op onze meer gefortuneerde landgenoten.

5. Gij zult u herinneren waar gij vandaan komt.

Meer bepaald: van een troosteloos Koning Boudewijnstadion waar gij op 15 november 2006 pijnstillers slikkend moest toekijken hoe de Rode Duivels kans- en glansloos onderuit gingen tegen Polen. 0-1 werd het, met missers van Van Buyten, Mpenza, Vanden Borre, Hoefkens, Goor en Geraerts. Wié? Juist. We waren op dat moment al stevig op weg naar onze legendarische 71ste plaats op de Fifaranking. Na Kameroen, Ghana, Ivoorkust en Jamaica. Rood waren we nog wel, duivels al lang niet meer.

Om maar te zeggen: vergeet deze maand toch maar niet te genieten van de huidige lichting Rode Duivels. Ons land is een scheenlap groot. De kans dat we ons binnen tien jaar nog altijd zullen mogen afvragen of Meunier de 8-0 tegen Gibraltar niet beter met zijn linker in plaats van met zijn rechter had binnengeknald, is bijzonder klein.

6. Gij zult Lukaku liefhebben zoals gij Hazard bemint.

Nogal wat mensen die zich uitgeven voor supporters van de Rode Duivels, zijn in werkelijkheid vooral supporters van Courtois, De Bruyne en Hazard. Lukaku? 'Geef mij toch maar Mertens.' Dendoncker? 'Kon zelfs van Anderlecht geen kampioen maken.' Chadli? 'Je hoort er een heel jaar niks van en toch mag die toerist weer mee.'

De enig mogelijke reactie op dit soort opmerkingen is een welgemeend 'Ach, ga toch een Waasland-Beveren-sjaal breien, man'. Want het is heel eenvoudig: of u supportert voor iedereen of u supportert niét. Lukaku heeft misschien niet het balgevoel van Hot Marijke, maar in onze aanvalslinie is en blijft hij een krijger. En Dendoncker speelt misschien 'maar' in de Belgische competitie, maar mijn hoofd eraf als zijn manager daar in de lobby van de Moscow Country Club geen verandering in zal brengen.

Laten we dit afspreken: als u vanavond niet voor álle Rode Duivels supportert, verliest u het recht om de spelers na de match een gebrek aan teamgeest te verwijten. Het zal u leren, begot.

7. Gij zult af en toe vreemdgaan.

Het WK in Rusland is niet alleen interessant omwille van de aanwezigheid van de Belgen. In de groepsronde kijk ik vooral uit naar de wedstrijden tussen Nigeria en Ijsland, Senegal en Japan, Iran en Marokko en Australië en Peru. Stuk voor stuk ploegen met een hoog krasbiljetgehalte: je hebt geen flauw idee wat ze gaan brengen en net daarom zijn ze spannend en aantrekkelijk.

Een goeie raad: maak van het volgen van de vreemde voetbaleenden in de bijt een projectje. En mochten de weirdo's onder de voetballanden u toch nog tegenvallen: graai dan ter vermaak in de grabbelton van nutteloze weetjes die een WK telkens is. Wist u dat 15 op de 18 spelers in de Panini-selectie van Saoudie-Arabië een familienaam hebben die begint met Al? En dat je met alle grote namen die er in Rusland niet bij zijn - om er vier te noemen: Bale, Buffon, Robben en Hamsik - een elftal kan samenstellen dat veel kans zou maken om het WK te winnen? Nee? Er staat u nog een interessant WK te wachten.

8. Gij zult Belgium Jupiler noemen.

Toen de marketeers van AB Inbev bekendmaakten dat Jupiler tijdens het WK als Belgium door het leven zou gaan, deden ze dat met deze woorden: 'Wij willen achter de Rode Duivels een nationale volksbeweging op gang brengen. De consument kan echter gerust zijn: de naam van Jupiler verandert wel, maar de smaak blijft ongewijzigd.'

Het probleem met die verklaring situeert zich niet zozeer in de eerste zin - wie, behalve een Vlaams-nationalist met een gebrek aan relativeringszin, kan in WK-tijden iets tegen een tricolore volksbeweging hebben? - maar wel in de tweede: wie, behalve een kettingroker met verkoolde smaakpapillen, kan blij zijn met de mededeling dat het recept van Jupiler onveranderd blijft?

Lees mijn met Westmalle bevochtigde lippen, Carlos Brito: ik zal Jupiler vanavond niét Belgium noemen. Uw bier is een aanfluiting van de stielkennis waarmee de échte brouwers in dit land onze bierreputatie op peil houden. Nah.

