εγώ στο τέλος του πέμπτου επεισοδίου: ουαου αυτή σειρά έχει πολύ πλάκα ^_^ μακάρι όμως να μην εξελίξουν την σχέση της πηνελόπης και του καλατζή σε ρομάντσο, λογικά θα είναι πολύ βαρετό και δεν θα μου αρέσει.
Ρε μαλακες, μηπως εχω φαει κανα mandela effect και οι λεξεις 'παρατηστε με στη γαμημενη ησυχια πριν πληρωστε εσεις τα σπασμενα' δεν υπαρχουν τελικα στην ελληνικη; Δεν γινεται να προειδοποιω καθε φορα και μετα να ειμαι και η τρελη που τσατιστηκα
Κλεινω τα ματια μου,βυθιζομαι στη μουσικη.Σε ποιον να εξηγησω τι αισθανομαι;Ποιος θα με καταλαβει;
Οι μερες που φοβομουν ηρθαν.Ηρθαν και περασαν και περασαν και αλλες..
Νιωθω μικρος;Νιωθω μεγαλος;Δεν ξερω.
Μονο να τρεχω ξερω..Τα γονατα μου ειναι πιο στιβαρα και το βημα μου πιο σιγουρο πια.Μεγαλωνω, ειναι αληθεια…
Και μαζι μου μεγαλωνει η δειψα μου και μαζι της μεγαλωνει και ο φοβος μου,για το τελος .Για τα ρολογια και για τους αριθμους που τρεχουν εναντίον μου.
Θελω μονο να με ξεδειψασω ,να με χορτασω μια φορα.Αλλα νιωθω πως ειναι στη φυση μου το να μη χορτασω ποτε.
Θελω να παρω τα βουνα,θελω να χωσω τις παλαμες μου στο χωμα,θελω να νιωσω τη γη.
Δεν εχω προλαβει να εκτιμησω τη γη,και μαζι με αυτη και αλλα τοσα.
Και η ζωη οπως μας την εχουν επιβαλλει να την ζουμε ειναι μια παγιδα και το χουν κανει τοσο καλα που το μυαλο σου δεν μπορει να σκεφτει καμια εναλλακτικη.
Νιωθω σαν ψαρι μεσα στα δίχτυα.και το χειροτερο;;
Το πιο παρανοικο κομματι ειναι οτι ψαχνω διχτυα γυρω μου και δε τα βλεπω,μα την ιδια στιγμη τα νιωθω πανω στο δερμα μου να με κρατανε ακινητο.
Θυμαμαι καποτε φοβομουν μηπως δε καταφερω να πιασω τους στοχους μου.Τωρα φοβαμαι μηπως οι στοχοι αυτοι εντελει δεν ειναι αληθινα δικοι μου.Και δεν ειναι οτι δε τους διαλεξα εγω απλα αναρωτιεμαι που ειναι η τρελα μου σε ολο αυτο;που ειναι η υπογραφη μου;Οδευω συμβατικα προς το θανατο;
…Διαβασα για ενα πειραμα που καναν καποιοι επιστημονες και απο οταν το διαβασα το μυαλο μου δεν μπορει να παψει να το σκεφτεται..Οι επιστημονες πηραν 50 νεογεννητα μυγακια και τα βαλαν σε ενα μικρο γυαλινο βαζακι τα αφησαν εκει μεσα να πετανε για μερες.Οι μυγες πεταγαν λοιπον απο τη μια ως την αλλη πλευρα του βαζου.Θελω να σκεφτεις ενα ασφυκτικα μικρο βαζο.Καποια στιγμη οι επιστημονες βγαζαν τις μυγες απο το βαζο και αυτο που παρατηρουσαν ειναι οτι οι μυγες παρα το γεγονος οτι ηταν εκτος του βαζου πεταγαν ακριβως την ιδια διαδρομη ασφυκτικα ολες συγκεντρωμενες λες και ηταν στο βαζο.Καμια δεν τολμαγε να παει λιγο παραπερα,ουτε το φανταζοντουσαν οτι υπαρχει παρα περα…
Δε θα σου πω ψεμματα με ταραξε παρα πολυ αυτο το πειραμα..
Ξαφνικα αρχισα να βλεπω μονο μυγες γυρω μου
Και τι κανουν αυτες γυρω μου;Μηπως ειμαι μυγα και γω;
Αληθεια δε ξερω και φοβαμαι οσο δε φανταζεσαι
Το μονο που θελω ειναι ονειρα εξω απο το βαζο
Δεν ξερω αν βγαζει νοημα..δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που εγκαταλειπουν τα ονειρα τους αλλα φοβαμαι μην τα ονειρα εγκαταλειψουν εμενα
Θελω να φωναξω να πανε να γαμηθουν ολα!Θελω να βαλω φωτια στον καναπε μου!Και θελω να καψω τη τηλεοραση και να παω να καψω και τη τηλεοραση του γειτονα.
