Zaskakujące.

15.03.2022 Zawsze pisanie mnie uspokajało, bardziej lub mniej, ale zawsze. Już od jakiegoś czasu myślałam o tym, aby do tego wrócić. Chciałam założyć bloga, kolejnego. Kiedyś miałam ich, jak większość nastolatek - dużo. Do połowy zapomniałam haseł, do części e-mailów, a resztę całkowicie wyrzuciłam z pamięci . Tak jak “scurrka”. Naprawdę, nawet nie zdawałam sobie sprawy, że mam takiego bloga. Patrząc po postach, zbyt długo go nie prowadziłam i raczej optymizm się ze mnie nie wylewał. Czy coś się zmieniło? Cóż, nadal mam szczurka, czy raczej szczurki, bywam nerwowa, zła, nieodpowiedzialna, czasem złośliwa. Bywa, że chcę gdzieś uciec. Ale chyba taka jest moja natura, niecałkowicie z tego wyrosłam. Ale chyba nie musiałam. Chyba tak naprawdę nie wyszło źle.

Polubiłam to jaka jestem

Musiałam kilka razy uciec, aby chociaż trochę się zrozumieć

Klatka

30.12.16 Czuję się, jakbym była ptakiem zamkniętym w klatce, która dodatkowo jest przestawiana z kąta w kąt. Chciałabym gdzieś odlecieć, przestać być niepotrzebnym wyposażeniem domu. Mam wrażenie, że tylko sprawiam problemy, nie można mnie zrozumieć.

28.06.16 Wakacje. Bruk przyjemnie ogrzewa podeszwy butów, z różnych stron dobiega bulgotanie fontann. Wakacje. Ulice są puste; większość ludzi siedzi w pracy. Skazani są na nienaturalny powiew wiatraków lub klimatyzację. Wakacje. Jakoś tak dziwnie opuścić klatkę, mimo, że tylko na dwa miesiące.

03.05.16 r. Za oknem padał deszcz, burza warczała gdzieś ponad drzewami. Udało nam się złapać autobus, który skrócił nieco powrót do "domu". Krople uderzały o dach pojazdu, a ja myślałam tylko o tym, że tam skąd pochodzę, świeci teraz słońce i ludzie nie muszą martwić się piorunami. Mimo to nie chcę wrócić. Nie chcę być również tu, gdzie jestem. Chcę podróżować dalej. A może uciekać?

Nawrót wspomnień

Nieokreślony lęk zamieszkał w mojej głowie. Przez większość czasu śpi, ale gdy tylko wybudza się ze snu, stawia pozostałe zmysły w pełnej gotowości. Przed chwilą powrócił. Leżałam spokojnie w łóżku, dochodziła godzina druga i nagle zerwałam się; bez krzyku, pisku, jedynie oczy miałam szeroko otwarte. Przypomniało mi się znów. Wstrętne wspomnienie napadło na mnie nieoczekiwanie. Teraz na pewno już nie zasnę.