Γυναικάρες μου!

Έχει περάσει το μισό καλοκαίρι και ακόμα να καταλάβω γιατί το περίμενα πως και πως.

Παράξενες ημέρες οι καλοκαιρινές, η τόση ηρεμία μας γεμίζει με στρες

-ΤΖΑΜΑΛ

Είναι οι λέξεις,

οι στιγμές

είναι οι φίλοι που θα δεις,

είναι οι γνωστοί

και θα χορτάσεις μικρές χαρές

και λύπες θα περάσεις…

[η εποχή που η ραστώνη αγκαλιάζει όλες τις πτυχές της καθημερινότητας]

«Το 2019 πηγαμε εκδρομή Θεσσαλονίκη και παραμονές της εκδρομής όλοι λέγαμε "αντε παμε Σαλονικη" και η φράση αυτή μου εδινε φουλ αισιοδοξία και ανυπομονουσα πολυ. Πηγαμε Θεσσαλονίκη περασα υπέροχα, γνωρισα παιδια εκεί και ήταν το μοναδικό ταξίδι που έχω κάνει και δεν ήθελα να γυρίσω σπιτι. Πριν 1 χρόνο περίπου είχαμε δώσει μια υπόσχεση με την κολλητή μου πως θα περασουμε και οι δυο Θεσσαλονίκη, και θα κάνουμε εκεί παρεες. Με την κολλητή μου δεν είμαστε όπως παλια αλλά δεν σβήνω την υπόσχεση αυτή. Θα περάσω Θεσσαλονίκη γιατί της το ειχα υποσχεθεί και ευχομαι να ξαναγινουμε όπως κάποτε, όταν ανέβουμε πανω. Στην Θεσσαλονίκη έχω στηρίξει όλα τα όνειρα μου. Τους ανθρώπους που θέλω να γνωρίσω και τις στιγμες που θέλω να ζησω. Ο καβάφης μίλησε για την Ιθάκη, για εμενα η Ιθάκη είναι η Θεσσαλονίκη.Νιώθω ότι στην Θεσσαλονίκη συγκεκριμένα θα βρω κάτι που ψάχνω αλλα δεν ξέρω τι είναι αυτο

-μηνυμα που ειχα στειλει ενα χρονο πριν. Τωρα ειμαι στην Θεσσαλονικη.

Με κάποιους ανθρώπους, θα μπορούσα να κάθομαι σε ένα παγκάκι να συζητάω και οι εποχές να αλλάζουν γύρω μας….

Είναι μερικοί άνθρωποι που μπορείς να έχεις ανταλλάξει μονο μερικά μηνύματα μαζί τους και να μην τους γνωρίζεις,να μην ξέρεις πως είναι η χροιά της φωνής τους , ξέροντας ότι δεν θα τους γνωρίσεις καν απο κοντά λόγο απόστασης. Αλλά για εσένα να είναι ενα απο τα σημαντικότερα άτομα στην ζωή σου γιατί νιώθεις την ασφάλεια μιλώντας τους, νιώθεις την ελευθερία να πεις ότι θες, μπορείς να ανοίξεις την ψυχή σου και να πεις όλα αυτά που κρύβεις μέσα σου , νιώθεις την στεναχώρια τους σαν δικιά σου και θα ήθελες να είσαι εκεί μαζί τους όσο και δεν θέλουν, ανησυχείς για αυτός να μην πάθουν κάτι, φοβάσαι και δεν θες για κανέναν λόγο να χάσεις αυτά τα άτομα από την ζωή σου ...

Το σωστό εδώ ερώτημα είναι "ποτέ φεύγουμε και ποιος έρχεται παρέα;"

Όταν δεν νιώθω καλά πάω στους φίλους μου να μου μιλήσουν

Εντωμεταξύ οι φίλοι μου:

Nisyros, Greece ❤️

Φήμες λένε ότι τελειώνει κι αυτό το καλοκαίρι.

Άντε να έρθει ο χειμώνας να δούμε άσπρη μέρα

Η Δώρα είναι πανέμορφη <3

Να γνωρίζεις νέους ανθρώπους και να κάνεις αναμνήσεις...

Ώρες ώρες σκέφτομαι τι έκανα σε κάποιους ανθρώπους και με πλήγωσαν ή με πρόδωσαν, ενώ εγώ τους είχα τόσο ψηλά, και τους το έδειχνα...

Τους πείραξα απλά και μόνο που υπήρχα?

Έπρεπε να ήμουν κανένα ψωνισμένο κάθαρμα για να έχω το σεβασμό τους και την αποδοχή τους?

Μετά από τόσα χρόνια έχουν καταλάβει τίποτα από τη συμπεριφορά τους? Μετάνιωσαν για κάτι?

Εγώ λυπάμαι για το κενό που δημιούργησαν μέσα μου. Σε αυτό το κενό θα ήταν οι όμορφες στιγμές που θα σχημάτιζαν τις κοινές μας αναμνήσεις.

κριμα ομως που ολα καποτε τελειωνουνε

Χιος