Αλλα θα καταπιω αυτη τη θεληση.Θα τη ξεχασω.Θα σκασω.Γιατι που λεφτα για νεα τηλεοραση στον γειτονα;Και ο μηνας πως σκατα θα βγει;
Πολυ πεζος δεν εγινα;
Εσεις περιμενετε ποιηματα και ερωτες απο μενα.
Και γω περιμενω απο σας ποτε θα τα βαρεθειτε να παμε κανα βημα παρακατω.
Κάποιοι τον κράζουν που φοράει τη φορεσια, αλλα δεν βρίσκω να τη χρησιμοποιεί με κακό τροπο. Ο συγκεκριμένος σέβεται και τη μουσική παράδοση και τους στίχους. (Έχει μέσα και Ηπειρωτικες μελωδίες και κλαρίνα + ο καλλιτέχνης όχι μόνο έχει μελετήσει το ρεμπέτικο και τους παραδοσιακούς ελληνικούς ήχους αλλά είναι και μέρος της Ελληνικής κουλτούρας)
Και άλλοι Έλληνες τραγουδιστές έχουν φορέσει φουστανέλα εντωμεταξυ σε βίντεο με παραδοσιακούς ήχους, και δεν έφαγαν κράξιμο. (Καλά εδώ ο TUS τη φόρεσε για πλάκα και δεν παρεξηγηθηκε κάνεις)
Επίσης σαν έθνος χεσμενες τις έχουμε τις παραδοσιακές μας φορεσιές μέχρι να τις φορέσει κάποιος που "δε μας κάθεται καλά στο μάτι". Οι κραχτες μια φορά δεν έχουν φορέσει τη φουστανέλα εκτός σχολικης γιορτής να πούμε 🤦♀️
Μπορεί να γίνει συζήτηση για το που γίνεται να φοράμε τις παραδοσιακές φορεσιές χωρίς να τις μειωνουμε. Προσωπικά για τους λόγους που είπα δώ το βρίσκω οκ, γιατί και η βάση των μελωδιών είναι ελληνική παραδοσιακή αλλά και το setting στο βίντεο. Αν θέλουμε να φέρουμε την παραδοσιακή μας στο προσκήνιο, αυτός είναι ένας τρόπος.
Η mainstream hip hop μας έχει γίνει μια κόπια της Αμερικής μέχρι και στον τρόπο που τραγουδάνε για "πουτάνες και ντρογκια", και αντί να μας ενοχλεί αυτό, μας ενοχλεί ο άνθρωπος που έκανε κάτι με βάση τη δική μας παράδοση που κανονικά ο μέσος Έλληνας ντρέπεται να την αγγίξει. Αυτός που δεν ντρέπεται να την αγγίξει, ας τη βάλει τη φορεσιά.
Τέλος, ο Κολοκοτρώνης θα τον πηγαινε τρελα τον τύπο, γιατί φαίνεται από τις εμφανίσεις του ότι το ζει σα μοντέρνος μάγκας με την ψυχή του✌️
Εγω το γνώρισα το άλλο μου μισό.Και είμαι σίγουρη για αυτο.Το νιώθεις όταν ερχεται,και πολύ περισσότερο όταν φεύγει.
Έκανα τα πάντα για εκείνον.Ειναι ο μόνος άνθρωπος που πραγματικά θα πέθαινα για να είναι καλά.Το συναίσθημα δεν μπορώ να το περιγράψω,μπορει να το αντιληφθεί μόνο κάποιος που το έχει ζήσει.Ειναι σαν ξαφνικά να βρίσκεις λόγο ύπαρξης,δεν ξέρω πως να το πω αλλιώς.
Ήμουν παιδί ακόμη,έφηβη,γύρω στα 15.Και θα μου πεις" Τι μπορεί να ξέρει ένα 15χρονο για τον έρωτα;".Σαν 23χρονη πλέον μπορώ να σιγουρεψω,πως κάθε τι που ένιωσα τότε δεν ήταν υπερβολή,ήταν πραγματικό.
Ήταν τόσο δυνατό,που με σκότωνε.Τωρα το συνειδητοποιώ,θα ήταν αδύνατο να μπορέσουμε να συνηπαρξουμε μαζί για καιρό γιατί η αγάπη που είχαμε ο ένας για τον άλλον,με τον καιρό μετατρεπόταν σε τρελα.
