Onze dochter is 21 en een klein mens. Met haar 1.57 verwarren ze haar vaker met een jong meisje. Dit is iets wat onze 21 jarige, klein van stuk maar met een grote bek niet kan waarderen. Zo ook tijdens de wintervillage in ons dorp (ijsbaan met kroeg).

Als ze voor de deur staat laat ze haar rijbewijs zien. ‘Dit is geen echt rijbewijs! Je mag er niet in!’ Dat accepteert onze 21-er niet. ‘Hoezo mag ik er niet in. Ik ben godverdomme 21 en wat je in je handen hebt is een echt rijbewijs. Spoor jij niet of zo!’ Terwijl hij het rijbewijs van onze dochter door staat te buigen blijft hij zeggen dat het een vals rijbewijs is. Onze dochter is ondertussen witheet van woede en schreeuwt hem toe dat hij een ECHT rijbewijs in handen heeft en of hij er even rustig mee wil doen!’

Aangezien hij haar niet gelooft oppert haar vriendin of ze niet een kopie van haar paspoort in haar telefoon heeft staan. Als ze die laat zien, mag ze uiteindelijk binnen. Later op de avond vraagt dezelfde bewaker nogmaals: ‘Mag ik jouw ID-bewijs zien’ Als ze hem woest aankijkt mompelt hij ‘och laat maar zitten.’

De volgende ochtend is ze nog witheet. ‘Wat denkt die sukkel wel niet. Hij keurt een officieel rijbewijs niet goed, maar gaat wel akkoord met een kopie van een paspoort. Staat hij daar mijn rijbewijs bijna door te breken. Hij weet zeker niet wat dat ding gekost heeft!’ En laat ik nu zeggen dat ik het wel weet….het was een héél duur rijbewijs.

Na het gesprek over de haartransplantatie neemt mijn man het gesprek weer over. ‘Die foto van mij en mijn collega’s, die moeten we nog publiceren.’ ‘Hebben jullie een social media manager?’ vraagt het vriendje van onze dochter. ‘Ja, ik is het antwoord van mijn man, waarna het vriendje in lachen uitbarst.

‘Ik wil het ook wel doen hoor voor 15 euro per dag!’ antwoord hij nadat hij uitgelachen is. Waarna mijn man en ik in koor roepen: ’15 euro!’ en ‘Krijg ik geen korting?’ Als hij zegt: ‘Die prijs is al goedkoop hoor!’ komt mijn man met zijn weerwoord: ‘Jij hebt onze dochter al gratis hé. Weet je dat het opvoeden van een kind tot ze 18 zijn al 180000 euro kost. Dus ik denk dat je het wel gratis kunt doen. En dan nog iets…ik krijg nog 2 euro voor dat blikje cola!’

Waarna ook deze discussie weer platgeslagen is.

Als ik met onze dochter naar een arts ga vraagt zij aan onze dochter of ze bepaalde vaccinaties heeft gehad. Onze dochter, altijd weinig geïnteresseerd in medische poespas kijkt mij aan. Als ik de arts antwoord dat ze deze heeft gehad, richt de arts zich tot onze dochter. ‘Het is wel belangrijk dat jij het zelf weet! Het gaat om jouw lichaam. Als je het niet zeker weet dan kun je het opvragen bij het RIVM! Het vaccinatie boekje, als je dat hebt, is ook van jou!’

Het ligt op het puntje van mijn tong te zeggen: ‘Als ik het aan haar geef, vinden we het nooit meer terug!’ Maar ondertussen zie ik onze dochter al enigszins rollen met haar ogen. Als we later de kamer uitlopen zegt ze voordat we een stap over de drempel hebben gezet: ‘Wat een stom wijf zeg! Wat denkt zij wel niet. Ik weet zeker als je aan al mijn vrienden vraagt of ze weten of ze bepaalde vaccinaties gehad hebben dat ze het aan hun moeder moeten vragen!’

En op zulke momenten denk ik dat ik ons opvoedingsmotto misschien iets meer had moeten nuanceren: Je mag immers alles denken en zeggen als het maar netjes en onderbouwd is. En hoewel ze aan de meeste criteria voldaan heeft, had ik misschien ook moeten zeggen dat je soms pas praat als je echt buiten staat.