9. Als gij klaagt, zult gij klagen met stijl.

Krijgen we een onverwachte pandoering van Panama? Worden we al in de achtste finale terug naar Zaventem gespeeld? Bedenk dan: het is maar voetbal. U zal er geen Mexicano minder om eten. Moet u uw ontgoocheling dan zomaar inslikken en tegen uw zin de positivo uithangen? Nee, u bent Ingeborg niet en dat wil u vast zo houden. Maar laten we één ding afspreken: áls u klaagt, zorg er dan voor dat er wat te lachen valt. Ter inspiratie een zinnetje van Youri Mulder in zijn hoedanigheid van commentator in de Nederlandse versie van computergame Fifa17: 'Als deze wedstrijd in mijn achtertuin gespeeld werd, trok ik nu de gordijnen dicht.'

10. Gij zult de analisten niet nakwekken.

Voetbalanalisten worden betaald om te analyseren. Met een eenvoudig 'Alles ging prima vanavond, Karl, tot morgen dan maar weer' komen ze - zeker na een match van de Rode Duivels - niet weg. Nee, er moet eerst nog een uur of drie uitgelegd worden waaróm alles prima ging. En of alles wel zo prima ging als Martinez beloofd had. En of bepaalde aspecten van ons spel qua primaheid toch niet voor verbetering vatbaar zijn. Met prima verdient een analyst de kost niet. Prima, dat is supportersretoriek, geen analystentaal.

Maar gelukkig zijn u en ik geen analisten. Wij kunnen gewoon zeggen: 'Prima gespeeld, jongens' en vervolgens met onze kinderen in de tuin gaan voetballen. Dat het ondertussen donker is geworden en er vleermuizen boven onze hoofden fladderen terwijl wat verderop een zwartgeelrood vuurwerk losbarst, zal de zomernacht alleen maar memorabeler maken.

1 note · View note

saulsplace · 4 years

Photo

Rutte neemt heel groot risico met aanpak coronavirus, zegt deze Italiaanse arts

Premier Rutte zei maandag in een rechtstreekse toespraak tot het Nederlandse volk dat het coronavirus onder ons is en voorlopig onder ons zal blijven. “De realiteit is dat ook de komende tijd een groot deel van de Nederlandse bevolking met het virus besmet zal raken.”

De regering kiest ervoor het virus maximaal te beheersen en de piek in de verspreiding af te vlakken en uit te spreiden over een langere periode.

Op die manier wordt immuniteit opgebouwd en zorgen we ervoor dat de zorg het aankan, aldus Rutte.

Heel groot risico

De Italiaanse professor Roberto Burioni van de San Raffaele-universiteit in Milaan is niet te spreken over de Nederlandse aanpak van de coronacrisis.

“De Nederlandse regering neemt een heel groot risico,” zei hij.

Volgens de Italiaanse arts is er geen enkele wetenschappelijke basis om te spreken over groepsimmuniteit.

Nog onbekend

“Het is een heel groot risico dat de Nederlandse regering neemt,” benadrukte hij nog eens. “We weten namelijk nog helemaal niet of er wel immuniteit voor dit virus kan ontstaan. Dat is nog onbekend.”

Burioni waarschuwt Nederland om de crisis absoluut niet te onderschatten.

“Het coronavirus is ontzettend besmettelijk en zorgt bij heel veel mensen voor problemen met de ademhaling,” zei hij.

Slecht idee

In Lombardije zijn ziekenhuizen die kunnen concurreren met de beste Europese ziekenhuizen, maar ze kunnen de aantallen patiënten niet aan, aldus Burioni.

Ook epidemioloog William Hanage zegt in The Guardian dat het een slecht idee is om gecontroleerd een groepsimmuniteit op te bouwen.

“We kunnen juist veel leren van Zuid-Korea, Singapore, Hongkong en Taiwain,” zei professor Hanage.

#coronacrisis #coronavirus #nederland #rutte

0 notes

eddycurrents · 7 years

Photo

For the week of 11 September 2017

Just one favourite this week: Ninjak #0 by Matt Kindt and Francis Portela (with MJ Kim, Khari Evans, Roberto de la Torre, Sija Hong, and Juan José Ryp). Published by Valiant.

Ninjak #0 provides a capstone to Matt Kindt’s run with the character, giving both an encapsulation of Ninjak’s history to date and one final mission to propel the series further into a more in-depth exploration into the Ninja Programme and legacy, before handing the character off to Christos Gage and Tomás Giorello for their new Ninja-K series.

