Yaşamıma kırgınım...🍁

Samimiyetle yaklaştığım her şeyin beni hüzne geri döndürüşüne, tüm sevinçlerimin ödettiği bedellere, var oluşuma,hepsine. Hissettiğim eksikliklerin sebebi olan her şeyi gözyaşlarımla seyrediyor oluşuma kırgınım mesela. Gece olduğunda tek başına hiçbir anlam taşımayan odamın köşesi, düşüncelerimin etkisiyle beni bunalıma sürüklüyor. Yaşadığım her anıma ‘neden?’ diye sormaya devam ettikçe bitkinliğe doğru yol alıyorum, anladıkça da daha derine hapsoluyorum. Ben kendime yetemedim, bu yüzden geçici umutlara bel bağlamanın bedelini ödüyorum..”

Bitti diyorum,Kelimeler can veriyor kağıdın üzerinde...🍁

Gitti diyorum,Seni düşündüğüm şehirlere yağmur yağmaya başlıyor...Seviyorum diyorum,Gecenin bir yarısında güneş ışığını aya veriyor...

Özlemin buruk bir tadı var🪴

hele seni özlemenin bir kokusu var bütün çiçeklere değişmem. Bir ışığı var, bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz. Verdiğin bütün acılara dayanıyorsam; Seni özlediğim içindir. Beklemenin korkunç zehri öldürmüyorsa beni; seni özlediğim içindir. Yaşıyorsam; içimde umut varsa, yine seni özlediğim içindir. Seni bunca özlemesem; bunca sevemezdim ki...

Bu gece kar tanelerini seyrederken, Sevdiğin şarkıyı dinliyorum...

Engel olamıyorum yanaklarıma düşen damlalara, Kaç gecedir uykusuzum bilmiyorum. Bildiğim tek şey, şimdi çok uzaklardasın Kollarımı açsam sarılır mısın? Oralarda bir yerlerde sen de özlüyor musun? Bazen her şeyi boşverip bana koşasın geliyor mu? Hasret karlı dağları aşarmış da bir gururu geçemezmiş. Aşıklar en çok gecelere yenilirmiş. Bu gece sen uyurken, Buluttan bir battaniyeyle örteceğim üstünü. Rüzgarın uğultusuyla gönderdiğim, Bir masal fısıldayacağım kulağına. Eğer bir gün yolun düşerse buralara, Gün ışırken, şehir uyanırken kapımı çal. Cam kenarındaki eski koltuğumda seni bekleyeceğim. Plakta dönerken sevdiğin şarkı, seni düşleyeceğim.. 🌿🍷🌔

Kabullenmek bu dünyadaki en zor şeylerden biri...🪴

Çünkü insan kabullenirse inandığı, hissettiği, düşündüğü neredeyse her şey değişecek. Belki de bir şeylerin aslında zannettiği gibi olmadığı gerçeğiyle çarpışacak. Doğup büyüdüğün evden, mahalleden, şehirden aniden taşınmak gibi...

Bazı anlarda cesaretim kırılıveriyor... 🪁

Bir uçurtmaya, gözlerimi ayırmadan uzunca bir süre bakabilecek cesareti bile bulamıyorum kendimde. Uçurtmanın dengesi bozulacak, kuyruğu dolanacak ya da ipi kopacak gibi geliyor. Bir şeyler iyi gitmediğinde ve tüm bunlar üst üste geldiğinde, insan, bundan böyle yaşananların ve yaşanması muhtemel olanların kötülükten başka bir şey getirmeyeceği hissine kapılıyor. Bir adım sonrasında toprağın ayaklarının altından kayıp gideceğini düşünmek gibi bir his bu. Her adımı boşluğa atmak gibi. İnsan alınyazısına sonradan çirkin bir el yazısıyla eklenmiş uğursuz cümleler gibi. Şeytanın kirli elleriyle hayatımıza dokunabilme uğraşısı gibi...

Sanki güzel olan her şey senden bir parçaymış gibi..🌾

Mesela dünya aydınlıksa senin yüzündendir. Güneş bu kadar parlıyorsa, sebebi ışıl ışıl gözlerindir. Bulutlar bu kadar yumuşaksa, pamuk kalbindendir. Eğer ellerim ısınıyorsa, sen ellerinle sardığın içindir. Böyle işte, dünyamda güzel olan ne varsa bir şekilde seninle ilişkilendirilmiştir. Çünkü seni sevmek biraz da böyledir, deli işi.

Çok abartıyorsunuz her şeyi...🍂🌧️

Bu kadar sevgi, bu kadar duygu vıcık vıcık nerenizden çıkıp geliyor anlayabilmiş değilim. Ben mesela sevmiyorum insanları. Sevemiyorum. Hayvanlara, doğaya bir şey dediğim yok. Ama insanlara tahammülüm yok hiç...

