Dinle, Küçük Adam*

İnsan her şeye alışır diyorlar ya, öyle değil aslında. Başka çaren olmadığı için katlanıyorsun ama alışmıyorsun.

“Yüreğim, toparlan gidiyoruz! ya da toparlandım gidelim! ârafta kalakalmak yakışmadı bize; bir adım atalım hadi, “yâr” deyip susalım; “yâr”dandır deyip razı olalım!” ____ #İbrahimTenekeci

Anılar her yerde. Yaksan yakılmaz, atsan atılmaz.

Cemal Süreya özetlemiş; Günlerce konuşmaz, yazmaz, aramaz, sormaz; Sonra gelir bir merhaba der, yine o kazanır.

Eğer sevgi gerçekse, mesafeler engel değil özlem olur. Aşk mesafe tanımaz.

“Dün olan oldu, bugünü yaşayacak ve yarını güzel hayal edeceğiz.Böylece geçmişimizi değiştirmek de mümkün olacak, kendi ellerimizle “keşke” diyeceğimiz değil “iyi ki” diyeceğimiz bir geçmiş inşa edeceğiz.”

Bektaş Şenel- GALATA’DA İKİ YABANCI

Ne kadar kızgın olsan da küs kalamadığın insanlar da var, küsmeye bile gerek duymadığın basit insanlar da.

Özlemin ne demek olduğunu en çok kendinden kilometrelerce ötede birini seven insan anlar. Ayrılınca sokak sokak dolaşamaz belki karşılaşırız umuduyla. Sola dönünce sevdiğini görme ihtimali yoktur çünkü.  Yolda kokusunu duyunca gözleri dolar mesela, onunla aynı parfümü sıkanlara isyan eder.  Günlerinin kısıtlı olduğu buluşmaları olur. Düğün günü gibidir o zamanlar. Her anı dolu dolu yaşamaya çalışırken bir bakarlar ki doyamadan zaman geçip gitmiş. Karşısına oturup onu mu izlesem yoksa yanına geçip tenine mi doysam ikileminde en çok bu insanlar kalır. Gözlerini kapatıp elleriyle yüzlerini ezberlemeye çalışırlar. Bilirler çünkü her dakikalarının ne kadar önemli olduğunu.  Gitme vakti gelir, içlerine hapsetmek istercesine sarılırlar  sonrada Soluklarını kesen özlemlerde nefes olmak için birbirlerine depolamaya çalışırlar kokularını. 

şimdi yanımda uyuyormuşsun gibi yapıp uyumaya çalışacağım, lütfen sen de beni rüyanda gör

Bir şekilde yanında olursun. Sen yeter ki iste…

Ben sensiz tükendim. Ne kolumu kaldırasım kaldı; ne de bişeyler yapasım. Öylece bekliyorum çaresiz.

O'na sözler. ( via umutsuzgenc )