I very much like how Kindt plays with time in this story. After firing an arrow on the first page in the present, the book’s pages are bisected by that arrow’s path, with the top telling of the events immediately leading up to that first page--illustrated by Francis Portela--and the bottom offering snippet’s of Ninjak’s history--illustrated by MJ Kim, Khari Evans, Roberto de la Torre, Sija Hong, and Juan José Ryp. (You can see an example above). It’s an interesting and effective way of delivering a lot of simultaneous information and narrative at once and I was particularly impressed by everyone involved.

As time on the top converges with the arrow, the structure reverts to a standard one timeframe narrative as it leads into a teaser for the new Ninja-K series from Gage and Giorello.

Like with the previous recent zero issue offerings for Bloodshot Reborn and Divinity, this serves as an excellent primer for people interested in the character and in jumping into the Valiant Universe.

Quick Bits:

All New Wolverine #24 wraps up the “Hive” arc guest-starring the Guardians of the Galaxy and Leonard Kirk’s tenure as artist on the series. This arc was fun, with Tom Taylor delivering some very nice and heartfelt interactions between Laura and Gabby, as well as continuing to present some strong characterization with Rocket and Groot.

| Published by Marvel

Amazing Spider-Man #32 is a single issue story of Norman Osborn trying to reclaim his Green Goblin persona. It’s an interesting look into Osborn’s drive and potential, with some absolutely beautiful artwork form Greg Smallwood & Jordie Bellaire.

| Published by Marvel

Birthright #26 provides a jumping on point as it begins a new story-arc. It’s fairly exposition heavy, but Joshua Williamson still makes it feel interesting, even to old readers since there’s a bit of a shift since the last issue. As always Andrei Bressan’s art is beautiful.

| Published by Image / Skybound

Deadpool #36 is a transitional issue from Deadpool working for “Stevil” Hydra Cap and the forthcoming Despicable Deadpool, closing out some old plot threads and sending off the remaining supporting characters, while setting up Wade’s new status quo of reluctantly working for Stryfe. As usual Gerry Duggan mixes in humour while ultimately making Deadpool a tragic figure.

| Published by Marvel

Doctor Strange & The Sorcerers Supreme #12 is a fitting send-off to a series that still feels gone to soon. From Javier Rodriguez to this issue’s Nathan Stockman, the series has been great artistically, and this issue’s sideways widescreen format is well appreciated. Robbie Thompson also brings it back full circle to how this excursion started in last year’s Doctor Strange Annual by closing on the “Not So” Ancient One’s journey.

| Published by Marvel

Grass Kings #7 is still an inscrutable beauty. Part crime drama, part mystery, part family drama, part treatise on loyalty and community in an extremely independent society, Matt Kindt and Tyler Jenkins have something special here. This issue adds another layer to the problems that they’ve been having with Cargill, while more explicitly breaking open the mystery of a potential serial killer and giving us some more details on what happened in Bruce’s past that led him to coming home to the Grass Kingdom.

| Published by BOOM! Studios

Gwenpool, The Unbelievable #20 is going to mess with your head. In a good way.

| Published by Marvel

Hulk #10 brings Mariko Tamaki’s second story-arc to a conclusion. I can’t say I enjoyed it as much as I did the first, but there have still been some entertaining moments. The character interaction between Jen and Patsy being particularly strong.

Also, like the previous issue, the art shift part way through detracts. Both artists, Julian Lopez and Francesco Gaston, are good, but their styles kind of clash. Lopez uses a thick line and somewhat realistic style similar to Jesus Saiz, whereas Gaston has a thinner line and a bit more angular, stylized character composition--much like Georges Duarte, who started this arc.

| Published by Marvel

Kill or Be Killed #12 pushes Dylan further into darkness, even without his little demon friends whispering not-so-sweet nothings into his ears. As always, Ed Brubaker and Sean Phillips are creating a compelling, nuanced story month in and month out. There’s also some good development in Dylan and Kira’s relationship, but, as per the original dissolution, I’m expecting the other shoe to drop sometime soon.

| Published by Image

Mech Cadet Yu #2 brings Yu and his adopted Robo back to the Sky Academy, where he’s officially accepted as one of the cadets. The story beats are pretty standard coming of age, living through adversity by being a fish out of water, ruffling the feathers of the establishment-type thing, but Greg Pak never allows it to feel old. Yu and his Robo are just too likeable characters to not enjoy seeing their advancement and acceptance. It also helps that Takeshi Miyazawa’s artwork is wonderful.