Stel je voor. Het is zondagnacht, morgen mag je weer op tijd op om te werken en dan om 4 uur gaat de telefoon van je man.

Als hij opneemt hoor ik onze dochter druk en paniekerig praten tegen hem. ‘Een van mijn vriendinnen is haar ID kwijt en we moeten zo naar het vliegveld. Wat moeten we doen?’ Na nog enkele paniekreacties ben ik ondertussen begonnen met het zoeken van het nummer van de ambassade. Mijn man geeft onze dochter instructies en na 5 minuten horen we opeens: ‘Hoeft niet meer, ze heeft ‘m gevonden!’ waarna onze dochter na een ‘Dank je wel lieve papa’ ophangt.

Weer thuis zegt ze als ik vraag of ze niet beter eerst goed hadden kunnen kijken: ‘Mam, als ik dikke paniek heb dan bel ik papa of jou. Maar meestal papa als het over reizen gaat.’ En het klopt mijn man is hier het reisbureau (al regelt hij voor onze eigen reizen niks) en ik behoor tot de ‘medische’ staf.

De rubberen kogels hebben tijdens de mannendag helaas niet voldoende doel geraakt om Atje-Kratje te annuleren in het programma. De effecten zien we via de filmpjes die we ontvangen. De vrienden samen, gezellig kletsend en lachend in het zwembad vol lege drijvende bierflesjes. Onze zoon die met zijn zwembroek in het zwembad springt….en even vergeten is dat hij zijn schoenen nog aan heeft.

Of de foto die onze dochter krijgt via haar vriendje: ‘Mam, moet je kijken, het lijkt wel of hij in zijn broek geplast heeft! Oh en ze vroegen of iemand ‘m op kan komen halen!’

Thuis aangekomen vertelt hij gewoon zijn droge kleding aangetrokken te hebben over zijn zwembroek. Na 5 pogingen om ‘m naar bed te sturen, duwt mijn man ‘m de gang in en houd de deur dicht. Waarna hij naar zijn kamer strompelt en daar als een neergestorte parachutist in zijn bed land.

Helaas komt hij in de ochtend met een grote glimlach naar beneden: ‘Ik voel me echt heel goed! Geen kater en niet overgegeven! Helaas was ik 2e bij Atje-kratje! Heb de beker dus niet gewonnen. Heb alleen niet zoveel gegeten gisteren, had mijn mond verbrand aan een worstje van de barbecue. Dus daar ben ik maar gelijk mee gestopt.’ Als hij mij bedenkelijk ziet kijken zegt hij: 'Alles zou heel anders zijn als jij zelf ook zou drinken!'

En op zulke momenten denk ik; was dat bier maar zo heet als een worstje….dan zou hij daar ook sneller mee stoppen.

Tijdens de vakantie heeft onze zoon een ‘mannendag’. Nu zijn die ‘mannen’ in de leeftijdscategorie van 19-22. Oftewel; de hersenen zijn nog niet voldoende ontwikkeld om verstandige keuzes te maken. Als ik vraag: ‘Wat ga je doen?’ is het antwoord ‘Met rubberenkogels op elkaar schieten. We moeten zo’n verklaring ondertekenen dat als we elkaar per ongeluk dood schieten of verwonden, we dat bedrijf niet aan gaan klagen. En daarna gaan we naar een van onze vrienden thuis, zwemmen en Atje-kratje doen! Ieder van ons krijgt een kratje bier en dat drink je gedurende de dag op. Wie alles als 1e op krijgt, heeft gewonnen!’  

Waarna hij zwaar begint te zuchten en met zijn ogen rollen als ik hem voor de 1000e keer mijn preek geef over alcoholgebruik. ‘Mam, alles zou anders zijn als jij zelf ook zou drinken….dan zou je er echt wel anders over denken! Maar, we gaan ervandoor….’ Waarna hij op zijn fiets springt en ik stiekem hoop dat er een rubberen kogel op een verkeerde plaats beland, waardoor hij Atje over moet slaan.

