Bir şeyler karalayıp içinizi döktüğünüzde “keşke sen de mutlu olsan”, hiçbir şey yazmayıp mutlu olduğunuz anlarda “neden artık eskisi gibi yazmıyorsun” diyen insanlar var buralarda. Mutlu olunca yazamaz bazı insanlar, bu yüzden en büyük hayalleri bir daha asla bir şeyler yazamamaktır. Bu insanlar doğarken ağlamışlardır ve ölene kadar düzenli aralıklarla ağlamaya devam ederler. Ölürler, seyirciler alkışlar, perde kapanır. Ölümlerinden itibaren tüm dünya onları hayata döndürmeye çalışırlar, “keşke şimdi aramızda olsaydı” derler. Ancak aynı insanlar o an, o saniyede bir başka kalemin ucunu açmakla meşguldürler. İnanın bana her insan uçsuz bucaksız zamanda bir nokta değildir dostlar. Bazıları virgüle doğru kayar, azalarak yok olur; bazıları ünleme doğru kayar, ortalığı inleterek yok olur; bazıları ise üç nokta… Onlar, bugün aramızdalar. Çünkü bazı hikayeler asla bitmez dostlarım.