Και εκείνος με αγαπούσε πολύ.Και είναι περίεργο αν σκεφτείς ότι κανείς από τους δυο μας δεν αγαπούσε τον ίδιο του τον εαυτό αρκετά.Και όμως,φροντίζαμε ότι μας έλειπε να το προσφέραμε ο ένας στον άλλον.
Και ημασταν οι δυο μας.Οι δυο μας εναντίον όλων.Ο κόσμος ήταν πολύ σκληρός και όμως εμείς πιστεύαμε πως μπορούμε να τον κάνουμε καλύτερο.Σαν αποτέλεσμα τελικά μας άλλαξε ο κόσμος και όχι εμείς αυτόν.
Τα φέρανε έτσι οι συγκυρίες της ζωής που αλλάξαμε πορεία.Οχι από επιλογή σε καμία περίπτωση,ποτέ δεν θα επέλεγα να τον αφήσω,όσο τοξικό και αν είχε καταλήξει όλο αυτό μεταξύ μας.Καλυτερα να πονούσα μαζί του παρά χωρίς αυτόν.Εκανε τον πόνο να φεύγει όταν ήταν κοντά.
Σταματήσαμε να μιλάμε,έπρεπε να αποστασιοποιηθούμε για καλό και των δύο.Μα εκεί καταλάβαινα ότι ήταν το άλλο μου μισό.Ενω πλέον μένουμε σε διαφορετικές πόλεις,κάθε φορά που δεν ήμουν καλα,κάθε φορά που τον θυμώμουν και μου έλειπε,και ήλπιζα μέσα μου να τον πετύχω κάπου,εμφανιζόταν από το πουθενά μπροστά μου.Σε κάποιον σταθμό λεωφορειου,σε κάποια γειτονια,στην καφετέρια που θα καθόμουν με την παρέα μου.
Έτσι είναι οι αδελφές ψυχές,επικοινωνούν χωρίς να χρειάζεται να μιλήσουν.Και πάντα έτσι ήταν με εκείνον.Ηξερα τι θέλει χωρίς να μου το πει.Ηξερε τι θέλω,χωρίς να του το ζητήσω.
Και όλα αυτά,ακόμη και σήμερα,8 χρόνια μετά.Φανταστειτε τι γινόταν τότε.
Και έτσι μετά από εκείνον,προσπάθησα να κάνω αρκετές σχέσεις.Καμια δεν λειτούργησε.Σε καμια δεν έγινα τόσο πρόθυμη ξανά να διαθέσω απλόχερα τα συναισθήματα μου.Και καθόμουν και αναρωτιωμουν τι έκανα λάθος.
Η απάντηση πλέον ξέρω ποια είναι:Τίποτα.Δεν έκανα τίποτα λάθος,απλώς ο άνθρωπος με τον οποίον ταίριαξα ολοκληρωτικά,δεν είναι εδώ.Και κανείς δεν είναι εκείνος και ούτε πρόκειται να γίνει.Ισως ξαναερωτευτω,ίσως αγαπήσω ξανά.Αλλα είμαι σίγουρη με όλη μου την ψυχή πως κανείς δεν θα μπορέσει να πάρει την θέση του.
Έτσι λοιπόν μερικές φορές,δεν καταλήγεις μαζί με τον άνθρωπο σου.Οταν είναι πολύ δυνατό,δεν κρατάει.Οπως είπα και παραπάνω η υπερβολική αγάπη καμιά φορά,έχει αντίθετα αποτελέσματα.
Συνεχίζω σήμερα να εύχομαι τα καλύτερα για εκείνον.Και ποιος ξέρει;
Ήμουν και θα είμαι αυτή που θα επουλώνει της πληγές ενός ανοιχτού ποτού για να μην χαλάσει με τέτοιο φέρσιμο για να το πίνουμε και οι δυο το αποτέλεσμα αυτής της γενναίας πράξης είναι να το κατεβάζω όλο και να παίρνω την ευθύνη την υγείας μου εσύ και σημασία έχει το εσυ μετα το εμείς εσυ θα εισαι αυτος που θα με μαγεύει με τα τρελα κόλπα της υπέρτατης λατρείας και το μεθυστικό εκείνο ύφος της υπερασπιστικής αγάπης ; Γιατί δεν ξέρω αρχικά και δεν ξέρω προς το τέλος τι θα ακολουθήσει με τόσα περιστασιακά μεθύσια και τόση σκόνη ειλικρίνειας και ψυχοαγάπης .
Θελω καποιον ο οποίος με κανει και νιώθω ομορφα ρε παιδί μου, τον γουστάρω τρελα αλλα τελευταια αδιαφορει για εμενα και δε ξερω τι να κανω. Μπορεις να μου πεις;
Δεν αξίζει, αν αδιαφορεί σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεται. Γι αυτό δεν αξίζουν όλοι τον χρόνο μας.