The two best actors

Review written by Mikael Torfason for Frettatiminn on the 21st of September 2012: https://timarit.is/page/5858249#page/n71/mode/2up

➔ Theatre review Stones in his Pockets

Stefán Karl Stefánsson and Hilmir Snær Guðnason keep the work up with a wonderful performance.

Last weekend the National theater showed Stones in his Pockets again, it was first shown in 2000 and 40 thousand people saw the show. Hilmir Snær Guðnason and Stefán Karl Stefánsson keep the work up with a wonderful performance.

Twelve years ago, the National Theater premiered the play Stones in his Pockets by Marie Jones and it was shown to great popularity - 180 performances and 40 thousand tickets sold. The work is about two supporting actors (Stefán Karl Stefánsson and Hilmir Snær Guðnason) in a Hollywood film that puts everything to one end in a small Irish town. In advance, you would have thought that the topic would be very relevant today when Ben Stiller and Russel Crowe and Emma Watson are so popular now.

Excellent actors

Both the work and the show do not age well, and I say the show because it is not a new update of the work, but a re-show. In the last twelve years, the mission has been lost and it was difficult to connect with anything other than the excellent performance of Stefán Karl Stefánsson and Hilmir Snær Guðnason who gave their all to the show so that it turned out to be a pleasant evening, great fun in parts.

It is simply not within the power of many actors to put on a show like this, but Hilmir Snær and Stefán Karl play a number of characters and do them all artistically well, both men and women, children and old people. Often this is exaggerated and comical, but they never throw up their hands or try to stray away from the work cheaply.

All the timings of those companions are accurate and there is never a dead moment in the play, as their cooperation and communication are exemplary.

Settlement with Hollywood Movies

Of course, it would have been more fun to see these fine actors try something new, but it can honestly be said that they have matured well as actors in twelve years - they were good but are much better today - and although the work is clever and in many ways well up although the story is no longer relevant to us. Stones in his Pockets is a sort of settlement of the Irish with all those Hollywood films that were shot in Ireland in the eighties. There is a certain whiny tone, very Irish, in the work from the aggression of the film people and a sense of inferiority that I think we Icelanders no longer associate with.

At the end of the piece, the extras seek the favor of the director of the Hollywood film and want to sell him the plot of the play that we, the audience at the National Theatre, had been watching. The director says, as we do, that this story won't work.

Conclusion: A pleasant evening and great fun in parts. Hilmir Snær Guðnason and Stefán Karl Stefánsson play both men and women, children and old people, and hardly make a mistake in the show.

Stones in his Pockets Author: Marie Jones. Director: Ian McElhinney. Design and costumes: Elín Edda Árnadóttir. Assistant director: Selma Björnsdóttir. Translation: Guðni Kolbeinsson. Actors: Hilmir Snær Guðnason, Stefán Karl Stefánsson.

Heida Reed | Sources: Frettatiminn, Saga Sig

The Darkness (Hidden Iceland #1)

Download : The Darkness (Hidden Iceland #1) More Book at: Zaqist Book

The Darkness (Hidden Iceland #1) by Ragnar Jónasson

'Ragnar Jónasson writes with a chilling, poetic beauty - a must-read addition to the growing canon of Iceland Noir' Peter James, The Number One bestselling author of Love You Dead **Be the first to read the incredible, chilling first novel in the new Hulda crime series from Icelandic superstar Ragnar Jónasson by pre-ordering your copy now**Before Detective Inspector Hulda Hermannsdóttir of the Reykjavik Police is forced into early retirement she is told to investigate a cold case of her choice, and she knows just the one.A young woman found dead on remote seaweed-covered rocks. A woman who was looking for asylum and found only a watery grave. Her death ruled a suicide after a cursory investigation.But Hulda soon realizes that there was something far darker to this case. This was not the only young woman to disappear around that time. And no one is telling the whole story.When her own force tries to put the brakes on the investigation Hulda has just days to discover the truth. Even if it means risking her own life . . .Spanning the icy streets of Reykjavik, the Icelandic highlands and cold, isolated fjords, The Darkness is an atmospheric thriller fromone of the most exciting names in Nordic Noir. Praise for Ragnar Jónasson 'Seductive . . . an old-fashioned murder mystery with a strong central character and the fascinating background of a small Icelandic town cut off by snow. Ragnar does claustrophobia beautifully' Ann Cleeves'A classic crime story seen through a uniquely Icelandic lens . . . first rate and highly recommended' Lee Child on Snowblind'A modern take on Agatha Christie-style mystery, as twisty as any slalom . . .' Ian Rankin on Snowblind'His clues are traditional and beautifully finessed - and he keeps you turning the pages' The Independent on Snowblind 'Distinctive blend of Nordic noir and golden age detective fiction . . . atmospheric . . . economical and evocative prose' The Guardian on Nightblind'Jónasson's books have breathed new life into Nordic noir . . . all the skilful plotting of an old-fashioned whodunit although it feels bitingly contemporary in setting and tone' Sunday Express'The ending hits the reader like a kick in the stomach' Frettatiminn ****'Out of all of Ragnar's books, this is the one I like the most . . . The book of his which reminds me most of Agatha Christie' Kiljan on The Island