şimdi yoksun, seni dilediğim kadar düşünebilirim artık 🌧️

tutar ellerini öperim uzun uzun, kimseler ayıplayamaz beni. yokluğunda seni nasıl sevdiğimi anlayamazlar. işte gözlerin, işte dudakların, senin olan ne varsa karşımda duruyor. sevdiğim şarkıları söyletiyorum, dudaklarına, ve hoyrat ellerimle seni, her gün biraz daha güzelleştiriyorum. bütün aynalarda sen varsın.

Bakın sevmek cümlelerde, filmlerde gördüğünüz gibi bir şey değil...🌅

Yani öyle birkaç sevgi mesajı, birkaç gece, birkaç sahiplik fotoğrafları falan öyle değil daha farklı. Mesela onu görünce hızlanan kalbiniz değil. Her adımda ona yaklaşma, onu görme hissidir sevmek. O adımları onun için atmaktır. Bir sokak arasında elini tutmak, elini tutmak değildir sadece. Benimsin diyebilmenin dışavurulmuş halidir sevmek. Beraber içilen sigarayı küllükte söndürüp bunu fotoğraflamak değildir. Onun ciğerinden çıkan o zehri bile ciğerlerinde hissetmektir. O masada yanan şeyin sadece sigara değil, ciğerleriniz olduğunun bilinciyle içmektir o sigarayı. Rakı içelim, güzelleşelim mantığıyla içilen rakı değildir. Suyla karışınca rengini kaybeden, ortaya farklı bir renk çıkan, birleşmenin, bütün olmanın bilinciyle içilen rakıdır sevmek. Birlikte fotoğrafı olmadığı halde, “olsun abi, ben onu hayal ediyorum… varmış gibi davranıyorum” demektir, sevmek. Üstünden günler, aylar, yıllar geçmesine karşın, nefretle değil, hala, her şeye rağmen ilk günkü gibi bakabilmektir. Kokusunu kilometrelerce öteden alabilmektir. Damarlarında akan kanda hissebilmektir, sevmek. Keşkelerde değil, iyi ki’lerde saklayabilmektir. Ihtişamlı sevmeleri geçelim. sevildiği için kendiyle onur duymaktır, sevmek. Bir meyvenin olgunlaşmasını beklemek değil, düşüp onun toprağına karışmaktır. sadece sevinçlerine, mutluluklarına değil, kötüsüyle iyisiyle her anında yanında olmak, olmasan da yanındaymış gibi hissettirmektir, sevmek. dinlediği müziğin sözlerinde anlam aramak değil, o müziği onunla yaşamaktır. Onu hep yanında istemek değil, kötü anında bile bir adım uzağında olmaktır, sevmek. Siz sevmeyi değil, sevginin anlamını bilmiyorsunuz. Gözle değil yürekle oluyor o. 🌿

bir gece yarısı güneşi getiremem sana, kendi güneşimi kaybettim 🌌

sabahı sabaha ekleyip dokunulmamış bir gökyüzü veremem sana, kendi gökyüzümü kirlettim.

gri hayaller kuruyorum, ıslak ve saki düşlerim var. yorgunum ama yürümeme engel değil. tükendim ama henüz nefes alıyorum hala düşmedim.

huzuru menekşe kokusunda aramanın lüzmü yok, vazgeçelim. sardunya değiliz belki, düştüğümüz yerden can bulup kalkamayız ancak böyle de bir yere varamayız. bırak bitsin, bırak kopsun; bir kıyamet bin günahtan iyidir.

Konuşsam ağlayacağım, susam boğulacağım, yazmak tek çözümüm...🍁

içimde birsürü insan uçurumdan atlıyor sanki,sıcacık oluyor kalbim,sırtım ve ardından tüm bedenim,bu hissin adı ne ?

gecem gündüzüme karışmışken,gece güneşi gibi oldun,arayıp buldukların değil de,tesadüfen rastladıkların getirirmiş mutluluğu,ben sana rastladım,seni ayrı tanıyorum,ritimlerinle tanıyorum seni,gülerken görmedim belki daha,ama bakışların dahi günümü gün ediyor,sevgim kaos kadar güçlü,bir kedinin kendisini sevdirmeye çalışması kadar aciz,bu ikisini sağlamak zor,sevgimin gücü sağolsun diyelim,belki de beni bana geri verebilecek tek kişi sensin,parmakların tellerin arasında dolaşırken kulaklarımın içinde dolaşsa notalar,bak bu en güzel doğum günü hediyem olabilir.. 🍁🍁🍁

Ben, pek yazamam bilirsin...

öyle takılırsan aklımın herhangi bir köşesine,duramam yazarım, seni ve güldüğümde içimde yarattığın güzelliği ,huzuru. sen benim hayatıma damdan düşer gibi girdin , ah sen ne güzel girmişsin hayatıma ah sen ne güzel varsın sevdiğim.... güne sesinle başlayıp,sesinle sonlandırmak ne güzel bir nimet ,ne şükredilesi bir duygu. Sana ne desem az kalacak biliyorum çünkü başkaları sevdiğini yağmura,güneşe yada ne bileyim bir çiçeğe benzetir ben seni öyle şeylere benzetemem sen benim her mevsimim,her günüm, güneşim,yağan yağmurum,hangi mevsimde hangi çiçek açıyorsa o çiçeğimsin, sen benim çocukluğumsun daha nasıl anlatayım ki bu duyguyu... ne güzel diyor Volkan Konak ; “güldün,güller açıldı penceremin demirlerinde,güldün avucuma döküldü inciller,sen güldün sevdiğim, kırk yıllık beton,çayır çimen şimdi..”

