Ama kimse eskisi gibi olmayacak. Ne sen, ne ben ne de başkası. İki yabancı değiliz ama birbirimizi bu kadar iyi tanırken iki dostta değiliz. Hayatlarımıza aldığımız insanlar da gelen özlemi geçirmeyecek sadece biz daha az hissedeceğiz yokluğumuzu. Ellerim, tenim seni arıyor, kalbim ruhum desteğini bazen de sesini olacak demeni ya da ben yine de yanında olurum demeni ama olmayacaksın demeyeceksin biliyorum. Bazen keşke desen diye düşünsem de karşı koyamam diye korkuyorum. Beni şaşırtsan keşke ama şaşırtmayacağını biliyorum.

Bazen özlüyorum ben de seni...

Bil istedim.

Elimdeymiş...

Seviyorum ama elimde olsa sevilmediğim bu yerden arkama bakmadan kaçmak isterdim, bitirmek isterdim ama elimde değil..

İnce düşünceli bir kadınsın belli. Sevdin mihissettirir, bir şekilde mutlu da olur mutlu da edersin ama seni çok üzerler kırarlar dünya anlayışsızlar ile dolu senin kadar narin birine senin gibi ince düşünen sevgili yakışır. Öyle değillerse siktir etme zamanı gelmiştir polyanna olma.

Söylendiği kadar kolay olsaydı vazgeçmek belki de çok mutlu olurdum ama polyanna çok değilimdir. Teşekkürler anlamaya çalıştığın için

sen tozlu bir kitabın her hangi bir sayfasında kimsenin fark etmediği ama benim altını çizdiğim bir cümlesin.

Ben, gemi batarken atılacak ilk yüküm*

Fark ettim ki, birileri üzülmesin diye yaptığım her hareket öyle ya da böyle beni üzmüş. Ağlatmış bazen, bazen uykularımı kaçırmış. Ağzımı açıp tek kelime etmemişim ama. Olsun, geçer gider demişim ama hep bir yumru kalmış boğazımda. Hep biraz eksiklik, biraz kırgınlık kalmış.

“hatalarınızı bi kez affeden, yaptıklarınızı alttan alan birini bulduğunuzda o kişi her yaptığınıza katlanabilirmiş gibi geliyor ama büyük yanılgı. her insanın yeter artık dediği, sabrının tükendiği bi nokta olduğunu unutmasanız keşke.”

Mesaj atabilirsiniz 🙋🏽‍♂️

Uzun süredir bir şeyleri değiştirmeye, düzeltmeye, iyileştirmeye ve elimde tutmaya çalışmaktan yorulduğumu farkettim. Boşluğa uzun uzun baktıran bir yorgunluk bu. Artık ne olacaksa olsun, halledemedim çünkü..

Bir insanı ya seviyorsundur onun için her şeyi yapamaya çalışırsın, kaybetmekten korkarsın, değer verirsin ya da sevmiyorsundur sevip sevmediğin için oturur günlerce düşünür yapacağın şeyleri fazlalık görür ve kaybetmekten korkmazsın. Eğer seviyor olsaydın karar vermek çok kısa olurdu. Hayatında ki yeri köşesi olan bir insanı bu kadar uzun nereye koyacağını bir kez daha düşünmezdin. Çünkü o giderse orası boşluk olurdu, bilirdin. Ama evin balkonu gibi bir köşe verdiysen o boşluğu umursamaman normal. Bir oda verebilecek kadar laik görmediğin değerli görmediğin içinde nereye koyacağını bilememen de normal. Yani seviyorum değer veriyorum diyip hayatınızdaki diğer kişileri düşünüp tercih yapmayı düşünüyorsanız tercihi diğer kişilerden kullanın çünkü onu gerçekten sevsen diğerlerini düşünmezdin. Artık hayatınıza almayacağınız insanları daha fazla oyalamayın, kandırmayın..

Ben aynı konumda bıraksaydın böyle uzun uzun düşünmezdim bende ki yerin belli çünkü çekiceğim acı, yaşayacağım mutluluk, verdiğim oda hepsi belli. Ve hiçbir zaman diğerleri ile tercih meselesi yapmadım ilk tercihim baştan beri sendin. O sevgiyi, değeri, odayı veremeyeceğimi düşünseydim de seni hiç oyalamazdım, kandırmazdım. Ama en azından içim rahat gerçekten sevmiştim..

ağlayanlar için, her şarkıya otuz yedi saniyelik sessizlik bırakılmalıdır.

Beklentiler Üzer kitabından..