Download : The Darkness (Hidden Iceland #1) More Book at: Zaqist Book

FRETTATIMINN NEWSPAPER REVIEW | CITY STATE

By Thorarinn Thorarinsson

★★★★

City State; A hardboiled crime thriller.

Let’s get straight to the point. Olaf De Fleur’s CityState is an incredibly cool hardboiled crime thriller which raises the bar for the Icelandic crime thriller genre. The actors were fantastic, the cinematography was slick, and the film has an intoxicatingly cool style and feel about it.

It doesn’t hurt that the film realistically depicts Iceland’s underworld, with of course minor embellishes to build suspense. Even though the violence in the film is very rough, it’s very tastefully handled and shouldn’t drive anyone away. The fights scenes are beautifully choreographed by Mjölnir MMA fight-club.

Olaf De Fleur is a gentle soul, as witnessed in his previous films and would never offer up an empty plate of action and violence. You could say that film is split up in three parts; Sergej a Serbian immigrant, Andrea a young policewoman and Gunnar a crime boss. None of these characters are model citizens but still you can’t help connecting with them and the people in their lives.

The worlds of these three characters collide violently, when Sergej’s wife miscarries after an attack from Gunnar’s thugs. Sergej proceeds to gather a group of tough fellow Serbians, comes full force, after his new enemy Gunnar. Andrea and her police cohorts then land smack in the middle of Gunnar’s and Sergej’s personal war.

It’s certainly not easy to create a story with as many characters as City State and manage to weave them expertly together like Olaf does in the film. He’s not re-inventing the wheel, and uses a story telling device from Tarantino’s Reservoir Dogs, which was clearly the best solution to a complex story.

There’s not enough room here to praise every single actor in an amazing cast. Ingvar E. Sigurdsson rarely fails to deliver and certainly didn’t this time around. Ágústa Eva was wonderful in her portrayal of Andrea, an innocent flower turned into an avenging angel. Sigurður Sigurjónsson’s fantastic performance as a corrupt policelieutenant is in a league of its own. With all that said, the star of the film is without a doubt Zlatko Krickic which blew the audience away with his portrayal of Sergej. There are barely words to describe the brilliant balance of tenderness and toughness in his performance. An amazing actor! And an absolutely amazing film!

Frettatiminn Newspaper Review | City State

By Thorarinn Thorarinsson

★★★★

City State; A hardboiled crime thriller.

Let’s get straight to the point. Olaf De Fleur’s CityState is an incredibly cool hardboiled crime thriller which raises the bar for the Icelandic crime thriller genre. The actors were fantastic, the cinematography was slick, and the film has an intoxicatingly cool style and feel about it.

It doesn’t hurt that the film realistically depicts Iceland’s underworld, with of course minor embellishes to build suspense. Even though the violence in the film is very rough, it’s very tastefully handled and shouldn’t drive anyone away. The fights scenes are beautifully choreographed by Mjölnir MMA fight-club.

Olaf De Fleur is a gentle soul, as witnessed in his previous films and would never offer up an empty plate of action and violence. You could say that film is split up in three parts; Sergej a Serbian immigrant, Andrea a young policewoman and Gunnar a crime boss. None of these characters are model citizens but still you can’t help connecting with them and the people in their lives.

