Ah Müjgan....

Anlık...

lan fransızlar biraz daha yavaş konuşur musunuz ingilizce alt yazıya yetişemiyorum

susturdukların için hiç sızlamıyorsa için, bir gün mutlaka doğru gün yüzüne çıkar ve vicdanlar, kimi is pis, kimi paklar

ben sadece insan olmak istiyorum ön adsız yalın

duygular..

​Kendinizi suçlamayın. Duygularımız somut olsaydı onları kırmaya, yakmaya gücümüz olurdu.Ağladığınız için kendinizden utanmayın. Karşınızdaki insanın aksine duygularınız olduğu için kendinizle gurur duyun. “Trip attım, kavga ettim, kızdım, karşısında ağladım” gibi sebepleri hata olarak görmeyin, bunlar sevginin naifliğiyle yapılmış hareketler. Ben kendimi suçlamayı bıraktım. Ağladığım zamanlar için kendimle gurur duydum çünkü duygularımın arkasında durdum. Çabalarım için kendime değil ona kızdım çünkü hak etmemişti.

Ardıma dönüp bakıyorum da, Dallarımı kıran rüzgarları bile affetmişim ama, Bir kendime uzanamamış elim …

Yarım kalmışlık…

Bir kitabı yarıda bırakmak gibi ilişkiyi tam yoluna girecekken bırakmak. Hani hep bi yarım bırakmışlık, bırakılmış hissi. Ne yaparsan yap yakanı bırakmayan ince bir çizgi. Ne üstünde yürüyebiliyosun ne silip atabiliyosun. Kitap baş ucunda duruyor hep elini atsan hani okursun ama bir kere yarıda bıraktın mı kabullendin mi elin gitmez ya öyle. Hani hem sonunu merak ediyosun ya açayım bi çırpıda okuyayım bitsin diyosun ki başlarkende böyle başlamadın mı? O büyük hevesle başlıyosun kitaba hikaye de içini açıyo hani kendinden bi şeyler buluyosun kaptırıyosun tam olaylar heycanlanıyor ama bi bakmışsın hevesin kaçmış. Attın kitabı bir kere kenara ama hemde ne olacaktı sorusu bırakmıyor yakanı. Hem bir türlü alamıyosun eline eziyet gibi büyüyor hep bi. Kitap ağırlaşıyor kelimeler büyüyor da okuyamıyorsun. Ama merak hiç bitmiyor. Yarım kalmış ne varsa hep aynı his. Meraktan ölüyosun da gücünü toplayıp yürüyemiyosun bi. Belki korkuyo mu insan? Ya sonu hayal ettiğim gibi olmazsa diye. Çekiniyor muyuz acaba? Hani kafandaki sonu yaşayamazsan diye. Ama hayatta böyle değil mi aslında. Derler ya kul kurar kader gülermiş diye o hesap. E peki kitabın sonu hayal ettiğinden de güzelse ve kaçırıyosan ne olacak. Şimdi cesaret edemediğin şey aslında hayatının güzelliği olacaksa ve sen sırf cesaretsizliğinden kaybediyosan mutlu sonu. Buda var mesela.

....

​Bir ömür sadece uzaktan izleyebilirim. Dokunmadan, kokusunu içime çekmeden sadece izleyebilirim. Ulan nasıl bir sevgi lan bu? Ben daha kendimle başa çıkamazken bununla nasıl başa çıkabilirim?Fotoğraflarını açıp saatlerce bakıyorum ruh hastası gibi. O konuşurken yüzünü inceleyip onu ne kadar çok sevdiğimi düşünürken söylediklerini kaçırıyorum. Mimiklerini ezberlerken bildiğim her şeyi siliyorum. Anlayacak diye gözlerinin içine bakamıyorum. O çok sevdiğim gözlerini ezberleyemiyorum. Bir insan ne kadar güzel bakabilir ki? Gülüşünden öpebilmek isterdim… Bir insan ne kadar güzel gülebilir? Önce bakışına, sonra gülüşüne aşık oldum ben. O ise bunların hiç birini bilmiyor. Bilmesini istemezdim ama anlamasını isterdim. Kar tanesi kadar bile umudum olsa bunu bilmek isterdim. Olmadığını biliyorum.Biriyle beraberken saatlerin hatta günlerin anlamı yoksa, şarjınız bitmiyorsa, diğer her şey anlamını yitiriyorsa doğru kişiylesinizdir. O an ne yapıyor olduğunuz önemli değil birlikte oldukça.Her taş yerinde ağırdır, benim yerim onun yanı ama o nerede olmak istiyor bilmiyorum. Alacağım cevaptan korktuğum için bilmek istemiyorum. Bildiğim tek şey onun doğru kişi olduğu. Sürekli parçalanmaktan ufacık olmuş bu kalbe nasıl bu kadar büyük bi sevgi sığdırabiliyorum ki?