Op een dag tijdens de zomervakantie vraag ik onze zoon: ‘Wat heb je vandaag gedaan?’ ‘Ík heb een roadtrip gemaakt naar Luxemburg met een vriend.’ Als ik hem vragend aankijk krijg ik een verklaring voor deze onverwachte trip.

‘We zijn daar sigaretten gaan halen voor een andere vriend en de vriend die meereed wilde ook wel sigaretten. Ik wilde gewoon wel een eind rijden, was mooi een stuk door de Ardennen. Gelukkig worden de benzinekosten ook betaald!’ ‘Ben je nog ergens gestopt?’ ‘Alleen om een broodje te eten, de sigaretten te halen en de auto af te tanken. Was goedkoop daar! Toen we weer terug thuis waren heb ik alle sloffen sigaretten in een grote vuilniszak gedaan en afgegeven bij zijn vriendin. Die was wel een beetje verbaast over de hoeveelheid. Ik heb even uitgerekend, maar als het goed is kan hij er tot eind van het jaar ermee vooruit!

En dat uit de mond van een echte anti-roker!

Voor onze zoon op vakantie vertrok zei hij: ‘Mam we hebben lotjes getrokken voor elkaar!’ ‘Lotjes, ga je surprise doen of zo?’ ‘Nee, we gaan verschikkelijke t-shirts voor elkaar kopen!’

En zo zien we op de 2e avond van zijn vakantie een foto van de 10 knullen in hun verschrikkelijke t-shirts, die soms ook echt héél verschrikkelijk zijn. Wie wil er nu als 19 jarige knul een glitter rose croptop aan of als rasechte PSV-er een t-shirt waarop staat: i’m sexy and i know it en met een amsterdams paaltje eronder. De andere opties zijn niet veel beter: een t-shirt van een poes op een eenhoorn, een nep sixpack t-shirt of de allerergste: een t-shirt met de tekst: ‘sorry girls, i suck dicks’.

Een ding moet ik deze jongens wel meegeven. Ze zijn allemaal sportief en gaan in hun t-shirt op stap. En onze zoon die het allerergste t-shirt heeft gekocht heeft heel veel geluk, hij wordt alleen wat geplaagd met zijn haarkleur, die niet zijn haarkleur is.

Onze dochter is enorm eerlijk als ze op een avond thuis komt van haar werk: ‘Het is erg om toe te moeten geven. Maar als ik bij mijn werk auto moet rijden bij het bezorgen. Dan word ik na 3 bezorgingen misselijk.  

Begin augustus was het zover. Onze zoon ging met zijn vrienden naar Sunny Beach in Bulgarije. Nu is onze zoon soms nogal snel en drastisch met zijn meningen. Het begint al bij aankomst als het keihard regent. ‘Lijkt wel rainy beach hier!’

Later op de avond krijgt ik een app van onze zoon: ‘Ze hebben hier geen Bavaria! Volgend jaar zuipvakantie in Eindhoven hoop ik!’ Waarop zijn zus reageert: ‘Jij bent zo raar!’ Tien minuten later (hij is dan al een paar uur in Bulgarije) trekt hij zijn 1e conclusie over het land: ‘WTF, Er lopen hier alleen maar zakkenrollers rond. Allemaal van die engnekken die van een afstand kijken en proberen je af te leiden. Wat een kutland!’

Onze zoon kennende maken die biertjes van €0.50-, gelukkig wel veel goed.

(Enige tijd geleden) Op een warme zondag is onze zoon aan het werk in de friettent waar hij werkt. Normaal gesproken horen we op zo’n dag niks van hem. Tot vandaag. Hij belt me en vraagt: ‘He mam, kun je me misschien een droge onderbroek brengen. Het is hier keiheet en ik zweet mijn ballen uit mijn broek! Wel graag een blauwe en doe je ‘m in een tasje? Niet iedereen hoeft te zien dat jij mij een nieuwe onderbroek komt brengen!’

Als we willen vertrekken vraag ik mijn man of hij de onderbroek meegenomen heeft vanaf de kamer van onze zoon. Hij trekt de blauwe onderbroek uit zijn broekzak en stopt ‘m daarna op mijn verzoek in een tasje. Je wilt je kind toch immers niet altijd voor lul zetten.