The worlds of these three characters collide violently, when Sergej’s wife miscarries after an attack from Gunnar’s thugs. Sergej proceeds to gather a group of tough fellow Serbians, comes full force, after his new enemy Gunnar. Andrea and her police cohorts then land smack in the middle of Gunnar’s and Sergej’s personal war.

It’s certainly not easy to create a story with as many characters as City State and manage to weave them expertly together like Olaf does in the film. He’s not re-inventing the wheel, and uses a story telling device from Tarantino’s Reservoir Dogs, which was clearly the best solution to a complex story.

There’s not enough room here to praise every single actor in an amazing cast. Ingvar E. Sigurdsson rarely fails to deliver and certainly didn’t this time around. Ágústa Eva was wonderful in her portrayal of Andrea, an innocent flower turned into an avenging angel. Sigurður Sigurjónsson’s fantastic performance as a corrupt policelieutenant is in a league of its own. With all that said, the star of the film is without a doubt Zlatko Krickic which blew the audience away with his portrayal of Sergej. There are barely words to describe the brilliant balance of tenderness and toughness in his performance. An amazing actor! And an absolutely amazing film!

Stones in his Pockets at Akureyri

Taken from an archive of a Frettatiminn magazine page, written on the 25th of January 2013: https://timarit.is/page/5860113#page/n55/mode/2up

➔ National Theater Play tour

This weekend, the National Theater goes on a tour up north to Akureyri, Hilmir Snær Guðnason and Stefán Karl Stefánsson will perform Stones in his Pockets in the Samkomuhúsin at Akureyri; evening show on Saturday, but on Sunday there is a show at 4 p.m. The show premiered in 2000 and 40,000 people saw the show. This fall, the show was shown again at the National Theater and was sold out at all performances. Now the boys start playing again, first in Akureyri and then in the National Theater on another weekend.

Hilmir Snær and Stefán Karl.

Frettatiminn - Jan 14, 2017 / Heiða Rún verður Stella Blómkvist 

#HeidaReed

Heiða Rún verður Stella Blómkvist

Ástfangin upp fyrir haus eltir hún ævintýrin til Bandaríkjanna

Hefur nýtt líf í Bandaríkjunum

Heiða Rún Sigurðardóttir, sem slegið hefur í gegn í búningadramanu Poldark, mun leika Stellu Blómkvist í nýjum þáttum. Hún er ástfangin upp fyrir haus og er að flytja til Bandaríkjanna – að elta ástina og freista gæfunnar.