Hayal kırıklığı...

Sorun gerçekten şu, başımı yastığa koyduğumda hayalini kurabileceğim hiçbir şey kalmadı. Ben hayatımda bişeyi hiç bu kadar kafaya taktığımı, bu kadar hayal kırıklığına uğradığımı bilmiyorum. “Ne olursa olsun sizi seven bi insanı görmemezlikten gelmeyin.” diyen insanın bazı şeyleri fütursuzca görmezden gelmesini yalnızca seyrettim. Erkeğe değil de adama güveneceksin derler ya, siz mi adamlığı yanlış biliyorsunuz yoksa ben mi? Tabi, her zaman ki gibi benim aptallığım yüksek seviyede. Bela mıknatısı gibiyim, nerde bi dengesiz bi andaval var hepsini kendime çekiyorum. Hep soylerim hayatta en çok belirsizlikten nefret ederim. Düşündüğünüz kadar zor değil ya siyah ya da beyaz olmak. Gidin sigara için, alkol alın, sarhoş olun ama insanların o saf duygularıyla oynamayın be kardeşim. Netlik, dürüstlük, aşk ve sadakat bir kadının hayatı boyunca peşinde koştuğu tek şey bunlar ve inanın bunları koşulsuz verebildiğinizde mutlu olacaksınız. Eğer bunların insanı değilseniz o topa hiç girmeyin. Ne siz beddua yiyin ne de biz sinir hastası olalım. Uzun vadede cesaret edemeyeceğiniz şeyler için, iki günlük hevesiniz uğruna karşınızdaki insanı öyle bi sömürüyorsunuz ki, sonra abartan biz oluyoruz. Yapmasaydın. Devamını getirmeyeceksin hiç başlama. Bir şey ya vardır ya da yoktur ortası yok bunun. 

O kadar kırgın ve kızgınım ki resmen halim kalmadı sövmeye. Bayılıyorsunuz ilgi görünce ego patlatmaya. Sonra “ben neden yalnızım” diye ağlıyosunuz. Gördüğün her ilgiye önce karşılık verip sonra itiyorsan mutsuz olmayı hakediyorsun

Vazgeçemeyenlerdenim

Hani bazen hayat bizi bir karanlık küp içine hapseder. Çıkmak ister çırpınıp dururuz bir ışık olsa dersin yahu bir ışık göreyim tutunayım dersin ama olmaz o ışık gelmez ya. Hani çırpındıkça dibe çökersin ya ışığa gitmeye çalıştıkça uzaklaşırsın ya… Olur böyle bi tıkandığımız durduğumuz artık pes ettiğimiz zamanlar. Kimseye anlatamazsın içini hani belki anlatsan hafifler ışığa yol alırsın ama anlatamazsın. Bilirsin ya anlamayacak ya geçiştirecek seni. İşte tam olarak o zamanların içindeyim bende. Işığımı kaybettim. Vazgeçmedim ama yoruldum. Ama vazgeçmedim vazgeçmek yenilmektir benim hayat şarkımın içinde. Hani bazen vazgeçmek gerekir diyolar ama istediğinden eminsen nasıl vazgeçebilirsin ki… Ne istediğinden kesin olarak tüm hücrelerinde eminsen yürü derim asla vazgeçme. Hani bir söz vardı tam hatırlayamadığım ama ne zaman yorulsam bi durup aklıma getirdiğim. Hiç bir zaman boşa kürek çekmiş olmazsınız. En kötü ihtimalle kol kaslarınız gelişir. Yada böyle bi şeydi işte benim çıkardığım mesaj buydu demekki aklımda hep böyle kalmış. Hiç bir çaba boşa değildir der bütün kişisel gelişim kitapları mesela. Hani belki gideceğimiz yere varamayız ama yolda güzel manzaralar seyrederiz belki. Ben yine vazgeçmeyip beni ben yapan parçalara sahip çıkacağım. Umarım sizde vazgeçmezsiniz.

Sana sen değiştiğin için kızacaklar ama kimse ben neye sebep oldum demeyecek.

Ölecem anasını satayım boş durmaktan 😁😁😁

Kendime yeni bi proje cizdim her gün yeni 1 insan bunla beraber her gün farklı şehirlerden yeni insanlar tanımaya çalışıcam bir gün yolum oraya düşersede çayını icerim artık