"..ένα ζεστό χέρι στην κρύα ζωή μου..."

....

...αυτό ήμουν για εκείνον κάποτε....

30/05/22

Πέρασε ένας μήνας χωρίς να μιλήσουμε.

Μπορεί να προσπαθώ να μην σε σκέφτομαι αλλά μου λείπεις.

Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν ήσουν και κάτι σημαντικό.

Το υποσυνείδητό μου όμως δεν λέει να το πιστέψει.

Πάλι σε είδα στον ύπνο μου.

Πάλι ήμασταν μαζί.

Αγκαλιά.

Μην φεύγεις.

Το μόνο κοινό μας πλέον..

Μη το κάνεις...

μην με ξεχάσεις, σε παρακαλώ.

Πόσο εγω

h psyxikh mou ygeia katareei

Θα σου λειψω... Που θα παειι...

Θα σου λείψω κάποτε…

Θα σου λείψουν οι κλήσεις μου, τα μηνύματα μου. Ο τρόπος που νοιαζόμουν για εσένα και σε αγαπούσα. Τα χέρια μου που άγγιζαν το πρόσωπο σου και την μέση σου…

Θα σου λείψω κάποτε!

Τελικά τι είναι η αγάπη;

... Ίσως είναι μια πλάνη ..

Ίσως να είναι μια κατάρα που ήμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε...

Όταν η καρδιά είναι εκτεθειμένη, όσο ζεστά και να ντύνεσαι, αυτή παραμένει κρύα...

Και στην τελική, δεν έχασα και κάτι σημαντικό, ανθρώπους που δεν πίστεψαν σε μένα έχασα.

Θυμάμαι ακόμα την τελευταία υπόσχεση που μου έδωσες.

Όταν σου είπα ότι θα μου λείψουν όσα περάσαμε το 2020 εσύ μου υποσχέθηκες πως το 2021 θα περάσουμε ακόμα καλύτερα. Πώς θα είναι η δική μας χρόνια.

Μου το υποσχέθηκες και το εννοούσες

Αλλα κατέληξε όπως όλες οι υπόλοιπες υποσχέσεις σου,

Στον κάδο απορριμμάτων του κινητού μου

Θα έπρεπε να ντρέπονται 😔😒

Χθες, ένας καθηγητής, διέκοψε το μάθημα και άνοιξε 45λεπτη συζήτηση για το προκλητικό ντύσιμο των γυναικών και πως αυτές γνωρίζουν ότι γίνονται αντικείμενα των ανδρών εξαιτίας του, συνεχίζουν όμως να επιλέγουν τέτοιου είδους ένδυσης. Η αιτία; Τα πέντε εκατοστά κοιλιάς μου που φαινόταν κάτω από την αμανικη μπλούζα που φορούσα με μια ψηλομεση φόρμα, όταν έβγαλα το φούτερ μου. Ο καθηγητής αυτός, κατά τ αλλά ευχάριστος άνθρωπος, ισχυρίστηκε πως όταν μια κοπέλα φοραει κάτι, ξερει πως είναι προκλητικό, όμως το φοραει για να τραβήξει τα μάτια των άλλων και συν όλα αυτά, εμποδίζει το εκπαιδευτικό περιβάλλον του καθηγητή της. Πως τα αγόρια είναι από τη φύση τους έτσι και λογικό να μην μπορούν να συγκεντρωθούν όταν μια μαθήτρια είναι προκλητικά ντυμένη. Στην άποψη πως εμεις οι κοπέλες φοράμε ρούχα που μας κάνουν να νιώθουμε άνετα, απάντησε πως με τον όρο άνετα εννοούμε πως νιώθουμε αρεστές στα αγόρια. Τέλος είπε πως σε μια εκδρομή λυκειου ένιωσε σαν «διακινητής» καθώς τα κορίτσια φορούσαν κοντά φορέματα και ψηλά τακούνια.

Αυτοι είναι οι άνθρωποι που μας διδάσκουν ώστε να βγούμε σωστοί στην κοινωνία; Αυτες τις ιδεες θελουμε στα σχολεία μας;

@catastrophique

Συμβουλή προς όλους

ΠΟΤΕ μην δημιουργήσετε σχέση με ενα παιδι που εχετε τους ιδιους κολλητους. Ειδικα εαν τους ξερει και χρόνια. Αυτο ειναι οτι χειρότερο. Οτι και να σου συμβεί δεν μπορείς να το μοιραστείς μαζί τους όποιος πόνος και να σε διακατέχει δεν μπορείς να τον εκφράσεις όσο και να σου λείπει αυτό το άτομο δεν μπορείς να τους το πεις γιατί θα το μάθει

Κι αν κάποτε χωρίσετε με αυτό το άτομο αυτό είναι το χειρότερο από όλα πρέπει να πνιγείς τον πόνο σου και να λες πως όλα είναι εντάξει πώς τον έχεις ξεπεράσει πως δεν νιώθεις συναισθήματα πλέον για αυτόν πως δεν σου λείπει τα βράδια Πώς δεν σου λείπουν τα φιλιά του και οι αγκαλιές του Πώς δεν σου λείπουν τα μηνύματα του Πώς δεν σου λείπουν οι φωτογραφίες του μαζί σου πως δεν σου λείπουν τα μάτια του πως δεν σου λείπει το χαμόγελό του πως δεν σου λείπει το άρωμά του πως δεν σου λείπει η φωνή του Πώς δεν σου λείπουν οι βόλτες που έβγαινες μαζί του Πώς δεν σου λείπουν τα μηνύματά του πως δεν σου λείπει γενικά αυτός

Όλα αυτά είναι Σαν μαχαίρι που χαράζει την καρδιά σου αργά και βασανιστικά κάθε μέρα πονάς όλο και πιο πολύ προσπαθείς να μη Γυρίζεις το κεφάλι στο παρελθόν αλλά είναι αδύνατον...