Ég býst við því að sú Stella sem þú ert búin að sjá fyrir þér í huganum sé allt öðruvísi en Stella sem kemur til með að birtast á skjánum,“segir leikkonan Heiða Rún Sigurðardóttir, eða Heida Reed eins og hún kallar sig úti í löndum. Mynd | Saga Sig Hún kemur til með að leika hina einu sönnu Stellu Blómkvist í þáttum sem Sagafilm framleiðir um lögmanninn skelegga sem leysir dularfullar ráðgátur og lifir gjarnan á ystu nöf. Hélt hún fengi ekki hlutverkið Þættirnir eru byggðir á bókum eftir hulduhöfund sem ber sama nafn og söguhetjan og ýmsar getgátur hafa verið uppi um hver hann sé í raun og veru. Því hefur hins vegar aldrei verið ljóstrað upp og Heiða býst ekki við því að það breytist með gerð þáttanna. „Það er fólk sem veit hver höfundurinn er, en það fólk er ekki að fara að segja neitt. Ég veit það ekki sjálf og held að ég fái ekki að vita það. Það breytir engu fyrir mig, en ég er auðvitað forvitin,“segir hún og skellir upp úr. „Við erum auðvitað með handritshöfund sem er okkar maður og ég get talað við hann um hvernig Stellan hans er. Það er Stellan mín.“Það er Óskar Thor Axelsson sem leikstýrir þáttunum en tökur hefjast í apríl. „Þeir ætla að ýkja Stellu aðeins. Ég er sjálf að rétt að byrja að lesa bækurnar, en ég þarf að muna að hún verður ekki alveg eins og í bókunum. Þetta leggst annars rosalega vel í mig. Ég kom heim í stutt stopp til að hitta þá sem standa að þessu hjá Sagafilm og byrjaði allt í einu að verða rosalega spennt fyrir þessu.“ Það er ár síðan Heiða fékk handritið fyrst í hendurnar og þá var hún fyrsta leikkonan sem framleiðendur þáttanna hittu. En það leið svo langur tími þangað til eitthvað meira gerðist að hún var orðin sannfærð um að hún fengi ekki hlutverkið. „Ég var ekki alveg að finna rétta taktinn í fyrstu en svo bað ég Óskar leikstjóra um einhverja punkta og fékk að taka upp annað vídeó í London. Ég vann aðeins í Stellu og þá gekk þetta upp og ég fékk hlutverkið, sem kom skemmtilega á óvart.“ Ástfangin og flytur til LA Það eru annars töluverðar breytingar að eiga sér stað í lífi Heiðu á nýju ári. Hún hefur búið í London í tíu ár en stefnir á flutninga til Los Angeles í Bandaríkjunum innan tíðar. Hún hefur verið í sambandi með bandarískum manni í tæpt ár og þau ætla að hefja sambúð í borg englanna á næstu mánuðum. „Þetta er svo sannarlega ár breytinga hjá mér. Allt mjög spennandi,“segir Heiða og viðurkennir að það hafi vissulega haft sín áhrif í ákvarðanatökunni að kærastinn sé bandarískur. „Það er auðvitað helsta ástæðan fyrir því að ég er að flytja þangað, en þar fyrir utan er þetta staður sem er ekki vitlaust fyrir leikara að heimsækja. Það stóð alltaf til hjá mér að prófa þetta einhvern tíma, þó það hafi ekki endilega staðið til að flytja þangað. Ég held samt að við munum ekkert endilega setjast að í LA. Við ætlum bara að sjá til næstu árin hvernig þetta verður. Ég er til dæmis ekki viss um að ég vilji vera með fjölskyldu þar. Þetta er akkúrat staður sem maður prófar að búa á áður en maður eignast fjölskyldu.“ Heiða og kærastinn kynntust í gegnum sameiginlega vini fyrir tæpu ári. „Þetta hefur gerst ansi hratt hjá okkur,“segir Heiða og verður hálf feimin þegar blaðamaður forvitnast um sambandið. Hann er framleiðandi og rithöfundur og þau eru ástfangin upp fyrir haus. „Við erum mjög ánægð með sambandið okkar eins og það er, og erum afslöppuð varðandi framtíðina. En þegar maður er með manneskju sem mann langar að eyða ævinni með þá hugsar maður ýmislegt. Við erum samt tiltölulega nýbúin að kynnast og maður veit ekki hvað framtíðin ber í skauti sér.“ Skilja ekki hvernig hún er á lífi Parið hefur tæknilega séð aldrei búið saman áður, þó þau hafi vissulega eytt töluverðum tíma saman og dvalið mikið heima hjá hvort öðru. Hún óttast ekki að óvæntir lestir eða skrýtnar venjur komi í ljós þegar kemur að því að flytja inn saman. „Þegar við erum hjá hvort öðru þá erum við alltaf saman. Ég var rosalega mikið úti í sumar og það var eiginlega eins og við byggjum saman. Mér finnst því alveg komin reynsla á sambúðina. Ég þreif alla íbúðina hjá honum og er búin að segja honum hverju ég er ekki hrifin af, og öfugt. Ég þoli til dæmis ekki blaut handklæði og hann verður að búa um rúmið. Við erum búin að læra inn á þessa hluti hjá hvort öðru,“segir hún hlæjandi. „Við erum bæði mjög skilningsrík við hvort annað sem er mikill kostur.