Op een zaterdagnacht worden zowel mijn man als ik wakker van het gegiechel van de vriendin van onze zoon. Na een feestje blijft ze bij onze zoon slapen. Normaal gesproken is onze zoon de luidruchtige van de twee, maar deze keer overstemt ze hem luid en duidelijk. Het lachen begint al voor de deur en gaat door tot ze uiteindelijk in bed ligt.

Nu zijn wij gezegend met een deurbelcamera die ons de volgende ochtend duidelijk maakt wat er nu precies voor de deur gebeurt is. Na het feestje zet onze zoon zijn fiets in de voortuin en zijn vriendin komt langzaam achter hem aan fietsen. Tot ze de bocht te krap neemt en ze in slowmotion als een stervende zwaan met fiets en al in al onze voortuin in valt.

De volgende ochtend vraag ik haar: ‘Je had volgens mij een leuk feestje, maar heb je je pijn gedaan?’ ‘Ja wel een beetje!’ Waarna onze zoon haar ‘vernedering’ compleet maakt door te zeggen: ‘Ik heb vanmorgen het filmpje van de deurbel op de whatsappgroep gezet van het werk!’

Op een avond zitten mijn man, zoon en ik aan tafel. ‘Wat denk je er van als ik zo’n draaisnor laat groeien?’ zegt mijn man. Nu heeft mijn man pas sinds zijn 30e enige baardgroei gekregen, dus zo’n draaisnor zal een jaar of 3 duren.

Onze zoon laat zien dat hij zijn moeder goed kent: ‘Dat vind ik dan wel sneu pap, dan ben je kaal en ook nog een alleenstaande vader!’

Onze kinderen hebben van ieder van ons de reisgenen geërfd. Waar onze zoon niet persé weg hoeft, is onze dochter net mijn man. Op vakantie kun je niet vaak genoeg. Nu is onze dochter ook zo’n type dat zegt: ‘Ik ga echt nog ooit in het buitenland wonen.’ Waarop onze zoon met een gruwelgezicht zegt: ‘Ik ga toch niet naar het buitenland om er te wonen!’

‘Je kunt toch in Dubai wonen, dat vind je toch leuk!’ probeert zijn zus opnieuw. ‘Je denkt toch niet dat ik in Dubai ga wonen. Daar is het veel te heet. De zon schijnt, dan moet ik me de hele dag insmeren en van al die hitte ga ik zweten! Waarna zijn zus aanvult: ‘En vergeet niet dat je dan net als opa altijd met je sokken in je slippers en over het strand moet lopen!’

Als ik Noorwegen opper blijkt dat ook geen kanshebber te zijn: ‘Nee hoor, daar is het véél te koud. Nederland is gewoon het beste, nee Brabant. Niet te heet en niet te koud, gewoon perfect!’ En met deze woorden kan ik concluderen dat er misschien een van mijn kinderen een beetje in de buurt blijft wonen. Al wordt dat met die hete dagen de afgelopen tijd misschien ook wel de vraag.

Voor moeder- en vaderdag willen onze kinderen ons een passend cadeau geven. ‘Kiezen jullie maar ergens in Nederland een overnachting in een Hotel, dan betalen wij die!’  

Als we met onze zoon aan tafel zitten en we het over die overnachting krijgen zegt mijn man: ‘Zullen we naar Londen gaan of Parijs of Hamburg?’

Waarop ik antwoord dat ik het te ver vind en dat ik niets met Hamburg heb en dat Silvie meis daar woont. Waarop mijn man zegt: ‘Daar kunnen we best naartoe hoor, ik denk niet dat zij op mij valt!’ ‘Nee, zeker niet met dat Einsteinhaar van je!’ pareer ik zijn opmerking. Waarna mijn man zich toch afvraagt wie hem nu niet zou willen.

Onze zoon (altijd alert) stopt mijn man’s dagdroom met een korte zin: ‘Ik denk dat Cruëlla de ville de enige is die bij jou past!’ (Maar of hij maar daar mee bedoelt..daar laat hij zich dan weer niet over uit).