Παρόλο που σε ειχα ξεπεράσει, το ειχα αποδεκτει. Ειχα αποδεκτει πως ολο αυτο ηταν μια καλοστημένη απάτη, ενα αρκετά καλο ψεμα, εσυ ομως ξανα μπηκες στην ζωή μου χωρίς να με ρωτήσεις. Και δεν ειναι οτι ειμαι ακομα ερωτευμένη μαζι σου απλα μου λεοπουν ολα αυτα που εχουμε περασει, τις αναμνήσεις που ειχαμε στο σπίτι μου, τα σαββατόβραδα εξω στην δροσιά, τις συναντήσεις μας στο ταρατσακι.

Ποιος θα μου το ελεγε, πως μετα απο τόσους μηνες, θα ξαναβρισκομασταν στο ίδιο ταρατσακι με την ιδια παρέα.

Πως μπορεις να εισαι τοσο ανεσθητος πραγματικά. Τοσες αναμνήσεις ειχαμε ρε γαμωτο και εσυ κανεις σαν να μην εγινε ποτε τίποτα. Αυτο ημουν για σενα; Ενα τίποτα;

6 Μηνες.

6 μηνες έκανα να σε ξεπεράσω,και νόμιζα ότι θα μου μεινεις απωθημένο.Αλλα τελικά βλεπεις τα δύσκολα είναι για τους δυνατούς,γι’αυτο και πληγώθηκα τόσο από εσένα,επειδη ειμαι αρκετα δυνατή για να βγω από το δωμάτιο που 6 μηνες με έπνιγε από στεναχώρια,ανασφάλεια,αδυναμία και κυρίως από σκέψεις.Εδιωχνα ότι όμορφο και άξιο ερχόταν στην πόρτα αυτού του δωματίου χωρίς δεύτερη σκέψη,με μια μηδενική αίσθηση του ποσο κακο έκανα στον εαυτό μου.Δεν εβλεπα τι αξιζω γιατί δεν με ένοιαζε τι άξιζα,με ένοιαζε απλά ότι ήθελα να γυρίσεις εσυ,λες και θα εφερνες το φως.Βλεπεις,δεν έφερες κανενα φως τελικά.Εφερα το φως μου μόνη μου μεσα από καταστάσεις που με έβαλες να περασω,καταστάσεις που με έπνιγαν κάθε βράδυ πριν κοιμηθω και κάθε πρωί μολις ξυπνούσα που δεν είχα την καληνύχτα και την καλημερα σου.Εμαθα να ξυπνάω και το πρωτο πραγμα που κάνω είναι να πινω νερό και όχι να κοιτάω το κινητό μου για να δω αν αξιώθηκες να δεις τι αφησες πίσω σου.Εμαθα να πηγαίνω βολτες και να μην κοιτάω γύρω μου για να δω μήπως συναντήσω τα ματια σου,κοιτούσα τα ματια των ανθρώπων που δεν έφυγαν δειλά όπως εσυ.Εμαθα πριν κοιμηθω να ακούω το αγαπημενο μου τραγούδι και να χαμογελάω αντι να κοιτάω μια οθόνη δακρυσμένη.Και οσο για τους ανθρώπους που δεν έφυγαν δειλά έχω να σου πω ότι είναι εδω και δεν θα φύγουν.Επισης όταν έσβησα τα κεράκια για τα 18 γενέθλια μου δεν σε κοιταξα στα ματια για να ευχηθώ να κρατήσει και να μην φύγεις από την ζωή μου.Ειχες φύγει ηδη κι ας ήσουν εκεί να με βλεπεις να σβήνω τα κεριά μου χωρίς καμία λάμψη ευτυχίας στα ματια μου.Και επειδη σε κουρασα να ξέρεις πως πέταξα αυτο το λευκό μπλουζάκι που φόρεσα την πρώτη μερα που βγήκαμε,δεν κοιτάω πια τους αριθμούς στις οδούς οποτε είναι 19 και δεν κοιταξα ποτε ξανά τα σκαλια μας με την ελπίδα να με γεμίσουν,επειδη ειμαι πιο γεμάτη από ποτε.

Και αν η μοίρα μου μου το χει κάπου να σε συναντήσω

Κάνε ένα βήμα πίσω και παράτα με

Κι αν η μοίρα μου το χει να κρατιέσαι σε άλλον ωμό

Θα χυθω βροχή στον δρόμο και αντε πατα με.....

Εγχειρίδιο επιβίωσης για τους κοινωνικά ανασφαλείς-Solmeister (Ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει,ευχαριστώ)

ΠΝΊΓΟΜΑΙ

Πνίγομαι, δεν ξέρω ποια είμαι και πού βρίσκομαι

Πνίγομαι, Βγαίνω από το σπίτι και σε δρόμο ατέρμονο τρέχω για να ξεφύγω. Να ξεφύγω από τα τέρατα που κυριαρχούν στο μυαλό μου.

Πνίγομαι, τα δάκρυα κυλάνε χωρίς σταματημό

Πνίγομαι και δεν έχω κανέναν να μιλήσω

Πνίγομαι...