“ En þó Heiða þoli ekki blaut handklæði og vilji hafa rúmið umbúið þá segist hún alls ekki vera skipulögð manneskja og með allt á hreinu – þvert á móti. „Ég er mjög utan við mig og er þekkt fyrir það. Vinir mínir eru oft í því að passa upp á mig og skilja stundum ekki hvernig ég er ennþá á lífi.“Hún segist þó vera með allt sitt á hreinu þegar kemur að starfinu. Það sé einhvern veginn allt öðruvísi. En Heiða hefur meðal annars slegið í gegn í búningadramaþáttunum Poldark sem sýndir hafa verið á RÚV og Íslendingar kannast því vel við. Tökur standa nú yfir á þriðju seríu þáttanna en svo taka við ný verkefni. Það leggst vel í Heiðu að flytja til Bandaríkjanna. „Ég hlakka til að búa einhvers staðar þar sem er alltaf gott veður og rosalega góður matur. Kærastinn minn er frá San Fransisco og við höfum ferðast mikið saman um Kaliforníu. Mér finnst hún alveg yndisleg. Það er mjög ljóðrænt að hugsa til þess að ég sé búin að vera í tíu ár í London og hafi tekið minn tíma þar. En nú sé að hefjast nýr kafli með annarri manneskju,“segir hún einlæg. Fyrirsætustarfið hundleiðinlegt Heiða var aðeins 15 ára gömul þegar hún hóf að starfa sem fyrirsæta hérna heima, en skömmu síðar var hún komin út í heim og ferðaðist heimsálfa á milli vegna verkefna. Hún dvaldi meðal annars mikið á Indlandi og ferðaðist þaðan um Asíu og Mið-Austurlönd. „Þetta var eitthvað öðruvísi, en í sannleika sagt þá hafði ég aldrei mikinn áhuga á fyrirsætustarfinu. Mér fannst það eiginlega hundleiðinlegt og ekki nógu skapandi. Það voru allir aðrir að skapa í kringum mig. Mér finnst miklu skemmtilegra að fara í myndatöku núna sem leikkona. En það var mjög gaman að fá að ferðast og það átti stærstan þátt í því af hverju ég var að þessu.“ Draumurinn var að starfa við eitthvað meira skapandi eins og dans eða leiklist og leiklistin varð ofan á. Um tvítugt flutti hún til London þar sem ætlunin var að læra leiklist. „Ég var ekki komin inn í neitt nám. Ég byrjaði bara að vinna í búð og starfaði aðeins sem fyrirsæta. Sjö, átta mánuðum síðar komst ég svo inn í rosa góðan skóla.“Hún viðurkennir að það hafi í fyrstu verið svolítið hark að vera leikkona í London. „Ég þurfti alveg að vinna með leikarastarfinu þangað til fyrir þremur árum. Ég fékk alltaf eitthvað og var oft heppin, en það dugði ekki til að framfleyta mér. Ég vann því oft á veitingastöðum og búðum, eins og flestir vina minna gerðu líka og margir gera ennþá. Mér fannst ég alltaf mjög heppin þegar ég þurfti þess ekki.“ Háskólapróf án stúdentsprófs Heiða er fædd og uppalin í Seljahverfinu í Breiðholtinu, gekk í grunnskóla þar og fór svo í Fjölbrautaskólann í Breiðholti. Hana langaði samt í MH en komst ekki inn því hún var ekki með nógu góðar einkunnir í stærðfræði. „En hver veit, ef ég hefði komist inn í MH þá hefði lífið kannski þróast allt öðruvísi. Ég fann mig aldrei beint í FB og var alltaf að skipta um braut.“ Skömmu eftir að hún skipti af tungumálabraut yfir á myndlistarbraut bauðst henni tækifæri til að fara til Indlands að sinna fyrirsætustörfum. Hún kláraði því aldrei stúdentsprófið. „Ég fékk að heyra hryllingssögur að ég yrði að vera með stúdentspróf til að komast inn í eitthvert nám og ég var mjög hrædd um að mér yrði neitað um inngöngu í leiklistarskóla í London á þeim forsendum. En það skipti svo engu máli. Þannig ég er með háskólapróf en ekki stúdentspróf,“segir Heiða sem var ekki spennt fyrir því að læra leiklist á Íslandi. Hún vildi reyna fyrir sér á stærra sviði, læra á ensku og opna fleiri dyr. Sem hún hefur svo sannarlega gert.

Eins og margir aðrir leikarar þá hugsaði hún oft með sér eftir að hún kláraði leiklistarnámið að hún yrði að skapa sér annan feril til vara, ef leikkonudraumurinn gengi ekki upp. „Ég var alltaf að hugsa hvað annað ég gæti gert sem ég myndi ekki hata. Svo hættir maður að spá í þetta þegar maður fær verkefni og byrjar að vinna. Ég hef því ekki hugsað um hliðarferil í svolítinn tíma núna.“