Despite not being published under one of their more all-ages imprints like Boom! Box or kaboom!, this series remains something that I think that kids would get a lot of enjoyment out of as well.

| Published by BOOM! Studios

Old Man Logan #28 is a work of art. I don’t know who made a pact with the devil in order to consistently get this level of artwork out of Mike Deodato Jr., but whatever they did since at least the Jeff Lemire Thanos series, Deodato has been producing some of the most beautiful, thoughtful, and compelling work of his career. He’s been a great artist for more than twenty-five years in the industry, but his work lately has been absolutely next level. His shading, page layouts, character designs & staging, and panel transitions are practically a masterclass on the art form.

| Published by Marvel

Pestilence #4 unveils some secrets as we head towards the conclusion. This has been a fairly bloody and brutal tale of knights vs. zombies from Frank Tieri and Oleg Okenev and it’s not letting up. It delivers a nice satisfying crunch.

| Published by Aftershock

Redlands #2 jumps the series ahead to modern day, fleshing out the sisters’ characters and the world that they live in, having pretty much taken over Redlands, Florida following the bloodbath back in ‘77. We’re still left a lot of details out, but we’re given a better look at some of the things going on, as a game of murderous cat and mouse between the sisters and an unknown potential blackmailer unfolds. Jordie Bellaire and Vanessa Del Rey are creating something interesting here and I’m definitely hooked to see what happens next.

| Published by Image

Retcon #1 is...something, I’m not really sure what. Interesting, though, certainly, and something I’ll continue to read for a bit. Ostensibly this is about a team of supernatural beings working for the government, but the interview in the back and the title suggest something else. If anything, the artwork from Toby Cypress is worth the price of admission alone. Still not sure what to think of the story.

| Published by Image

Sacred Creatures #3 again challenges me to decide whether or not I like Pablo Raimondi’s mix of traditional comics art with photography. I’m leaning towards yes.

| Published by Image

Secret Warriors #6 kicks off a two-part arc with the members of the Warriors back on their own. The bulk of the issue is devoted to Daisy tracking down who murdered Coulson and it leads to some humorous exchanges. Who would have known that life model decoys are anatomically correct?

| Published by Marvel

Spy Seal #2 feels even more like a European funny animal book than the first issue. To me it feels like Rich Tommaso is doing a take on something like Tin Tin, but with an anthropomorphic seal, and it’s just wonderful.

| Published by Image

Transformers: Lost Light #9 gives a kind of closure, or at least a transition, to the Natuica/Velocity/Skids character and story arcs. It’s kind of bittersweet when you consider the implications and I expect that James Roberts will undoubtedly revisit this somewhere in the future. Also, the reveal of who the “Grand Architect” is at the end of this issue is pretty epic.

| Published by IDW

Uncanny Avengers #27 is a pretty straight-forward conclusion to the team’s confrontation with Graviton. It’s mostly action, but there are some character moments cementing that this team can still work together fairly effectively. The artwork from Sean Izaakse again is very nice.

| Published by Marvel

Other Highlights: Babyteeth #4, Black Science #31, Clue #4, Curse Words #8, The Damned: Ill-Gotten #4, Defenders #5, Dread Gods #2, First Strike #3, Genius: Cartel #2, Ghost Station Zero #2, Harrow County #25, Hellboy & BPRD - 1955: Occult Intelligence #1, InSEXts #13, Jane, Lumberjanes #42, Mage: The Hero Denied #2, The Realm #1, Riverdale #6, Rocket #5, Rose #6, Runaways #1, The Shadow #2, Shadows on the Grave #8, Slam!: Next Jam #1, The Sovereigns #5, The Spirit: The Corpse Makers #4, Star Wars #36, Star Wars: Doctor Aphra #12, TMNT Universe #14, The Unbeatable Squirrel Girl #24, Venomverse #2, War for the Planet of the Apes #3, Weapon X #8, Winnebago Graveyard #4, X-Men Blue #11

Recommended Collections: Britannia - Vol. 2: We Who Are About to Die, Elektra: Always Bet on Red, Kingpin: Born Against, Saucer Country, TMNT - Vol. 17: Desperate Measures

d. emerson eddy believes that uptown funk is going to give it to you. Don’t believe him? Just watch.

#This Week in Comics #Ninjak 0 #Matt Kindt #Francis Portela

7 notes · View notes