Sen bir şarkı,bir şiirsin. Tenimden hiçbir zaman düşmeyeceksin, geçtiğimiz tüm yerler ,verdiğimiz bütün sözler, dağlar yollar şahittir sevgimize. Sen gidersen dağlar yollar ağlar , sen gidersen kalbim hep seni arar, sen gidersen geçmez yıllar. Sen hep kal tanrılaştırdığım sevgilim... sen bende kal benim nerde kaldığım umrumda bile değil sokakta, bankta, bilmediğim bir yolun yolcu koltuğunda. Sen içimde kaldığın sürece ,kaldığım her yer güzel sevdiğim... 🍃

Sahi nedir sevmek; bir muma ateş olmak mı ?

Yoksa yanan ateşe dokunmak mı?

sevmenin tarifini yapamam ama 4 kelebeğin bir hikayesi var bunun la ilgili belki bilirsin:

Bir zamanlar 4 kelebek ateşin sırrını çözmeye karar vermişler, sonra hep beraber yanan bir ateşin yanına gitmişler.

Aralarında konuşurlarken

1.kelebek:

- "Önce ben gideceğim ve ateşin sırrını çözüp size de söyleyeceğim." demiş ve gitmiş.

Şöyle bir ateşin etrafında dolanmış, gelmiş. Arkadaşlarına:

- "Ben ateşin sırrını çözdüm: Ateş ışık yayan bir şey." demiş...

Kelebekler buna ikna olmamışlar. Ateşin bundan daha büyük bir sırrının olduğunu düşünmüşler.

Sonra 2.kelebek:

- "Ben gideceğim, ateşin sırrını çözeceğim ve size söyleyeceğim." demiş ve gitmiş...

Ateşe biraz daha yaklaşarak bir tur atmış ve gelmiş. Arkadaşlarına:

- "Ben çözdüm ateşin sırrını: Ateş ısı veren bir şey" demiş...

Kelebekler buna da ikna olmamışlar.

3.kelebek:

- "Ben gideceğim ve ben ateşin sırrını çözeceğim." demiş ve gitmiş...

3. kelebek biraz daha cesaretliymiş. Ateşe yaklaşmış, o kadar yaklaşmış ki ateşin yalımı kelebeğin kanatlarını yalayıp geçmiş. Kelebek döndüğünde arkadaşlarına:

- "Asıl ben, ben çözdüm ateşin esrarını" demiş büyük bir heyecanla...

- "Ateş, yakıcı bir şey." demiş.

4. kelebek ikna olmamış bir türlü.

Ateşin asıl sırrının bu olmadığını düşünmüş inatla. Birden arkadaşlarının yanından ayrılmış ve ateşe doğru gitmeye başlamış. Arkadaşları ne olduğunu anlayamamışlar bile. Sadece izlemeye başlamışlar. 4. kelebek önce ateşin etrafında bir tur atmış. Sonra bir tur daha ve bir tur daha. Her seferinde ateşe daha çok yaklaşıyormuş. Artık o kadar çok yaklaşmış ki alevler kanatlarını kavurmaya başlamış. Ateşin etrafında son bir kez daha dönmüş ve ateşin içine kendisini bırakmış. Küçük bir parıltı yanıp sönmüş ateşin içinde.

Ateşin hakikatte ne olduğunu sadece bu kelebek anlıyor tabiki. Geri gelip arkadaşlarına ateşin ne olduğunu anlatamıyor, zaten anlatması da gerekmiyor...

Çünkü; ateş aşkdır ve anlatılmaz, sadece yaşanır.

Bizler de hayatımız boyunca bir şeyleri anlamaya çalışırız ve bunu da 3 kelebek gibi yapmaya çalışırız. Yani hepimiz 4.kelebeğin yaşantısını isteriz ama 3 kelebeğin hayatını yaşayıp dururuz....

İçimde çok büyük bir ağlamak var...🏵️

Bir ağacın altında oturarak hem kendime, hem bütün insanlara, hem börtü böceğe, kurda kuşa. Bin yıllık gözyaşıyla ağlamak istiyorum...

Yalnızlığım bir mutluluk arayışı değil...🍂

çünkü yapımda yok mutlu olma yeteneği; hiç kaybetmemiş olanlar dışında kimsenin elde edemeyeceği huzur da değil peşinde koştuğum; bir uyku arayışı benimki, bir silinme isteği, utangaçça bir reddediş...

Belli, senin şiir falan okuduğun yok. Eğer şiir okusaydın bilirdin ki aşık adam sınanmaz...✒️